Mińsk Mazowiecki Miastem LGBT

kumak i reszta do deportacji.SAMI NIE SZANUJĄ POLSKIEJ KONSTYTUCJI A INNYCH CHCĄ WYWALIĆ Z KRAJU BO SĄ NIEWIERZĄCY
Przed wyborami warto przypomnieć :

Po­słan­ka PiS: Cudzoziemscy i nie­ka­to­li­cy do deportacji, jeśli nie sza­nu­ją polskich wartości

Beata Mateusiak-Pielucha, posłanka PiS, uważa, że należy żądać od cudzoziemców, ateistów i niekatolików informacji o ich światopoglądzie, a jeśli okaże się, że nie szanują Konstytucji i polskich wartości, powinni zostać deportowani. Sprawę opisuje portal oko.press.

"Wolni w swoim myśleniu i działaniu powinniśmy żądać od mieszkających i pracujących w Polsce cudzoziemców legalizowania pobytu i stworzyć skuteczniejszy mechanizm bezwzględnego egzekwowania tego obowiązku przez państwowe służby" – napisała posłanka na łamach "wPolityce". "Ale także, powinniśmy wymagać od ateistów, prawosławnych czy muzułmanów oświadczeń, że znają i zobowiązują się w pełni respektować polską Konstytucję i wartości uznawane w Polsce za ważne. Niespełnianie tych wymogów powinno być jednoznacznym powodem do deportacji" – dodała https://natemat.pl/194785,poslanka-pis-cudzoziemc...


POSZEDŁ BYM DALEJ- ZA POBICIE ŻONY-SYBERIA.ZA KORUPCJĘ Madagaskar,Za BZYKANIE MAŁOLATY- Ukraina,ZA bzykanie małolata- Watykan

Co na ten temat mówi Konstytucja? Art. 53 punkt 4. brzmi: "Obywatela polskiego nie można wydalić z kraju albo zabronić mu powrotu do kraju", punkty 1. i 7. art. 53 zaś: "Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii" i "Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania".

Leszek JażdżewskBądźcie odważni

Nie pozwólmy zaganiać się pokornie do zagrody przez narodową prawicę. Bo tylko hipokryzja i poczucie, że „pewnych prawd nie można wypowiadać” może uratować ich władzę w Polsce.

Nic nie boli tak, jak kilka słów trudnej prawdy.

To co powiedziałem na Uniwersytecie Warszawskim w wystąpieniu przewidzianym przed przemówieniem Donalda Tuska wzbudziło prawdziwy amok w prawicowym internecie.

"Kościół katolicki w Polsce, obciążony niewyjaśnionymi skandalami pedofilskimi, opętany walką o pieniądze i o wpływy stracił moralny mandat do tego, żeby sprawować funkcję sumienia narodu.

Ten kto szuka transcendencji i absolutu w kościele będzie zawiedziony. Ten kto szuka moralności w Kościele nie znajdzie jej. Ten kto szuka strawy duchowej w Kościele wyjdzie głodny.

Polski Kościół zaparł się Ewangelii, zaparł się Chrystusa. I Gdyby dzisiaj Chrystus był ponownie ukrzyżowany to przez tych, którzy krzyża używają jak pałki, do tego, żeby zaganiać pokorne owieczki do zagrody."

Krystyna Pawłowicz nazwała mnie „satano-faszystą”, w TVP Info nazwano mnie „satanistycznym przedskoczkiem”, Paweł Lisicki uznał, że nie można podawać mi ręki. Episkopat wydał oświadczenie, że moje słowa to „przejaw nienawiści”, Wiadomości poświęciły mi osobny materiał. Sam Jarosław Kaczyński stwierdził, że „Kto podnosi rękę na Kościół, podnosi rękę na Polskę”.

To właśnie o tych ludziach powiedziałem 3 maja, po słowach prawdy o polskim Kościele.

"Dziś agendę tematów dnia układają nam cyniczni wrogowie nowoczesności, czarnoksiężnicy, którzy liczą, że przy pomocy zaklęć i manipulacji złymi emocjami, będą w stanie zdobyć władzę nad duszami Polaków."

Nie mam zamiaru odpowiadać im nienawiścią na nienawiść, bo wzmacnia to tylko tych, którzy, jak Jacek Kurski i jego ludzie w TVP, nie mają żadnych hamulców, którzy – jak Kaczyński – żywią się negatywną energią.

"Ale rywalizacja na inwektywy i na negatywne emocje z nimi nie ma sensu, dlatego że po kilku godzinach zapasów ze świnią w błocie orientujesz się, że świnia to lubi. Trzeba zmienić zasady gry. Nie może być mowy o odnowie polityki, jeśli rozmowę o niej zaczniemy od pytania: z kim trzymasz?, zamiast o co walczysz?"

