Mińsk Mazowiecki Miastem LGBT

czy ty nie potrafisz czytać? napisałem ci powyżej- ty jesteś cis heteroseksualny
@Dawaj definicje, albo przyznaj się, że nie wiesz co POwielasz i jesteś tylko zwykłym lewackim trollem.
co wiem na ten temat wyraźnie napisałem-spadaj
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cisp%C5%82ciowo%C5%9B%C4%...

Marcelina Smugowska, Specyfika tożsamości oraz funkcjonowania społecznego osób transseksualnych w Polsce, 2015 [dostęp 2020-08-21], Cytat: Cispłciowość to spójność między płcią biologiczną a tożsamością płciową; w rezultacie tej spójności inne osoby trafnie odczytują płeć kulturową. (pol.).
Kristen Schilt, Laurel Westbrook. Doing Gender, Doing Heteronormativity: 'Gender Normals,' Transgender People, and the Social Maintenance of Heterosexuality. „Gender & Society”. 23 (4), s. 440–464 [461], 2009.
Volkmar Sigusch. Die Transsexuellen und unser nosomorpher Blick. Teil I: Zur Enttotalisierung des Transsexualismus. Teil II: Zur Entpathologisierung des Transsexualismus. „Zeitschrift für Sexualforschung”. 4, s. 225–256, 309–343, 1991.
Volkmar Sigusch: Transsexueller Wunsch und zissexuelle Abwehr (niem.). 1995.
Julia Serano: Whipping Girl: A Transsexual Woman on Sexism and the Scapegoating of Femininity. Seal Press, 2007.
Paula Blank: Will ‘Cisgender’ Survive? (ang.). theatlantic.com, 2014-09.
Krista Scott-Dixon. Public health, private parts: A feminist public-health approach to trans issues. „Hypatia”. 24 (3), s. 33–55, 2009.
Mimi Marinucci: Feminism is Queer: The Intimate Connection between Queer and Feminist Theory. Zed Books, 2010, s. 125–126.
Inter/Act has been working with MTV’s Faking It on (ang.). Inter/Act | Advocates for Informed Choice.
Hida Viloria: Caught in the Gender Binary Blind Spot: Intersex Erasure in Cisgender Rhetoric (ang.). hidaviloria.com, 2014-08-18.
pde

