Ubogacenie Europy

Francja w kleszczach radykalizmów

Piotr Ślusarczyk

Protesty żółtych kamizelek trwają. W tle kryzysu społecznego rozgrywa się również inny konflikt, w którym kością niezgody pozostaje stosunek do islamizmu. We Francji zorganizowano ostatnio dwie manifestacje – jedną przeciwko islamofobii, drugą przeciwko islamizacji. Trzecia nie doszła do skutku, ponieważ zablokowały ją władze.
Atak na meczet i protesty przeciwko islamofobii

10 listopada ulicami stolicy Francji przeszła manifestacja, będąca protestem przeciwko aktom przemocy wymierzonym w muzułmanów. Wzięło w niej udział ponad 13 tysięcy osób. Na transparentach można było przeczytać hasła: „Stop islamofobii”, czy „Tak dla krytyki religii, nie dla nienawiści wobec wierzącego”. Podobne wydarzenie lewicowi i muzułmańscy działacze zorganizowali w Marsylii. Tam na transparentach można było przeczytać zdanie: „Islamofobia zabija”.

Protesty te podzieliły środowiska lewicowe oraz zwolenników sekularyzmu. Partia Socjalistyczna nie przyłączyła się do tej inicjatywy, ponieważ jej zdaniem łamie ona zasadę laickości państwa. Jej działacze z kolei zapowiedzieli protesty przeciwko rasizmowi.

Za bezpośredni powód organizatorzy manifestacji przeciwko islamofobii uznali niedawny atak na meczet. 28 października emerytowany wojskowy chciał podpalić meczet w miejscowości Bayonne (południowo-zachodnia Francja). Uniemożliwiły mu to dwie osoby, które zamachowiec ranił. Świadkowie mówili, że mężczyzna miał ze sobą butle z gazem oraz broń palną. Media podały, że kandydował w wyborach samorządowych z listy prawicowego Zjednoczenia Narodowego. Liderka ruchu, Marine Le Pen, odcięła się od sprawcy ataku. Czyn ten potępił też prezydent Francji.
Protesty przeciwko islamizacji

17 listopada także ulicami Paryża przeszła manifestacja zorganizowana w rocznicę zamachów terrorystycznych na klub Bataclan. Jeden z jej uczestników mówił: „Nigdy nie zapomnimy i nigdy nie wybaczymy. (…) W ostatnich latach terroryzm islamski zabił ponad 300 osób. Ponad tysiąc rannych. Setki rozdartych bólem rodzin”.
Uczestnicy wznosili okrzyki także przeciwko szariatowi. Ilu dokładnie demonstrantów przyciągnęło hasło: „Stop islamizacji”, tego dokładnie nie wiemy. Niektóre źródła mówią o „setkach młodych ludzi”, ale trudno te informacje zweryfikować.
Manifestacja, której zabroniono

Władze francuskie zakazały demonstracji, której uczestnicy chcieli uhonorować pamięć terrorysty Michaela Harpona. Zamachowiec ten na komisariacie policji zabił cztery osoby. Dziesięć lat temu przeszedł na islam. Zatrudniony był w departamencie policji odpowiedzialnym za zwalczanie radykalizmu. Mimo tego demonstranci planowali się zebrać na przedmieściach Paryża, w dzielnicy Gonesse, w której mieszkał sprawca zamachu, uznając go za ofiarę dyskryminacji, nie zaś za islamskiego radykała.

Ostatecznie minister spraw wewnętrznych Francji Christophe Castaner zakazał tej manifestacji, oświadczając, że „Planowana w Gonesse demonstracja na rzecz mordercy policjantów w Paryżu jest aktem zniesławienia i zniewagą pamięci naszych policjantów”.
Podzielona Republika

Jeśli prześledzimy dynamikę wydarzeń w ostatnich paru miesiącach we Francji to doszło do paru bardzo niepokojących wydarzeń, świadczących o głębokim kryzysie społecznym. Przyjrzyjmy się faktom.

3 października policjant Michael Harpon zabija swoich czterech kolegów z pracy. Początkowo media informują, że powodem ataku był „spór płacowy z przełożonymi”. Okazało się jednak, że 45-letni mężczyzna dziesięć lat wcześniej dokonał konwersji na islam, zaś szefowa zamachowca od czterech lat miała informacje, wskazujące na jego radykalizację.

