Operacje i bitwy Wojska Polskiego

Co do programu nauczania to jednym z celów wychowania dzieci i młodzieży w PRL było wychowanie społeczeństwa socjalistycznego. Wątpię by w programie nauczania było miejsce na Czerwone maki, ale mogę się oczywiście mylić, pewności nie mam. Wiem za to że podręczniki szkolne, głównie do historii, języka polskiego i muzyki, były narzędziami służącym do indoktrynacji dzieci i młodzieży. Programy wychowania muzycznego były specjalnie brane „pod lupę”. Dobierano repertuar, w którym przeważały pieśni ideowe, typu: Na barykady, ludu roboczy, czerwony sztandar do góry wznieś…..itp.

Masz sporo racji, ale bohaterowie wszelkich polskich formacji tych w kraju i na obczyźnie zasługują na taki sam szacunek. Niezależnie od tego czy jedni byli przez lata gloryfikowani, a inni wręcz zrównywani z pospolitymi przestępcami, oraz o kim kiedy jakie pieśni śpiewano Krew płynęła ta sama. A my teraz w suwerennym kraju bądźmy ponad propagandową papkę i "słuszną linię" . Udowodnijmy że ta polska krew to święty symbol a nie towar do przepychanek i kłótni.

...my to "Czerwone maki" mamy wrośnięte w gardła:) no nie?

grizly78- jesteś zabawny-proponuję zobaczyć czego uczą się teraz gimnazjaliści i licealiści z temacie -historia-kiedyś przez historii w podstawówce uczono o wiele więcej.
czy Prząśniczka i inne utwory Moniuszki to utwory ideowe-do dziś sobie śpiewam "gdybym ja była" o makach już pisałem.Na wychowaniu muzycznym poznaliśmy wszystko co powinno się wiedzieć o muzyce-od klasyki do muzyki współczesnej.-Zapytaj się dzieci czy wiedzą co napisał Ravel ,Bach Prokofiew albo Musorgski I i niech ci coś zanucą... ja do dziś to pamiętam więc kiedy był by czas na tę indoktrynację?
Z cały szacunkiem- bajki opowiadasz

@cshtq do poczytania polecam trylogię "Zwycięstwo" Jana Gerharda (Żołnierze i dyplomaci, Wielkie intermezzo, Berlin - 1945), czyli żołnierz polski i radziecki dzielnie wyzwalają Polskę. Wbrew pozorom dobrze się to czyta - choć język specyficzny, oczywiście zalatuje propagandą ale jest masa konkretów i terminologii. Znalazłem jeszcze u siebie ok dziesięciu numerów kwartalnika "Wojskowego przeglądu historycznego" z lat '56 -'58. Sporo przypisów, mapek, zarysów potyczek. Też dobrze się to czyta. Specjalistą w dziedzinie nie jestem, nie mniej na oko wygląda solidnie.

Kumak, nadal nie napisałeś w jakich latach uczyłeś się w szkole Czerwonych maków. Napisz, bo jest to ważne, a ja poszukam programu nauczania z tamtego okresu.

rafre, janek,
dzięki z pewnością wrzucę w kolejkę - lektury obowiązkowe. Ostatnio w księgarni dorwałem "Cichociemni. Elita polskiej dywersji", czyta się całkiem dobrze.
Na półkach zauważyłem kolejny "Parabellum. Prędkość ucieczki" R. Mroza.
Z przeczytanych "Porucznicy 1939", ale akurat w tym przypadku mieszanie wątków 3 postaci jakoś mocno nie przypadło mi do gustu.

Świetną pozycją stanowiącą o 1 i 2 armii WP jest "Zdrada i Chwała" Edwarda Kospath-Pawłowskiego. Polecam