Nowy Ład w Mińsku Mazowieckim

Przedstawiciele rządu jeżdżą po kraju promując Polski Ład. Jako Instytut Myśli Liberalnej postanowiliśmy wycisnąć z tego propagandowego dokumentu czystą treść. Wspólnie z Senatem RP, wicemarszałkiem Kamińskim zorganizowaliśmy w debatę analizującą Polski Ład przez wybitnych ekspertów ekonomicznych:
prof. Witolda Orłowskiego (Politechnika Warszawska)
dr. Sławomira Dudka (FOR)
prof. Joannę Tyrowicz (Uniwersytet Warszawski)
Alicję Defratykę (Ciekaweliczby.pl)
debatę prowadził Grzegorz Cydejko (IML)
Polski Ład to partyjny program propagandowy, w którym jest cztery razy więcej obrazków niż treści. Nie jest to program spójny, nie jest policzony, przemilcza to o co w nim naprawdę chodzi. Ale jest groźny – bo jest partyjny i ma by orężem wyborczym. Polski Ład - a nie wysyłane do Brukseli dokumenty rządowe - pokazuje prawdziwy kierunek zmian gospodarczych w Polsce.
Polski Ład to program sformułowany wokół myśli wyrażonej kiedyś przez skrajnie prawicowego premiera Jana Olszewskiego. Mówił on, że „ważniejsze od pytania, jaka Polska, jest pytanie, czyja Polska”.
Ci, którzy pytają „czyja Polska”, nie rozumieją, że ma być wspólna, a nie „czyjaś”. Że nie może dzielić, napuszczać przeciw sobie, czy osłabiać jednych, aby inni poczuli się lepiej. A plan gospodarczy nie może być wendetą. Niestety, wszystkie te złe cechy, których porządny program powinien się wystrzegać, znajdują się w Polskim Ładzie.
Nie jest on planem rozwoju. To ideologiczny dokument, wprowadzający podział na klasy społeczne – po to, aby je ze sobą skonfliktować. Polski Ład oznacza redystrybucję biedy. Nie odpowiada na pytanie, jak zarobić więcej pieniędzy, tylko jak zabrać je osobom aktywnym i przekazać elektoratowi PiS.
Aby kraj się rozwijał, trzeba szukać sposobów, by wszyscy zarabiali więcej, a nie rozwiązań, poprzez które jedni robią to kosztem innych. Polski Ład stanowi w znacznej mierze plan zastoju. Wcześniej programy socjalno-wyborcze PiS-u finansowane były głównie z długu i trochę z podatków. Tym razem nie ma owijania w bawełnę. Przekaz jest prosty – pomysły rządu finansować będą nowe podatki, nałożone na większość Polaków.
Chodzi o to, by podzielić nas na klasy społeczne według zarobków i spowodować, aby jedni utrzymywali drugich. Zgodnie z klasyczną marksistowską teorią, ludzie mają ze sobą walczyć i ma być jasne, kto finansuje kogo.
Zobaczmy, co de facto oferuje nam Polski Ład: przede wszystkim wyższe podatki dla pracujących. Przedstawiciel rządu, wiceminister finansów, zdefiniował klasę średnią jako zasób, który sfinansuje kolejne rozdawnictwo socjalne: „Polacy zaczynają samych siebie zaliczać do klasy średniej, kiedy tylko ich zarobki przekroczą 4 tys. zł brutto”. To szczere wyznanie.
Prawda jest taka, że jeśli ktoś zarabia powyżej 5 tys. złotych na umowę o pracę, na wprowadzeniu Polskiego Ładu straci. Analogicznie przedsiębiorca, wystawiający fakturę na 5700 zł.
Program ten oznacza bowiem drastyczny wzrost podatków poprzez dodanie składki zdrowotnej do odprowadzanych przez przedsiębiorców i pracujących danin. Mówiąc o zielonym świetle dla przedsiębiorczości, w rzeczywistości włącza się światło czerwone i jeszcze podstawia nogę.
Polski Ład oferuje nam upolitycznioną, klientystyczną gospodarkę, opartą na własności państwowej, zarządzaną przez rosnącą grupę urzędników i z armią notabli partyjnych, powoływanych na stanowiska ze względu na "nadzwyczajną sytuację życiową”. Proponuje państwo centralne, ograniczając możliwość finansowania usług publicznych przez samorządy. Powołuje kilkanaście nowych agencji państwowych, tak jakby było mało dotychczasowych.
To nie jest konfrontacja między Polską liberalną i socjalną. To konfrontacja między ROZWOJEM i ZASTOJEM. Między Polską, w której nagradza się inicjatywę, pomysł, zaradność, a Polską, gdzie o wszystkim decyduje państwo. To wybór między Polską prywatnej własności a Polską nepotyzmu. Polską, która rano wstaje, i tą, która śpi do południa. Wreszcie, to konfrontacja między Polską, gdzie opłaca się mieć własne zdanie, a krajem, w którym lepiej być posłusznym.
