"Prawo które nie służy narodowi to jest bezprawie"

Czy akty homoseksualne są gorsze od bycia opętanym, czyli maltański ksiądz na ławie oskarżonych



Jutro przed sądem na Malcie rozpocznie się proces, który elektryzuje wielu mieszkańców tej wyspy. Na ławie oskarżonych zasiądzie ksiądz, któremu zarzuca się przestępstwo zwane „mową nienawiści”. Jego sprawa wzięła swój początek od zabójstwa dokonanego 1 stycznia w nadmorskim parku w maltańskiej miejscowości Sliema.

Tamtego dnia w okrutny sposób zamordowana została 29-letnia obywatelka Polski Paulina Dembska, która karmiła tam bezpańskie koty. Nie znała nawet swojego zabójcy, którym okazał się 20-letni Abner George Aquilina. Został on zatrzymany następnego dnia, tuż po tym, jak wtargnął podczas porannej Mszy do kościoła parafialnego nad Zatoką Balluta, demolując świątynię. Zatrzymany przez policję, przyznał, że zamordował kobietę na rozkaz głosów, które słyszał w swojej głowie.

Ze wstępnego dochodzenia wynika, że sprawca był uzależniony od narkotyków, zarabiał jako męska prostytutka, sprzedając swe ciało starszym mężczyznom, a także molestował seksualnie młode kobiety. O jego fascynacji satanizmem świadczą dwa tatuaże: wizerunek szatana na piersi oraz liczba 666 na nodze. Część komentatorów uważa, że mógł być opętany, choć w mediach mainstreamowych dominuje raczej wersja o jego chorobie psychicznej.
Ksiądz na ławie oskarżonych

Brutalne zabójstwo młodej Polki wywołało burzę w maltańskim internecie. Jedną z osób, która zabrała głos, był znany duszpasterz ks. David Muscat. Komentując życiową postawę mordercy, napisał na Facebooku, że uprawianie homoseksualizmu jest gorsze niż bycie opętanym. Jego wypowiedź spowodowała gwałtowną reakcję wielu wpływowych środowisk, przede wszystkim ministrów socjalistycznego rządu oraz działaczy ruchu LGBTQ, którzy oskarżyli go o homofobię. Wypowiedział się również zwierzchnik Kościoła katolickiego na Malcie, arcybiskup Charles Scicluna, który surowo potępił wpis swojego księdza.

Sprawa nie zakończyła się jednak na publicznej krytyce. Ks. David Muscat został oskarżony z paragrafu kodeksu karnego, który został zmieniony w zeszłym roku i przewiduje m.in. karę za obraźliwe słowa i zachowania oraz podżeganie do nienawiści i nawoływanie do przemocy wobec innych osób lub grup z powodu ich płci, tożsamości płciowej, orientacji seksualnej, rasy, koloru skóry, języka, pochodzenia etnicznego, religii, przekonań lub poglądów politycznych. Kapłanowi grozi kara pozbawienia wolności od 6 do 18 miesięcy oraz grzywna w wysokości do 23.000 euro.
Dyskusja teologiczna

Obrońcy księdza twierdzą, że w świetle nauczania katolickiego jego argumentacja jest całkowicie uprawniona. Od początku swojego istnienia Kościół uznawał akty homoseksualne za czyny wewnętrznie złe, zaliczając je do grzechów szczególnie ciężkich. Poza tym tego typu akty są efektem decyzji wynikającej z wolnej woli człowieka. W odróżnieniu od nich przypadki opętania najczęściej nie wynikają ze świadomej decyzji opętanego, który miałby wyrazić zgodę na zawładnięcie swym ciałem przez demona.

