"Prawo które nie służy narodowi to jest bezprawie"

Gminy ze znaczną liczbą Białorusinów w strukturze narodowościowej (według Narodowego Spisu Powszechnego z 2002 roku; podana jest procentowa liczba obywateli polskich narodowości białoruskiej):

Gmina Czyże (81,81)
Gmina Dubicze Cerkiewne (81,33)
Gmina Orla (68,93)
Gmina Hajnówka (64,91)
Gmina Narew (49,23)
Gmina Bielsk Podlaski (46,68)
Gmina Narewka (47,27)
Gmina Kleszczele (41,83)
Gmina Czeremcha (28,71)
Hajnówka (26,41)
Gmina Gródek (23,07)
Bielsk Podlaski (20,66)
Gmina Nurzec Stacja (16,36)
Gmina Michałowo (14,17)
Gmina Milejczyce (13,09)
Gmina Białowieża (11,54)
Biorąc pod uwagę wyniki kolejnych spisów powszechnych, liczebność mniejszości białoruskiej w skali kraju w latach 2002-2011 uległa zmniejszeniu z 47,6 tys w 2002 roku do 43,9 tys. w 2011[13]. Znacznie poważniejszy procentowy spadek liczebności opisywanej grupy odnotowany został jednak w skali województwa podlaskiego, co może dokumentować postępującą w szybkim tempie asymilację mniejszości białoruskiej, dla której to właśnie Białostocczyzna stanowi główny teren zamieszkania. Liczba deklaracji białoruskich w województwie podlaskim, a więc na obszarze gdzie ludność ta stanowi społeczność autochtoniczną, wyniosła w 2011 r. 38,3 tys. wobec 46,4 tys. w 2002 r. (spadek o 17,4%). Narodowość białoruską jako jedyną wskazało w województwie podlaskim w 2011 roku 26,7 tys. badanych, zaś jako występującą z polską - 11,0 tys[14].

Ogółem w trakcie Spisu Powszechnego z 2011 roku poczucie przynależności do narodu białoruskiego zadeklarowało 46 687 osób. Z tej grupy właściwa mniejszość białoruska w Polsce (osoby posiadające polskie obywatelstwo) obejmuje 43 878 osób[15]. Ludność miejska stanowiła w tej grupie 54,29%. Kobiety stanowiły 52,45% składu mniejszości białoruskiej, mężczyźni zaś – 47,55%[16].W trakcie spisu powszechnego z 2011 roku uwzględniono możliwość podania przez respondenta złożonej (podwójnej) identyfikacji narodowej. W przypadku 30 195 osób (64,7%) identyfikacja białoruska była jedyną zadeklarowaną. 15 562 osoby zadeklarowały jednocześnie i białoruską, i polską tożsamość narodową. 1030 osób wskazało, iż obok białoruskiej posiada także drugą tożsamość narodową, inną jednak niż polska[17].

Wyniki spisu pokazały, że społeczności Białorusinów wyraźnie wyróżniała się wśród innych mniejszości tym, że przynależność mniejszościowa (białoruska) w większym stopniu niż w innych niepolskich grupach stanowiła jednoznaczny (wyłączny) lub wiodący wymiar tożsamości etnicznej[18]. To wśród Białorusinów odnotowano bowiem największą przewagę jednorodnych identyfikacji narodowych nad dwoistymi, jak również największy, obejmujący 77,8%, udział identyfikacji mniejszościowej wyrażonej jako odpowiedź na pierwsze („podstawowe”) pytanie etniczne[19].

17 480 osób wskazało w Spisie Powszechnym z 2011 roku język białoruski jako swój język ojczysty (9 770 kobiet oraz 7 710 mężczyzn). W podziale na charakter miejsca zamieszkania język białoruski jako ojczysty wskazało 6 869 mieszkańców miast oraz 10 611 mieszkańców wsi[20]. Jednocześnie nowym zjawiskiem zaobserwowanym w Narodowym Spisie Powszechnym z 2011 roku było pojawienie się w miejscach zamieszkania mniejszości białoruskiej szeregu różnorodnych określeń dialektów i gwar używanych przez respondentów w odniesieniu do ich języka ojczystego oraz języka używanego przez nich w kontaktach domowych. Określenia te pozostawały na ogół w bezpośrednim związku z językiem białoruskim – 554 osoby stwierdziły, iż ich językiem ojczystym jest „gwara pogranicza polsko-białoruskiego”, a 425 osób za swój język ojczysty uznało „gwarę białorusko-ukraińską”. 341 osób uważało za swój język ojczysty „gwarę białoruską”, dookreślaną także jako „język prosty”[20]. Podobne zróżnicowanie zaistniało w przypadku pytania o język używany w kontaktach domowych. 26 448 osób zadeklarowało używanie w kontaktach domowych języka białoruskiego (w przypadku 3 950 osób był zaś to jedyny język używany w kontaktach domowych). Jednocześnie 669 osób zadeklarowało używanie w kontaktach domowych „gwary pogranicza polsko-białoruskiego”, 549 osób – „gwary białoruskiej”, 516 osób zaś – „gwary białorusko-ukraińskiej”[21]. Liczba osób wskazujących język białoruski jako używany w kontaktach domowych zmalała od 2002 roku o ponad 14 tysięcy. Spadek ten częściowo wyjaśnia według badaczy GUS zaobserwowane przesunięcie deklaracji językowych z języka białoruskiego w kierunku bogactwa określeń gwar tego języka[22].