Polski Ład zawiera w sobie wiele pułapek. Pod ładnie brzmiącymi zdaniami kryje się podstęp:
• Co z tego, że podwyższana ma być kwota wolna, jeśli jej efekt wyeliminuje podwyżka składki zdrowotnej?
• Co z tego, że mają rosnąć wydatki na ochronę zdrowia, jeśli nie wprowadza się konkurencji między placówkami, a ani sektor prywatny, ani samorząd nie będzie w stanie rywalizować z państwem?
• Co z tego, że program mówi o wielkich wydatkach, jeśli ich skutkiem jest podkładanie ognia pod coraz bardziej wymykającą się spod kontroli inflację?
Twórcy Polskiego Ładu nie zauważają, że im wyższe podatki, tym więcej płatności „pod stołem”. Nie widzą, że Polacy masowo uciekają z etatu na własną działalność gospodarczą i umowy zlecenia, gdyż opodatkowanie pracy etatowej jest u nas horrendalnie wysokie. Nie biorą pod uwagę przedsiębiorców, którzy spłacają kredyty czy leasingi – zostaną opodatkowani tak, jakby tych zobowiązań nie mieli. Autorzy Polskiego Ładu zapominają też, że zmorą przedsiębiorców jest zagmatwane i niestabilne prawo. Ustawa o PIT od 1991 roku modyfikowana była 357 razy. Ustawa o CIT – 248 razy. W 1992 roku 42 artykuły tej ustawy mieściły się na 11. stronach. Dziś artykułów jest tyle samo, ale ustawa ma... 266 stron.
Polski Ład pomijają również problem drożyzny – czyli inflacji.
W tym miejscu chciałbym zwrócić się do Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Adama Glapińskiego, z apelem, aby przestał ją bagatelizować i wziął się do roboty!
Inflacyjna hydra każdego dnia zżera zasoby Polaków. Każdy, kto ma 10 tys. złotych oszczędności, przez brak odpowiedniej polityki traci 500 zł rocznie. Najbardziej dokucza to osobom niezamożnym, gdyż nie stać ich na kupno ziemi czy mieszkania, co może chronić przed inflacją.
Wiele rządów w historii świata pozbyło się długów, prowadząc politykę wysokiej inflacji – po prostu, wraz z upływem czasu, im wyższa była inflacja tym mniej realnie rząd musiał oddawać obywatelom. Czy tak też musi być u nas?
Szanowni Państwo!
Nie ma możliwości, aby mniej pracować i więcej zarabiać. Nie ma szans, aby wydawać więcej, niż się zarabia i nie zwiększać przy tym długu. Nie da się uwalniać energii Polaków, upaństwawiając całe sektory gospodarki i zwiększając władzę urzędników. Nie ma potencjału dobrobytu w państwie, gdzie dominuje nepotyzm.
Wiele osób, zgadzając się z tymi tezami, zapyta: ale co w zamian?
Po pierwsze – w celu zachęcania Polaków do pracy nie trzeba koniecznie podwyższać wieku emerytalnego. Wystarczy, aby za każdy dodatkowy rok pracy przyrost emerytury był bardzo znaczący.
Po drugie – w ochronie zdrowia, aby nie trzeba było miesiącami czekać na operację, a lekarze i pielęgniarki więcej zarabiali, należy zaangażować na równi z państwowym sektor prywatny.
Po trzecie, 500+ nie może trafiać do osób zamożnych. Powinno być tylko dla tych, którzy zamożni nie są, i tylko dla tych, którzy pracują. Nie stać nas na marnotrawstwo.
Po czwarte, aby pensje Polaków istotnie wzrosły, trzeba uwolnić energię, która tkwi w społeczeństwie. Niezbędne jest wprowadzenie zasady: „co nie jest zabronione, jest dozwolone”.
Po piąte, niech handel odbywa się wtedy, kiedy chcą tego ludzie, a nie – kiedy chcą politycy. Handel w niedziele nie blokuje możliwości chodzenia do kościoła; nikt nie potrzebuje na to całego dnia.
Po szóste, zapomnijmy o apolitycznej i oszczędnej telewizji publicznej. Powinna ona stać się własnością Polaków, a nie polityków, tak jak wiele przedsiębiorstw.
Po siódme – zamiast upaństwawiać firmy i tworzyć molochy, należy je przekazywać samorządom i społeczeństwu. Niech każda Polka i każdy Polak otrzyma akcje Orlenu. Będą nim lepiej zarządzać niż Daniel Obajtek.
Wreszcie, aby zakotwiczyć Polskę na stałe w Europie, aby już nikt nie straszył nas Polexitem i aby nie można było wyjść z Unii, Polska musi przyjąć walutę Euro. Ci, którzy nie widzą tego wielkiego wyzwania, igrają z ogniem populizmu, tak jak igrała w 2016 roku Wielka Brytania. Jak się to skończyło – wiemy.
To jest propozycja harmonii i realnego ładu, której nie zaproponuje nam ideologiczny Polski Ład.

