Dane pedofilów i gwałcicieli pochodzących z Mińska

PEDOFILIA PO TARNOWSKU –część IV.

Wywołałem prawdziwą burzę w diecezji tarnowskiej w związku ze sprawą ks. Mariusza G. Jedni z czytelników są oszołomieni całą sprawą, a drudzy są wściekli i udają, że cała sprawa jest niewiarygodna i bronią zarówno kurię biskupią jak i skazanego pedofila. Tarnowska kuria przez długie lata ukrywała bowiem całą sprawę przed opinią publiczną, a kiedy ja poszukiwałem i śledziłem te sprawę i jej „odpryski” w diecezji, dla wielu stawałem się wrogiem publicznym Kościoła tarnowskiego.
Teraz, kiedy okazało się, że ks. Mariusz G. jednak zrobił co zrobił i jako skazany prawomocnym wyrokiem pedofil, nie jest wytworem mojej wyobraźni, lecz jednym z kapłanów diecezji tarnowskiej za czyny którego ta diecezja jest prawnie i moralnie odpowiedzialna, jego obrońcy próbują go nadal tłumaczyć, a wtórują im liczni kapłani tej diecezji i kuria biskupia.
Linia naszego sporu przebiega obecnie między innymi wokół kwestii rzekomej terapii jaką podobno przebył skazany pedofil. Podobno według władz tarnowskiej diecezji i wielu obrońców ks. Mariusza G., po takiej terapii jest on już wyleczony i nikomu już nie zagraża.
Natomiast kiedy zbierałem informacje w tej sprawie i dowiadywałem się, kto rzekomo na zlecenie władz diecezji tę terapię przeprowadził, to jestem zdecydowanym sceptykiem co do takich metod postępowania i ich rzekomych efektów. Ksiądz psycholog, podobno najsłynniejszy w diecezji fachowiec w branży, który miał tę terapię przeprowadzić, jest od lat znany jako sam kandydat do niejednej terapii. Miałem z nim kontakt przed laty i jeżeli do tej pory jego stan się nie poprawił, to swoje terapie nie powinien stosować nawet wobec kotów, bo co nam winne te skądinąd sympatyczne zwierzęta.
Generalnie nie wierzę w te kościelne rewelacje o leczeniu z pedofilii czy homoseksualizmu i innych preferencji seksualnych. Pamiętacie Państwo te konferencje prasowe o kościelnych ośrodkach leczących takie preferencje. Wypowiedzi tych kościelnych specjalistów budziły szok i niedowierzanie seksuologów, psychologów i psychiatrów, a wiele wypowiedzi tych kościelnych fachowców stało się tematów licznych menów.
Jestem jedynie skromnym historykiem, badaczem dziejów Kościoła, więc gdzież mi tam do podważania opinii kościelnych fachowców w dziedzinie seksu. Ale wykonałem kilka telefonów, przeczytałem kilka artykułów w prasie fachowej czyli niekościelnej lecz medycznej i mogę cytować tych do których mam w tej kwestii pełne zaufanie.
Jeden z kolegów z wydziału medycznego, wykładowca seksuologii, stwierdził tylko krótko: „Wyleczyć się tego nie da. Nie pomoże żadna terapia. Pedofil zostanie po niej pedofilem. Sadomasochista zostanie sadomasochistą. Ekshibicjonista będzie nadal ekshibicjonistą. Nie da się zmienić czyjejś preferencji seksualnej. Pedofila podniecają dzieci i nie da się go przekonać do innej preferencji seksualnej. Nie namówimy go nagle do tego, żeby zaczął oglądać się za osobami dorosłymi. Żadna terapia nie zmusi go do współżycia seksualnego z dojrzałymi kobietami czy mężczyznami. I tyle”.
Mało tego. Od kiedy zmieniła się władza w tym kraju, coraz częściej sądy powszechne skazują kościelnych pedofilii na zaledwie kilkuletnie wyroki zabraniające im pracy z dziećmi. Mój rozmówca, biegły sądowy w takich procesach, jest zszokowany takimi wyrokami. Cytuję tu jego wypowiedź w tej bulwersującej sprawie: „Taki mężczyzna, po dwóch czy nawet pięciu latach spędzonych w więzieniu, nagle nie przestanie być pedofilem. Dla mnie to są kuriozalne wyroki sądów świadczące jedynie o nieznajomości problemu”. Tyle wypowiedź fachowca, ale kościelni specjaliści widać wiedzą lepiej.
Widać tacy kościelni specjaliści zadecydowali, że po przebytej „terapii”, ks. Mariusz G. jest już wyleczonym, byłym pedofilem. Wiem jednak, że kościelna rzeczywistość często odwołuje się do cudów, ale w kwestii kościelnej pedofilii, limit kościelnych cudów został tu zdecydowanie przekroczony.
W sprawie ks. Mariusza G. przekroczony został również w diecezji tarnowskiej limit zwykłej przyzwoitości o czym dowiecie się Państwo już wkrótce.
Ciąg dalszy nastąpi…

