Zanim był chrzest

HISTORIA POLOWAŃ NA CZAROWNICE
Długi tekst ale warto przeczytać, by poznać jaka była zapłata za tortury na niewiernych i Czarownicach.
CENNIK OPŁAT ZA TORTURY
Cennik usług został zatwierdzony przez Arcybiskupstwo Kolonii w 1757 r., Pomimo że, wcześniej już Arcybiskupstwo Kolonii przyznało głównemu katu stałe dochody roczne w wysokości osiemdziesięciu reichstalarów i dwudziestu alb oraz dwudziestu małdratów ziarna i czterech fur drewna, okazało się, te w trakcie wykonywania egzekucji i innych czynności z nimi związanych, a także już po ich wykonaniu, pojawia się tyle nieuzasadnionych i wygórowanych żądań zwrotu jakoby poniesionych dodatkowych kosztów, że stało się to poważnym obciążeniem dla Najwyższego Sądu Arcybiskupa Elektora. Z tej też przyczyny, aby położyć kres owym żądaniom, arcybiskupstwo zmuszone jest wydać następujące rozporządzenie, na mocy, którego dla każdej czynności kata ustala się należne wynagrodzenie, którego wysokość podana jest poniżej:
CENNIK: (ceny w reichstalarach i albach)
1. Za rozrywanie na ćwierci czterema końmi 5 rt. 26 a.
2. Za ćwiartowanie 4 rt.
3. Za sznur niezbędny do tego celu 1 rt.
4. Za rozwieszenie onych ćwierci w czterech rogach rynku. Włączając w to cenę sznura, gwoździ i transportu 5 rt. 26 a.
5. Za ścięcie i spalenie na stosie, wraz z wszelkimi kosztami 5 rt. 26 a.
6. Za sznur niezbędny do tego celu oraz przygotowanie i podpalenie stosu 2 rt
7. Za uduszenie i spalenie na stosie 4 rt.
8. Za sznur niezbędny do tego celu oraz przygotowanie i podpalenie stosu 2 rt.
9. Za spalenie żywcem 4 rt.
10. Za sznur oraz przygotowanie i podpalenie stosu 2 rt.
11. Za łamanie kołem żywcem 4 rt.
12. Za sznur i łańcuchy niezbędne do tego celu 2 rt.
13. Za zdjęcie ciała przytwierdzonego do koła 2 rt. 52 a.
14. Za samo ścięcie 2 rt. 52 a.
15. Za sznur niezbędny do tego celu oraz za chustę do przykrycia twarzy 1 rt.
16. Za wykopanie dołu i złożenie w nim ciała 1 rt. 26 a.
17. Za ścięcie i rozpięcie ciała na kole 4 rt.
18. Za sznur i łańcuchy niezbędne do tego, a także za chustę 2 rt.
19. Za odrąbanie ręki lub kilku palców i ścięcie; łącznie 3 rt. 26 a.
20. Za dodatkowe przy tym piętnowanie rozpalonym żelazem 1 rt. 26 a.
21. Za niezbędne do tego sznur i chustę 1 rt. 26 a.
22. Za ścięcie i zatknięcie głowy na palu 3 rt. 26 a.
23. Za sznur i chustę niezbędne do tego 1 rt. 26 a.
24. Za ścięcie, rozpięcie ciała na kole i zatknięcie głowy na palu; łącznie 5 rt.
25. Za niezbędny do tego celu sznur, łańcuchy i chustę 2 rt.
26. Za powieszenie 2 rt. 52 a.
27. Za niezbędne do tego sznur, gwoździe i łańcuch 1 rt. 26 a.
28. Zanim rozpocznie się egzekucja: za szarpanie przestępcy rozpalonymi do czerwoności szczypcami, niezależnie od wyżej wspomnianej opłaty za powieszenie; każdorazowo 0 rt. 26 a.
29. Za całkowite lub częściowe odcięcie języka oraz następujące potem przypalanie warg rozpalonym do czerwoności żelazem 5 rt.
30. Za sznur, szczypce i nóż używane zazwyczaj przy tej okazji 2 rt.
31. Za przybicie gwoździami do szubienicy odciętego języka lub odrąbanej ręki 1 rt. 26 a.
32. Jeśli ktoś sam się powiesi, utopi lub w inny sposób pozbawi życia za jego odczepienie i przeniesienie, a także wykopanie dołu, w którym można złożyć zwłoki 2 rt.
