Ludzie i instytucje nośnikami ideologii

Niczego nie nauczyliśmy się też przez ostatnie pół roku. Tyle minęło od śmierci Mikołaja Filiksa. Syn posłanki popełnił samobójstwo, ponieważ został napiętnowany jako ofiara pedofila. Radny Suwerennej Polski, Dariusz Matecki, bardzo chętnie wrzucał na swoje profile zdjęcie Magdaleny Filiks ze skazanym za pedofilię mężczyzną. "Cześć Magdalena Filiks. Kolega stracił oczy, chociaż w rejestrze będzie bez okularów" — pisał pod zdjęciem Matecki. Czy jest lepszy sposób na ujawnienie danych ofiar pedofila? Raczej nie. I choć radny swój wpis usunął, to — jak to mówią — w internecie nic nie ginie.

Ten sam Matecki obecnie pisze o "zaszczuciu księdza ze Szczecina" i pociągnięciu do odpowiedzialności m.in. szczecińskiej radnej z Koalicji Obywatelskiej. Czy ma rację? W kontekście pewnego samosądu, który dokonał się na szczecińskim duchownym, jak najbardziej. Kwestią dyskusyjną jest jednak to, czy akurat Matecki posiada mandat do oskarżania kogokolwiek o szczucie. W końcu to on potrafi ściągnąć setki hejterów pod dowolny post w mediach społecznościowych.

Ta hipokryzja działa jednak w obie strony i to chyba przeraża mnie najbardziej. Potrafimy nazwać zło złem, póki tak naprawdę sami go nie wyrządzamy. Szczecińska radna Dominika Jackowski z Koalicji Obywatelskiej, która jeszcze w marcu ostro krytykowała ujawnianie danych Mikołaja Filiksa, teraz postąpiła dokładnie tak samo jak "łowcy pedofilów" na swoich filmach. Oczywiście, że tych spraw nie można porównywać jeden do jednego.

Z jednej strony mamy ofiarę, z drugiej potencjalnie niebezpieczną osobę, która otrzymała (i przyjęła) mandat za onanizowanie się na plaży. Swoją drogą, trudno mi uwierzyć, by tego dnia akurat nie było na niej żadnego dziecka. Wracając jednak do meritum. W obu sprawach mamy do czynienia z sytuacją, gdy media społecznościowe stają się oskarżycielem, sądem i katem. W przypadku Mikołaja wyrok miał być polityczny i paść na jego matkę (komentarze z prawicy mówiące o tym, że źle zajmowała się dzieckiem). Doprowadził jednak do śmierci chłopca.Samą informację o tym, co się wydarzyło na plaży w Świnoujściu, dostałam już w piątek. Nie zdecydowaliśmy się jednak w redakcji na puszczenie materiału bez kluczowych potwierdzeń, czyli informacji o tym, czy faktycznie ukarany mandatem mężczyzna jest księdzem oraz jakiego dokładnie czynu się dopuścił. Materiał pojawił się u nas dopiero w sobotę ze wszelkimi potwierdzeniami. Bez zdjęć, zaembedowanych materiałów z portali społecznościowych czy pełnych danych. Tego wymaga prawo.

Trudno mi zliczyć, ile wiadomości z linkami do wpisu radnej dostałam w piątek. I ile razy musiałam odpisywać, że takich materiałów nie publikuje się bez potwierdzenia "na sztywno". I to jest chyba ten największy problem. Że obecnie jeden wpis w internecie wystarczy, by wziąć jakąkolwiek informację za pewnik. By ją puścić dalej.

Nikt nie zarzuca matce dziecka (to ona pierwsza udostępniła post, który później rozpowszechniła Jackowski), że źle zrobiła, ostrzegając plażowiczów przed potencjalnie niebezpieczną osobą. Nie. Jednak publikowanie czyjegokolwiek wizerunku i danych osobowych przy tak poważnych zarzutach jest niezgodne z prawem. Można jednak wybaczyć kobiecie, która w danej chwili mogła czuć, że jej dziecko jest zagrożone. Trudniej wybaczyć nieznajomość prawa radnej, która całą sytuację powinna ocenić "na chłodno".

Kogoś może oburzyć fakt zestawienia sprawy Mikołaja Filiksa ze sprawą ks. Piotra. Jeszcze raz powtórzę, że pod kątem czynów nie można ich porównywać. Jednak w obu przypadkach mogliśmy zobaczyć, jak wielką i — jak się okazuje — zabójczą siłę mają social media. I dalej niczego się nie uczymy.