Andrzej Gerlach
6p51 0goo9dz3.otrd ·
PEDOFILIA PO TARNOWSKU –część IX.
W dniu 25 stycznia 2014 roku byłem w tarnowskiej bazylice katedralnej uczestnikiem uroczystości udzielenia sakry biskupiej dwóm biskupom pomocniczym tarnowskim: bp Janowi Piotrowskiemu (rocznik 1953) i bp Stanisławowi Salaterskiemu (rocznik 1954). Sakry udzielił im wtedy ordynariusz tarnowski, bp Andrzej Jeż, a asystowali mu ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore (rocznik 1952) oraz emerytowany biskup pomocniczy tarnowski, bp Władysław Bobowski (rocznik 1932).
Dzisiejszy wpis poświęcę jednak tylko bp Janowi Piotrowskiemu i to zupełnie nie z powodu rzekomo naszych wspólnych przodków, z czego bynajmniej nie jestem dumny. A byłbym dumny, gdyby „mój daleki krewniak”, po przyjęciu sakry biskupiej zrobił cokolwiek w sprawie zwalczania plagi pedofilii i innych patologicznych plag w szeregach tarnowskiego duchowieństwa.
Jako młody kapłan zapowiadał się nawet nie najgorzej, jako misjonarz w Afryce, a potem w Ameryce Południowej. Ale już po kilku latach spędzonych w krajach misyjnych, bardzo szybko stał się „kościelnym biurokratą od spraw misyjnych”, a szkoda.
Kiedy mój kościelny kolega sprzed lat, ks. Waldek D. (rocznik 1959), prepozyt nowosądeckiej kapituły kolegiackiej i proboszcz Parafii pod wezwaniem Św. Małgorzaty, prawdopodobnie nie wytrzymał presji wywieranej na nim przez rządcę diecezji, wielokrotnie wspominanego na tym profilu, bp Wiktora Skworca (rocznik 1948), i zakończył w dniu 14 czerwca 2007 roku swoje kapłańskie życie na sznurze, wieszając się na rurkach instalacji gazowej na nowosądeckiej plebanii, jego miejsce zajął szybko ks. Andrzej Jeż (obecny ordynariusz tarnowski), a po jego konsekracji biskupiej ks. Jan Piotrowski, bohater naszego dzisiejszego wpisu. Stanowisko nowosądeckiego prepozyta, po tragicznej śmierci Waldka, stała się jak widać trampoliną w kościelnej drabinie dla dwóch jego następców. Trampoliną tak bardzo skuteczną, że wyniosła obu do godności biskupich.
Zapewne liczni obrońcy bp Jana Piotrowskiego uderzą w larum, że był on biskupem pomocniczym w diecezji tarnowskiej zbyt krótko, bo już po paru miesiącach papież Franciszek (rocznik 1936) zamianował go nowym ordynariuszem kieleckim. Czy zatem bp Jan Piotrowski mógł coś zrobić w sprawie zwalczania patologii w szeregach tarnowskiego duchowieństwa?
Spieszę więc przypomnieć szybko wszystkim jego obrońcom, że rok 2014 to był specyficzny okres w najnowszej historii tej diecezji. Wysyp skandali moralnych, z udziałem chociażby pedofilów był wówczas niemal stałym zjawiskiem. Przypomnę chociażby, że już cztery miesiące po konsekracji biskupiej obu wspomnianych w tym wpisie biskupów, aresztowano słynnego już na tym profilu ks. Mariusza G., a ostatecznie postawiono go przed sądem i skazano za seksualne relacje ze swoją dwunastoletnią uczennicą. A nie był on przecież jedynym pedofilem w diecezji tarnowskiej? A wcześniejsi kościelni dewianci? Ani jednemu z nich nie spadł wówczas przysłowiowy „włos z głowy”, bo działania ówczesnej prokuratury (na szczęście jeszcze nie pod rządami ministra sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobro), trudno jest mi uznać za sukces władz diecezji tarnowskiej.
A także po przejściu do diecezji kieleckiej „Drogi Kuzynie” nie zrobiłeś nic lub zrobiłeś niewiele, aby wyeliminować kościelnych dewiantów z szeregów kieleckiego duchowieństwa. Przed zaledwie dwoma dniami (jak się ma „kuzyna”, historyka Kościoła, to jak widać łatwo nie jest nawet biskupowi) minęło dokładnie siedem lat od Twojej papieskiej bulli nominacyjnej i co…? I nic.
Nawet „bohatera” słynnego filmu braci Sekielskich „Tylko nie mów nikomu”, ks. Jan A. (o doprawdy „anielskim” nazwisku), którego wtedy nagrano po latach w domu księży emerytów ze swoją dawną ofiarą, nie ukarałaś. Umarł podobno nie nękany przez nikogo, a jego ofiara sprzed lat miała zaledwie osiem lat!!!
A co z innymi dewiantami w szeregach kieleckiego duchowieństwa, którzy deprawują i łamią życie innym dzieciom? Co z tymi, którzy wykorzystują swoje stanowiska i wykorzystują seksualnie swoich podwładnych? A co z tymi, którzy są pazerni, zdeprawowani i wierzą jedynie w mamonę?
Diecezja kielecka jest wyjątkowo zdeprawowana po latach rządów nieżyjącego już ordynariusza, bp Kazimierza Ryczana (1939-2017), a co się w niej zmieniło na lepsze w ciągu ostatnich siedmiu lat?
Zaledwie kilka miesięcy temu o ordynariuszu kieleckim, bp Janie Piotrowskim, było niezwykle głośno w całym kraju, gdy krzyczał do protestujących młodych kobiet, po pamiętnym wyroku w Trybunale Julii Przyłębskiej w sprawie zakazu aborcji: „Precz z mojej katedry”. Zastanawiam się dlaczego nie krzyknął tak nigdy do niegodnych i zdemoralizowanych swoich kościelnych podwładnych?
Więc nawet gdy się było przez zaledwie kilka miesięcy biskupem w diecezji tarnowskiej, a wcześniej jej księdzem przez blisko 34 lata, to się jest moralnie współodpowiedzialnym za wszystkie krzywdy jakie wyrządzono tam niewinnym dzieciom przez dewiantów w sutannach. Chociażby za przyzwolenie, za milczenie i za niedziałanie…
Ciąg dalszy nastąpi…