"Prawo które nie służy narodowi to jest bezprawie"

List do Zbigniewa Ziobry.

Szanowny Panie Ministrze!

Po raz kolejny w swoim życiu miał Pan czelność na konferencji prasowej przesądzić winę człowieka oskarżanego przez kierowaną przez Pana prokuraturę . Dzisiejsza konferencja prasowa, w której zasugerował pan, że mój Mocodawca oszukiwał ludzi lub działał na szkodę swego banku jest oczywiście próbą ratowania się Pana przed odwołaniem zapowiadanym przez media i Pana kolegów klubowych z PiS. Ale jednocześnie jest próbą wywarcia presji medialnej na sąd, który będzie procedował w tej sprawie.
Jako obrońca Leszka Czarneckiego informuję Pana, że zarzuty które są mu stawiane są w moim przekonaniu tak groteskowe, że jasny jest motyw ich postawienia. Pana dzisiejsza konferencja odbywająca się w kontekście Pańskiej dymisji tylko ten polityczny motyw potwierdza.

Absurdalność stawianych zarzutów dodatkowo obrazuje fakt, że mój Mocodawca nadzoruje kilkanaście dużych społek, w tym wielu banków. Nigdy nie był natomiast w zarządzie GetBack lub w Radzie Nadzorczej tej spółki. Sprzedażą obligacji GetBack zajmowały się liczne podmioty, w tym banki państwowe i żadna z osób z tych podmiotów zarzutów nie ma, gdyż jest oczywiste, że za brak wykupu obligacji odpowiada w pierwszej kolejności spółka i jej władze, następnie audytorzy, którzy zatwierdzali rzekomo dobre raporty tej spółki, następnie KNF, który zatwierdzał emisję obligacji. Próba przerzucenia odpowiedzialności na członków nadzoru jednego z wielu banków, które zajmowały się dystrybucją obligacji jest oczywiście podyktowana w przekonaniu obrony chęcią rewanżu za odmowę przyjęcia oferty korupcyjnej złożonej przez człowieka obozu PiS Marka Ch. Leszek Czarnecki oparł się tej próbie uzyskania za ogromną łapówkę ochrony ze strony obozu Pana Ministra i dzisiaj jest za to karany. Praktyka taka jest znana we wszystkich krajach zmierzających do autorytaryzmu, gdzie biznesmeni, którzy nie chcą współpracować z władzą są ścigani, a ich firmy są prześladowane.
W ujawnionej przez media rozmowie mojego Mocodawcy i ówczesnego szefa KNF plan przejęcia firm został nazwany przez Marka Ch. „planem Zdzisława”. Dzisiejsza Pana konferencja stanowi w moim przekonaniu dalszą realizację tego planu.

