żołnierze przeklęci

Ubek strzelił jej z pepeszy w plecy…

30.03.1945, po całodobowym przesłuchaniu i torturach na UB, została zastrzelona przed domem rodziców Janina Przysiężniak ps."Jaga". Łączniczka i sanitariuszka AK, żona mjra F. Przysiężniaka.
W chwili śmierci była w 7 miesiącu ciąży.

Mordu dokonał funkcjonariusz UB Andrzej Machaj.



Ubecy zemścili się na Janinie Przysiężniak, za to, że nie mogli złapać jej męża, por. Franciszka Przysiężniaka ps. Ojciec Jan, który był poszukiwany przez NKWD od 1944 roku, kiedy zdołał uciec z sowieckiego więzienia dzięki fałszywym papierom. Franciszek Przysiężniak był bohaterem partyzanckiej walki z Niemcami na Lubelszczyźnie i Podkarpaciu. Po zmianie okupacji, w 1945 roku nie podjął walki z komunistami i Armią Czerwoną. Ukrywał się do chwili śmierci żony, po pogrzebie wrócił do lasu.

UB aresztowali jego żonę Janinę Przysiężniak w Wielki Piątek 30 marca 1945 roku. Wówczas była w siódmym miesiącu ciąży. 31 marca nad ranem ubecy po całonocnym przesłuchaniu i torturach wsadzili Jagę do samochodu i zawieźli do Kuryłówki, niedaleko domu rodzinnego. Jeden z ubeków kazał jej wysiąść i iść do domu, drugi o nazwisku Machaj strzelił z pepeszy w plecy. Kilka miesięcy później morderca został zastrzelony podczas ataku partyzantów na posterunek Milicji Obywatelskiej w Kamieniu.

Janina Przysiężniak z przestrzelonymi płucami żyła jeszcze godzinę, znaleźli ją Józef Zadzierski ps. Wołyniak i Józef Krzysztanowicz ps. Hanys. Zdążyła im opowiedzieć co się stało i kto ją postrzelił.

W Poniedziałek Wielkanocny 2 IV w Tarnawcu odbył się pogrzeb, który przemienił się w wielką manifestację. Przybyli partyzanci z wielu oddziałów, umundurowani, uzbrojeni, przygotowani na walkę z UB i NKWD. Partyzanci nieśli trumnę całą drogę, zrobili szpaler przed wejściem do kościoła, a przy grobie zmarłej oddali salwy honorowe.
Franciszek Przysiężniak zaraz po pogrzebie ponownie stanął na czele partyzanckiego oddziału „SAN” w terenie. Według różnych źródeł, 5, 6 lub 7 maja 1945 oddział Ojca Janastoczył jedną z największych bitew polskich przeciw sowietom i rozbił kolumnę oddziałów NKWD pod Kuryłówką, zabijając 57 enkawudzistów. Jesienią 1945 wyjechał na Pomorze. Mianowany komendantem okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego na powiaty Brodnica i Wąbrzeźno. 15 maja 1946 aresztowany. Skazany na cztery lata więzienia, wyszedł po amnestii w 1947. 3 września 1948 ponownie aresztowany i skazany na 15 lat więzienia. Osadzony w więzieniu we Wronkach. Zwolniony 24 grudnia 1954.

Franciszek Przysiężniak (1909-1975), ps. Ojciec Jan – porucznik artylerii Wojska Polskiego, oficer Narodowej Organizacji Wojskowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, żołnierz podziemia niepodległościowego. Wziął udział w kampanii wrześniowej. 28 września 1939 pod Tomaszowem Lubelskim dostał się do niewoli niemieckiej, z której uciekł.

W 1942 został komendantem Komendy Powiatowej Narodowej Organizacji Wojskowej w Krasnymstawie. Stanął na czele oddziału dywersyjnego NOW, a po scaleniu z Armią Krajową NOW-AK. Jego Oddział Partyzancki NOW-AK „Ojca Jana”, operujący w Lasach Janowskich był jedną z najlepiej wyposażonych jednostek tego typu w całym polskim podziemiu. Wziął udział w największej bitwie partyzanckiej z Niemcami na ziemiach polskich na Porytowym Wzgórzu. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy.

Źródło: yelita.pl; aordycz.blogspot.com

ps.

I tego komuszym bydlakom nigdy nie zapomnimy. Zastanawiające, że we współczesnej Polsce ich potomstwo bez problemu startuje w demokratycznych wyborach.

Wieczna hańba czerwonej hołocie


Źródło: https://niepoprawni.pl/blog/husky/ubek-strzelil-jej-z...

©: autor tekstu w serwisie Niepoprawni.pl | Dziękujemy! :).

Żołnierze wyklęci okradali polskich chłopów. Twierdzili, że mają do tego pełne prawo
Czy polska ludność naprawdę powszechnie i dobrowolnie wspierała antykomunistyczną partyzantkę? Czy chłopi z entuzjazmem żywili i zaopatrywali żołnierzy wyklętych? „To mit” – tłumaczy prof. Mariusz Mazur. Nawet członkowie podziemia przyznawali, że dla zdobycia zapasów posuwali się do przemocy i zastraszania.

„W pozaprofesjonalnej pop-historii istotne znaczenie odgrywa (…) mit dotyczący bezwarunkowego i stałego poparcia społecznego dla podziemia”- pisze profesor Mariusz Mazur w nowej książce pt. Antykomunistycznego podziemia portret zbiorowy 1945-1956
No waśnie: mit. Rzeczywistość była oczywiście o wiele bardziej złożona i zróżnicowana od legendy.