Jolanta Saacewicz

Jak skończyła amerykańska Kaja Godek?
Rok temu jej wnuczka powiedziała jej, że jest lesbijką. Babcia, czyli nasza amerykańska Kaja Godek z lat 70., nazywa się Anita Bryant. Gdy w pandemicznym 2020 śpiewała wnuczce Happy Birthday przez telefon i życzyła jej dobrego męża, wnuczka (Sarah Green) powiedziała, że mąż się nie nada, bo jest już zaręczona z kobietą.
Osiemdziesięcioletnia Anita odpaliła:
- Sarah, homoseksualizm to iluzja wymyślona przez diabła. Musisz się skupić na kochaniu boga, to sprawi, że otworzą ci sie oczy, iż jesteś hetero.
Komentarz Sarah dla magazynu Advocate:
- Ciężko jest dyskutować z kimś, kto uważa, że to kim jestem jest diabelskim mirażem. Tak jak ona ma nadzieję, że ja się odnajdę jako hetero, ja mam nadzieję, że ona w końcu pojmie rzeczywistość.
Rzeczywistość bywa pokrętna i trudna do zrozumienia. Paradoksalnie społeczność LGBTQ w Stanach zawdzięcza Anicie bardzo wiele. Bez niej nigdy nie mielibyśmy równości małżeńskiej. Anita Bryant zjednoczyła nas do walki o nasze prawa człowieka jak mało kto w historii.
Anita byla piosenkarką. Karierę zaczęła w wieku dwóch lat, gdy dziadek nauczył ją śpiewać Jezus Kocha Mnie. W wieku 6 lat zaczęła tym utworem karierę na deskach jarmarków. Jako nastolatka stanęła w kostiumie kąpielowym przed męskim jury konkursu piękności w Oklahomie i wraz ze Stworzycielem wzięła w nim pierwszą nagrodę za pięknie stworzone chrześcijańskie ciało. To otworzyło jej bramy nieba na ziemi. Dostała kontrakty reklamowe od Coca Coli, hoteli Holiday Inn i soku pomarańczowego z Florydy. Nagrała tez kilka piosenek oraz otrzymała sakrament małżeństwa i błogosławieństwo macierzyństwa. Jako matka i żona protestowała przeciw nieprzyzwoitości Jima Morrisona z The Doors, gdy się ten chciał pokazać fiuta publiczności.
W latach 70. diabel ją podkusił, by wydać wojnę naszemu raczkującemu ruchowi walki o prawa człowieka, który zaczął się organizować po policyjnej napaści na gejowski bar Stonewall Inn w Nowym Jorku i zabiciu Harveya Milka, pierwszego otwarcie homoseksualnego radnego San Francisco.
Została twarzą kampanii Ocalić Nasze Dzieci przeciw ustawie antydyskryminacyjnej na Florydzie.
Oddajmy na chwilę głos Anicie, gdy mówiła o nas, ludziach LGBTQ:
- Ci ludzie to ludzkie odpady!
- To co ci ludzie naprawdę chcą, to mieć prawo sugerować naszym dzieciom, że ich alternatywny styl życia jest akceptowalny!
- Jako matka (sic!) wiem, ze homoseksualiści nie mogą biologicznie mieć dzieci; dlatego musza rekrutować i deprawować nasze dzieci!
- Jeśli przyznamy gejom prawa, to zaraz będziemy tez musieli dać prawa prostytutkom, ludziom, którzy śpią z psami Bernardynami i tym, którzy obgryzają paznokcie!
(Brzmi znajomo?)
Kampania Anity była sukcesem. Floryda odrzuciła projekt ustawy, która prowadziłaby do uznania praw właścicieli śpiących z psami Świętego Bernarda, obgryzających paznokcie i prostytutek.
Jako społeczność LGBTQ odpowiedzieliśmy na to bojkotem „śrubokrętow” w naszych barach czyli koktajli z sokiem pomarańczowym. Zamiast śrubokrętów piliśmy wódkę z sokiem jabłkowym i nazywaliśmy te koktajle Anita Bryant. Śmiejecie się? Śmiejcie się, śmiejcie. Wsparli nas celebryci z Jane Fondą na czele i wkrótce firmy produkujące sok pomarańczowy pozrywały reklamowe kontrakty z Anitą! Potem kampanie Anity zjednoczyły przeciwko niej takich ludzi jak: Jimmy Carter, Gerald Ford i Ronald Reagan. Sama Anita dostała też w mordę ciastem podczas konferencji prasowej. Przed kręcącymi się kamerami, z bitą śmietaną na twarzy, najpierw zaczęła się głośno modlić za tęczowego aktywistę i jego bezbożny styl życia, a potem zrobiła Kempę.
Dla odróżnienia, pobożny styl życia Anity Bryant charakteryzował się rozwodem z pierwszym mężem, zawarciem drugiego małżeństwa, kilkoma bankructwami i próbami oszustw podatkowych na setki tysięcy dolarów. Pierwszy mąż rozwodu z Anitą nie uznał i obwinia za niego gejów.
Dziś jej wnuczka Sarah z narzeczoną, zdecydowały nie wysyłać Anicie zaproszenia na ślub lecz zapytać ją przez telefon, czy chciałaby być zaproszona. Z babcią bowiem nic nie wiadomo, bo ostatnio przebąkuje coś o tym, że kościół powinien dopuścić rozwody a w sprawie homoseksualistów mówi:
„I'm more inclined to say live and let live, just don't flaunt it or try to legalize it.” (Sklaniam się nieco ku temu by pozwolic im zyc jak chcą, ale żeby się nie obnosili i żeby tego nie legalizować)
Szkoda, ze Godek pojawiła się dopiero 50 lat po Anicie, ale złóżmy to nasze narodowe zapóźnienie na karb komunizmu. Jeśli wiec o mnie chodzi, to ja poproszę jak najwiecej Kai Godek, jej kampanii i projektów ustaw. Musimy przyspieszyć nasz marsz po pełnię praw ludzi LGBTQ w Polsce.
PS.
OSTRZEŻENIE! Powyższy post może być uznany za propagowanie homoseksualizmu i przez to jego udostępnianie będzie ścigane z urzędu po wejściu w życie ustawy (autorstwa Kai Godek) procedowanej w polskim sejmie.

