Zanim był chrzest

o nich nigdy nie wspominał Jezus
RODZENI AMERYKANIE – PIERWSZY WŁAŚCICIELE AMERYKI
Rdzenni Amerykanie lub rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej i Południowej są przedkolumbijskimi mieszkańcami Ameryki Północnej i Południowej oraz ich potomkami. Ci, którzy żyją w granicach dzisiejszych Stanów Zjednoczonych składają się z licznych, odrębnych plemion, zespołów i grup etnicznych, z których wiele przetrwa jako nienaruszone, suwer
Większość władz zgadza się, że pierwsze dowody na to, że ludzie zamieszkujący Amerykę Północną wskazują, że wyemigrowali tu z Eurazji ponad 13 000 lat temu, najprawdopodobniej przechodząc wzdłuż mostu Bering Land Bridge, który istniał w epoce lodowcowej. Niektórzy historycy uważają jednak, że ludzie wy dużo wcześniej, nawet 40 000 lat temu. Ci wczesni Paleo-Indianie rozprzestrzeniali się po Amerykach, dywersyfikując się na setki różnych kulturowo narodów i plemion.
Zastosowanie terminu „Indian” pochodzi od Krzysztofa Kolumba, który w poszukiwaniu Azji myślał, że dotarł do Indii Wschodnich. Istnieją jednak znaczne dowody na poparcie udanych badań, które doprowadziły do nordyckiej osady Grenlandii, osady L’Anse aux Meadows w Nowej Funlandii i potencjalnie innych około 500 lat przed lądowaniem Kolumba na Bahamach. Z aspektu rdzennych Amerykanów, historia ustna wielu plemion wskazuje, że mieszkają tu od czasów swojej genezy, co opisuje szeroki zakres mitów stworzenia.
Zanim europejscy poszukiwacze przygód przybyli w XV wieku, naukowcy szacują, że w Ameryce żyło już ponad 50 milionów ludzi. Z nich około 10 milionów żyło w regionie, który później stał się Stanami Zjednoczonymi. Wraz z upływem czasu ci migranci i ich potomkowie pchnęli na południe i wschód, dostosowując się w miarę swoich Wraz z tymi nowymi przybyłymi nadeszły wieki konfliktów i dostosowań pomiędzy społeczeństwami starego i Nowego Świata. Dziś rdzenni Amerykanie stanowią około 1,5 procenta populacji Stanów Zjednoczonych, z których wielu nadal dumnie jest ze swoich przodków tradycjami — wciąż ćwicząc muzykę, sztukę i ceremonie, które miały miejsce wiele lat temu. https://www.facebook.com/photo/?fbid=209918878316124&am...

Dziś umowna rocznica "chrztu Polski". Datę przyjęto orientacyjnie jako 966 rok i ustalono arbitralnie na 14 kwietnia, gdyż wtedy była to Wielkanoc. Nie wiadomo jednak, ani kiedy się to wydarzyło, ani co się wtedy wydarzyło - z pewnością natomiast nie istniało wtedy coś takiego jak "Polska", którą można by ochrzcić. Jeśli ktokolwiek się ochrzcił, to zrobił to Mieszko I z drużyną - choć i to nie jest pewne, bo być może drużyna Mieszka już wtedy była chrześcijańska. Nie wiadomo też, gdzie by się to wydarzenie miało odbyć.

