Co tam Panie w polityce?

Krajowy Plan Odbudowy. „Historyczna szansa”
Polski KPO, czyli Krajowy Plan Odbudowy i Zwiększania Odporności, składa się z 54 inwestycji i 48 reform. Ma on sprawić, że polska gospodarka będzie łatwiej znosić kryzysy. Wynegocjowaliśmy 158,5 mld zł, w tym 106,9 mld złotych w formie dotacji i 51,6 mld zł w postaci pożyczek. W zgodzie z wytycznymi UE, 42,7 proc. środków chcemy przeznaczyć na cele klimatyczne, a 20,8 proc. na transformację cyfrową.

Ponieważ tak duże liczby nie zawsze dobrze przemawiają do wyobraźni, warto czasem zastąpić je obrazkami.

Weźmy na przykład inwestycje, które mają zostać zrealizowane w ramach zielonej transformacji i inteligentnej mobilności: nowe źródła ciepła w budynkach jednorodzinnych (791,2 tys.), nowe mieszkania w budynkach energooszczędnych dla gospodarstw domowych o niskich i średnich dochodach (12,3 tys.), termomodernizacja domów jednorodzinnych i mieszkań (70 tys.), zmodernizowane energetycznie budynki placówek oświatowych (332), nowa lub zmodernizowana sieć elektroenergetyczna (320 km), budowa morskich farm wiatrowych (moc 1,5 tys. MW), nowe przyłącza wodociągowe (33,9 tys.), ulepszona retencja wody na gruntach rolnych i leśnych (2,5 mln hektarów), zero- i niskoemisyjne autobusy dla transportu miejskiego i pozamiejskiego (1,7 tys.), nowy tabor kolejowy – regionalny i dalekobieżny (183 sztuki), nowe tramwaje (110), zmodernizowane linie kolejowe (478 km), nowe obwodnice (90 km), likwidacja tzw. czarnych punktów (305).A to wszystko to tylko inwestycje z dwóch spośród pięciu obszarów. Trudno nie zgodzić się z premierem Mateuszem Morawieckim, który niezliczoną ilość razy podkreślał, że KPO jest dla polskiej gospodarki punktem zwrotnym.

„Plan Odbudowy to nasz nowy plan Marshalla. Plan, który niegdyś odebrał nam sowiecki reżim. Teraz wreszcie mamy tę historyczną szansę na zakopanie wielu cywilizacyjnych nierówności i zapóźnień pomiędzy nami a Zachodem Europy. [...] To po prostu polska racja stanu” – tu akurat cytat z podcastu premiera. Z wykształcenia, dodajmy, historyka.

Rezygnacja z planu Marshalla 2.0 nie spowoduje, że nad Polską przestanie wschodzić słońce. Rząd nie ogłosi bankructwa. Będziemy się w swoim tempie dalej rozwijać. Tyle że po raz kolejny w historii staniemy się tą drugą Europą. Europą drugiej (albo i trzeciej prędkości), Europą wiecznie doganiającą starszych braci, Europą przerabiającą na terapii kolejne odrzucenie.

„Koniec tego dobrego”
Pierwszego czerwca KPO został zaakceptowany przez KE, jednak do dziś nie otrzymaliśmy nawet jednego eurocenta z sum, które wynegocjowaliśmy. Wypłata jest bowiem powiązana z realizacją tzw. kamieni milowych, której Polska nie ukończyła. Problem dotyczy kryteriów z obszaru sądownictwa, które zawarto w części F. Są to: po pierwsze, wejście w życie reformy zwiększającej niezależność i bezstronność sądów; po drugie, wejście w życie reformy mającej na celu poprawę sytuacji sędziów, których dotyczą uchwały Izby Dyscyplinarnej; i po trzecie – reforma mająca na celu poprawę sytuacji tych sędziów.

Niestety żaden z tych trzech kamieni milowych nie został całkiem zrealizowany. Nowa Izba Odpowiedzialności Zawodowej to przemalowana na mniej jaskrawy kolor Izba Dyscyplinarna.„Prezydencka ustawa o Sądzie Najwyższym miała doprowadzić do uruchomienia środków z Funduszu Odbudowy. Ma to o tyle istotne znaczenie, że dwa z trzech kryteriów przypisane są do pierwszej transzy funduszy i warunkują kolejne wypłaty. Analiza przyjętych rozwiązań i ich zestawienie z treścią kamieni milowych wskazuje jednak, że nie wypełniają one reform, do jakich zobowiązał się rząd, przedstawiając Komisji projekt KPO” – czytamy w analizie prawnej Forum Obywatelskiego Rozwoju, w której wykazano, że konieczna jest kolejna zmiana ustawy.

Już wiemy, że tej zmiany nie będzie. W obozie rządzącym poczucie ulgi, które dominowało w ostatnich tygodniach, zastąpiła lejąca się wartkim potokiem frustracja. Gdy stało się jasne, że UE nie wypłaci nam żadnych środków bez realizacji wszystkich kamieni milowych w ich pełnym zakresie, Jarosław Kaczyński w jednym z wywiadów oświadczył, że „koniec tego dobrego”. Że Polska wykazała „maksimum dobrej woli”. Panowie, wychodzimy.

