Mińsk Mazowiecki Miastem LGBT

LGBT w ZHP? Podobno „harcerz w każdym widzi bliźniego”Pod odezwą Centrum Życia i Rodziny, bijącego na alarm w związku z „Homoideologią w ZHP!!!” (pisownia oryginalna), podpisuje się 20 tys. ludzi. Naczelniczka Związku ripostuje: „Harcerstwa nie można zamknąć w podręcznikach sprzed stu lat!”.obert Biedroń, który rozmawia z młodzieżą o obywatelskości, podręcznik, który uczy szacunku do innych ludzi, a do tego... wychowawcy, którzy są LGBT. To zdaniem Centrum Życia i Rodziny "homoseksualna indoktrynacja dzieci i młodzieży" i "zdrada wartości moralnych i ideałów". Dodajmy do tego obraźliwe określenia, jak "dewiacja" i mamy petycję przeciwko "homoideologii w ZHP", którą do tej pory podpisało kilka tysięcy osób. Co na to osoby LGBT w harcerstwie? "Mam nadzieję, że niedługo będziemy mogli na forum organizacji porozmawiać o tym normalnie. Bo tak radykalna różnica poglądów, oparta na obrażaniu osób w mniejszości seksualnej, rzeczywiście staje się wewnątrz ZHP problemem" - mówi nam jeden z instruktorów.

O internetowej petycji, znanego już z homofobicznych akcji Centrum Życia i Rodziny, doniosła nam jedna z czytelniczek. Do tej pory podpisało ją ponad 9 tys. osób, a jej adresatem jest Przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego. Najbardziej obrywa się Chorągwi Łódzkiej, o której już pisaliśmy na naszych łamach. CŻiR apeluje o zaprzestanie "promowania w ZHP homoseksualizmu" i "innych dewiacji", zaprzestaniu współpracy z organizacjami, jak i wycofanie z wszelkich materiałów takich treści. Przede wszystkim obrywa się poradnikowi "Tężnia ducha", z którego drużynowi i drużynowe mogą dowiedzieć się, jak odpowiednio wspierać rozwój duchowy i religijny młodzieży w harcerstwie. "Godność i wartość człowieka nie są zależne od jego orientacji seksualnej. Jako harcerze mamy obowiązek szanować osoby, które są homo lub biseksualne. Tacy ludzie również angażują się w ruch harcerski. Powinniśmy sprzeciwiać się przejawom nienawiści i pogardy wobec nich, gdyż, jak mówi Prawo Harcerskie - naszym zadaniem jest w każdym dostrzegać bliźniego" - https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo...

Rafał BetlejewskiPolub stronę
8 listopada o 14:13 ·
Religia katolicka w szkołach publicznych jest złamaniem konstytucyjnej zasady rozdziału kościoła od państwa. Ale nie to jest w tym najgorsze. Najgorsze jest to, że obecność religii w szkołach wprowadza realną segregację uczniów ze względu na światopogląd.

Taka segregacja może prowadzić do dyskryminacji i przemocy, chociażby już na takim poziomie, jak wytykanie palcami (patrz, Kowalski nie chodzi), czy ograniczenie oferty szkolnej dla pewnych dzieci ze względu na to, w co wierzą lub nie. Można sobie wyobrazić, jakim stresem dla małego człowieka może być fakt, że jako jedyny w czymś nie uczestniczy, że podczas gdy jego koledzy i koleżanki robią teatrzyk i śpiewają razem, on/ona musi siedzieć na korytarzu. W zasadzie dlaczego tak ma być? W imię czego? Dlaczego godzimy się, by polska szkoła była polem walki ideologicznej i tożsamościowej, która wśród dorosłych przyjmuje brutalne formy? Co nam zrobiły nasze dzieci, że chcemy je w to mieszać?

Jeszcze kilka, kilkanaście lat temu kuriozum wywołującym drwiny były dzieci niechodzące na religię. Ale wraz z szybką laicyzacją społeczeństwa polskiego, za chwilę może być odwrotnie: to dzieci chodzące na religię będą wzbudzać drwiny. Może to prowadzić do tworzenia postaw sekciarskich, opartych o zasadę "oblężonej twierdzy", obrony "jedynej słusznej prawdy". Po co nam to? Do czego mają służyć lekcje, na których nauczyciel (ksiądz) będzie dzieciom wmawiał że świat powstał 6 tysięcy lat temu, a człowiek pochodzi z raju w dolnej Mezopotamii, a nie w wyniku ewolucji itd. Jasnym jest, że światopogląd religijny odkleja się coraz bardziej od światopoglądu naukowego, którego w zasadzie ma uczyć szkoła.

Lekcje religii nie są tym samym, co lekcje matematyki, czy plastyki. Uczestnictwo w religii nie jest tylko wyborem aktywności intelektualnej, ale wiąże się z określeniem tożsamości. Jestem wierzący, lub: jestem niewierząca - to istotne wyznanie dotyczące postawy. Czy religia w szkołach nie łamie prawa do osobistej tajemnicy wyznania? Mam prawo, by nikt nie wiedział, w co wierzę, a już z pewnością, by tego nie komentował i nie oceniał. Dzieci tym bardziej.

Ja chodziłem na religię przy kościele. Chodził, kto chciał, nie było przymusu, a że ksiądz fajnie opowiadał, to zrobiłem nawet maturę z religii. Czy ten system był zły? Śmiem twierdzić, że religia w szkole doprowadziła do załamania się religijności młodych ludzi w Polsce. Czy naprawdę chcemy, by po zajęciach z biologii część dzieci szła na lekcje, na której się dowiedzą, że masturbacja obraża Boga, a nasz kolega gej musi się przez całe życie wstrzymać od seksu? Jak mają się w tym znaleźć mali muzułmanie, żydzi czy ateiści? Naprawdę chcemy dzielić ich na grupki i znakować?