Mińsk Mazowiecki Miastem LGBT

Karolina Wigura
Śmiech jest istotną częścią życia publicznego i ważną informacją o dynamice danej grupy społecznej. Może mieć charakter katarktyczny, wyzwalający, może być wentylem bezpieczeństwa. Ale może także być nośnikiem pogardy, nietolerancji i konformizmu. W ostatnich wypowiedziach Jarosława Kaczyńskiego na temat osób transpłciowych - a były już co najmniej dwie takie wypowiedzi, tydzień temu i w ostatnią sobotę - najbardziej zastanawia mnie właśnie śmiech, który słychac z offu.

To, że wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego są oburzające, to jedno. Ale drugie, to to, na co wskazuje ten śmiech. Można sobie wyobrazić polityka, który mówi rzeczy oburzające, a reakcją jest gniewny pomruk lub pełne konsternacji milczenie. Tutaj jednak, w przypadku obu wypowiedzi, mamy porozumiewawczy śmiech. Rechot, chciałoby się powiedzieć. Co mówi ten śmiech?

Mówi o konformizmie: lider przemawia, a słuchacze wyrażają swoim śmiechem aprobatę. W tej konformistycznej rozgrywce nawet osoby, które niekoniecznie myślą, jak prezes, skłaniane są presją grupy do tego, aby zaakceptować te wypowdzi. To raz. Mówi też o tym, że gdy Kaczyński powtarza kolejny raz żart o osobach transpłciowych, to trafia w jakieś rezyduum uprzedzeń, w miejsce, gdzie jego publiczność przechowuje różne tego rodzaju pogardliwe przekonania o osobach transpłciowych, a następnie te przekonania wyciąga na światło dzienne i legitymizuje. W tym sensie słowa o osobach transpłciowych do złudzenia przypominają słowa o bakteriach i pierwotniakach, rzekomo przenoszonych przez syryjskich uchodźców - to słowa Kaczyńskiego z 2015 r. To dwa. Mówi wreszcie o nastrojach w elektoracie PiS, bo przypuszczam, że prezes nie powtarzałby kolejny raz tego samego żartu, gdyby badania wewnętrzne nie mówiły mu, że są ludzie, którzy tego rodzaju słów będą z uwagą słuchać, którzy na nie czekają. To trzy.

Wszystko to powoduje pytanie o strategię wyborczą PiS. Od 2015 roku przed każdymi wyborami PiS pompuje opowieść o jakiejś grupie społecznej, która jest sprzeczna z "normą". Najpierw uchodźcy, potem osoby LGBT+, teraz osoby transpłciowe. Za każdym razem jest to grupa niewielka i w wielkiej mierze bezbronna wobec większości (chciałoby się powiedzieć - rozrechotanej większości). Przedtem strach i panika moralna, teraz rechot - to są zjawiska uniemożliwiające empatię, potraktowanie drugiego człowieka z szacunkiem.

W żadnym wypadku nie należy usprawiedliwiać tego rodzaju strategii. Warto jednak spróbować rozumieć społeczne mechanizmy, które stoją za podatnością części Polaków i Polek na tego rodzaju opowieść. Rozumienie to nie usprawiedliwienie. Moją hipotezą jest, iż istnieje taka grupa ludzi, która szczególnie obawia się szybkiej zmiany społecznej, następującej wokół nas wszystkich. Sądząc z kariery tego typu zachowań politycznych, grupa ta obecna jest tak w polskim społeczeństwie, jak i w wielu innych. Ludzie ci tak bardzo obawiają się zmiany, tak bardzo jej nie chcą, czują się przez nią zagrożeni, że skłonni są obwiniać niewielkie grupy mniejszościowe o ich spowodowanie. O tym należy pamiętać, ponieważ czym innym jest potępienie rozniecających te nastroje polityków, a czym innym próba dotarcia do ich wyborców.

Wszyscy jesteśmy normalni.
Ten chłopak, który po cichu marzy, by pomalować paznokcie, podkrada siostrze sukienkę i zakłada ją, kiedy jest pewien, że nikogo nie ma w domu... Ta dziewczyna, której podoba się koleżanka ze starszej klasy... Ta babcia, która czasem myśli o tym, że całe życie kochała przyjaciółkę, choć była wierną żoną i wychowała kilkoro dzieci. Ten mężczyzna, który jest pewien, że podobają mu się inni mężczyźni i zaraz powie o tym przyjaciołom. Ta kobieta, która wie, że nie weźmie ślubu kościelnego, tylko cywilny, albo nie weźmie wcale, bo jej do niczego nie jest potrzebny. I jeszcze ktoś inny, kto wierzy w jakiegoś boga, bo inaczej nie umie. Normalna jest kobieta, która nie chce być w ciąży i dokona aborcji albo odda dziecko do adopcji. Normalny jest mężczyzna, który ma wiele partnerek i kobieta, która kocha seks z przygodnymi partnerami. Wszyscy jesteśmy normalni. Normalny jest człowiek brzydki, piękny, chory, z trudnościami psychicznymi, normalny jest człowiek niewierzący, ktoś kto lubi jeździć na rowerze, albo ktoś bez prawa jazdy. Normalny jest człowiek bezdomny i ten bogaty, z pięknym domem... Normalny jest każdy człowiek ze swoimi wadami, zaletami, talentami a każdy ma swoje życie, jednakowe, ale jakże inne od innego człowieka.
Nienormalni są ci, którzy mówią nam, ze ktoś z nas jest nienormalny. To są ŹLI LUDZIE, PSYCHOPACI, którzy DZIELĄ nas, mówiąc- "ja bym to leczył"... To oni doprowadzają młodych ludzi do samobójstw, rodziny do podziałów, doprowadzają do tego, że ludzie im wierzą, a klakierzy ochoczo rechocą, oceniając innych i dają pożywkę dla ZŁA. To ZŁO jest nienormalne, wyrządzanie komuś krzywdy, wyśmiewanie, wyszydzanie, dzielenie na lepszych i gorszych, na normalnych i nienormalnych, to okradanie ludzi, dawanie stanowisk i pieniędzy swoim, żeby dalej móc krzywdzić nieswoich.
Każdy ma prawo żyć TAK, JAK CHCE, byle nie wyrządzał krzywdy innym.
Pamiętajcie o tym. I w codziennym życiu i przy wyborach.