Roman Giertych
Adwokat

Dzisiaj o 12.00 zakończyła się rozprawa przed Trybunałem Sprawiedliwości UE w sprawie C-487/19 sędziego Waldemara Żurka dotycząca pytania prejudycjalnego zadanego przez Izbę Cywilną Sądu Najwyższego.
Rzecznik Generalny wyda opinię 12 stycznia 2021 r. Rozstrzygnięcie to będzie istotne nie tylko w tej konkretnej sprawie, ale także w stosunku do wszystkich osób orzekających w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, Izbie Dyscyplinarnej i Cywilnej powołanych według nowej procedury.
„Jesteśmy świadkami rewolucji przeciwko państwu prawa. Polski system sądownictwa dziś opiera się tak naprawdę tylko na odwadze polskich sędziów, bo reguły zostały zawieszone. Już czas by Trybunał zajął zdecydowane stanowisko. Jeżeli to się nie uda, może doprowadzić to do upadku rządów prawa w Europie” - mówiła dziś przed TSUE pełnomocniczka sędziego Żurka, adw. Sylwia Gregorczyk-Abram.
Pełnomocnicy sędziego - adw. Sylwia Gregorczyk-Abram i adw. Michał Wawrykiewicz postulowali wydanie przez Trybunał jednoznacznego stanowiska, które pozwoliłby przesądzić jaki jest status sędziów (i wydawanych przez nich wyroków) powołanych z rażącym naruszeniem prawa.
O co chodzi w tej sprawie?
Decyzją sędzi Dagmary Pawełczyk-Woickiej, Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie, z 27 sierpnia 2018 r., sędzia Waldemar Żurek został wbrew swojej woli przeniesiony z II Wydziału Cywilnego Odwoławczego (wydział rozpoznający apelacje i zażalenia od orzeczeń pierwszej instancji) do I Wydziału Cywilnego SO w Krakowie (wydział pierwszoinstancyjny). Była to w ocenie sędziego decyzja o charakterze ewidentnej szykany (za jego działalność w obronie praworządności), degradująca go do wydziału usytuowanego hierarchicznie niżej w SO w Krakowie.
Sędzia odwołał się od tej decyzji do nowej Krajowej Rady Sądownictwa, która negatywnie rozpoznała jego odwołanie.
Od uchwały neo-KRS sędzia odwołał się dalej do Sądu Najwyższego Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznając że ani Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych ani Izba Dyscyplinarna (które wedle obowiązującej ustawy o SN mogłyby być formalnie właściwe do rozpoznania odwołań od uchwał KRS) nie są sądem w rozumieniu standardów konstytucyjnych i traktatowych. Sędzia wniósł jednocześnie o wyłączenie od orzekania w jego sprawie wszystkich osób zasiadających zarówno w IKNiSP jak i w ID.
19 listopada 2018 r. I Prezes Sądu Najwyższego prof. Małgorzata Gersdorf wskazała Izbę Cywilną jako właściwą do rozpoznania przedmiotowego wniosku o wyłączenie neo-sędziów. Pomimo wyznaczenia posiedzenia Izby Cywilnej SN na 8 marca 2019 roku (w sprawie rozpoznania wniosku o wyłączenie), tego samego dnia rano Aleksander Stępkowski powołany do Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, lekceważąc złożony wniosek o wyłączenie i wyznaczone posiedzenie składu Izby Cywilnej, wydał jednoosobowo postanowienie (nie dysponując aktami sprawy, które znajdowały się w Izbie Cywilnej) o odrzuceniu odwołania sędziego Żurka od uchwały neo-KRS ).
W konsekwencji 21 maja 2019 r. skład 7 sędziów Izby Cywilnej zwrócił się do TSUE z pytaniem prejudycjalnym (czyli wstępnym pytaniem prawnym przed rozpoznaniem wniosku o wyłączenie), czy jednoosobowy skład IKNiSP SN, powołany z rażącym naruszeniem prawa, jest niezawisłym, bezstronnym i ustanowionym uprzednio na mocy ustawy sądem według standardów europejskich.
TSUE rozpoznając pytanie prejudycjalne w tej sprawie będzie oceniał status kolejnej po Izbie Dyscyplinarnej – nowej izby stworzonej przez obecną władzę w Sądzie Najwyższym oraz osób w niej zasiadających. Status ID przesądzony został w wyroku A.K. (z 19 listopada 2019 r.) i wydanej w jego wykonaniu uchwale 3 połączonych Izb SN z 23 stycznia 2020 r. Jej działanie dodatkowo zostało zawieszone na podstawie interim measure (zabezpieczenia tymczasowego) Trybunału z 8 kwietnia 2020 r. w sprawie ze skargi Komisji Europejskiej o model odpowiedzialności dyscyplinarnej dla sędziów w Polsce (C-791/19).

Na marszu dostaliśmy małą, żółtą naklejkę. Na środku narysowany jest płód w czerwonym kolorze, a pod nim widnieją dwa słowa: „Ratuj mnie!”

Po zakończeniu marszu i końcowym błogosławieństwie następującym po konferencji i mszy świętej, moja żona i ja zdecydowaliśmy się pójść na burgera do małej restauracji znajdującej się nieopodal metra, którym mieliśmy wrócić do domu. Rzeczona restauracja serwuje wegetariańskie burgery i znajduje się w Hali Gwardii. Jest to piękna fabryka z cegieł przekształcona w zadaszony targ, na którym obok stoisk lokalnych rzemieślników działają małe restauracje oraz różne bary typu „street food”. Krótko mówiąc, miejsce dość sympatyczne, choć trochę za bardzo „modne”…

