Ubogacenie Europy

Jak wielokulturowość podkopuje demokrację

Wtorek w ubiegłym tygodniu był tragicznym dniem dla brytyjskiej polityki. Dzień rozpoczął się od obszernej relacji medialnej poświęconej atakowi głównego rabina Wielkiej Brytanii na antysemityzm w Partii Pracy.

Rabin zaapelował do brytyjskiej opinii publicznej o to, żeby w nadchodzących wyborach zagłosowała „zgodnie ze swoim sumieniem”. Kilka godzin później Muzułmańska Rada Wielkiej Brytanii (Muslim Council of Britain, MCB) oskarżyła Partię Konserwatywną o tolerowanie islamofobii wśród swoich członków.

Hinduska Rada Wielkiej Brytanii, czując, że w tej sytuacji została nieco zepchnięta na margines, wydała oświadczenie, w którym wyraziła solidarność z głównym rabinem, po czym określiła Partię Pracy mianem „antyhinduskiej”. Uzupełniając karuzelę rozpaczy, Federacja Sikhów Wielkiej Brytanii wyraziła pogląd, zgodnie z którym „zbyt duży nacisk kładzie się na antysemityzm i islamofobię”. Jej przedstawiciele dodali, że jeśli mowa o rasizmie i dyskryminacji, to „inne grupy, takie jak Sikhowie, są regularnie pomijane”.

Czy można wyobrazić sobie lepszą ilustrację tego, jak nasza cudownie różnorodna demokracja została zainfekowana wirusem polityki tożsamościowej i jak jej uczestnicy popadają w przypominający farsę wyścig po tytuł największej ofiary?

Przez długi czas nasza klasa polityczna była oddana wielokulturowości i przedkładała różnice i różnorodność nad spójność. Jednocześnie nie udało jej się wykształcić zestawu zasad moralnych, które mogłyby połączyć rozmaite grupy etniczne i religijne zamieszkujące Wielką Brytanię.

Jedną z konsekwencji tej porażki jest to, że sytuacja geopolityczna na Bliskim Wschodzie i w południowej Azji stała się głównym argumentem dla mniejszości etnicznych biorących udział w wyborach parlamentarnych. Przez pewien czas politycy uzależniali to, po której stronie opowiedzą się w konfliktach i sporach międzynarodowych, od tego, co będzie bardziej korzystne w głosowaniu. Z tym z kolei wiązało się zacieśnienie więzi z poszczególnymi organizacjami.
„Zagrożenie ekstremizmem w kraju wciąż wisi nad przestrzegającą prawa brytyjską większością.”

Wśród nich jest i MCB, które w dwa tygodnie po brutalnym morderstwie w Glasgow, gdzie islamista pozbawił życia sklepikarza Asada Shaha z ruchu Ahmadijja, wydało oświadczenie, w którym informuje swoich członków, że nie muszą uznawać przedstawicieli tego reformatorskiego ruchu za muzułmanów.

W Wielkiej Brytanii istnieje wiele organizacji religijnych, które odpowiadają za najbardziej prymitywne formy uprzedzeń. Jednostki oskarża się o zdradę wiary, gdy zajmują określone stanowisko w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego, hindusko-pakistańskiego sporu o Kaszmir czy secesji Chalistanu w Pendżabie. Samozwańczy liderzy takich społeczności uznają siebie za ostateczny autorytet w decydowaniu o tym, kto jest dobrym żydem, lojalnym muzułmaninem, porządnym hindusem czy prawdziwym sikhem. Oburzone stowarzyszenia religijne i organizacje powiązane z zagranicznymi partiami politycznymi grożą teraz, że wykorzystają swoją geopolityczne stanowisko do wywierania wpływu na wynik lokalnych wyborów.

Po tym, jak w trakcie konferencji prasowej Partii Pracy jej członkowie potępili rząd Indii i wezwali do „międzynarodowej interwencji” w sprawie Kaszmiru, Hindusi z organizacji Overseas Friends of BJP w Wielkiej Brytanii zapowiedzieli, że będą zwalczać kandydatów tej partii w wielu okręgach wyborczych w kraju. Przewodniczący organizacji, Kuldeep Singh Shekhawat, stwierdził, że „jeśli cała społeczność hinduska w Wielkiej Brytanii zagłosuje na konserwatystów, ci uzyskają około czterdziestu miejsc więcej w parlamencie, co odmieni rzeczywisty wynik wyborów”.