jak nie ma jak jest? ty jesteś wybryk natury-homofob totalny
"Osoby transpłciowe nie istnieją. Mężczyzna, kobieta i nic poza tym" - ludzie o takich poglądach lubią polemizować z "biologią", ale są w całkowitym błędzie.Nasza płeć jest zapisana w naszych genach, może być jednoznacznie przypisana do danej osoby i nie zmienia się w ciągu całego życia. Z jednej strony kobieta, z drugiej mężczyzna. Księżniczka albo rycerz. Coś pomiędzy? Może fosa. W każdym razie ziejąca pustka, ziemia niczyja. Niektórzy chcieliby, żeby to było takie proste. Ulubionym argumentem jest tu często nauka, a dokładniej biologia.Jakiej płci jest twój mózg?
Kolejny stereotyp - kobiety są inne od mężczyzn, więc muszą mieć coś innego w mózgu. Oczywiście istnieją pewne różnice między mózgami kobiet i mężczyzn. Mózgi mężczyzn są (średnio) większe. Poszczególne regiony mózgu różnią się także średnią wielkością, gęstością połączeń oraz rodzajem i liczbą receptorów.

Jednak i tu naukowcy nie mogą wskazać męskiego lub żeńskiego mózgu. Każdy mózg jest dość unikalny i bardziej przypomina mozaikę płci w swoich poszczególnych częściach.

Tak przynajmniej opisują to w swoim badaniu naukowcy z Uniwersytetu w Tel-Awiwie. Jedna czwarta do połowy z 1400 przebadanych mózgów wykazała taką mozaikę płci. Tak więc to co w głowie, też jest skomplikowane.

Przy okazji, dotyczy to także mózgów osób transpłciowych, które również są badane w bardziej ukierunkowany sposób. Jeśli porównać niektóre cechy, takie jak wzrost, kobiety trans leżą pomiędzy typowymi liczbami dla płci binarnych. Jeśli chodzi o poszczególne regiony mózgu, osoby transpłciowe są czasami bliższe swojej postrzeganej płci, a czasami bliższe swojej przypisanej płci.

Możemy więc śmiało uznać poszukiwania czystej binarności cech płciowych za nierozstrzygające. Jakikolwiek rzekomy "biologiczny" argument przeciwko temu jest po prostu nienaukowy.

Płeć jest czymś tak złożonym i wielowymiarowym, jak każdy, każda i każde z nas. I to jest coś wspaniałego. https://www.dw.com/pl/dwie-p%C5%82cie-oto-co-m%C3...

Jednak na ten temat istnieje dziś szeroki konsensus naukowy: istnieje całe spektrum płci. Mówiąc obrazowo: mężczyzna i kobieta są jak dwa bieguny, ale pomiędzy nimi wiele się dzieje.

Nie zawsze jednoznaczne: genetyka
Układ chromosomów XX = kobieta, XY = mężczyzna. Tak kształtuje się płeć, tego uczymy się w szkole. U osób z chromosomami XX w łonie matki normalnie tworzą się pochwa, macica i jajniki. W przypadku XY powstają penis i jądra. Oczywiście chromosomy płciowe są ważne, ale płeć nie jest tworzona tak po prostu. Na przykład istnieją ludzie, którzy zewnętrznie wyglądają jak kobiety, ale w ich komórkach znajdują się "męskie" chromosomy płciowe XY i odwrotnie. Jak to możliwe?

Gen zlokalizowany na krótkim ramieniu chromosomu Y, zwany SRY, decyduje (między innymi) o tym, czy u zarodka powstaną jądra. Jeśli na przykład gen ten nie jest odczytywany w wyniku mutacji, czyli pozostaje niemy, to mimo chromosomów XY jądra się nie rozwiną. Z drugiej strony, jądra mogą rosnąć u osób z chromosomem XX, jeśli gen przeskoczy na chromosom X (przypuszczalnie podczas podziału komórki) i zostanie odczytany.

Zatem na ile rozsądne jest określanie płci po urodzeniu, jak to się obecnie najczęściej czyni, wyłącznie na podstawie widocznych, zewnętrznych cech płciowych?

Nic nie jest ustalone na stałe
Naturalnie występujące warianty chromosomów płciowych są liczne i zróżnicowane. Może to mieć również wpływ na zewnętrzne cechy płciowe, tj. genitalia. Również w tym przypadku istnieje kilka stopni pomiędzy w pełni ukształtowanym penisem a widoczną na zewnątrz częścią łechtaczki.