Ponadto opętanie – jak zaznaczają osoby popierające zdanie ks. Muscata – nie jest największym złem, jakie może spotkać człowieka, natomiast jest nim grzech, zwłaszcza grzech śmiertelny. Nigdzie w Nowym Testamencie stan opętania nie jest zresztą zrównany ze stanem grzeszności. Biblia nazywa grzesznikami osoby dopuszczające się aktów homoseksualnych, ale nigdy osoby opętane.
Granice wolności religijnej

Wielu komentatorów zadaje sobie pytanie, czy sąd nad ks. Muscatem nie stanie się w rzeczywistości sądem nad odwiecznym nauczaniem Kościoła, które uznaje grzeszność współżycia homoseksualnego. Co stanie się głównym zarzutem: powiedzenie, że akty homoseksualne są złem, czy twierdzenie, że są one gorsze od opętania? Rozstrzygnięcie tej drugiej kwestii jest możliwe jedynie na gruncie teologii katolickiej, ponieważ opętanie demoniczne nie jest rzeczywistością, którą da się rozpoznać na gruncie prawa karnego.

Część publicystów przewiduje, że za „mowę nienawiści” może zostać uznane samo twierdzenie o złu aktów homoseksualnych. Z tego powodu proces zapowiada się jako precedensowy, ponieważ może wyznaczyć nowe granice wolności słowa i wolności religijnej na Malcie.

Z różnych doniesień wynika, że ks. Davida Muscata bardziej niż groźba wyroku sądowego dotyka jednak decyzja jego zwierzchnika. Arcybiskup Scicluna zagroził bowiem księdzu, że albo wycofa się ze swoich słów i publicznie przeprosi, albo zostanie zawieszony w posłudze kapłańskiej.

https://wpolityce.pl/swiat/583443-akty-homoseksualn...

wszelkim kumakom na wszelki wypadek

Nawrócony apostata? Trudna droga powrotu do Kościoła

Coraz więcej mówi się dziś w Polsce o apostazji. Co jednak z osobami, które z jakichś powodów odeszły z Kościoła, ale przeżyły nawrócenie i postanowiły wrócić do wspólnoty Ludu Bożego? Czeka ich niełatwa, ale pięknie kończąca się droga.

Osoba, która pragnie powrócić do Kościoła po formalnym odejściu ze wspólnoty musi zgłosić się do parafii, na terenie której mieszka. Tam odbywa rozmowę z duszpasterzem na temat swojej decyzji o apostazji i powodach, dla których chce powrócić do jedności z Kościołem. Duszpasterz powinien zaproponować takiej osobie jakąś formę katechezy, dzięki której jej decyzja o powrocie będzie dojrzała i świadoma. Osoba, która świadomie odeszła z Kościoła, przed powrotem musi mieć świadomość grzechu apostazji i szczerze żałować.

Kolejnym krokiem jest sporządzenie w kancelarii parafialnej pisma do biskupa na podstawie dostarczonej metryki chrztu. Poza danymi apostaty i informacjami o miejscu i czasie dokonania apostazji, w dokumencie muszą znaleźć się okoliczności odejścia z Kościoła i motywacje powrotu. Apostata powinien też wyrazić żal i gotowość do podjęcia nałożonej przez biskupa pokuty.

Jeśli apostata deklaruje stan wolny, na wypadek ewentualnego zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego w przyszłości dokonuje się też tzw. aktu znania o stanie wolnym. Apostata i dwóch wiarygodnych świadków składają przysięgę, że w przeszłości nie zawarł on związku małżeńskiego.

Taką prośbę wraz z metryką chrztu i ewentualnym aktem znania o stanie wolnym kieruje się do biskupa miejsca. Duszpasterz dołącza też pismo przewodnie, w którym przedstawia swój obraz sytuacji apostaty.

Następnie decyzję podejmuje biskup, mogąc wcześniej spotkać się osobiście z apostatą lub wyznaczyć swojego delegata. Po rozeznaniu sprawy może zdecydować o przyjęciu apostaty na nowo do wspólnoty Kościoła. Robi to za pośrednictwem pisemnego dekretu, którym zdejmuje z niego kary kanoniczne. Biskup może też wyznaczyć pokutę i wezwać do zadośćuczynienia.

Po decyzji biskupa były apostata w sposób uroczysty składa wyznanie wiary w obecności proboszcza. Wówczas formalnie wraca do komunii z Kościołem. Jeśli jego życiowa sytuacja na to pozwala, może przystąpić do spowiedzi, a następnie wyrazić w sposób sakramentalny swoją jedność z Kościołem przyjmując Komunię świętą.

kak/aleteia.org
https://fronda.pl/a/nawrocony-apostata-trudna-dr...