Z kolei lobbyści z The Muslim Public Affairs Committee (MPAC) rozpoczęli kampanię, w której zachęcają brytyjskich muzułmanów do pokonania „islamofobicznych” posłów Partii Konserwatywnej, wskazując na czternaście ważnych okręgów wyborczych. Propaganda MPAC krąży wokół sporów terytorialnych w różnych częściach świata, w tym w Kaszmirze i w Palestynie.

Jako brytyjski muzułmanin z południowo-azjatyckim pochodzeniem mogę osobiście powiedzieć, że w kampanii przedwyborczej słyszałem już zbyt wiele sporów o terytoria na Bliskim Wschodzie i subkontynencie indyjskim. Starania organizacji religijnych oraz instytucji powiązanych z niebrytyjskimi partiami politycznymi – zarówno dużymi, jak i małymi – mające na celu zmobilizowanie elektoratu wśród wiernych, powinny być źródłem politycznych obaw.

Zaledwie kilka tygodni temu duże połacie Wielkiej Brytanii zostały zniszczone przez powódź, która zrujnowała domy rodzinne i drobne biznesy. Opieka społeczna dla osób starszych i niepełnosprawnych znajduje się w stanie krytycznym. Wiele ubogich obszarów miejskich zmaga się przestępczością. Porzucone społeczności, niegdyś utrzymujące się z górnictwa i przemysłu stalowego, od dziesięcioleci wyczekują na państwowe inwestycje w infrastrukturę. Zagrożenie ekstremizmem w kraju wciąż wisi nad przestrzegającą prawa brytyjską większością. Spory terytorialne na całym świecie mogą mieć wielkie znaczenie dla graczy zainteresowanych sprawami wiary, ale dlaczego miałby interesować się nimi przeciętny brytyjski wyborca?

Wielka Brytania być może skroi na skraju załamania polityki tożsamościowej. I nie miejmy wątpliwości – nasi politycy zbierają plony tego, co sami zasiali.

Rakib Ehsan

Badacz w Henry Jackson Society, zajmujący się nastrojami i politycznymi zachowaniami wśród brytyjskiej opinii publicznej, brytyjski muzułmanin.

Tłumaczenie Bohun, na podst. https://www.spiked-online.com/

Poglądy wyrażane przez autorów publikowanych tekstów nie muszą być zgodne ze stanowiskiem redakcji Euroislamu.

https://euroislam.pl/jak-wielokulturowosc-podkopuje...

Ukrainiec podejrzany o przygotowywanie zamachu zatrzymany przez ABW. Mężczyzna dokonał konwersji na islam



Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego zatrzymała obywatela Ukrainy, którego podejrzewa o przygotowywanie się do zamachu terrorystycznego. Mężczyzna - Maksym S., który niedawno przeszedł na islam, miał rozważać zamach na galerię handlową w Puławach (Lubelskie) - uważają śledczy.

Rzecznik prasowy ministra koordynatora służb specjalnych Stanisław Żaryn powiedział we wtorek PAP, że materiały zgromadzone przez prowadzącą śledztwo lubelską delegaturę ABW pozwoliły zatrzymać go 4 grudnia.

Nadzorujący śledztwo Agencji wydział zamiejscowy departamentu ds. przestępczości zorganizowanej i korupcji Prokuratury Krajowej w Lublinie postawił mu zarzuty, a sąd zaakceptował jego wniosek o trzymiesięczny areszt - podała rzeczniczka prasowa Prokuratury Krajowej prok. Ewa Bialik.

Rzeczniczka PK poinformowała PAP, że Ukrainiec to mieszkający od dwóch miesięcy w Polsce Maksym S. Zatrzymany przez ABW mężczyzna miał „swym zachowaniem w relacjach z innymi osobami wzbudzać uzasadnione obawy, że czyni przygotowania do przeprowadzenia eksplozji materiałów wybuchowych, które zagraża życiu i zdrowiu wielu osób oraz mieniu w wielkich rozmiarach” - powiedziała Bialik.

Przygotowania miały polegać na wejściu w porozumienie z innymi osobami o radykalnych poglądach religijnych, wyrażaniu gotowości do przeprowadzenia zamachu terrorystycznego polegającego na zdetonowaniu samochodu - pułapki w obiektach użyteczności publicznej oraz uzyskiwanie środków - w postaci pieniędzy oraz broni. Za takie czyny grozi do 5 lat więzienia.

