Mińsk przeprasza za Panią Gasiuk-Pihowicz

Jeśli jakieś Państwo Członkowskie będzie łamało zasadę praworządności, to środki mogą zostać ZAWIESZONE, nie odebrane. Jak Państwo Członkowskie przestanie łamać prawo – środki zostaną WYPŁACONE" - będę powtarzał do skutku, żeby odkłamać narodową propagandę PiS. https://czyztak.pl/kategoria/autorzy/polska-w-bru...

Polska w Brukseli przegrała dwukrotnie
Kwaśne mają miny posłowie i posłanki PiS po ostatniej sesji plenarnej w Brukseli. Teraz dopiero wyraźniej widać, że Premier Morawiecki dostał łupnia na lipcowej Radzie Europejskiej i to dwukrotnie.
Nie powalczył o Fundusz Sprawiedliwej Transformacji, 60% środków odpuścił – skupił się na walce o niepowiązanie praworządności z funduszami europejskimi. I przegrał podwójnie. Sesja plenarna pokazała to jak na dłoni – ale tego nie usłyszycie w TVPinfo.

A o czym Zjednoczona(?) Prawica nie mówi, kiedy tematem jest powiązanie wypłaty środków unijnych z praworządnością?

Ano o tym, że:

jeśli jakieś Państwo Członkowskie będzie łamało zasadę praworządności, to środki mogą zostać ZAWIESZONE, nie odebrane. Jak Państwo Członkowskie przestanie łamać prawo – środki zostaną WYPŁACONE

Polecam wszystkim lekturę art. 6 ust. 3 projektu Rozporządzenia w sprawie ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich (dyskutowany właśnie projekt podstawy prawnej powiązania zasady praworządności z wypłacaniem środków unijnych).

Kolejna sprawa: zawieszenie wypłacania środków Państwu Członkowskiemu przez UE nie oznacza, że beneficjenci końcowi (np. studenci Erasmusa, naukowcy lub organizacje społeczeństwa obywatelskiego) tych środków nie dostaną; zgodnie z projektem obowiązek wypłaty będzie musiał przejąć budżet krajowy danego państwa członkowskiego.

I to właśnie PiS boli najbardziej. Bo oni chcą dzielić unijne środki i chcą, żeby społeczeństwo myślało, że ta zła Unia odbierze je na zawsze. Że albo z PiS-em albo w ogóle. A jest dokładnie na odwrót. W Brukseli wszyscy wiedzą, że Polska to nie PiS. I nikt nie chce karać obywateli, co innego rząd łamiący praworządność – polski, węgierski, bułgarski, rumuński, hiszpański – bez różnicy. Prawo to prawo.

tak sadzisz?
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonuje wykładni prawa unijnego, aby zapewnić jego stosowanie w taki sam sposób we wszystkich państwach członkowskich. Rozstrzyga też spory prawne między rządami krajów Unii a jej instytucjami.

W określonych sytuacjach do Trybunału mogą również wnosić sprawy osoby fizyczne, przedsiębiorstwa lub organizacje, które uważają, że ich prawa zostały naruszone przez instytucje UE.

Czym zajmuje się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej?
Trybunał Sprawiedliwości orzeka we wnoszonych do niego sprawach. Najbardziej powszechne są następujące rodzaje spraw:

wykładnia prawa (orzeczenia w trybie prejudycjalnym) – sądy krajów UE są zobowiązanie do zapewniania właściwego stosowania prawa UE. Istnieje jednak ryzyko odmiennej interpretacji prawa UE przez sądy w różnych krajach. Jeżeli sąd krajowy ma jakiekolwiek wątpliwości co do wykładni lub ważności danego aktu prawnego UE, może zwrócić się o wyjaśnienie do Trybunału Sprawiedliwości. Ten sam mechanizm można zastosować do ustalenia, czy krajowe przepisy lub praktyka są zgodne z prawem UE.
egzekwowanie prawa (postępowania w sprawie uchybienia) – sprawy wnoszone przeciwko rządom krajów UE w związku z nieprzestrzeganiem prawa UE. Sprawy te mogą być wnoszone do Trybunału przez Komisję Europejską lub inny kraj UE. Jeżeli Trybunał uzna dany kraj za winny uchybienia, zobowiązuje go do bezzwłocznego naprawienia sytuacji. W przeciwnym razie wszczynana jest kolejna sprawa, która może zakończyć się nałożeniem grzywny.
unieważnianie aktów prawnych UE (skargi o unieważnienie) – jeżeli jakiś akt prawny UE uznany zostanie za niezgodny z traktatami UE lub prawami podstawowymi, rządy krajów UE, Rada UE, Komisja Europejska lub (w niektórych przypadkach) Parlament Europejski mogą zwrócić się do Trybunału o jego unieważnienie.
Osoby fizyczne mogą również wnieść skargę o unieważnienie aktu prawnego UE, który bezpośrednio ich dotyczy.
zapewnianie podejmowania działań przez UE (skargi w sprawie bezczynności) – Parlament, Rada i Komisja są zobowiązane do podejmowania określonych decyzji w określonych okolicznościach. Jeżeli nie dopełniają one tych zobowiązań, rządy krajów UE, inne instytucje UE lub (pod pewnymi warunkami) osoby fizyczne lub przedsiębiorstwa mogą wnieść skargę do Trybunału.
skargi na instytucje UE (roszczenia o odszkodowanie) – każda osoba fizyczna lub przedsiębiorstwo, które doznały szkody w wyniku działania lub bezczynności UE bądź jej urzędników, może wnieść przeciwko nim skargę do Trybunału.
Skład
Trybunał Sprawiedliwości obejmuje dwa organy sądowe:

Trybunał Sprawiedliwości, który zajmuje się przekazywanymi przez sądy krajowe wnioskami o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, niektórymi skargami o stwierdzenie nieważności i odwołaniami.
Sąd, który orzeka w sprawach o stwierdzenie nieważności przedłożonych przez osoby fizyczne i przedsiębiorstwa oraz, w niektórych przypadkach, przez rządy krajów UE. W praktyce oznacza to, że Sąd orzeka przede wszystkim w sprawach dotyczących prawa konkurencji, pomocy państwa, handlu, rolnictwa i znaków towarowych.
Sędziowie i rzecznicy generalni są mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy krajów UE na odnawialną sześcioletnią kadencję. W każdym z organów sądowych sędziowie wybierają spośród siebie prezesa na odnawialny okres trzech lat.

Jak działa Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej?
Do każdej sprawy wnoszonej do Trybunału Sprawiedliwości przydzielany jest sędzia („judge-rapporteur”) i rzecznik generalny. Postępowanie w sprawie wniesionej do Trybunału składa się z dwóch etapów:

Procedura pisemna
Strony postępowania przedstawiają Trybunałowi pisemne oświadczenie. Pisemne uwagi mogą być również przedstawione przez organy krajowe, instytucje UE, a w niektórych przypadkach przez osoby fizyczne.
Sędzia opracowuje sprawozdanie, podsumowując oświadczenia i uwagi, a następnie sprawa poddawana jest pod dyskusję na posiedzeniu ogólnym Trybunału, podczas którego podejmuje się decyzje w następujących sprawach:
liczba sędziów, którzy będą zajmować się daną sprawą: 3, 5 lub 15 sędziów (pełen skład), w zależności od wagi i stopnia złożoności sprawy. Większość spraw rozpatrywana jest przez pięciu sędziów i rzadko zdarza się, by Trybunał orzekał w pełnym składzie;
konieczność przeprowadzenia procedury ustnej i wydania oficjalnego oświadczenia przez rzecznika generalnego.
Procedura ustna – posiedzenie jawne
Adwokaci obu stron mogą przedstawiać swoje argumenty przed sędziami i rzecznikiem generalnym, którzy mogą zadawać im pytania.
Jeżeli Trybunał zadecydował, że konieczna jest opinia rzecznika generalnego, wydaje on ją kilka tygodni po przesłuchaniu.
Następnie sędziowie odbywają naradę i wydają wyrok.
Rozprawy w Sądzie toczą się według podobnej procedury, z tym wyjątkiem, że większość spraw rozpatrywana jest przez trzech sędziów i nie uczestniczy w nich rzecznik generalny.
To warto wiedzieć
Jeżeli osoba fizyczna lub przedsiębiorstwo poniosły szkodę w wyniku działania lub zaniechania działania przez daną instytucję UE lub jej urzędników, mogą wnieść skargę do Trybunału w jeden z następujących sposobów:

pośrednio, za pośrednictwem sądów krajowych (które mogą zadecydować o przekazaniu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości)
bezpośrednio do Sądu, jeżeli decyzja podjęta przez instytucję UE dotyczyła ich bezpośrednio i indywidualnie.
Każdy, kto uzna, że organy w kraju UE, w którym mieszka, naruszyły przepisy prawa UE, musi postąpić zgodnie z oficjalną procedurą składania skargi.

https://europa.eu/european-union/about-eu/instit...