Premier Morawiecki, który – świadom stawki – starał się dogadać z Brukselą, został zepchnięty do narożnika. Staje się twarzą błędów i wypaczeń. PiS już nie wierzy, że Polska otrzyma jakiekolwiek środki z Funduszu Odbudowy.

Rezygnacja Polski z KPO to miliardy strat
Federacja Przedsiębiorców Polskich stworzyła licznik obrazujący przybliżone straty polskiej gospodarki wynikające z braku środków KPO. Jest to szacunkowa wartość PKB, która nie została wygenerowana w polskiej gospodarce z powodu braku uruchomienia wypłat. W piątek rano na liczniku było już 35,9 mld zł.

„Trudno wyobrazić sobie warunki, w których środki z KPO byłyby Polsce potrzebne bardziej niż teraz” – piszą przedsiębiorcy. Poza wsparciem w zakresie uniezależnienia od rosyjskich kopalin, bezpieczeństwa energetycznego, dostępności i jakości świadczeń opieki zdrowotnej wobec szybkiego starzenia się społeczeństwa i długu zdrowotnego po pandemii, zwracają uwagę na stabilizującą rolę KPO w warunkach bezprecedensowych zawirowań na arenie międzynarodowej i najwyższej od dwóch dekad inflacji. „Napływ środków w euro, które mogłyby być wymieniane przez instytucje publiczne na złote, wydatnie pomógłby chronić kurs naszej waluty przed dalszymi spadkami, tym samym ograniczając zagrożenie dalszego nasilenia inflacji poprzez wzrost kosztów importu”.
https://www.onet.pl/biznes/forbes/krajowy-plan-odb...

Od kilku dni milczę, bo rządzący sami sobie wystawiali świadectwo, ale liczba kłamstw i manipulacji jest tak duża, że nie da się pozostawić ich bez komentarza. Kiedy w Warszawie w ostatnich latach dochodziło do technicznych awarii rur przesyłowych do oczyszczalni „Czajka”, jako miasto reagowaliśmy natychmiast. Jeszcze w dniu awarii powoływany był sztab kryzysowy. Angażowaliśmy do współpracy wszystkie służby, także te rządowe. Od pierwszych godzin szukaliśmy sposobów jak docelowo rozwiązać problem, a także jak ograniczać bieżące szkody. Nikt nie czekał dniami czy tygodniami - jak kłamliwie dezinformuje jeden z ministrów.

Badaliśmy jakość wody. Na bieżąco informowaliśmy opinię publiczną i mieszkańców o sytuacji i podejmowanych działaniach. Ozonując ścieki oczyszczaliśmy je i ograniczaliśmy ich szkodliwość dla rzeki. Byliśmy w bieżącym kontakcie z innymi samorządami, których ewentualne skutki awarii mogłyby dotknąć. Współpracowaliśmy też z przedstawicielami rządu – bo celem było zażegnanie problemu.

Ale wielu przedstawicieli partii rządzącej miało wtedy inne cele. Postanowili za wszelką cenę ugrać kapitał polityczny. Chętnie przychodzili nad Wisłę na konferencje prasowe, trąbili w mediach tradycyjnych i społecznościowych o „największej katastrofie ekologicznej świata” i bez wahania wskazywali winnych – w tym szczególnie często niżej podpisanego. Dwóch infantylnych ministrów trzeba było ratować przed wpadnięciem do zbiorników retencyjnych, kiedy próbowali zrywać konferencje prasowe.

W polityczne rozgrywki angażowali się też przedstawiciele instytucji państwowych, którzy grzmieli na temat rzekomych zaniedbań i skali zanieczyszczeń. Nie zważali na fakty, na pełną mobilizację, na konkretne działania, na uspokajające wyniki badań próbek, na opinie naukowców. Prokuratura i wszystkie 3-literowe służby swoja groliwością chciały paraliżować działania naprawcze.

Dziś mamy do czynienia z autentyczną katastrofą na Odrze – potwierdzają to naukowcy, potwierdzają badania, potwierdzają urazy osób biorących udział w społecznej akcji wyławiania śniętych ryb. Pewności w głosach rządzących – często tych samych ludzi, którzy grzmieli na temat „Czajki”! – jakby nieco mniej. Ale bezczelność, arogancja, brak poczucia elementarnej odpowiedzialności pozostają te same. Mimo że wszystko wskazuje na to, że sygnały o zanieczyszczeniach docierały do odpowiedzialnych instytucji już kilka tygodni temu, problem lekceważono. Potencjalną klęską żywiołową zajmowali się wędkarze, a nie chciało się nią zajmować powołanym do tego służbom. A dziś, gdy wraz z tysiącami martwych ryb na powierzchnię wychodzi ta niewygodna dla rządzących prawda, oni sami, ustami jednego z wiceministrów, mają Polkom i Polakom do powiedzenia: „a Trzaskowski to, a Dulkiewicz tamto...”. Nota bene - w mediach partyjnych jakoś dziś nie widać alarmujących pasków, a usłużni propagandyści nie biegają z kamerami po brzegach rzeki. Przypominam liczne wzmożenia głupawych pisowskich propagandystów, kiedy w Wiśle pojawia sie nawet kilka śniętych ryb (choć my nigdy takich sygnałów nie lekceważymy).