Rzecznik ministra koordynatora służb specjalnych powiedział PAP, że ze śledztwa wynika, iż mężczyzna rozważał atak z wykorzystaniem samochodu - pułapki, ładunków wybuchowych albo broni palnej.

Zamach miał przygotowywać co najmniej od 1 października działając w Puławach i Warszawie

— powiedział PAP rzecznik.

ABW ustaliła, że mężczyzna zapoznawał się z materiałami o charakterze terrorystycznym, a o swoich planach opowiadał współpracownikom oraz osobom ze swojego otoczenia

— wyjaśnił Żaryn.

Według ABW, w ostatnich tygodniach mężczyzna dokonał konwersji na islam, przyjął nowe imię - Muhamat - i uległ silnej radykalizacji.

Będąc w Warszawie mężczyzna przebywał w towarzystwie cudzoziemców prezentujących radykalne podejście do zasad islamu. Utrzymywał bliskie kontakty z cudzoziemcami, m.in. z Tadżykistanu, a także obywatelami Federacji Rosyjskiej narodowości czeczeńskiej

— podał rzecznik.

Zaznaczył, że oprócz działań wobec obywatela Ukrainy, funkcjonariusze ABW przeszukali też miejsce zamieszkania tych cudzoziemców, z którymi utrzymywał kontakty.

Podejrzanemu przedstawiono zarzuty przygotowania do sprowadzenia zdarzenia zagrażającego życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach oraz formułowania gróźb karalnych - wynika z informacji rzecznika ministra koordynatora służb specjalnych.

wkt/PAP
https://wpolityce.pl/kryminal/476946-ukrainiec-pode...

Polska na celowniku dżihadystów! Tak przygotowywano atak w naszym kraju

Kolejny dżihadysta został zatrzymany przez polskie służby. Co szczególnie niepokojące, mężczyzna miał być w trakcie przygotowywania zamachu terrorystycznego i gromadzenia funduszy oraz materiałów potrzebnych do jego przeprowadzenia.



Akcję, dzięki której został udaremniony atak terrorystyczny na terenie naszego kraju, przeprowadziła Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego na zlecenie wydziału zamiejscowego Prokuratury Krajowej.



Zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW człowiek to Maksym S., który przeszedł na islam i przyjął imię Mohamed. Mężczyzna miał przyjechać do Polski z Ukrainy. Co ciekawe jego radykalizacja miała nastąpić stosunkowo szybko, ponieważ zdaniem mediów i przedstawicieli służb, był on w trakcie praktycznego przygotowywania ataku terrorystycznego, a zaledwie dwa miesiące temu został wyznawcą islamu.



Atak miał zostać przeprowadzony najprawdopodobniej przy użyciu tzw. samochodu pułapki. Zdaniem szefa lubelskiego wydziału zamiejscowego Prokuratury Krajowej Macieja Florkiewicza, podejrzany miał gromadzić substancje służące do skonstruowania ładunku wybuchowego, a także planował zakupić auto, które później miało być użyte do przeprowadzenia zamachu. Zatrzymany Maksym S. miał również nawiązywać kontakty z osobami, które mogły stanowić dla niego wsparcie przy okazji przygotowania się do planowanego ataku.



– ABW ustaliła, że mężczyzna zapoznawał się z materiałami o charakterze terrorystycznym, a o swoich planach opowiadał współpracownikom oraz osobom ze swojego otoczenia – powiedział Stanisław Żaryn, rzecznik ministra koordynatora służb specjalnych.



Bardzo możliwe, że to zastraszeni wcześniej znajomi Maksyma S. złożyli zeznania, które umożliwiły Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego zatrzymanie niedoszłego zamachowca.



– Będąc w Warszawie, mężczyzna przebywał w towarzystwie cudzoziemców prezentujących radykalne podejście do zasad islamu. Utrzymywał bliskie kontakty z cudzoziemcami, m.in. z Tadżykistanu, a także obywatelami Federacji Rosyjskiej narodowości czeczeńskiej – wyjaśnił Stanisław Żaryn.



Przeszukane przez funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego miały zostać również lokale zajmowane przez innych cudzoziemców utrzymujących kontakty z Ukraińcem.