Wchodząc, zauważamy wiele wrogich spojrzeń. Wzrok patrzących zatrzymuje się na naszych piersiach, potem krzyżuje ze wzrokiem sąsiadów, wymieniają między sobą jakieś komentarze, potem znów natarczywie się przyglądają z mieszanką pogardy i agresji: nie zdjęliśmy naklejek przyklejonych do naszych ubrań, podarowanych nam na marszu…

Na jednym ze stoisk „street food” widzimy słynną „tęczową flagę” z gwiazdą Dawida. Jesteśmy na terytorium wroga. Idąc dalej przez hałaśliwą halę, odczuwamy rosnące w nas poczucie zagrożenia. Gdy czytamy menu, para o nieokreślonej płci śmieje się ostentacyjnie wytykając nas palcem. „Witajcie w krainie tolerancji”, mówię sobie w duchu… Do baru, przy którym stoimy, podchodzi kelner, przygląda się nam uważnie przez swoją antycovidową szybkę z pleksiglasu. Przywitawszy się z nim z uśmiechem, moja żona grzecznie wskazuje kanapkę, którą chce zamówić.

– Kelner:”Czy są Państwo członkami jakiejś organizacji pro-life?”
– Moja żona:”Nie, ale wracamy z marszu dla życia.”
– Kelner: „W takim razie Państwa nie obsłużę”.

Twarz mojej żony przybiera barwy wszystkich kolorów tęczowej flagi, która powiewa w pobliżu. Zamurowało ją. Przejmuję rozmowę: – Bardzo dobrze, w tych okolicznościach, nie chcemy już niczego. Do widzenia. Biorę moją żonę za rękę, wychodzimy, wciąż oszołomieni wrogością tych ludzi.
https://prawy.pl/110583-skandal-mieli-naklejki-...

Julia Przyłębska kolejny raz przekłada ogłoszenie wyroku w sprawie dezubekizacji. Nie jest pewna decyzji TK
Trybunał Konstytucyjny miał ogłosić we wtorek orzeczenie dotyczące ustawy dezubekizacyjnej, ale przełożył wydanie decyzji na 20 października. To kolejna zwłoka w rozpoznaniu tej sprawy, którą TK zajmuje się od dwóch i pół roku.Julia Przyłębska kolejny raz przekłada ogłoszenie wyroku w sprawie dezubekizacji. Nie jest pewna decyzji TK
Trybunał Konstytucyjny miał ogłosić we wtorek orzeczenie dotyczące ustawy dezubekizacyjnej, ale przełożył wydanie decyzji na 20 października. To kolejna zwłoka w rozpoznaniu tej sprawy, którą TK zajmuje się od dwóch i pół roku.16 września 2020 r. Sąd Najwyższy orzekł, że nie wolno pozbawiać byłych funkcjonariuszy służb PRL rent i emerytur bez udowodnienia, że dana osoba łamała prawa człowieka i prześladowała opozycję czy Kościół
Po tym wyroku sądy w całej Polsce zaczęły masowo przyznawać odszkodowania za utracone świadczenia byłym funkcjonariuszom
Wniosek w tej sprawie skierował do TK w styczniu 2018 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, rozpatrując odwołanie od decyzji o ustaleniu emerytury i renty policyjnej
Sąd ten zakwestionował zgodność przepisów tej ustawy m.in. z konstytucyjną zasadą ochrony praw nabytych, zaufania obywatela do państwa prawa i stanowionego przez niego prawa i niedziałania prawa wstecz
Ostateczna decyzja Trybunału Konstytucyjnego w tej sprawie ma zostać wydana 20 października. Jak pisał dziennikarz Onetu Andrzej Stankiewicz, Przyłębska nie może być pewna, że wyrok, jaki zapadnie będzie po myśli prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego

