Ubogacenie Europy

Egipt: fanatyczki atakują kobiety bez hidżabu

Kobiety w Egipcie doświadczają nękania na tle religijnym przez inne kobiety. Odnotowano przypadki obcinania włosów i słownych napaści na te, które nie noszą hidżabu.

Tego typu ataki zdarzają się szczególnie na stacjach metra. W większości przypadków napastniczkom udało się zbiec bez poniesienia kary dzięki zatłoczonym peronom i nieadekwatnym środkom bezpieczeństwa.

Ostatni udokumentowany incydent tego typu miał miejsce w sierpniu 2019 roku, o czym doniosła strona Vice Arabia po rozmowie z ofiarą, Nancy Magdi. Magdi wsiadła do żeńskiego wagonu kairskiego metra i nie znalazła wolnego miejsca. Stała obok dwóch kobiet noszących nikab. Gdy tylko wysiadła z metra, jedna z nich pociągnęła ją za włosy i ucięła je, posługując się jakimś ostrym narzędziem. Drzwi zamknęły się natychmiast i metro odjechało zanim Magdi mogła skonfrontować się z napastniczkami. „Zrobiłyśmy to, żebyś zaczęła się zakrywać!” krzyknęła jeszcze napastniczka.

Doświadczenie Magdi nie jest odosobnionym przypadkiem. W 2012 roku pasażerka metra nosząca nikab ucięła włosy trzynastoletniej wówczas chrześcijance Maggie Milad Fayez. Fayez przypadkiem wpadła na napastniczkę w zatłoczonym metrze, co najpierw doprowadziło do wymiany zdań między nimi, po czym kobieta niepostrzeżenie obcięła uczennicy włosy. Wkrótce potem dwie noszące nikab kobiety napadły na inną chrześcijankę w kairskim metrze i obcięły jej włosy siłą. Według Egypt Independent napastniczki nazwały ofiarę „niewierną” i wypchnęły ją z metra, co spowodowało złamanie jej ręki.

W kwietniu 2017 roku, egipska dziennikarka Rahma Samy ujawniła na Facebooku, że napadnięto ją w podobny sposób. Samy napisała, że jakaś kobieta próbowała obciąć jej włosy w metrze i powiedziała do niej: „Powinnaś się szanować, zamiast obnosić się z tymi włosami, z których jesteś taka dumna”. Na szczęście inni pasażerowie zareagowali, zanim napastniczka mogła zrealizować swój zamiar. Samy doniosła o incydencie władzom, lecz nie udało im się zidentyfikować napastniczki, chociaż nie nosiła zasłony na twarzy. „Nigdy bym nie pomyślała, że przydarzy mi się coś takiego w żeńskim wagonie i że nie będę w stanie dochodzić sprawiedliwości. Już nie czuję się bezpiecznie chodząc sama po ulicy, bo policja moralna zawładnęła całym społeczeństwem” – napisała Samy.

Ta sprawa rzuca światło na kilka kwestii nękających egipską społeczność: ekstremizm religijny, nietolerancję dla niemuzułmanów, klęskę władz w zapewnieniu wystarczającej ochrony kobietom, a także debatę na temat zakrywania twarzy.
Przynajmniej 10% z 95-milionowej populacji Egiptu stanowią chrześcijanie, z których wielu przyznaje, że nie czuje się bezpiecznie we własnym kraju. „Zawsze czujesz, że możesz zostać porwana lub zabita, po prostu będąc chrześcijanką bez hidżabu – powiedziała egipska chrześcijanka, Nour Al Masery. – Zawsze czuję się dyskryminowana.”

„Szeroko rozpowszechniona percepcja egipskich chrześcijan jako obywateli gorszej kategorii, mających mniej praw, tworzy podatny grunt dla osób chcących podżegać do agresji przeciwko nim” – napisał Timothy Kaldas, gościnny wykładowca Tahrir Institute for Middle East Policy, po atakach bombowych na dwa kościoły w Tanta i Aleksandrii w 2017 roku. Według niego, chrześcijanie w Egipcie cierpią z powodu „codziennej, powszechnej dyskryminacji, zarówno prawnej jak i społecznej.”