Maksym S. planował przeprowadzić atak terrorystyczny w miejscu, w którym przebywa duża liczba osób. Najprawdopodobniej celem miała stać się galeria handlowa w Puławach. Niektórzy eksperci zwracają jednak uwagę na fakt, że nie można wykluczać tego, iż mógł on uderzyć jednak w jakimkolwiek innym miejscu w Polsce.



Mężczyzna został zatrzymany 4 grudnia, a od 6 grudnia trwa jego tymczasowy areszt. Ukraińcowi usłyszał zarzuty dotyczące przygotowania do sprowadzenia zdarzenia zagrażającego życiu, bądź zdrowiu wielu ludzi lub mieniu w wielkich rozmiarach, a także formułowania gróźb karalnych. Podejrzanemu grozi do 5 lat za kratkami.



Maksym S. jest kolejnym radykalnym islamistom zatrzymanym na terenie Polski. Wcześniej służby zatrzymywały już osoby mające związki z organizacjami terrorystycznymi na terenie Polski, jak również udaremniły kilka ataków. Takie sytuacje pokazują, że choć u nas zagrożenie terrorystyczne jest zdecydowanie mniejsze niż w części innych państw UE, to jednak ono istnieje.

Źródło: rmf24.pl
https://prostozmostu.pl/polska-na-celowniku-dzihadysto...

Wiecie, że dzisiaj jest Dzień Praw Człowieka? A wiecie, że w Polsce w XXI w. wciąż nie wszyscy mają równe prawa? https://oko.press/wiktoria-gabor-polamala-stereo...
12-letnia Wiktoria Gabor, Romka Bergitka, połamała wszystkie stereotypy "Cyganów". "Nasze romskie szczęście" - mówi o niej OKO.press dr Joanna Talewicz-Kwiatkowska z UJ. Opowiada o hejcie, jaki spotkał Wiktorię po Junior Eurovision. I o romskich dzieciach, które wg badań w 81 proc. niepotrzebnie trafiają do szkół specjalnychak to będzie po romsku „Wiktoria, nasza romska duma, nasza romska radość”? – pytam dr Joannę Talewicz-Kwiatkowską*, antropolożkę kulturową z Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezeskę Fundacji W Stronę Dialogu, która promuje wielokulturowość i wiedzę o Romach. Nie trzeba dodawać, że chodzi o zwycięstwo Wiktorii Gabor, 12-letniej Romki, w konkursie Junior Eurowizji 24 listopada 2019.Joanna Talewicz-Kwiatkowska: „Jamary romani bacht”, czyli nasze romskie szczęście, radość. Duma to „patyw”, ale używamy tego słowa tylko w odniesieniu do tradycji, przestrzegania romskich zasad. Szczęście, bo nareszcie mamy tak widoczny sukces. Jest oczywiście sławna Edyta Górniak, ale ona akurat nie identyfikuje się ze swoją społecznością. Nie robię zarzutu, broń Boże, jej decyzja.

Mamy też Gerarda Lindera, mistrza świata w kick-boxingu, aktywistę romskiego. W kampanii „Jedni z wielu” użyto billboardów z twarzą Gerarda i napisem „Jestem Romem, Polakiem, mistrzem świata”. Ktoś dopisał na jednym z nich „Śmierć Cyganom!” i dodał swastykę. Krzysiek Gil, który obronił doktorat na krakowskiej ASP, w tej samej kampanii mówił „Jestem Romem, jestem artystą, jestem Polakiem” i też padł ofiarą hejtu. Mówił mi, że to był szok.

Piotr Pacewicz, OKO.press: Wracając do Wiktorii…

Pochodzi z grupy Romów Karpackich, (Romowie Górscy, Bergitka).

Skąd to wiadomo?

Jak to skąd? Z nazwiska. Gabor to jeden z rodów Bergitka. Mieszkali na Pogórzu Karpackim i w Kotlinie Kłodzkiej, już od XVII wieku prowadzili osiadły tryb życia, w PRL podejmowali pracę, mniej przestrzegali tradycji, czasem są stygmatyzowani przez innych Romów. Ale to trochę takie podziały z lamusa, dla młodych nie mają znaczenia.Wiktoria urodziła się w Niemczech, mieszkała w Wielkiej Brytanii, niedawno rodzina wróciła do Polski, mieszkają w Nowej Hucie. Komponuje razem ze starszą o cztery lata siostrą Melisą własne piosenki, świetnie śpiewa, wspaniały angielski.

Pokazała, że Romka może być gwiazdą, Europejką. I wygrać coś dla Polski. W dodatku Romka Bergitka.

