Co tam Panie w polityce?

Autostradowa żyła złota dla prywatnych spółek. W nieco ponad 3 lata dostały 4,7 mld zł za tzw. dostępność!

Najnowszy raport NIK nt. płatnych odcinków autostrad w Polsce ujawnił szokujące dane. Otóż w okresie od 2015 roku do I kw. 2018 roku Skarb Państwa musiał wypłacić spółkom Autostrada Wielkopolska II SA oraz Gdańsk Transport Company SA kwotę 4,7 mld zł! Jak to możliwe? Otóż wszystko wynika z umów koncesyjnych z 2008 roku, których treść została utajniona. To w nich ustalono, że obie spółki będą otrzymywały od Polski tzw. wynagrodzenie za utrzymanie dostępności przejazdu na 106-kilometrowym odcinku autostrady A2 oraz 149-kilometrowym odcinkiem autostrady A1.



W ubiegłym tygodniu NIK opublikował raport pt. "Zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa i użytkowników autostrad płatnych w umowach koncesyjnych i egzekwowanie od koncesjonariuszy obowiązków w nich zawartych" (link do pliku PDF). W raporcie tym NIK potwierdził, że treść wszystkich umów koncesyjnych z prywatnymi firmami na budowę autostrad płatnych została w całości utajniona. Zdaniem kontrolerów pełne wykluczenie jawności tych umów nie spełniało przesłanek dopuszczalności ograniczania prawa obywateli do uzyskiwania informacji, gdyż nie było niezbędne dla ochrony interesów koncesjonariuszy, ani też nie zachowywało właściwej i wyważonej proporcji pomiędzy ochroną interesu publicznego i interesu prywatnego.

Co istotne - NIK ustaliła, że w okresie objętym kontrolą (tj. styczeń 2015 – czerwiec 2018) zarówno rząd PO/PSL jak i PiS nie podejmował działań w celu ujawniania treści umów koncesyjnych lub ich fragmentów, ani działań, których celem mogła być zmiana postanowień dotyczących poufności.

Kontrolerzy NIK stwierdzili również, że obie umowy koncesyjne z 2008 roku (tj. umowa ze spółką Autostrada Wielkopolska II S.A. na budowę i eksploatację 106-kilometrowego odcinka autostrady A2 między Świeckiem a Nowym Tomyślem oraz umowa ze spółką Gdańsk Transport Company S.A. na budowę i eksploatację 149-kilometrowego odcinka autostrady A1 między Gdańskiem a Toruniem) zawierają zapisy niekorzystne z punktu widzenia interesów Skarbu Państwa. Zdaniem NIK to Skarb Państwa (Krajowy Fundusz Drogowy) ponosi ciężar finansowania budowy i eksploatacji tych odcinków autostrad oraz zapewnienia zysku prywatnym spółkom będącym stronami tych umów. Skarb Państwa ponosi też ryzyko wynikające ze zmian popytu na korzystanie z objętych umowami odcinków autostrad.

Kontrolerzy niekorzystnie ocenili przewidziany we wspomnianych umowach koncesyjnych model finansowania utrzymania wybudowanych autostrad. W obu umowach przyjęto, że koncesjonariusze pobierają od użytkowników autostrady opłaty za przejazd, które następnie przekazują do Krajowego Funduszu Drogowego. Wysokość opłat za przejazd tymi odcinkami autostrad ustala państwo. Z kolei wynagrodzenie dla koncesjonariuszy za budowę i eksploatację autostrady jest w całości wypłacane przez państwo głównie pod postacią tzw. "wynagrodzenie za dostępność".

Problem leży w proporcjach między pobieranymi na bramkach opłatami, a wynagrodzeniem za dostępność wypłacanym przez Skarb Państwa na rzecz koncesjonariuszy. W okresie od stycznia 2015 roku do marca 2018 roku łączne wpłaty od koncesjonariuszy do Skarbu Państwa wyniosły 413,5 mln zł (w tym: 374,6 mln z tytułu pobieranych na bramkach wyjazdowych opłat za przejazd). Tymczasem wypłaty od Skarbu Państwa do koncesjonariuszy wyniosły we wspomnianym okresie aż 4 mld 705 mln zł (z czego wynagrodzenia za dostępność wyniosły aż 4 mld 698 mln zł). To oznacza, że kwota przekazana przez Polskę na rzecz dwóch prywatnych firm, która stanowiła wynagrodzenie za utrzymanie dostępności, była ponad 11 razy większa od całkowitej kwoty zebranej od kierowców za przejazd wspomnianymi powyżej odcinkami autostrad!

Jakby tego było mało wszystkie utajnione umowy przewidują polubowno-arbitrażowy sposób rozstrzygania sporów prawnych powstających pomiędzy ich stronami, z wyłączeniem postępowania przed sądem powszechnym. Przyjęcie tego mechanizmu rozstrzygania sporów kontrolerzy NIK uznali za niedogodne dla Skarbu Państwa oraz ograniczające możliwość skutecznej ochrony interesów użytkowników autostrad.

Odnotujmy, że umowa ze spółką Autostrada Wielkopolska II S.A. została zawarta 30 sierpnia 2008 roku, natomiast umowę ze spółką Gdańsk Transport Company S.A. zawarto 30 września 2008 roku (obie umowy mają funkcjonować przez 30 lat). Chyba nie muszę przypominać kto wówczas rządził i podjął decyzję o zawarciu tak niekorzystnych dla Skarbu Państwa umów.

http://niewygodne.info.pl/artykul9/Autostradowa-zyla-zlo...