Ataki na kobiety nie noszące hidżabu rodzą także pytania o bezpieczeństwo związane z zasłonami twarzy, które dodają noszącym je odwagi do takich ataków bez obawy o identyfikację.

Oprac. Grażyna Jackowska na podst.: https://stepfeed.com/
https://euroislam.pl/egipt-fanatyczki-atakuja-kobie...

Co zrobić z dziećmi Państwa Islamskiego?

Dzieci są zarówno ofiarami ISIS, jak również jego spadkobiercami. Uzasadnione wydaje się więc pytanie, jaka przyszłość je czeka i jakie rozwiązania powinna przyjąć wobec nich Europa.
Obozy detencyjne i co dalej?

Obecnie tysiące kobiet i dzieci, które podejrzewane są o przyłączenie się do Państwa Islamskiego, przebywa w specjalnych obozach detencyjnych. Kraje Zachodu, z których pochodzą, nadal nie mają wypracowanej strategii radzenia sobie z tymi przypadkami. Przepełnione toalety, ścieki spływające do namiotów, niedożywienie i choroby: taki obraz obozu w syryjskim al-Hol – w którym przebywa 75 tysięcy osób – wyłania się z raportów organizacji humanitarnych. W wydzielonej strefie żyje około 11 tysięcy kobiet i dzieci z 50 krajów świata. Rządy obawiają się ich przyjęcia do swoich krajów.

Zarządzające obozem władze kurdyjskie informują, że wielu z przetrzymywanych żyje zgodnie z ideologią kalifatu i nadal stanowi zagrożenie dla pokoju. „Niedawno jeden z naszych żołnierzy uległ prośbom jednej z kobiet, która chciała wybrać się na targ, żeby zrobić zakupy dla swoich dzieci. Wysłaliśmy z nią strażnika, a kiedy ten odwrócił się do niej plecami, dźgnęła go nożem” – powiedział reporterowi Euronews Mohamed Bashir, kierownik obozu al-Hol. Również Human Rights Watch (HRW) potwierdza stanowisko władz obozu. Kobiety nadal wyznające ekstremistyczną ideologię ISIS, groziły i podpalały namioty kobiet i dzieci, które uważały za niewiernych.

Osadzona w obozie obywatelka Francji, pragnąca zachować anonimowość mówi: „Wiem, że zdecydowałam się przyjechać [do ISIS]. Mogłam już wcześniej wyjechać, lecz nie zrobiłam tego. Bałam się. Nie chciałam stracić dziecka. Nie chciałam stracić męża. A teraz nie wiem, co robić. Kiedy przystąpi się do Państwa Islamskiego nie można już robić tego, co się chce. Wszyscy podejrzewają wszystkich. To nie działa tak, że ktoś najpierw dołącza, a potem mówi, że chce odejść”.
Brak zgody na przyjmowanie bojówkarzy ISIS

Dotychczas kraje zachodnie przyjęły z powrotem bardzo niewielu swoich obywateli z obozów w Syrii i Iraku. Według raportu HRW w czerwcu Norwegia dokonała repatriacji 5 sierot, w marcu i czerwcu sprowadziła 18 dzieci. Do Belgii wróciło 6 dzieci w czerwcu, do Niemiec mniej niż 10, do Australii 8, Włochy zaś przyjęły jednego podejrzanego dżihadystę ISIS. Stany Zjednoczone do lipca 2018 roku sprowadziły do siebie 16 dorosłych i dzieci. Francja zezwoliła doraźnym sądom irackim na przeprowadzenie procesów i skazanie na śmierć 11 swoich obywateli, natomiast Wielka Brytania i Dania niektórych terrorystów z ISIS pozbawiła obywatelstwa. W Wielkiej Brytanii decyzja ta wywołała gwałtowną debatę na temat praworządności i praw człowieka.
Co zrobić z kobietami i dziećmi?