Spis powszechny z 2011 wykazał, że mniejszość białoruska jest najbardziej jednolita wyznaniowo spośród mniejszościowych społeczności nierzymskokatolickich. Zdecydowaną większość tworzą w niej wyznawcy prawosławia (83,6% członków społeczności)[23].

Historia zróżnicowania etnicznego Białostocczyzny

Stanisław ŻelichowskiPolub stronę
3 godz. ·
Obok ministrów z lewicy byłem jednym z dwóch ministrów z PSL negocjujących warunki przystąpienia naszego do UE. Wiem, że do negocjacji przyznał się również Premier ale on jako prawdziwy partyzant tak się zakonspirował, że nikt go nie zauważył. Wynegocjowane warunki zostały przyjęte w drodze referendum przez Naród i na tej podstawie ówczesny rząd mógł podpisać Traktat Akcesyjny. Niezależnie od tego kto negocjował, dziś widać jak systematycznie zrywamy nici łączące nas z Europą. W poprzednim tygodniu podawałem jak rządzący próbują obciążyć UE odpowiedzialnością za brak rekompensat związanych ze znaczną podwyżką cen energii. Dziś chciałbym przedstawić własne zdanie na temat naszych problemów z praworządnością.

Zostaliśmy już napiętnowani w całej Europie a nie tylko nie rozwiązaliśmy żadnego problemu naszego sądownictwa ale stworzyliśmy potworny chaos prawny i jeszcze za to zapłacimy. Sygnały dochodzące z KO są więcej jak niepokojące. Polska wg. tych sygnałów będzie miała zmniejszone środki na tzw. fundusz spójności w następnej perespektywie finansowej o około 15 mild euro oraz o 25 procent będą mniejsze środki na rozwój obszarów wiejskich. Przyczyny naszego uporu postaram się wyjaśnić na przykładzie.

W starym systemie do Moskwy jechał sekretarz partii. Jego żona poleciła mu aby kupił jej futro z norek. Przymierzył jej płaszcz, który sięgał mu do kostek. Kupił futro, wrócił, sprawdza a ono sięga mu tylko do kolan. Wówczas pomyślał, że on był w Moskwie znacznie mniejszy jak w Polsce. Podobnie jest z naszymi rządzącymi - w Polsce są wielcy a w Brukseli malutcy, a tego nie lubią.

Wracając do praworządności należy stwierdzić, że powstała ustawa sprzeczna z Konstytucją ale nawet tej ułomnej nie potrafimy przestrzegać. Każdy kandydat do Krajowej Rady Sądownictwa miał zgodnie z tą ustawą uzyskać poparcie 25 sędziów i takie wnioski złożono. Sejm poszedł na łatwiznę i zamiast głosować poszczególne osoby zagłosował na wszystkich razem. Chodziło zapewne o to, że wielu ze zgłoszonych można spokojnie trzymać przy otwartym oknie - orłami nie są, nie wyfruną.

Jeden z kandydatów nie potrafił liczyć do 25 i podpisy mu się nie zgodziły. Chodzi o to że 4 sędziów wycofało swoje podpisy a więc wszyscy są wybrani niezgodnie z prawem. Sędzia tłumaczy, że nie można wycofać podpisów - nie podaje podstawy prawnej takiego twierdzenia. Tak mu się wydaje. Przypomnę, że w Sejmie posłowie mają tzw. inicjatywę ustawodawczą lecz gdy ktoś wycofa swój podpis to marszałek informuje wszystkich, że ustawa nie może być rozpatrywana, bo brak wymaganej ilości podpisów. Nikt nie zwrócił uwagi, że sędzia który złożył nie zgodny z prawem wniosek aby uzyskać korzyści osobiste może mieć problemy. Przypuszczam, że za tego typu niechlujstwo prawne Trybunał Sprawiedliwości nas ukarze i będziemy mieli zarzuty do wszystkich tylko nie do siebie.

Jeden ze znanych biskupów wiele lat temu tak zakończył fraszkę: ''Chłopcy przestańcie, bo się źle bawicie - wam to jest igraszką, nam idzie o życie''. Policzmy sobie ile nas kosztuje zabawa współczesnych chłopców w prawników.