Chciałbym was, szanowni panowie prezesi, dyrektorzy, ministrowie, zapytać: czy wam nie wstyd?! Tak po prostu, tak po ludzku. Wszystko wskazuje na to, że przez zaniedbania i lekceważenie docierających do was sygnałów także wy przyczyniliście się do katastrofy ekologicznej na ogromną skalę. Eksperci mówią o de facto wymarciu na całe lata drugiej największej rzeki w Polsce. A wy, z tradycyjnie znakomitym samopoczuciem, szukacie winy wszędzie, tylko nie u siebie. I po tym wszystkim, co robiliście w kontekście awarii rury przesyłowej do „Czajki”, macie jeszcze czelność narzekać, że „Odra stała się pretekstem do ataków politycznych”. Po prostu niewiarygodne.

Mam wrażenie, że kilka informacji wam ostatnio umknęło, więc nieśmiało przypomnę. Odra nie przebiega ani przez Gdańsk, ani przez Warszawę. Natomiast odpowiedzialność za reagowanie w sytuacjach kryzysowych, przeciwdziałanie zanieczyszczeniom, katastrofom ekologicznym czy klęskom żywiołowym przebiega wprost przez wasze instytucje i ministerstwa. Nawet nie podejrzewam was już o elementarną przyzwoitość, która nakazywałaby większości z was w obliczu tak ogromnej kompromitacji podać się do dymisji. Ale skoro już zamierzacie trwać na swoich stołkach, to przynajmniej zróbcie z tego użytek i weźcie się do prawdziwej roboty, zamiast opowiadać bzdury w mediach.
Rafał Trzaskowski

Jerzy Gogół
21 min ·
PIS realizuje nowy ustrój państwa. Co ciekawe skupia się w swoim projekcje na dominującej roli administracji państwowej, sądów, prokuratury a także funkcjonowaniu Sejmu zapominając jednocześnie o sprawie najważniejszej, czyli komu to ma służyć. Mam nieodparte wrażenie, że przede wszystkim zapewnieniu partii PIS najważniejszej roli w kierowaniu państwem tak aby istniała pełna kontrola tego co dzieje się w powiatowej komendzie policji, starostwie, prokuraturze rejonowej, czyli na każdym szczeblu funkcjonowania struktur państwowych. Doskonalone są sieci powiązań informacyjnych dostępne wyłącznie dla resortów siłowych, rejestry obywateli, inwigilowani są opozycjoniści a nawet posłowie, rośnie liczba tajnych informatorów, którym wyznacza się pewnie kolejne zadnia nie koniecznie kryminalne i być może również polityczne. Państwo jest tak urządzane, aby partia PIS wiedziała o wszystkim i mogła na bieżąco kierować strukturami państwa a spotkania w siedzibie PIS na ul. Nowogrodzkiej są stokrotnie ważniejsze od posiedzeń rządu, sejmu, bo tam zapadają decyzje, które instytucje te gorliwie realizują.
Jaka jest zatem rola obywateli w tym państwie urzędniczo partyjnym. Ano coraz mniejsza bowiem większość ustaw ogranicza prawa obywatelskie i wyposaża organy państw w uprawnienia, które dają im możliwość ingerowania w nasze życie osobiste, społeczne, rodzinne i gospodarcze. Nawet wyznacza się dni w którym możemy iść do sklepu po zakupy. Po tych wszystkich zmianach ustrojowych zamiast ułatwiać życie obywatelom wprowadzono kolejne utrudnienia, przybyło setki kolejnych formularzy, sprawozdań oraz obowiązek zbierania kolejnych podpisów urzędników, aby załatwić jakąkolwiek sprawę.
A nad tym wszystkim czuwa aparat partyjny PIS mając swoich emisariuszy w szkołach, urzędach i od paru dni w sądach.
Obywatele są przy okazji, ponieważ aktualną władzę nie interesuje co myślą jakie mają poglądy i jak oceniają stan państwa. A jeśli już władza zainteresuje się obywatelami to najczęściej przy okazji protestów w celu ich skutecznego pacyfikowania a następnie ukarania tych co mieli czelność krytykować władzę.
Czyściciele praw obywatelskich działają nadal i to z dużym powodzeniem i kolejne ograniczenia jakie wprowadzą będą dotyczyły tego co oglądamy i czytamy w mediach. Analizowane będzie każde zdanie dziennikarza i każda wiadomość przekazywana społeczeństwu i to działacze partyjni będą decydować co obywatel może wiedzieć a czego nie.
Nigdy nie sądziłem, że po roku 1989 będę żył w państwie tak nieprzychylnym obywatelom a najważniejszym kryterium wyznaczającym pozycję społeczną i ekonomiczną obywatela będzie znowu legitymacja partyjna oraz określone wyznanie religijne oraz gorliwość uczestniczenia w życiu kościoła katolickiego.