Brytyjską opinię publiczną poruszyła sprawa Shamimy Begum, która powiedziała w wywiadzie dla „The Times”, że choć nie żałowała wyjazdu z Wielkiej Brytanii, to jednak chce wrócić do domu z obawy o dobro swojego nienarodzonego dziecka.

Sprawa kobiet zaangażowanych w działalność ISIS jest bardzo skomplikowana. Zwykle nie były dopuszczane do walk na froncie, zajmowały się natomiast wsparciem organizacyjnym terrorystów, pracowały dla szariackiej policji lub prowadziły rekrutację nowych członków. Ponadto zagraniczni członkowie ISIS stanowili pożywkę dla machiny propagandowej Państwa Islamskiego.

Shiraz Maher z Międzynarodowego Centrum Badań nad Radykalizacją w King’s College w Londynie uważa, że zagraniczni dżihadyści to „jednostki wysoce zradykalizowane, które udzielały niematerialnego wsparcia Państwu Islamskiego poprzez zwykłe przebywanie tam; ich obecność stanowiła rodzaj moralnego i propagandowego zwycięstwa. (…) Ci imigranci odegrali rolę normalizacji nienormalnego”.

Rządy stoją także przed dylematem związanym z repatriacją dzieci. Rosja i Hiszpania sprowadzają dzieci. Belgia podzieliła je według kryterium wieku – powrócić w pierwszej kolejności mogą te najmłodsze (poniżej 10 roku życia). Francja zapowiada, że opracowuje stosowne procedury powrotu matek z dziećmi.
Bezradne prawo i „piętno ISIS”

Prawo międzynarodowe mówi jasno, że ukarać za zbrodnie można jedynie tych, których winę ustali się w sprawiedliwym procesie. Krajom Zachodu trudno jest ją udowodnić. Obawiają się, że nie będą w stanie zatrzymać repatriantów w areszcie. Istnieje ponadto obawa, że ci, którzy przyjadą z Państwa Islamskiego, dołączą do grup terrorystycznych lub utworzą nowe. Eksperci ONZ twierdzą, że demontaż kalifatu ISIS nie oznacza końca jego działalności. Przywódcy ISIS dostosowują się do nowych warunków i podejmują wysiłki zmierzające do jego reaktywacji. Przewidują także, że „zastój” w atakach terrorystycznych przeprowadzanych przez grupy islamistyczne może zakończyć się jeszcze przed końcem roku.

Z drugiej strony, dalsze przebywanie dzieci i kobiet w skrajnie niehumanitarnych warunkach stanowi dla nich bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia. Według Robina Wrighta, członka Amerykańskiego Instytutu Pokoju i Woodrow Wilson Center, „te dzieci wychowane w wierzeniach i praktykach ISIS noszą jego piętno, ale bez alternatywy i przyszłości dla nich, te idee, które przyciągały do Państwa Islamskiego, sprawią, że następne pokolenie może być najtrwalszym jego dziedzictwem”.
Wyczekująca postawa rządów

Początkowo rządy europejskie nie chciały przyjmować swoich obywateli, ale z czasem, zachęcone przykładem USA, zaczęły ponownie rozważać swoje stanowisko w tej sprawie. W styczniu 2019 roku Francja oświadczyła, że rozważa repatriację 130 mężczyzn i kobiet, planując postawić ich przed sądem. Niemcy przyjęły natomiast postawę wyczekującą, bacznie obserwując poczynania zachodniego sąsiada. W listopadzie ubiegłego roku niemieckie MSZ oświadczyło, że „bada możliwości ewentualnego powrotu swoich obywateli”.