28 października były wojskowy o politycznych ambicjach ranił dwie osoby, próbując przeprowadzić atak na meczet.

15 listopada francuskie władze zamknęły 12 miejsc kultu muzułmańskiego, oraz 9 stowarzyszeń muzułmańskich, które propagowały polityczny islam. Zdaniem władz w tych miejscach propagowano wyższość prawa koranicznego nad prawem stanowionym.

To krótkie kalendarium pokazuje skalę napięć i eskalację przemocy, której dopuszczają się zarówno islamiści, jak i skrajna prawica. Dziś opisując Francję można zaryzykować twierdzenie, że kraj ten stał się terenem ostrego konfliktu. Po jednej stronie mamy potężne organizacje islamistyczne, po drugiej rosnącą falę prawicowego radykalizmu.

Przyczyn tego stanu rzeczy zwolennicy myślenia w kategoriach neomarksistowskich upatrują w nierównościach społecznych oraz niechęci wobec muzułmanów. Inni zaś wskazują na sprzeczność między ideami laickiego państwa, a podstawowymi założeniami ideologii islamistycznej, która z definicji odrzuca rozdział religii i państwa.

Abstrahując od racji jednej czy drugiej strony, mamy bezspornie do czynienia z zagrożeniem dla społecznej spójności. Trwający od dłuższego czasu spór przechodzi na naszych oczach w fazę konfliktu, której ofiarami stają się przypadkowi ludzie. Ofiary Michaela Harpona straciły życie za to, że nie były muzułmanami, zaś ofiary emerytowanego wojskowego miały zostać zabite właśnie za to, że są muzułmanami.

Kategoria upolitycznionego wyznania religijnego staje się w teoretycznie laickiej Francji osią niebezpiecznych waśni. Pogłębianie się tego problemu może doprowadzić to tego, że V Republika w nieodległej przyszłości stanie się miejscem zderzenia dwóch ekstremizmów.

https://euroislam.pl/francja-w-kleszczach-radykaliz...

Islamizacja Słowacji: ministrant został muzułmaninem i szykował atak terrorystyczny

I oto mamy kolejne nawrócenie na islam, po którym nowoupieczony muzułmanin zaczyna planować mordowanie niewiernych na chwałę Allaha. 24-letni Dominik Kobulnický stanął przed sądem w Pradze oskarżony o przygotowanie ataku terrorystycznego i otrzymał wyrok 6 i pół roku więzienia za propagandę terroryzmu i stwarzanie zagrożenia ogólnego. Jest to pierwszy w historii Słowak, którego oskarżono w związku z muzułmańską działalnością terrorystyczną. Dominik pochodził z pobożnej rodziny katolickiej i był ministrantem. Jeszcze jako uczeń natrafił w internecie na nagrania, umieszczane tam przez Państwo Islamskie, i zafascynował się dżihadem. Po przyjęciu islamu i nowego imienia Abdul Rahman znajdował się pod wpływem czesko-palestyńskiego imama, który nauczył chłopaka prawd wiary. Policja zwróciła uwagę na to, że Dominik nosił cały czas stroje wojskowe i nagrywał niepokojące filmiki z napisami po arabsku. W czasie przeszukania wynajmowanego przez niego mieszkania w Pradze znaleziono pod jego łóżkiem 4 kg mieszanek pirotechnicznych. Zapewne, gdyby to w nocy buchnęło, Dominik natychmiast by trafił w stanie pełnej gotowości na spotkanie z upragnionymi hurysami… a ta niedobra czeska policja ze swoją islamofobią chłopakowi przeszkodziła.

Ale nie przejmujmy się, niedługo cała Europa pójdzie za przykładem Wielkiej Brytanii, gdzie w Leicestershire została usunięta ze stanowiska radna Mary Sherwin, za to, że miała obawy wobec islamu.

więcej szczegółów: DennikN.sk
http://annur.pl/islamizacja-slowacji-ministran...