Nie pozwólmy zaganiać się pokornie do zagrody przez narodową prawicę. Bo tylko hipokryzja i poczucie, że „pewnych prawd nie można wypowiadać” może uratować ich władzę w Polsce.

Opiera się ona na przekonaniu, że nie można otwarcie mówić o tym, co wielu z nas przeczuwa: że Kościół nie ma podstaw do tego, żeby rościć sobie prawo do bycia moralnym autorytetem w Polsce.

Problem pedofilii nie dotyczy tylko Kościoła. Ale Kościół to jedyna znana mi instytucja, która pomaga ukrywać pedofilów i ich zbrodnie.

Kościół wymusza na politykach gigantyczne transfery na swoją korzyść, zarabiając krocie na „odzyskanych” gruntach w sposób, który – oczywiście już po zakończeniu procederu – został uznany za sprzeczny z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny. Sama katecheza w szkołach to koszt rzędu 1,3 miliarda złotych rocznie.

Kościół popiera całkowity zakaz aborcji, który zmuszałby gwałcone kobiety do rodzenia dzieci. Walczy z antykoncepcją (!) i edukacją seksualną, która mogłaby zmniejszyć liczbę niechcianych ciąż.

Jest wielu przyzwoitych księży, ale nie mają oni niestety wpływu na całość tej czysto hierarchicznej instytucji. Ideologia i praktyka działania Kościoła katolickiego w Polsce nie ma nic wspólnego z ewangelicznym przesłaniem Chrystusa. Idzie też w poprzek nauczania papieża Franciszka.

Polska prawica żeruje na polskiej religijności, cynicznie wykorzystując alians z episkopatem do swoich politycznych celów. Ale większość Polaków jest przeciwna angażowaniu się Kościoła w politykę.

Lata rządów PiS, sklejania się tronu z ołtarzem, budzi coraz silniejszą reakcję. To nie tylko #czarnyprotest. Dziś jest więcej przeciwników katechezy w szkole niż jej zwolenników, więcej zwolenników liberalizacji aborcji niż jej zaostrzenia.

Koalicja Europejska i wielu z popierających ją publicystów, cierpi na rodzaj syndromu sztokholmskiego. Pomimo że Kościół wspiera ich przeciwników, pomimo że elektoraty Platformy, SLD i Nowoczesnej w ogromnej większości nie są odbiorcami Wiadomości czy prawicowej prasy, oni wciąż chowają głowę w piasek.

Dają się szantażować PiSowi i jego akolitom, nie rozumiejąc, że Polacy, do których się zwracają, także ci, którzy chodzą do Kościoła, czekają dziś na zupełnie inne przywództwo. Które nie boi się mówić trudnej, ale potrzebnej prawdy.

Dlatego zwracam się bezpośrednio do Was, do odbiorców tych słów, do wszystkich którzy solidaryzują się z tym co powiedziałem 3 maja.

Bądźcie odważni. I nie traćcie nadziei. Bo prawda prędzej czy później zwycięży.

Jak żyją tęczowe rodziny w Polsce? Czego wymaga od nich życie w kraju, w którym według litery prawa pozostają wobec siebie obcymi osobami? Wiele par nieheteroseksualnych wychowuje dzieci. Jak radzą sobie w szkole, w urzędzie, w przychodni?
Czym są rodziny z wyboru? Czym różnią się od „tradycyjnego” modelu rodziny, i dlaczego dużo osób LGBT je wybiera?
Podczas rozmowy złożonej z dwóch bloków omówimy te tematy, jak i spróbujemy przybliżyć wam sytuację tęczowych rodzin, czy to wychowujących dzieci, czy z wyboru.
W pierwszym bloku chodzi o to, żeby przybliżyć sytuację rodzin, które wychowują dzieci w Polsce lub chcą te dzieci mieć. Jakie mają problemy prawne, a jakie wynikające z sytuacji jaka panuje w społeczeństwie. Jak sobie radzą z tymi problemami, ile da się załatwić albo dogadać. Można by przedstawić wyniki badań, np. ile około jest takich rodzin w Polsce, jaka jest ich sytuacja, gdzie mieszkają, itp.
W drugim będziemy rozmawiać o rodzinach z wyboru, takich jak np. rozbudowane sieci wsparcia osób niecisheteroseksualnych czy alternatywne modele rodziny. Osoby LGBT+, nieakceptowane lub nie w pełni akceptowane przez swoje rodziny „biologiczne” mogą spełniać się w roli członka rodziny w grupie osób tworzących taką rodzinę z wyboru. Może ona obejmować po prostu partnera czy partnerkę, ale także bliskich przyjaciół czy dzieci.



Miejsce: sala 100 w budynku Samorządu Studentów UW, Kampus Główny Uniwersytetu Warszawskiego
Czas: środa 23 maja, 16:00-18:00.