Wiadomo jednak, że ów "chrzest", czyli w istocie jakiś akt lojalności rodziny Mieszka wobec Cesarstwa Rzymskiego (czyli Niemców i papieża) można interpretować w szerszym dziejowym kontekście, jako lokalną odsłonę chrześcijańskiego kolonializmu na wschodzie i południu Europy - tego wielkiego wysiłku zbrojnego, jaki znamy pod hasłem "wypraw krzyżowych". Planem Mieszka było uwłaszczyć się na terenach "niczyich" na wschodniej flance Cesarstwa i aspirować do szeregów szlachty niemieckiej. W lokalnych ludach widział Mieszko tylko tanią siłę roboczą. Mieszko i jego syn Bolesław Chrobry zapoczątkowali niezwykle okrutny proces wynaradawiania Słowian oraz przeistoczenia tych wolnych ludów w poddanych nowej tyrańskiej władzy. Lokalne ludy nie poddały się bez walki: trzeba było 400 lat miecza i ognia, by wyjałowić kultury rdzenne. Chrześcijaństwo było strategią wykulturawiania - dokładnie tak samo, jak później w Ameryce Północnej. Projekt "Polska" rozpoczął się od zniewolenia i terroryzowania miejscowych ludów (czyli nas, Polaków) i brutalnego eliminowania lokalnej kultury. Piastowie sprzedawali Słowian w niewolę - i to był pierwszy realny handel zagraniczny państwa Mieszka, pierwsze źródło dewiz! Chrześcijanie działali w sposób metodyczny i zorganizowany, a Piastowie ściągali do pomocy zorganizowane zakony, takie jak cystersi, benedyktyni czy później Krzyżacy. Ci ludzie całkowicie zatarli ślady wcześniejszych kultur i zrobili to tak doszczętnie, że dziś nie potrafimy ustalić właściwie nic z naszej prawdziwej przeszłości, nie znamy lokalnych wierzeń, zwyczajów, baśń, legend - w zasadzie nie wiemy nic o naszych korzeniach. Wszystko, co przetrwało, to elementy wprzęgnięte w rytuały chrześcijańskie - wykoślawione, zniekształcone, zamazane.

Trzeba budzić w sobie oburzenie. Trzeba umieć odnaleźć w sobie złość i sprzeciw na to kulturowe ujarzmienie naszych przodków, na kulturowe wyjałowienie naszej tradycji i odcięcie nas od korzeni naszej kultury. Trzeba też zdobyć się na odrzucenie propagandowych pomysłów Kościoła katolickiego, który z uporem wmawia nam, że bez chrześcijaństwa jesteśmy nikim, a polskie państwo to wytwór Kościoła.

Współcześnie autorem tej wrogiej polskiej kulturze państwowej myśli jest kard. Wyszyński. Jego intencje można zrozumieć: to ten sam korporacyjny zamordyzm co za Mieszka, ale należy odrzucić, gdyż Polski nie można rozumieć, jako projektu państwa kościelnego, czy wyznaniowego. Musimy aspirować do demokracji, a do tego potrzebna nam jest wiara w polskie państwo i trzeźwa ocena własnej przeszłości. Jesteśmy społeczeństwem postkolonialnym. a więc postniewolniczym i tylko w takim kontekście można zrozumieć to, co się z nami teraz dzieje. W państwie kolonialnym nieliczna grupa kolonistów sprawuje bezwzględną władzę nad szerokimi masami ludzkimi, które zmuszone są do niewolniczej pracy - tak właśnie Polska wyglądała aż do 20 wieku. Symbolicznym wymiarem tej tyranii jest chrześcijaństwo z Chrystusem jako królem i Maryją jako królową. Klęcząc przed tymi ikonami powielamy tylko wielowiekowe wzorce państwa kolonialnego.

Czas się budzić.

Więcej przeczytasz w mojej książce, którą polecam: https://365lekcjireligii.pl/produkt/ksiazka-365-lekcji-rel...