Pozorowana walka PiS z nepotyzmem. "Tłuste koty" i lista Sasina
Nie wszyscy w obozie władzy chcą wykonać tak zwaną uchwałę sanacyjną, którą przyjął niedawno kongres Prawa i Sprawiedliwości. Samooczyszczeniu z nepotyzmu nie chcą poddać się nie tylko poszczególne resorty, które nadzorują państwowe spółki, ale także koalicjanci, na których wywierany jest coraz większy nacisk z centrali PiS na Nowogrodzkiej.Prawo i Sprawiedliwość na razie tylko pozoruje walkę z nepotyzmem w swoich szeregach. Opór w partii władzy przed zwalnianiem członków rodzin zasiadających na państwowych posadach jest z każdym tygodniem coraz większy
Sprzeciw budzi przede wszystkim wybiórcze traktowanie zapisów, które znalazły się w tzw. uchwale sanacyjnej, które chronią rodziny najważniejszych polityków Zjednoczonej Prawicy
Ze swoich posad nie zamierzają rezygnować między innymi kuzynka szefa rządu Mateusza Morawieckiego – Monika Morawiecka, będąca prezesem PGE Baltica, czy brat cioteczny prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego – Jan Maria Tomaszewski, który od 2016 r. pracuje w Telewizji Polskiej SA i zajmuje stanowisko doradcy zarządu
Mimo wyraźnych sugestii płynących z Nowogrodzkiej walczyć z nepotyzmem w swoich szeregach nie zamierzają także koalicjanci: Jarosław Gowin i Zbigniew Ziobro, którzy twierdzą, że uchwała PiS ich nie dotyczy
Jak dowiadujemy się w MAP, pełna lista nazwisk nie zostanie podana do wiadomości opinii publicznej. Wśród tych 13 osób, które dla przykładu zostały „sczyszczone” z lukratywnych państwowych stanowisk, by w ten sposób poprawić wizerunek partii rządzącej, znalazła się m.in. Emilia Hermaszewska – żona europosła Ryszarda Czarneckiego, która była w radzie nadzorczej spółki Armatura Kraków, należącej do PZU. Rezygnację złożył też Karol Tchórzewski – syn byłego ministra energii Krzysztofa Tchórzewskiego, który zasiadał w radzie nadzorczej spółki Exalo Drilling, należącej do PGNiG. Stanowisko prezesa Energi stracił Jacek Goliński, brat wiceminister środowiska i posłanki PiS Małgorzaty Golińskiej.