Osoby, które nie przypisują (lub nie mogą) się jednoznacznie przypisać do jednej z płci binarnych, określają siebie jako osoby interpłciowe lub inter*. Organizacja Narodów Zjednoczonych szacuje, że 1,7% ludności świata należy do tej grupy. Jest to więc liczba porównywalna do liczby rudowłosych ludzi na świecie.

W Niemczech od 2018 roku w przypadku takich osób można podać w Urzędzie Stanu Cywilnego płeć jako "inną". "Inna płeć" uznawana jest także w takich krajach jak Australia, Bangladesz czy Indie.

Swoją drogą, płeć może się też zmienić w ciągu życia. Odpowiedzialne za to są geny DMRT1 i FOXL2, które w normalnych warunkach równoważą rozwój jajników i jąder. Jeśli dojdzie do zmiany w tych genach, gonady mogą zmienić się z jednej skrajności w drugą nawet u dorosłych ssaków.Nasza płeć jest zapisana w naszych genach, może być jednoznacznie przypisana do danej osoby i nie zmienia się w ciągu całego życia. Z jednej strony kobieta, z drugiej mężczyzna. Księżniczka albo rycerz. Coś pomiędzy? Może fosa. W każdym razie ziejąca pustka, ziemia niczyja. Niektórzy chcieliby, żeby to było takie proste. Ulubionym argumentem jest tu często nauka, a dokładniej biologia.

Jednak na ten temat istnieje dziś szeroki konsensus naukowy: istnieje całe spektrum płci. Mówiąc obrazowo: mężczyzna i kobieta są jak dwa bieguny, ale pomiędzy nimi wiele się dzieje.

Nie zawsze jednoznaczne: genetyka
Układ chromosomów XX = kobieta, XY = mężczyzna. Tak kształtuje się płeć, tego uczymy się w szkole. U osób z chromosomami XX w łonie matki normalnie tworzą się pochwa, macica i jajniki. W przypadku XY powstają penis i jądra. Oczywiście chromosomy płciowe są ważne, ale płeć nie jest tworzona tak po prostu. Na przykład istnieją ludzie, którzy zewnętrznie wyglądają jak kobiety, ale w ich komórkach znajdują się "męskie" chromosomy płciowe XY i odwrotnie. Jak to możliwe?

Gen zlokalizowany na krótkim ramieniu chromosomu Y, zwany SRY, decyduje (między innymi) o tym, czy u zarodka powstaną jądra. Jeśli na przykład gen ten nie jest odczytywany w wyniku mutacji, czyli pozostaje niemy, to mimo chromosomów XY jądra się nie rozwiną. Z drugiej strony, jądra mogą rosnąć u osób z chromosomem XX, jeśli gen przeskoczy na chromosom X (przypuszczalnie podczas podziału komórki) i zostanie odczytany.

Zatem na ile rozsądne jest określanie płci po urodzeniu, jak to się obecnie najczęściej czyni, wyłącznie na podstawie widocznych, zewnętrznych cech płciowych?

Nic nie jest ustalone na stałe
Naturalnie występujące warianty chromosomów płciowych są liczne i zróżnicowane. Może to mieć również wpływ na zewnętrzne cechy płciowe, tj. genitalia. Również w tym przypadku istnieje kilka stopni pomiędzy w pełni ukształtowanym penisem a widoczną na zewnątrz częścią łechtaczki.

Osoby, które nie przypisują (lub nie mogą) się jednoznacznie przypisać do jednej z płci binarnych, określają siebie jako osoby interpłciowe lub inter*. Organizacja Narodów Zjednoczonych szacuje, że 1,7% ludności świata należy do tej grupy. Jest to więc liczba porównywalna do liczby rudowłosych ludzi na świecie.

W Niemczech od 2018 roku w przypadku takich osób można podać w Urzędzie Stanu Cywilnego płeć jako "inną". "Inna płeć" uznawana jest także w takich krajach jak Australia, Bangladesz czy Indie.

Swoją drogą, płeć może się też zmienić w ciągu życia. Odpowiedzialne za to są geny DMRT1 i FOXL2, które w normalnych warunkach równoważą rozwój jajników i jąder. Jeśli dojdzie do zmiany w tych genach, gonady mogą zmienić się z jednej skrajności w drugą nawet u dorosłych ssaków.


Osoby transpłciowe tzw. hidźra uznawane są oficjalnie w Indiach za trzecią płeć