Już rusza machina zera
Do sprawy Piebiaka wkracza rzecznik dyscyplinarny. I będzie ścigać sędziego Markiewicza, ofiarę hejtu
Główny rzecznik dyscyplinarny dla sędziów Piotr Schab będzie wyjaśniał sprawę zorganizowanej akcji zniesławiania szefa Iustitii Krystiana Markiewicza, którą według Onetu akceptował zastępca ministra Ziobry. Ale rzecznik wkracza też w rolę prokuratora i będzie sprawdzał, czy "informacje", które rozpowszechniano o Markiewiczu są zgodne z prawdą
ydawało się oczywistym, że rzecznik dyscyplinarny dla sędziów – z nominacji ministra Zbigniewa Ziobry – powinien zająć się sprawą opisaną w poniedziałek 19 sierpnia przez Onet. Bo w opublikowanej przez portal korespondencji twitterowiczki MalaEmi, żony pracownika nowej KRS, z wiceministrem sprawiedliwości Łukaszem Piebiakiem padają nazwiska dwóch sędziów. Piebiaka, który na co dzień jest też sędzią i Jakuba Iwańca, sędziego z wyrokiem dyscyplinarnym, który pracuje na delegacji w ministerstwie sprawiedliwości.

Z rozmowy opublikowanej przez Onet wynika, że Piebiak miał akceptować akcję uderzenia plotkami w szefa stowarzyszenia sędziów Iustitia Krystiana Markiewicza. Jakub Iwaniec wedle słów twitterowiczki miał znać szczegóły tej akcji i miał kłócić się z nią o strategię działania.

Piotr Schab wkracza do akcji i bierze się za sędziego Markiewicza
Na publikację Onetu główny rzecznik dyscyplinarny Piotr Schab zareagował we wtorek, 20 sierpnia wieczorem.
Rzecznik w komunikacie oznajmił, że wszczyna postępowanie wyjaśniające. Bo chce sprawdzić, czy wymienieni w publikacji sędziowie zatrudnieni w ministerstwie sprawiedliwości uchybili godności sędziego.

Zdumiewające jest to, że w ramach tego samego postępowania główny rzecznik dyscyplinarny Piotr Schab chce też sprawdzać prawdziwość informacji, które rozpowszechniano o Markiewiczu.

W komunikacie Piotr Schab pisze, że chce wstępnie ustalić „czy zachowanie jednego ze wskazanych sędziów stanowiło delikt dyscyplinarny, wyczerpujący znamiona występku z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 157a § 1 kk”. Rzecznik dyscyplinarny chce ustalić, czy szef Iustitii podżegał nieustaloną kobietę do zabiegu usunięcia ciąży.

Pomówienie o podżeganie do aborcji było częścią kampanii oszczerstw, o której MalaEmi informowała zastępcę ministra Zbigniewa Ziobry. Z korespondencji, którą opublikował Onet wynika, że na tę plotkę nie było żadnego potwierdzenia.

Dlatego decyzja głównego rzecznika Piotra Schaba jest zdumiewająca. Po pierwsze, będzie badał niepotwierdzoną plotkę, którą uderzono w Markiewicza. Po drugie, wkracza w rolę prokuratora i będzie zbierał materiały jak w postępowaniu karnym. Po trzecie, pod kątem naruszenia przepisów karnych będzie sprawdzał tylko Markiewicza, a pozostałych sędziów wymienionych w artykule Onetu z ministerstwa sprawiedliwości już nie. Choć ich działanie też może kwalifikować się na zarzuty karne. https://oko.press/do-sprawy-piebiaka-wkracza-rze...

Szef Kancelarii Sejmu nie chce ujawnić list poparcia dla kandydatów do KRS. A dlaczego miałby je udostępnić? Przecież nie musi. Polskie prawo nie przewiduje realnych kar za brak takiego ujawnienia. A dlaczego nie przewiduje? Ponieważ politycy wszystkich czołowych ugrupowań politycznych (głównie PiS i PO) są zgodni co do jednego: prawo obywateli do uzyskiwania informacji publicznych niech sobie będzie, ale odpowiedzialność urzędników za brak jego respektowania już nie.

Oczywiście powodem udostępnienia tych list mógłby być po prostu interes publiczny, który jest tu oczywisty. Czy mamy jednak podstawy wierzyć, że wygra on z interesem partyjnym? Doświadczenie wskazuje jednoznacznie. Nie mamy. Motywacją do upublicznienia list mogłyby być więc tylko realne konsekwencje za nie podporządkowanie się przepisom prawa, a tych w praktyce nie ma. Dzięki wyjątkowej zgodzie w tej kwestii polityków PiS, PO, i wielu innych, którym zupełnie nie zależy na tym, aby podejmowane przez nich działania i decyzje były transparentne. Oczywiście, jak widzimy, chętnie wykorzystują oni propagandowo sytuację, gdy ich przeciwnicy polityczni naruszają martwe prawo, ale jednocześnie nie chcą wprowadzenia do niego przepisów, które mogłyby pomóc obywatelom skutecznie egzekwować ich konstytucyjne prawo do informacji. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Konsekwencje takie odbiły by się na nich i na ich poplecznikach, gdy to oni sami będą chcieli coś ukryć przed opinią publiczną. http://obywatelskithinktank.org/?p=3101&fbclid=IwAR3hdmCLb...