Przerażające statystyki prześladowań

Pan Raymond Ibrahim z Gatestone Institute zebrał dane o prześladowaniach chrześcijan a także wypowiedzi różnych osób w czasie Międzynarodowych Dni Modlitwy za Prześladowany Kościół (International Days of Prayer for the Persecuted Church, IDOP). Jednak zanim przedstawię ważniejsze punkty z jego artykułu, chcę przypomnieć, jaka jest sytuacja Kościoła katolickiego w Polsce i na świecie.
Otóż według badań statystycznych w Polsce obserwuje się ciągły spadek liczby osób praktykujących, szczególnie zauważalny w grupie młodych ludzi. W 1990 r. 71% badanych w wieku poniżej 25 lat chodziło do kościoła, a w roku 2008 już tylko 37%. Jeśli natomiast chodzi o przekonania religijne, to sytuacja wygląda dramatycznie: 96±2% Polaków wierzy w Boga, ale 10% badanych nie wierzy w to, że grzech przeszkadza w poznaniu Boga, 12% nie wierzy w niebo, 23% nie wierzy w życie po śmierci, 60% nie wierzy w istnienie piekła. Coraz mniej polskich rodziców decyduje się na ochrzczenie swoich dzieci, dlatego w wyniku spadku odsetka chrzczonych dzieci obecnie w Polsce już tylko 85% ludności należy do Kościoła katolickiego: w roku 2018 w Polsce zarejestrowano 32,9 mln ochrzczonych katolików, podczas gdy ludność Polski wynosiła trochę ponad 38,4 mln. A przecież zaledwie 8 lat wcześniej, w 2010 r., w Polsce było 36,7 mln katolików na 38,2 mln ludności kraju, czyli 96%.
Zauważmy, że w latach 1970 Kościół katolicki na świecie liczył ok. 650 mln wyznawców, a dzisiaj ich liczba wzrosła do 1,2 mld. Ten gwałtowny wzrost jest związany z ogromną liczbą nawróceń w Afryce, Azji i Ameryce Południowej. Jeśli na początku XX w. w Afryce było kilka milionów katolików, a chrześcijanie wszystkich wyznań razem stanowili niecałe 10% ludności kontynentu, to dzisiaj połowa Afrykańczyków wyznaje wiarę w Chrystusa w liczbie ok. pół miliarda chrześcijan (z tego ok. 200 mln katolików). A przecież właśnie w Afryce trwa krwawa wojna uzbrojonych, bezwzględnych mudżahidów przeciwko bezbronnym obywatelom, przede wszystkim kobietom i dzieciom, którzy wybierają miłosiernego Chrystusa zamiast krwiożerczego Allaha.
W swoim nagraniu wideo IDOP podaje kilka dramatycznych przykładów bieżących prześladowań, w tym straszliwą masakrę wielkanocną na Sri Lance, w której zginęło ponad 200 osób, a także trwającą eksterminację chrześcijan w Nigerii i narastającą liczbę masakr w Burkina Faso.

Według danych Open Doors opublikowanych na World Watch List 2019, w okresie objętym badaniami 4.136 osób zamordowano za wiarę w Chrystusa. Średnio każdego dnia ginie 11 chrześcijan za to, że wyznają Jezusa Chrystusa. Oprócz tego 2.625 chrześcijan zaaresztowano, uwięziono bez sądu i śledztwa, a 1.266 budynków kościelnych zostało zniszczonych.

W sumie na całym świecie 245 milionów chrześcijan doznaje poważnych prześladowań, czyli średnio co dziewiąty chrześcijanin jest prześladowany za wiarę. Najgorzej mają kobiety wyznające Chrystusa, każdego dnia na świecie gwałconych jest co najmniej 6 chrześcijanek, zmuszanych do wyjścia za mąż za muzułmanów i zaparcia się swojej wiary. Jakże wspaniałym bogiem jest Allah, który inspiruje do takich działań!