Niechęć państw do przyjmowania własnych obywateli bierze się przede wszystkim z braku rozwiązań prawnych. W obecnym systemie sąd może nie dopuścić tzw. dowodów z pola bitwy lub zdobytych w sposób nielegalny w świetle obowiązujących przepisów. Właśnie z powodów formalnych wielu powracających dżihadystów może swobodnie działać, gdyż trudno im udowodnić bezpośrednią winę. Zawsze istnieje możliwość skazania ich za „mniejsze” przestępstwa, ale taka metoda nie rozwiązuje zasadniczego problemu. Na kwestię tą zwraca uwagę m.in. Międzynarodowe Centrum Badań nad Radykalizacją.

Inni eksperci podkreślają, że bojownicy ISIS mogą bronić się tym, że nigdy nie wzięli udziału w konflikcie, a nawet zaprzeczać, że zrobili cokolwiek nielegalnego. Szwedzki minister spraw wewnętrznych oraz minister sprawiedliwości próbowali nakłonić Radę Unii Europejskiej do tego, żeby utworzyć międzynarodowy trybunał sądzący członków ISIS. Jednak pomysł ten póki co nie został wcielony w życie. Państwa nie poszukują swoich obywateli, jednak gdy ci już powrócą, zwykle stawiani są przed sądem lub włączani są w proces resocjalizacji.
Skala zjawiska

Według szacunków Komisji Europejskiej w latach 2011-2016 dołączyło do Państwa Islamskiego ponad 42 000 zagranicznych ochotników, z tego około 5 000 pochodziło prawdopodobnie z Europy. Niemieckie służby podejrzewają, że powróciła około jedna trzecia z około tysiąca obywateli. Inni albo przebywają w obozach, albo żyją w konspiracji, albo zasilają szeregi innych organizacji terrorystycznych.

Źródło: https://www.euronews.com/
https://euroislam.pl/co-zrobic-z-dziecmi-panstwa-is...

Czeczeński bandzior Khalidov znów będzie walczył... dla Polski

Me(n)dia głównego nurtu (zarówno demoliberalne, jak i paradoksalnie rządowe) szybko zapomniały o naszym czeczeńskim wilku Mamedzie Khalidovie. Choć wcześniej wyraziły głębokie zdziwienie, że zakończył karierę sportowca, więc mógł zająć się swoim prawdziwym hobby, krzywdzeniem niewiernych, paserką i bandytyzmem.

Cóż trafiają się ludzie, którzy się wszystkiemu dziwią. Temu, że zimą jest zimno i pada śnieg, a latem jest gorąco, bo świeci Słońce. Dziwią się, że ich pociąg znów się spóźnił półtorej godziny, jakby przez ostatnie 70 lat, w tym przez „trzydziestolecie wolności” tak nie było. Dziwią się, że autobus łódzkiego, czy warszawskiego MPK nie przyjechał, albo że Cyganka ich orżnęła wróżąc z najgrubszego nominału posiadanego banknotu. Myślę, że zadziwienie faktem, że niejaki Mamed Khalidov (przez wiele lat pokazywany, jako wzorcowy przykład integracji imigrantów i to jeszcze z muzułmańskiego kręgu kulturowego) okazał się zwyczajnym bandziorem i paserem jest właśnie zdziwieniem z tego rodzaju. No przecież nie było ku temu żadnych podstaw.