Tak, Wiktoria dowartościowuje też grupę, która bywa dyskryminowana w ramach dyskryminowanej mniejszości.

„Jestem Romką, muzyka była zawsze w naszym domu. Kiedyś zaczęłam nagrywać na komórkę jak śpiewam. Zobaczyła to mama, i powiedziała, że ładnie mi to wychodzi” – opowiadała mediom.

Przyznam się do czegoś. Jak się dowiedziałam, że Polskę będzie reprezentować dziewczynka pochodzenia romskiego, to się zdziwiłam, że ktoś ją wybrał. Przepraszam, ale wiem, jak wysoka jest temperatura uprzedzeń. Ale gdy usłyszałam jak śpiewa… To już tylko żałowałam, że startuje akurat w edycji 2019, bo Polska wygrała Junior Eurowizję w 2018 roku, to nie ma szans na drugi raz. Cholercia – pomyślałam. A chwilę potem… Tym większa była radość.

Hejtem w Wiktorię
Stowarzyszenie Romów w Polsce: „Mamy nadzieję, że sukces młodej romskiej piosenkarki pozytywnie wpłynie na postrzeganie obywateli polskich pochodzenia romskiego przez tzw. społeczeństwo większościowe”.

Ale pierwszą reakcją był hejt. „Co to za Polka?!”, „Cyganicha, 12 lat, a wygląda jak stara, bo u Cyganów to już powinna mieć dziecko z cygańskim zbokiem”, „Gdzie masz cekiny”. I inne bardziej wulgarne.

Albo „szwabska cyganka”. „Wy się nią jaracie, a to nawet Polka nie jest”. Takie wpisy znalazły się m.in. w komentarzach do gratulacji prezydenta Dudy.

No właśnie, jeszcze Niemka jak jakiś Donald Tusk.

Cyganicha, cyganka – pisane zawsze z małej litery. Niedawno napisałam tekst dla „Wyborczej” „Romowie, naród niechciany”– trochę historii, trochę współczesnych problemów. Pod artykułem 99 proc. komentarzy było nienawistnych, głównie, że nie ma dla nas miejsca w Europie. Jak widać, rasizm nie dotyka tylko narodowców czy faszystów. Wzrost hejtu w Polsce po 2015 roku niektórych szokuje, ale my jesteśmy przyzwyczajeni.

Wiktoria wystąpiła dwa razy w głównym programie TVP, tuż po „Wiadomościach”, w tym raz z prezesem TVP, który – jest jaki jest – okazywał jej wielką atencję. Choć w rozmowie o romskich korzeniach nie było.

Ani słowa. Duda i Morawiecki też mogli w swoich gratulacjach wykorzystać sytuację, by dać sygnał tolerancji, podkreślić satysfakcję, że to romska dziewczynka wygrała.

Występ Jacka Kurskiego z Wiktorią, to była raczej promocja Kurskiego, a na pewno nie Romów. Wychwalał swoją intuicję: zauważyłem, że ona ma w sobie to coś.

Nienawistne wpisy pod gratulacjami Dudy zostały usunięte. Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych ostrzegł hejterów młodej artystki, że przygotowuje zawiadomienie do prokuratury.

Czyli nie jest tak źle? Jest. Nie mam wyglądu stereotypowej Romki, ale zdarza mi się w Krakowie usłyszeć na ulicy coś wulgarnego, a raz naprawdę się bałam fizycznej napaści. Kiedyś myślałam, że ta niechęć kierowana jest tylko do Romów koczujących gdzieś na obrzeżach miast, żyjących w nędzy, że ma korzenie klasowe. Ale okazuje się, że przed hejtem nie chroni także wykształcenie czy wyższa pozycja społeczna.

Stereotypy są wyjątkowo oporne na edukację, a edukacji równościowej w Polsce praktycznie nie ma, więc stereotypy mają się dobrze. Żerują na historii tak długiej, jak obecność Romów w Europie czy w Polsce – od XIV-XV wieku.

W średniowieczu popularna była legenda o romskim kowalu, który wykuł gwóźdź do ukrzyżowania Chrystusa. Krążyły historie, że pochodzimy od biblijnego bratobójcy Kaina czy z orgiastycznego zbliżenia między szatanem a Cyganką. W Niemczech legalne były polowania na Romów – kroniki odnotowywały ustrzelone jelonki, sarenki i „kilka cyganiątek”. Powszechną praktyką było odbieranie dzieci romskim rodzicom w celach resocjalizacyjnych. Język romski był w wielu miejscach zakazany.