Wcześniej z zasiadania w kilku radach nadzorczych państwowych spółek zrezygnowała Sylwia Sobolewska – żona posła PiS Krzysztofa Sobolewskiego, będącego jednym z najbliższych współpracowników prezesa PiS. W partii mówi się, że Sobolewska stała się jak na razie największą ofiarą walki z nepotyzmem, by jej mąż mógł awansować na stanowisko sekretarza generalnego PiS.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo:


Lista nepotyzmu. Ponad 350 osób związanych z politykami PiS na państwowych posadach
REKLAMA
Lista Sasina
To jak na razie najgłośniejsze nazwiska członków rodzin polityków Prawa i Sprawiedliwości, które w wyniku wykonania tzw. uchwały sanacyjnej straciły swoje posady. Lecz lista, która – jak twierdzą źródła Onetu w partii rządzącej – została opracowana w MAP pod nadzorem wicepremiera Jacka Sasina, jest znacznie szersza, gdyż ma podobno dotyczyć wszystkich państwowych spółek, nadzorowanych przez pozostałe resorty, które nie są dziś skłonne do wykonania uchwały kongresu.

– To dzisiaj Jacek z ramienia ścisłych władz partii jest osobą, która ma zrealizować w praktyce uchwałę z kongresu Prawa i Sprawiedliwości. To on ma dzisiaj największą wiedzę o członkach rodzin, którzy zasiadają w państwowych spółkach – twierdzi w rozmowie z Onetem ważny polityk obozu rządzącego.

Z nieoficjalnych ustaleń Onetu wynika, że lista ta zawiera kilkadziesiąt nazwisk członków rodzin polityków PiS, a także szerzej Zjednoczonej Prawicy, którzy zajmują państwowe stanowiska. Są na niej – jak twierdzą nasze źródła – członkowie rodzin najważniejszych dzisiaj polityków obozu władzy.

Z pytaniami o istnienie tzw. listy Sasina zwróciliśmy się do MAP. W odpowiedzi usłyszeliśmy, że lista członków rodzin parlamentarzystów PiS, zasiadających w państwowych spółkach rzeczywiście w resorcie aktywów państwowych powstała, lecz obejmuje ona jedynie te podmioty, które nadzoruje MAP. - Wykonaliśmy uchwałę jedynie w naszym zakresie. Inne resorty nas nie interesowały - słyszymy od bliskiego współpracownika Sasina.

Skąd zatem ta rozbieżność? Okazuje się - jak nieoficjalnie dowiedział się Onet - że w wielu resortach nadzorowanych dzisiaj przez prominentnych polityków PiS nie ma woli do wykonania uchwały kongresu partii. Zwłaszcza że zawiera ona pewne wyjątki, które pozwalają chronić rodziny najważniejszych partyjnych działaczy.

Jak już wielokrotnie pisały o tym media – dokument uchwalony na kongresie PiS wskazuje, iż jedynie "współmałżonkowie, dzieci, rodzeństwo oraz rodzice" posłów oraz senatorów Prawa i Sprawiedliwości nie mogą zasiadać w radach nadzorczych ani być zatrudniani w spółkach Skarbu Państwa. Pozostałych krewnych i członków rodzin już ta uchwała nie obejmuje. Dodatkowym wyjątkiem od reguły jest podjęcie pracy "ze względu na kompetencje, doświadczenie zawodowe i jeśli jednocześnie doszło do nadzwyczajnej sytuacji życiowej”. Ten zapis w praktyce chroni w zasadzie każdego, gdyż jest kryterium w pełni uznaniowym i subiektywnym.

REKLAMA
Uchwała PiS o nepotyzmie. Kilkanaście osób straciło pracę
„Tłuste koty” wierchuszki PiS pod ochroną
Właśnie ten wybiórczy charakter uchwały budzi w samej partii rządzącej coraz większy opór wśród parlamentarzystów Prawa i Sprawiedliwości, którzy nie chcą podporządkować się decyzjom o zwalnianiu ich rodzin z państwowych stanowisk. Nasi rozmówcy twierdzą wręcz, że uchwała przyjęta na kongresie wygląda jedynie na wizerunkową pozorowaną walkę z nepotyzmem, a włos z głowy nie spadnie rodzinom najważniejszych polityków obozu rządzącego.