Podejście do powojennej, antykomunistycznej partyzantki zmieniało wraz z upływem miesięcy. Nigdy nie działało w niej zbyt wielu Polaków, W początkowym okresie tak zwani żołnierze wyklęci mogli jednak liczyć na spore poparcie cywilów.
No waśnie: mit. Rzeczywistość była oczywiście o wiele bardziej złożona i zróżnicowana od legendy.

Strach przed represjami ze strony władz oraz pragnienie, by wreszcie zapanował spokój, sprawiały, że stopniowo ubywało chętnych do dobrowolnej pomocy partyzantom. Jak pisze profesor Mazur:

(…) łatwiej było wyżywić grupę stuosobową w 1945 r. niż kilkunastoosobową dwa lata później. W drugiej połowie 1947 r. w poszczególnych jednostkach konspiratorzy niekiedy narzekali na głód i niedostatek. Pojawiały się nawet przypadki rabowania własności oddziału.
Strach przed represjami ze strony władz oraz pragnienie, by wreszcie zapanował spokój, sprawiały, że stopniowo ubywało chętnych do dobrowolnej pomocy partyzantom. Jak pisze profesor Mazur:

(…) łatwiej było wyżywić grupę stuosobową w 1945 r. niż kilkunastoosobową dwa lata później. W drugiej połowie 1947 r. w poszczególnych jednostkach konspiratorzy niekiedy narzekali na głód i niedostatek. Pojawiały się nawet przypadki rabowania własności oddziału.W takiej sytuacji członkowie podziemia coraz częściej sięgali po argument siły, aby zdobyć od okolicznej ludności potrzebne im zapasy.

Po dobroci nic nie dali
Profesor Mazur przytacza relacje bezpośrednich uczestników takich działań. https://wielkahistoria.pl/zolnierze-wykleci-okradali-pol...
Zabili go, bo bronił swojego mienia
Tak było w przypadku polskich mieszkańców wsi. Gdy chodziło o Ukraińców czy Białorusinów sprawy przybierały często znacznie bardziej dramatyczny obrót. Profesor Mazur przytacza historię pewnego ukraińskiego chłopa, który nie chcąc oddać partyzantom konia i wozu sięgnął po broń, zmuszając ich do ucieczki.

Dwa tygodnie później członkowie podziemia wzięli na nim krwawy odwet, mordując gospodarza i zabierając przy okazji również to, czego im uprzednio odmówiono.

Przywróćmy pamięć o Patronach WyklętychPolub stronę
Wczoraj o 12:21 ·
IPN nazywa dziś działania Brygady Świętokrzyskiej "drogą do wolności".

OK, jeszcze raz przypomnijmy więc jak miała wyglądać "wolność" w wydaniu Brygady Świętokrzyskiej.

W tym celu zajrzyjmy do pisma "Szaniec", wydawanego przez wywodzące się z ONR-u polityczne zaplecze Brygady Świętokrzyskiej, a konkretnie do numeru z 29 stycznia 1943 roku:

"W pierwszym gniewie sprzątniemy zapewne część naszych wrogów, drugie tyle wysiedlimy. (...) Utrwaliło się w nas obecnie przekonanie, że żaden Niemiec, czy Żyd, żaden Ukrainiec czy Litwin nie może przez nas być uznany za brata, że żaden nie może być pełnoprawnym obywatelem przyszłego państwa polskiego. (...) Nie łudźmy się też, że wszystkich wrogów wysiedlimy, a zostaną tylko ci lojalni członkowie mniejszości. Nawet po drakońskich wysiedleniach zostaną w Polsce grube krocie Niemców, kilka milionów różnego typu Rusinów, zwarta grupka zwierzęco tępych Litwinów, milion czy dwa zgermanizowanych Ślązaków, Naodrzan, Mazurów i Prusów (...)

Wszystkich nie wymordujemy i nie przepędzimy, wszystkim też nie możemy dać pod żadnym pozorem praw obywatelskich. Co więc pozostaje? (...) Musimy odrzucić bezwzględnie niedorzeczną równość obywatelską. (...) Obywatelstwo winno być przywilejem nadawanym indywidualnie, byłoby ono dostępne dla każdego członka mniejszości, gdy tenże stałby się rzetelnie członkiem naszej wspólnoty narodowej. (...) Potraktowanie kwestii obywatelstwa jako przywileju, który można utracić, rozwiązałoby nam też problem tych parszywych jednostek narodowości polskiej, które nie okazały się godnymi miana Polaków, a nie na tyle upadły, by można je hurtem wywieszać. Zresztą nie sposób wieszać grubych tysięcy. (...) Pewna część narodu polskiego byłaby na równi z mniejszościami pozbawiona pełni praw obywatelskich lub ich części. (...)

Mniejszości zamieszkujące przyszłe państwo polskie możemy podzielić na dwie zasadnicze grupy. (...) Do pierwszej grupy zaliczamy Żydów, których musimy się pozbyć bez wyjątku, jako elementu obcego, bezwzględnie wrogiego i nie do zasymilowania".

Tak wyglądać miała "wolność" w Polsce rządzonej przez polityczne kierownictwo Brygady Świętokrzyskiej.