Hitleryzm przyniósł romski Holocaust, przy czym Romowie wciąż nie doczekali się godnego uczczenia wśród ofiar. Za komunizmu przymusowo nas osiedlano, a po 1989 roku okazaliśmy się „największymi przegranymi kapitalizmu”, bo ludzie masowo tracili pracę i mieszkanie. Romowie nie mieli kwalifikacji niezbędnych na konkurencyjnym rynku pracy. Wielu stanęło w kolejkach po zasiłki.

Znaczna część Romów mieszka dziś w Europie w warunkach porównywalnych z fawelami w Rio de Janeiro czy Buenos Aires. Takie miejsca są również w Polsce. Przeklinają baks, swój cygański los.

Mała korekta. Sporo osób wystąpiło w obronie Wiktorii: Udławcie się nienawistnicy własnym jadem! Życzę wspaniałej kariery; Przepraszam cię Viki za tych co nie wiedzą, co czynią; Pewnie polska krew to najlepsza mieszanka jadu smoczego zawiści rasizmu i hipokryzji; Ludzie zmieńcie się. Nie jesteśmy sami na świecie; Znałam Romów są naprawdę super.

OK, były i takie głosy. Ale zdarzały się takie „wyważone” uwagi: „Można Romów nie lubić – jest za co – ale co winna dziewczyna, która wcale się nie prosiła, by mieć za rodziców Romów”; „Czy to hejt pisać prawdę?. Jest obywatelką Polski, ale nie Polką”.

To w nas głęboko siedzi. Cyganka jako wróżka, Cygan jako złodziej. Była kilka lat temu w Grecji taka historia. W rodzinie romskiej wychowywało się dziecko: biała skóra, blond aniołek. Ktoś zawiadomił policję, która zabrała dziecko, bo – wiadomo – Cyganie porywają dzieci. Stereotyp jeszcze z czasów taborów. Żydzi porywają na macę, a my, żeby dla nas żebrało. Udało się w końcu wyjaśnić, że ona jest bułgarską blond Romką, pod opieką rodziny Grecji, ale zanim to się stało, dziennikarka poważnej polskiej stacji telewizyjnej zapytała mnie, na jaką skalę działa dziś proceder porywania dzieci.

Sukces Wiktorii może trochę naruszyć wzór Roma jako obcego, groźnego, gorszego. Nie pamiętam, żeby kiedyś tyle razy pisano, że romskie jest polskie. Bo wcześniej to, co romskie było obciachem.

Jedyny czas dla nas w masowej telewizji to Festiwal Piosenki i Kultury Romów w Ciechocinku Don Vasyla Szmidta, „piewcy kultury romskiej”, który utrwala stereotyp „cygańskiej muzyki”, takie romano-disco. Fajne jest w Wiktorii, że robi karierę w dziedzinie tradycyjnej dla Romów, ale nie uprawia żadnej tandety. Nawiązuje do europejskiej mody na etniczne klimaty, ale robi to subtelnie. Kayah i Bregović także czerpali z ludowej muzyki, w dużej mierze romskiej, ale dużo bardziej wprost. A jest przy tym bardzo popularna.

Na YouTube jej klip ze zwycięską piosenką „Superhero” ma 9 mln wyświetleń.

Nieraz słyszałam nawet od swoich studentów na UJ, że Romowie nie zasłużyli się dla Polski, a tu proszę, taki sukces. Może to rozpuści choć na moment te wstrętne stereotypy, że Rom musi być kryminalistą, niewyedukowanym, w najlepszym razie nieudacznikiem na marginesie społeczeństwa, który nie chce się integrować, a jeśli czegoś w ogóle chce, to wrócić do taboru i bielić kotły. Tymczasem jesteśmy różni i są wśród nas osoby wyjątkowo utalentowane.

Szkoła nie dla Romów
Ilu Romów mieszka w Polsce?

W narodowych spisach powszechnych do 2001 roku można trzeba było wybrać jedną narodowość, była tylko jedna kratka. Wybrałam wtedy romską, bo pomyślałam, że będzie jej mało (śmiech). W 2011 można już było wskazać dwie.