Biskup Truro ks. Philip Mounstephen zwrócił uwagę na to, że globalny zasięg, masowość i narastające okrucieństwo antychrześcijańskich prześladowań kwalifikuje je jako ludobójstwo, zgodnie z definicją ludobójstwa przyjętą przez ONZ. Na wszelki wypadek przytoczę tę definicję za Wikipedią:

ludobójstwo w sensie właściwym, w odróżnieniu od zwykłej rzezi, żąda następującego kryterium: jest to rzeź zamierzona w ramach ideologii, stawiającej sobie za cel unicestwienie części ludzkości dla wprowadzenia własnej koncepcji dobra. Plan zniszczenia ma obejmować całość określonej grupy, nawet jeśli nie zostaje doprowadzony do końca w rezultacie niemożliwości materialnej czy zwrotu politycznego.

Warto pamiętać, że ludobójstwo jako zbrodnia przeciwko ludzkości nie ulega przedawnieniu (Konwencja ONZ z 26 listopada 1968). Przy tym nasi politycy i duchowni udają, że zapoczątkowane przez Mahometa masakrowanie ludności chrześcijańskiej trwające z krótkimi przerwami 1400 lat, stawiające za cel unicestwienie wszystkich, kto się nie zgadza z koncepcjami islamu, zasługuje na miano „religii pokoju”.

Absolutna większość masakr i prześladowań chrześcijan ma miejsce w krajach muzułmańskich. Jak informuje Open Doors, w siedmiu z pierwszej dziesiątki krajów, wyróżniających się okrutnymi prześladowaniami chrześcijan, motorem prześladowań jest ideologia islamu. Z 50 krajów, gdzie chrześcijanie doznają najokrutniejszych prześladowań, 38 to kraje muzułmańskie. Biskup Mounstephen podkreśla:

Chrześcijanie są najbardziej atakowanie w regionach, gdzie chrześcijaństwo powstało i się rozwijało od samego początku – na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce.
Na Bliskim Wschodzie, gdzie chrześcijaństwo istnieje od samego początku, istnieje poważne zagrożenie całkowitego wyniszczenia chrześcijan. W Palestynie liczba chrześcijan spadła poniżej 1,5%, w Syrii jeszcze w 2011 r. było 1,7 mln chrześcijan, teraz jest ich ok. 450 tys., w Iraku przed 2003 r. było 1,7 mln wyznawców Chrystusa, a teraz jest ich mniej niż 120 tys.
W Algierii, Egipcie, Iranie, Iraku, Syrii i Arabii Saudyjskiej sytuacja chrześcijan jest alarmująca.
Masowa przemoc coraz częściej wyrażana jest przez ataki bombowe na kościoły, co miało miejsce ostatnio w Egipcie, Pakistanie i Indonezji.
Jednym z krajów, w którym chrześcijanom grozi totalna zagłada, jest Nigeria, gdzie muzułmańskie ugrupowanie Boko Haram dąży do ustanowienia prawa szariatu w całym kraju: według wywiadu USA, wiąże się to z planami wymordowania 200 tysięcy chrześcijan. W ciągu ostatnich 10 lat ugrupowanie porwało ponad 8000 dzieci, z których co najmniej 117 zmuszono do samobójczych ataków terrorystycznych na chwałę Allaha. Najbardziej cierpią kobiety i dziewczynki, które są torturowane, gwałcone i zmuszane do małżeństwa z muzułmanami.
Proces obserwowany w Syrii, Iraku, Egipcie, Nigerii i Filipinach zdradza planowanie wymazania nawet śladów obecności chrześcijan i chrześcijaństwa: usuwane są krzyże, wyburzane budynki kościelne itp., porywani i mordowani są duchowni.

Poza światem muzułmańskim chrześcijanie cierpią prześladowania w Korei Północnej oraz coraz częściej w Indiach, gdzie znowuż dochodzi do głosu terroryzm muzułmański dążący do ustanowienia prawa szariatu w tym kraju. Jednak liczby i statystyki nie oddają dramatu sytuacji, i nawet nie są w stanie ukazać prawdziwych rozmiarów tragedii. Zbyt wiele bowiem morderstw i aktów przemocy pozostaje w ukryciu, i niezliczona nieznana nam liczba wyznawców Jezusa cierpi i oddaje życie z powodu wiary, której my w Polsce nie doceniamy, zarzucając ją i otwarcie zdradzając.

http://annur.pl/przerazajace-statystyki-przesl...