33. Za wygnanie człowieka z miasta lub z kraju 0 rt. 52 a.
34. Za chłostę w więzieniu, wliczając w to rózgi 1 rt.
35. Za obicie 0 rt. 52 a.
36. Za postawienie pod pręgierzem 0 rt. 52 a.
37. Za postawienie pod pręgierzem i wychłostanie, wliczając w to sznur i rózgi. 1 rt. 26 a.
38. Za postawienie pod pręgierzem, napiętnowanie i wychłostanie, wliczając w to węgle, sznur i rózgi, a także maść używaną przy piętnowaniu 2 rt.
39. Za zbadanie więźnia po napiętnowaniu 0 rt. 20 a.
40. Za przystawienie drabiny do szubienicy, bez względu na to, czy tego samego dnia ma być powieszona tylko jedna, czy też więcej osób 2 rt.
WYNAGRODZENIE ZA TORTURY
41. Za wzbudzenie strachu poprzez okazanie narzędzi tortur 1 rt.
42. Za torturę pierwszego stopnia 1 rt. 26 a.
43. Za wyłamanie i zmiażdżenie kciuka 0 rt. 26 a.
44. Za torturę drugiego stopnia, włączając w to późniejsze nastawienie stawów oraz cenę maści, której się przy tym używa 2 rt. 26 a.
45. jeśli wszelako jakaś osoba zostanie jednocześnie poddana torturom obydwu stopni, kat ma otrzymać zapłatę za obydwa stopnie tortur, nastawianie stawów i maść, za co wszystko należy mu się 6 rt.
46. Za podróż i wydatki codziennie, za każdy dzień, wyłącznie jednak te dni, w czasie, których dokonuje on egzekucji lub torturuje, bez względu na to, czy za dni te ukarany będzie tylko jeden, czy też więcej przestępców 0 rt. 48 a.
47. Za wyżywienie dziennie 1 rt. 26 a.
48. Za każdego z pomocników dziennie 0 rt. 39 a.
49. Za wynajęcie konia wraz ze stajnią i obrokiem dla niego, opłata dzienna 1 rt. 16 a.
50. Jeśli tortury lub egzekucja odbywają się w Kolonii, kat winien otrzymać za wykonane czynności wynagrodzenie według powyższego cennika bez jakichkolwiek dodatków za koszta nadzwyczajne, takie jak podróż, diety, wyżywienie, siano i obrok dla konia, i winien być całkowicie usatysfakcjonowany wspomnianym wynagrodzeniem.
51. Kiedy dokonuje on egzekucji w Melaten i Deutz, otrzymuje dodatkową opłatę za siano dla konia i nic ponad to.
52. Jako, że punkty 16, 32 i 40 niniejszego rozporządzenia nakładają się na kompetencje grabarza, przeto grabarz powinien także otrzymywać stosowne wynagrodzenie.
53. Jeśli kat wykonywać będzie swoje rzemiosło dla tych, którzy są bezpośrednimi wasalami arcybiskupstwa lub wasalami tychże wasali, winien on otrzymać wynagrodzenie o jedną trzecią większe od podanego wyżej, a to z przyczyny, że nie dokładają się oni do rocznej pensji, jaka jest mu wypłacana.
54. Wasale owi mają obowiązek zatrudniać wyłącznie jego, w żadnym wypadku nikogo obcego, bez względu na to, jakiego rodzaju egzekucja ma być przeprowadzona.
55. Ponieważ uskarżano się wielokrotnie, że podczas egzekucji, którymi kieruje urzędnik arcybiskupstwa, kat ośmielał się żądać pewnych sum pieniężnych lub jako dodatku do obowiązujących opłat lub zamiast nich, praktyka ta, jako wyraźne nadużycie, ma się raz na zawsze skończyć. Z tego też względu nakazujemy, by wszyscy urzędnicy arcybiskupstwa trzymali się wyżej wymienionych zasad i płacili katu wyłącznie przewidziane niniejszym stawki i nic ponadto; mają oni także każdorazowo rozliczać się z nich i przedstawiać skarbowi arcybiskupa stosowne pokwitowania.
