Zanim był chrzest

7 marca 1️⃣0️⃣0️⃣0️⃣ roku rozpoczął się zjazd gnieźnieński, wydarzenie o fundamentalnym znaczeniu dla historii Polski. Otton III, cesarz rzymski marzący o odrodzeniu Cesarstwa Rzymskiego udał się w pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie, gdzie spotkał się z Bolesławem Chrobrym. Celem zjazdu, który trwał do 15 marca, było nie tylko oddanie hołdu świętemu, ale również realizacja ambitnych planów politycznych obu władców.

Otton III pragnął przekonać Bolesława do współpracy przy odbudowie Cesarstwa Rzymskiego, wizjonując Słowiańszczyznę jako część swojego imperium, z podległym mu królem na czele. Bolesław z kolei liczył na uzyskanie zgody na własną koronację i być może aspiracje do tytułu króla całej Słowiańszczyzny.

Spotkanie odbywające się w atmosferze królewskiej gościnności zaowocowało historycznymi decyzjami. Otton III zgodził się na utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie, co było krokiem w kierunku kościelnej niezależności Polski. Zwieńczeniem zjazdu było symboliczne przekazanie Bolesławowi diademu cesarskiego i kopii włóczni św. Maurycego, co interpretuje się jako zgodę cesarza na koronację polskiego księcia. W zamian Bolesław ofiarował Ottonowi część relikwii św. Wojciecha, co umacniało duchowe i polityczne więzi między oboma krajami.

Zjazd gnieźnieński stanowił więc nie tylko moment wzajemnego uznania i szacunku między dwoma wielkimi władcami swoich czasów, ale również punkt zwrotny w historii Polski, otwierający drogę do jej niezależności politycznej i kościelnej. To wydarzenie podkreślało znaczenie Polski na arenie międzynarodowej i jej rolę w procesie kształtowania się średniowiecznej Europy.