W dniu 12.10.2020 r. o godz. 21.15 niejaki neo-niesędzia Adam Tomczyński w budynku Sądu Najwyższego ogłosił, że odbiera immunitet sędziowski Pani Sędzi Beacie Morawiec. I jeszcze zawiesza ją w czynnościach sędziego oraz odbiera jej 50% wynagrodzenia.
Alternatywna rzeczywistość pseudoprawna, zupełnie poza konstytucją RP i prawem UE, poparta prostą bezczelnością, a na końcu całą siłą machiny państwa...
To tak teraz będzie wyglądało prawo w Polsce?
Pani Sędzia, odważna i niezależna obrończyni praworządności i niezależności sądownictwa, niedawno wygrała w pierwszej instancji z ministrem Ziobrą sprawę o naruszenie dóbr osobistych.
Czegoś nie rozumiecie?...
Beacie Morawiec odebrano prawo do niezależnego sądu. Odsuwając niezależnych sędziów od orzekania i zastraszając innych, władza odbiera to prawo również nam wszystkim.
Wierzę, że Pani Sędzia nie da się złamać, a inni Sędziowie nie ulegną presji. Wymaga to wielkiej odwagi i charakteru. Dziękuję, doceniam i szanuję!
Wspierajmy wszyscy Beatę Morawiec w tej trudnej chwili.
Co dalej?
Adam Bodnar:
"Uważam, że w obecnej sytuacji Sędzia Beata Morawiec powinna złożyć skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, wraz z wnioskiem o zastosowanie środka tymczasowego (Reguła 39). Wprawdzie ETPCz do tej pory nie stosował środków tymczasowych w sprawach dotyczących sędziów, ale może czas najwyższy zmienić praktykę. Należy wykazać, że rozstrzygnięcie Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego prowadzi do "ryzyka poważnego oraz niemożliwego do naprawienia naruszenia jednego z głównych praw gwarantowanych na podstawie Konwencji" (risk of serious and irreparable harm of a core right under the Convention). Jeśli Trybunał w Strasburgu chce się na poważnie zmierzać z wyzwaniami dotyczącymi praworządności (oraz własną praktyką orzeczniczą), to powinien to zrobić w tej konkretnej sprawie."