W tym kontekście od kilku dni pada nazwisko kuzynki premiera Mateusza Morawieckiego czy szwagierki wicepremiera Sasina. Ani Moniki Morawieckiej, będącej prezesem specjalnie dla niej utworzonej spółki PGE Baltica, ani Angeliki Konaszczuk, która dotychczas zasiadała w radzie nadzorczej Portu Lotniczego w Lublinie, zapisy uchwały sanacyjnej nie obejmują, bowiem obie nie są najbliższą rodziną polityków PiS. Ponadto – jak słyszymy na Nowogrodzkiej – za obiema przemawiać ma długoletnie doświadczenie i kompetencje.

Jak jednak ustalił Onet, w miniony piątek z zasiadania w radzie nadzorczej Portu Lotniczego w Lublinie zrezygnowała szwagierka wicepremiera Sasina. - To była osobista decyzja pani Konaszczuk. Nadano już bieg sprawie zgodnie z kodeksem spółek handlowych - potwierdził w rozmowie z Onetem prezes Portu Lotniczego w Lublinie Andrzej Hawryluk. Nieoficjalnie - jak słyszymy - Konaszczuk miała mieć dość hejtu, jaki wylał się na nią ostatnio w mediach w związku z tzw. uchwałą sanacyjną i wspierana podobno przez samego Sasina miała podjąć decyzję o rezygnacji.

Rodziny polityków PiS nie zasiądą w radach nadzorczych spółek państwa? Uchwała Kongresu PiS ma jeden wyjątek
O swój los na państwowym stołku spokojny może być brat cioteczny prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego – Jan Maria Tomaszewski, który od 2016 r. pracuje w Telewizji Polskiej SA i zajmuje stanowisko doradcy zarządu. I choć to sam prezes Kaczyński na ostatnim kongresie PiS wzywał do rozprawienia się z syndromem "tłustych kotów”, to jego kuzyn spokojnie może dalej robić karierę na państwowym garnuszku.

REKLAMA
A co z nepotyzmem u koalicjantów?
Szeregowi posłowie PiS w rozmowie z Onetem zwracają także uwagę, że skoro została wypowiedziana otwarta wojna z nepotyzmem, to powinna ona objąć także i pozostałych dwóch koalicjantów, tworzących Zjednoczoną Prawicę. Jak twierdzą nasi rozmówcy, mimo wyraźnych sugestii płynących z Nowogrodzkiej walczyć z nepotyzmem w swoich szeregach nie zamierzają ani Jarosław Gowin, ani Zbigniew Ziobro, którzy twierdzą, że uchwała PiS ich zwyczajnie nie dotyczy.

Dla Nowogrodzkiej solą w oku w tej, jak na razie udawanej walce z nepotyzmem, jest żona ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry – Patrycja Kotecka, która w 2016 r. objęła stanowisko dyrektora marketingu firmy ubezpieczeniowej Link4, należącej do PZU, a w marcu 2020 r. została powołana do zarządu Link4. Z odejścia Koteckiej z pewnością najbardziej ucieszyłby się premier Morawiecki i jego otoczenie, który w zasadzie od 2015 r. rywalizuje z Ziobrą o wpływy w państwowych spółkach, co niejednokrotnie było źródłem kryzysów i awantur w koalicji.

Jak słyszymy od polityków Solidarnej Polski, o odejściu Koteckiej z Link4 nie ma dzisiaj absolutnie mowy, a jakiekolwiek naciski w tym względzie mogłyby zachwiać poważnie całą koalicją rządową.

– Nikt na siłę nie będzie zbawiał od nepotyzmu naszych koalicjantów. Jeśli oni nie chcą się oczyścić, to cóż możemy więcej zrobić – konkluduje w rozmowie z Onetem jeden z bliskich współpracowników prezesa Kaczyńskiego. https://www.onet.pl/informacje/onetwiadomosci/nepo...