Me(n)dia głównego nurtu przez krótką chwilę przeżywały głębię zdziwienia, że „nasz świeżo importowany” w cudzysłowie Polak (choć Polak z niego taki sam, jak z Emmanuela Olisadebe, Johnnego Danielsa, czy ukraińskich sutenerów od burdeli z nieletnimi na Podkarpaciu, choć wszystkie te łajzy też dostały polskie obywatelstwo), który w 2010 roku prawie się popłakał dostając polskie obywatelstwo, niejaki Mamed Khalidov okazał się złodziejem, paserem i bandziorem. Cóż po kim, jak po kim, ale po Czeczenie zupełnie nie można było się spodziewać, że w jakikolwiek sposób może być powiązany z przestępczością zorganizowaną, zwłaszcza jak w jego rodzinnym klanie, już inni wcześniej parali się bandyterką i zorganizowaną gangsterką. Także w Polsce. Handlowali alkoholem, papierosami, bronią, narkotykami, zmuszali kobiety do prostytucji. Tak wyglądała (i w wielu przypadkach nadal wygląda) „praca” Czeczenów w Polsce. Jest ich w Polsce około 10 tysięcy z czego tysiąc to dorosłe samce. Oficjalnie pracuje z nich… dwóch. A teraz wielkie zdziwko, że czeczeński wykidajło robił szemrane interesy na kradzionych brykach. No przecież całe życie po gębie nie będzie brał, trzeba o przyszłości myśleć. Mamed Chalidow urodził się w 1980 roku w Groznym. Z pochodzenia jest Czeczenem. W 1997 roku jako 17-latek przyjechał do Polski. I od tego czasu on i jego kumple nas „wzbogacają” kulturowo. 21 grudnia 2010 roku otrzymał polskie obywatelstwo. Warto przypomnieć inne sprawy tej nacji. W 2015 roku inny pochodzący z Czeczenii zawodnik MMA Asłan A., podejrzewany o dokonanie w Rosji zabójstwa, opuścił gdański areszt śledczy. Sąd okręgowy w Olsztynie zwolnił go za kaucją uznając, że ministerstwo sprawiedliwości zbyt długo odwleka decyzję ws. ewentualnej ekstradycji. Kaucję w wysokości 250 tys. zł za Asłana A., czyli Abulhana Khalueva wpłacił wówczas... Mamed Chalidow

Dodajmy Asłambeka S. kuzyna Khalidowa, który też miał niejeden napad w karierze. Czy tych Czeczenów, którzy zbierali kasę na Państwo Islamskie (ISIS). Każdy kto jest z Olsztyna i okolic doskonale wie co Khalidov i jego ekipa wilków (to symbol Czeczeni i jej wahabickich wojowników) ma za uszami. Można zapytać kto i po co dał mu polskie obywatelstwo? Do tego działalność przestępcza i alergia na pracę. Ich wszystkich należałoby wywalić z Polski, ponieważ do niczego nie są nam potrzebni.

Zatrzymano go na Warmii i Mazurach. Operacja została przeprowadzona przez Biuro Operacji Antyterrorystycznych i policjantów z Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach. Jak widać służby podeszły poważnie do naszego deklarującego wyjątkowo pokojowy iSSlam wahabicki milusińskiego. Cóż na początku zarzuty wobec Khalidowa obejmowały tylko paserstwo, czyli zachowanie polegające na nabyciu rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego (najczęściej kradzieży), lub udzieleniu innej osobie pomocy w czynie zabronionym. Cóż jeżeli kupisz od kogoś rzecz wartą 10000 zł za 1000 zł i okaże się, ze była kradziona, to masz sprawę o paserstwo. powinieneś domyślić się, że skoro cena jest absurdalna, to jest to podejrzane. No chyba, że jesteś czeczeńskim wilkiem, który postanowił zostać białym orłem Europy. Przy kilku, czy kilkunastu lamborgini, mercedesach i ferrari nasz milusiński mógł się nie zorientować, że bierze udział w przestępczym procederze. Biedaczek. Potem doszły jeszcze zarzuty dotyczą zlecenia podpalenia samochodu, zastraszania oraz naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariuszy policji oraz znieważenia ich obelżywymi słowami podczas zupełnie innych czynności. I sąd mimo wszystko nie pozwolił go przymknąć. A szkoda.

Jednak ponieważ jednak nie udało się godne życie z przestępczego procederu ten farbowany w cudzysłowie „Polak” wraca na ring. Na KSW 52 w Gliwicach zawalczy z mistrzem kategorii średniej, Scottem Askhamem (18-4, 12 KO, 2 Sub). Walka odbędzie się 7 grudnia w Arenie Gliwice.

https://prawy.pl/104222-czeczenski-bandzior-kha...