Marcin Matczak
Ciągle zastanawiam się, czy w Polsce ktoś jeszcze nie może spać, bo jest łamana Konstytucja. Może jednak ktoś zastanawia się, co by było, gdyby Kaczyński i spółka nie rozwalili państwa prawa? Poniżej staram się w tym pomóc.
Kiedy PiS w 2015 roku zaczął drastycznie i systemowo łamać Konstytucję, jako prawnicy ostrzegaliśmy, że demontaż systemu praworządności źle się skończy. W czasie jednego z przemówień pod Pałacem Prezydenckim mówiłem, że łamanie Konstytucji nie jest łamaniem abstrakcyjnej idei. Łamanie Konstytucji jest zawsze łamaniem człowieka - jego wolności, dobrobytu, zdrowia, a czasem życia. Wielu mówiło wtedy, że histeryzujemy.
Dlatego wielu z nas pozwoliło na to, aby PiS przejął nielegalnie kontrolę nad Trybunałem Konstytucyjnym. Najpierw przez powołanie dublerów, potem przez nielegalne powołanie J. Przyłębskiej na prezesa TK, następnie przez odsunięcie od orzekania sędziego Biernata oraz trzech sędziów wybranych w roku 2010. Końcowym etapem destrukcji było powołanie do TK czynnych i kontrowersyjnych polityków - S. Piotrowicza i K. Pawłowicz, którzy w momencie powołania nie spełniali wymogów wiekowych.
Efektem tego wszystkiego jest trybunał-wydmuszka: osoba pełniąca funkcję Prezesa jest bliską znajomą Jarosława Kaczyńskiego, z którą jada obiady, w składzie Trybunału zasiada komunistyczny prokurator i inne osoby, które ze względu na swoje publiczne karygodne wypowiedzi nigdy nie powinny tam być.
Dlaczego o tym przypominam? Trybunał Konstytucyjny ma jedną funkcję: kiedy większość, która wygrała wybory, robi coś, co narusza prawa mniejszości, ta mniejszość może pójść do niezależnego Trybunału Konstytucyjnego i poprosić o ocenę, czy prawo uchwalane przez większość może obowiązywać. Sama demokracja nie załatwia sprawy i niczego nie gwarantuje - 51% kanibali mogłoby demokratycznie zdecydować, że zjedzą pozostałe 49%. Trybunały i sądy konstytucyjne wzmocniono po II Wojnie Światowej właśnie po to, żeby większość już nigdy nie złamała nienaruszalnych praw mniejszości.
U nas do Trybunału mniejszość już nie chodzi - liczba spraw po przejęciu go przez PiS spadła o 80 procent. Mniejszość do Trybunału nie chodzi, bo po co, skoro jest on przedłużeniem władzy większości? Do Trybunału chodzi za to często właśnie ta większość, z prośbą o uprzejme potwierdzenie, że wolno im zrobić to, co chcą. Albo po to, żeby decyzją Trybunału rozmontować następną instytucję, która tej większości przeszkadza.
Piszę o tym dzisiaj, bo coraz większa grupa ludzi z różnych stron sceny politycznej zaczyna odczuwać bardzo konkretne efekty ataku na rzekomo abstrakcyjne zasady praworządności. Odczuwa to konserwatywny mężczyzna-rolnik, któremu nagle, bez chronienia jego interesów w toku zakaże się hodowli zwierząt, i liberalna kobieta, której za tydzień Niby-Trybunał wyda decyzję w sprawie aborcji (oczywiście na wniosek większości). Rozumie to przedsiębiorca, który ma problem z dochodzeniem odszkodowania za zamknięcie firmy. Nagle ludzie rozumieją, że władza, której nie kontroluje Konstytucja, może absolutnie wszystko.
Powinniśmy zrozumieć to wszyscy. Gdyby szanowano Konstytucję, nie byłoby propagandowej telewizji publicznej, która wykorzystuje 2 mld złotych w sytuacji, gdy lekarzom brakuje kombinezonów i maseczek - zmiana ustawy medialnej została uznana za niekonstytucyjną, ale przecież nikt się tym nie przejmuje. Gdybyśmy mieli normalny Trybunał Konstytucyjny, nie zmarnowano by 70 milionów na niekonstytucyjny pocztowy plebiscyt w maju, bo zaskarżono by do niego ustawę, którą w wariackim tempie uchwalano. Co więcej, pewnie nikt by jej nie próbował uchwalić, bo wiedziałby, że nigdy przez konstytucyjne sito nie przejdzie. Gdyby był Trybunał, nie byłoby latem wymuszonych, pandemicznych wyborów Prezydenta, bo ustawy, które je umożliwiły zostałyby wyrzucone do kosza przez niezależnych sędziów. A gdyby nie było tych niekonstytucyjnych wyborów, cały aparat państwa mógłby się skupić na przygotowaniu do skutecznego zwalczania pandemii. Ponieważ wybory były, rząd promował prezydenta, prezydent siebie, a ministrowie zastanawiali się, czy dotknie ich powyborcza rekonstrukcja rządu - nie było czasu myśleć o przygotowaniu się na drugie uderzenie wirusa.
W ten sposób zamach na abstrakcyjne zasady konstytycyjne skończył się bardzo konkretnym cierpieniem chorych, którzy nie mogą liczyć na swoje państwo, które - zamiast im pomagać - było zajęte czymś innym. W ten sposób zniszczenie systemu państwa dotyka nie tylko rolników, nie tylko kobiety, ale każdego z nas, bo każdy może zachorować.
Kiedyś Mao kazał zabić w Chinach wszystkie wróble, bo wyjadały ziarno. Kiedy ludzie to zrobili, okazało się, że naruszyli równowagę ekosystemu - brak wróbli spowodował plagę szarańczy, która zniszczyła uprawy i doprowadziła do wielkiego głodu. Trybunał Konstytucyjny może się wielu wydawać nie ważniejszy od wróbla. Ale jest elementem systemu, który bez niego upada i przygniata konkretnych ludzi.
Dlatego mówię zupełnie poważnie i niepolitycznie: precz z władzą, która nie szanuje Konstytucji! Nieważne, czy to lewica, czy prawica, czy dół, czy góra, czy środek. Precz z samowolą i poczuciem bezkarności! Następnym razem, kiedy będziecie wybierać sobie liderów, pamietajcie proszę, że przywódca, który ma uczciwe zamiary, nie boi się Konstytucji i kontroli Trybunału Konstytucyjnego. A taki, który się boi, nie zasługuje na powierzenie mu władzy i powinien być wyrzucony precz. Wybierajcie, kogo chcecie, ale niech, do cholery, szanuje zasady, które wspólnie ustaliliśmy