Dan w Bonn, 15 stycznia 1757 r.
Cytat z orzeczenia trzech biskupów sporządzonego dla papieża Juliusza III.
Hans Jürgen Wolf "Sünden der Kirche" - "Grzechy Kościoła"
Zaiste, nie pozostał już ani cień po apostolskiej nauce w naszym Kościele... Wprowadziliśmy inną naukę i dyscyplinę. Najważniejsze jest starać się o to, żeby nikomu nie pozwolono na czytanie z Ewangelii nawet odrobiny, zwłaszcza w języku ludowym. Starczy to trochę, co się na mszy odczytuje. Każdy, kto starannie rozważy, co dzieje się w Kościele i przyjrzy się temu z osobna, zobaczy, że nasza nauka różni się od tej z Ewangelii, a nawet, że jest jej przeciwna...
WZÓR ODEZWY ZACHĘCAJĄCEJ DO SKŁADANIA DONOSÓW NA CZAROWNICE
Ja, N., sędzia, czynie wiadomym wszystkim, którzy podlegają jurysdykcji sadu w N.N. jako poddani, ich krewni bądź ludzie w owym okręgu zamieszkujący, że do uszu moich doszły pogłoski i plotki, jakoby w okręgu podlegającym sądowi w N.N. przebywały pewne czarownice oraz inni im podobni, którzy z pomocą złego ducha potajemnie szkodzą i sprowadzają nieszczęścia zarówno na młodych, jak i starców, a także na trzodę i zbiory, trudniąc się takoż innymi rodzajami praktyk tajemnych i heretyckich. Z racji, przeto moich powinności, a także polecenia Boga Wszechmogącego i troski o jego cześć i chwałę, jako też i przez wzgląd na powinności, jakie nakłada na mnie wiara święta chrześcijańska, obowiązkiem moim jest ze wszech sił wykorzeniać i deptać ową heretycką nieprawość, toteż ogłaszam niniejszym, co następuje: I tak, pod groźbą najsroższych kar napominam wszystkich i każdego z osobna, a zwłaszcza tych, którzy podlegają jurysdykcji N.N., iżby w ciągu dwunastu wyznaczonych przeze mnie dni, z których cztery pierwsze przeznaczone są dla poddanych, cztery następne dla ich krewnych, ostatnie zaś cztery dla reszty mieszkańców, donieśli mi i powiadomili mnie, czy nikt z nich nie widział ani nie słyszał o osobach, o których wiadomo, ze są czarownicami, a także podejrzanych o uprawianie czarów bądź takich, o których panuje powszechna opinia, ze są czarownikami, innego rodzaju heretykami lub ludźmi parającymi się takimi praktykami, jak zadawanie zła innym ludziom, bydłu i zasiewom bądź szkodzenie dobru powszechnemu. Nikt też nie musi troszczyć się o dowiedzenie swoich oskarżeń ani obawiać, że w wypadku, gdyby okazały się niemożliwe do udowodnienia, zostanie on ukarany lub w inny sposób pociągnięty do odpowiedzialności. Jeśli jednak wyjdzie na jaw, ze ktoś był, jest lub w przyszłości będzie winien tego rodzaju uczynkom, poniesie on wszelką przepisaną za nie prawem karę. Co winno być znane wszystkim ku ich rozwadze i przestrodze?
Opatrzone moim podpisem.
W Polsce znajduje się tzw. "Kartoteka Procesów o Czary" przejęta w czasie II wojny światowej - prowadzili ją naziści z - do końca nie wiadomych celów. Obejmuje ona przypadki od IX wieku do początku lat wieku XX. Zgromadzono ponad 30.000, udokumentowanych przypadków oskarżeń o czary, w kartotekach podawano dane personalne, informacje o sytuacji rodzinnej, majątkowej i statucie społecznym ofiary, przebieg procesu, wyrok, stosowane tortury, zeznania, rodzaj egzekucji, nazwisko kata, oskarżyciela, sędziego, donosicieli, stanowisko miejscowego biskupa oraz informacje bibliograficzne i miejsce przechowywania dokumentów, na podstawie których sporządzono kartotekę. Kartoteka znajduje się prawdopodobnie w Archiwum Państwowym w Poznaniu.