Dziś zdjęcie radnej Jackowski krąży po sieci, jako tej, która zaszczuła księdza ze Szczecina. Z obelgami, hejterskimi opisami. Jeszcze w marcu dokładnie w takim samym wydźwięku krążyły zdjęcia Duklanowskiego z Radia Szczecin i Mateckiego. Za pół roku pewnie pojawią się kolejne. I tak będziemy żyć od tragedii do tragedii w świecie, gdzie social media są oskarżycielem, sądem i katem. https://www.onet.pl/informacje/onetszczecin/stasza...

michale poruszyłeś ciekawy temat i jest duszo dyskusji na temat pedofili na świecie- zwyczajowo 12 lat jest norma w świecie arabskim i 13- 15 lat u Latynosów. w Francji 15 latki sypiają z ojcami koleżanek i nie jest to tam nic dziwnego .Nie bece przypominał naszej katolickiej królowej która wyszła za mą w wieku13 lat.
masz tu trochę lewackiej prasy

D. R. Riegel twierdzi, że kontakty seksualne są często inicjowane przez dzieci i jeśli np. wzajemna masturbacja z osobą dorosłą sprawia obu osobom przyjemność — nie jest to nic złego.

Dyrektor chłopięcej szkoły chóralnej i znany psycholog molestujący seksualnie chłopców poddanych jego opiece, afery pedofilskie w USA, internauci podający się za dzieci i ślący nieletnim „kolegom” pornografię — to tematy ciągle poruszające ludzi. A gdyby to się wydarzyło mojemu dziecku? Lepiej nie myśleć. Osoby odczuwające pociąg seksualny do dzieci są napiętnowane społecznie i dość powszechna jest opinia, że są to ludzie skrzywieni moralnie, w świadomy sposób decydujący się na kontakty seksualne z nieletnimi. Czym naprawdę jest pedofilia?

Definicja i korzenie
Pedofilia jest definiowana jako dewiacja seksualna polegająca na odczuwaniu satysfakcji seksualnej tylko i wyłącznie w kontaktach z dziećmi. Badania wskazują, że większość pedofilów stanowią mężczyźni. Zachowania pedofilne zwykle rozpoczynają się już w okresie dojrzewania, choć zwykle ujawniają około 20. roku życia. Bywają też osoby, które zaczynają odczuwać pociąg seksualny do dzieci dopiero w wieku dojrzałym. Badacze nie potrafią jednak odpowiedzieć, jaka jest etiologia zaburzenia. Zostały ustalone jedynie czynniki ryzyka, zwiększające prawdopodobieństwo jego wystąpienia. Są to: bycie ofiarą przemocy w rodzinie jako dziecko, konflikty rodzinne, zaburzenia emocjonalne i osobowościowe, nałogi (uzależnienie od lekarstw, alkoholu, narkotyków). Jedna z teorii głosi, że pedofile rekompensują swoje poczucie bezsilności, angażując się w taki rodzaj relacji seksualnej, który daje im większą kontrolę i władzę, niż jest to możliwe w relacji z osobą dorosłą.

Proces
Uwodzenie ma często charakter parodii zalotów. Pedofile zwykle uwodzą dzieci, które wydają się samotne, smutne czy złe na swoich rodziców. Początek „flirtu” to najczęściej ofiarowanie „dorosłej przyjaźni” dziecku — tzn. traktowanie go jak osoby dojrzałej, w pełni odpowiedzialnej za podejmowane decyzje. Pedofil ofiarowuje dziecku tę odrobinę czułości i szacunku, której ono tak bardzo potrzebuje. Potem przychodzi zwykle pora na prezenty, rozmowy o seksie, wspólne oglądanie pornografii, pieszczoty, aż w końcu seks. Każdy kolejny etap stanowi niewielki krok dalej, tak że nie budzi podejrzeń. Rzadko uwiedzeniu seksualnemu towarzyszy przemoc.

Leczenie
Leczenie polega w większości wypadków na pomocy w zachowaniu abstynencji seksualnej. Tylko niewielka część pedofilów przestaje odczuwać pociąg seksualny do dzieci — w tej grupie zmiana preferencji następuje zwykle jako „efekt uboczny” terapii zaburzeń emocjonalnych. Próby bezpośredniej zmiany preferencji (np. warunkowanie przez nakłanianie pedofila do masturbacji podczas oglądania dorosłej pornografii) nie są zbyt efektywne. Najczęściej stosowana terapia skupiona jest na uświadomieniu pacjentowi, że wyrządza dzieciom krzywdę, i na pomocy w zachowaniu czystości. Poniżej przedstawię kilka najskuteczniejszych metod. https://bognabialecka.pl/artykuly/legalizacja-pedofilii...