Według ostatniego spisu z 2011 roku inną niż polska „identyfikację narodowo-etniczną” zadeklarowało 1 404 tys. osób, z tego 842 tys. (60 proc.) wybierało równolegle polską. Najwięcej: śląską (817 tys.) i kaszubską (225 tys.). Romowie byli na 6. miejscu: 17 049 deklaracji, w tym 9 898 tys. (58 proc.) razem z polską.

Według organizacji romskich, jest nas więcej, około 30 tys., a przed 2004 rokiem, kiedy zaczęły się wyjazdy w ramach Unii Europejskiej, nawet 50 tys.

Dyrektorka krakowskiej podstawówki nr 37 chwali Wiktorię – swoją uczennicę – za talent i poziom angielskiego, ale podkreśla że „bywa nieśmiała, jest osobą skromną, która nie pcha się na afisze. Występuje na akademiach szkolnych, ale woli trzymać się z boku”.

W szerszej perspektywie szkoła – na długo przed minister Zalewską czy ministrem Piontkowskim – była i jest dla romskich dzieci miejscem cierpień. Są izolowane, odrzucane. W 2008 roku w Maszkowicach pod Nowym Sączem, dyrektor podstawówki stworzył oddzielne wejście dla dzieci romskich, z których większość zresztą chodziła do „klas romskich” o niższym poziomie nauczania.

Najskuteczniejszym pomysłem na pozbycie się Romów ze szkół jest kierowanie ich do szkół specjalnych.

Domagają się tego często nieromscy rodzice, którzy nie chcą, by ich dzieci uczyły się razem z „Cyganami” i skarżą, że romscy uczniowie zaniżają wynik szkoły w rankingu. Kierowanie dzieci romskich do szkół specjalnych nie jest wyłącznie polskim czy wschodnioeuropejskim pomysłem, zdarza się także na Zachodzie i wynika z przekonania, że Romowie są głupsi od innych. Są nawet zmanipulowane, rasistowskie badania, które to potwierdzają.

Zaczyna się od tego, że dziecko romskie, które przychodzi do szkoły, gorzej zna polski, bo to jego drugi język. Zamiast uznać to za wyzwanie i szansę dla klasy, nauczyciele kierują je do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dalej wszystko idzie jak z automatu.

81 proc. złych diagnoz, które dewastują życie dzieci
W 2010 roku ukazał się przełomowy raport „Funkcjonowanie poznawcze i językowe dzieci romskich uczęszczających do szkół specjalnych i masowych”, który koordynowałaś dla Fundacji im. Stefana Batorego i Stowarzyszenia Romów w Polsce. Badanie objęło wprawdzie tylko 77 dzieci romskich w wieku od 6 do 16 lat, ale wykryte deformacje okazały się statystycznie istotne.

Spośród tych 77 dobranych losowo romskich dzieci z rożnych stron Polski aż 31 (40 proc.) miało orzeczenie o niepełnosprawności i uczyło się w szkołach specjalnych. Czy to znaczy, że dwoje na pięcioro dzieci romskich jest intelektualnie niepełnosprawnych? Oczywiście nie, ale takie są proporcje od lat.

To wręcz postkomunistyczny suwenir. Przez lata nikt nie słuchał próśb ze strony Romów , żeby ustalić, dlaczego właściwie tak się dzieje. Dopiero Fundacja Batorego w ramach programu „Demokracja w działaniu”, podjęła wyzwanie zbadania sprawy.

Znaczenie ma kontekst społeczny, czyli niechęć otoczenia oraz stereotyp, który sprawia, że powstaje takie podejrzenie.

Ale kluczową rolę odgrywa sposób badania intelektualnej sprawności dzieci – przy pomocy testów językowych po polsku.

Aby dowiedzieć się, jak jest naprawdę przebadaliśmy romskie dzieci testem Matryc Ravena, który jest cenionym narzędziem do pomiaru inteligencji ogólnej i zdolności edukacyjnych.Okazało się, że z 31 romskich dzieci, które miały orzeczenie o niepełnosprawności intelektualnej tylko 6 (sześć!) było poniżej granicy pełnosprawności, co oznacza, że skierowanie do szkoły specjalnej było w tym przypadku zasadne. Kolejne 9 (29 proc.) pozostaje na granicy niepełnosprawności, a aż 16 (52 proc.) jest pełnosprawne.

To oznacza, że cztery piąte dzieci – 25 z 31 – znalazło się w szkole specjalnej bez konieczności. Okropne, prawda?