Dziś umowna rocznica "chrztu Polski". Datę przyjęto orientacyjnie jako 966 rok i ustalono arbitralnie na 14 kwietnia, gdyż wtedy była to Wielkanoc. Nie wiadomo jednak, ani kiedy się to wydarzyło, ani co się wtedy wydarzyło - z pewnością natomiast nie istniało wtedy coś takiego jak "Polska", którą można by ochrzcić. Jeśli ktokolwiek się ochrzcił, to zrobił to Mieszko I z drużyną - choć i to nie jest pewne, bo być może drużyna Mieszka już wtedy była chrześcijańska. Nie wiadomo też, gdzie by się to wydarzenie miało odbyć.
Wiadomo jednak, że ów "chrzest", czyli w istocie jakiś akt lojalności rodziny Mieszka wobec Cesarstwa Rzymskiego (czyli Niemców i papieża) można interpretować w szerszym dziejowym kontekście, jako lokalną odsłonę chrześcijańskiego kolonializmu na wschodzie i południu Europy - tego wielkiego wysiłku zbrojnego, jaki znamy pod hasłem "wypraw krzyżowych". Planem Mieszka było uwłaszczyć się na terenach "niczyich" na wschodniej flance Cesarstwa i aspirować do szeregów szlachty niemieckiej. W lokalnych ludach widział Mieszko tylko tanią siłę roboczą. Mieszko i jego syn Bolesław Chrobry zapoczątkowali niezwykle okrutny proces wynaradawiania Słowian oraz przeistoczenia tych wolnych ludów w poddanych nowej tyrańskiej władzy. Lokalne ludy nie poddały się bez walki: trzeba było 400 lat miecza i ognia, by wyjałowić kultury rdzenne. Chrześcijaństwo było strategią wykulturawiania - dokładnie tak samo, jak później w Ameryce Północnej. Projekt "Polska" rozpoczął się od zniewolenia i terroryzowania miejscowych ludów (czyli nas, Polaków) i brutalnego eliminowania lokalnej kultury. Piastowie sprzedawali Słowian w niewolę - i to był pierwszy realny handel zagraniczny państwa Mieszka, pierwsze źródło dewiz! Chrześcijanie działali w sposób metodyczny i zorganizowany, a Piastowie ściągali do pomocy zorganizowane zakony, takie jak cystersi, benedyktyni czy później Krzyżacy. Ci ludzie całkowicie zatarli ślady wcześniejszych kultur i zrobili to tak doszczętnie, że dziś nie potrafimy ustalić właściwie nic z naszej prawdziwej przeszłości, nie znamy lokalnych wierzeń, zwyczajów, baśń, legend - w zasadzie nie wiemy nic o naszych korzeniach. Wszystko, co przetrwało, to elementy wprzęgnięte w rytuały chrześcijańskie - wykoślawione, zniekształcone, zamazane.
Trzeba budzić w sobie oburzenie. Trzeba umieć odnaleźć w sobie złość i sprzeciw na to kulturowe ujarzmienie naszych przodków, na kulturowe wyjałowienie naszej tradycji i odcięcie nas od korzeni naszej kultury. Trzeba też zdobyć się na odrzucenie propagandowych pomysłów Kościoła katolickiego, który z uporem wmawia nam, że bez chrześcijaństwa jesteśmy nikim, a polskie państwo to wytwór Kościoła.
Współcześnie autorem tej wrogiej polskiej kulturze państwowej myśli jest kard. Wyszyński. Jego intencje można zrozumieć: to ten sam korporacyjny zamordyzm co za Mieszka, ale należy odrzucić, gdyż Polski nie można rozumieć, jako projektu państwa kościelnego, czy wyznaniowego. Musimy aspirować do demokracji, a do tego potrzebna nam jest wiara w polskie państwo i trzeźwa ocena własnej przeszłości. Jesteśmy społeczeństwem postkolonialnym. a więc postniewolniczym i tylko w takim kontekście można zrozumieć to, co się z nami teraz dzieje. W państwie kolonialnym nieliczna grupa kolonistów sprawuje bezwzględną władzę nad szerokimi masami ludzkimi, które zmuszone są do niewolniczej pracy - tak właśnie Polska wyglądała aż do 20 wieku. Symbolicznym wymiarem tej tyranii jest chrześcijaństwo z Chrystusem jako królem i Maryją jako królową. Klęcząc przed tymi ikonami powielamy tylko wielowiekowe wzorce państwa kolonialnego.
Czas się budzić. https://365lekcjireligii.pl/produkt/ksiazka-365-lekcji-rel...