Delegalizacja lewicy.

Pandemia, czyli jak zbudować globalny komunizm

Wolny rynek, będący przeciwieństwem komunizmu, charakteryzuje się konkurencją pomiędzy ogromną ilością niezależnych od siebie podmiotów gospodarczych. To właśnie to, że jest ogromna liczba niezależnych od siebie podmiotów, która zapewnia wystąpienie konkurencji. Konkurencja jest korzystna dla konsumentów, bo sprawia, że producenci dóbr i usług oferują konsumentom dobra i usługi w niskich cenach i w wysokiej jakości.
Gdy konkurencja jest atrakcyjna dla konsumentów, to dla producentów jest ona nieatrakcyjna, bo ogranicza nich dochody, zmusza do wysiłku, starania się o przychylność konsumentów. Producenci, by maksymalizować swoje zyski, wyzwalać się od zależności od konsumentów, dążą do monopolu na rynku, do monopolizowania pozycji na rynku, by monopolizować dochody z rynku, by nie dopuszczać na rynek nowych podmiotów — uniemożliwić pojawienie się nowych podmiotów będących konkurencją.
Dzięki monopolowi jeden producent (lub niewielka ich ilość) zagarniają całość zysków ze sprzedażny dóbr i usług, nie muszą zabiegać ceną i jakością o przychylność konsumentów, mają zapewnione stałe dochody. Jest to przyczyna, dla której finansjera wspierała rewolucję bolszewicką czy dojście nazistów do władzy – naziści i komuniści likwidowali wolny rynek, zapewniając monopol.

W rywalizacji na rynku zdecydowanie silniejsze są globalne korporacje niż mali i średni krajowi przedsiębiorcy (większa firma ma niższe koszty wobec swoich obrotów, niż mniejsze firmy – mniejsze firmy jednak zapewniają jednak miejsca pracy i płacą podatki, co dla korporacji znaczenia nie ma).

Pomimo niekorzystnej pozycji krajowe małe i średnie przedsiębiorstwa funkcjonują na rynku i odbierają globalnym korporacjom dostęp do części zysków. Na drodze normalnej konkurencji gospodarczej globalnym korporacjom nie udaje się zlikwidować konkurencji ze strony małych i średnich krajowych przedsiębiorstw, więc globalne korporacje sięgają po działania antyrynkowe, po interwencje państwa, która umożliwia im likwidowanie konkurentów (małych i średnich przedsiębiorstw).

Takimi antyrynkowymi narzędziami do likwidacji małych i średnich przedsiębiorstw od dekad jest państwowy interwencjonizm. Unia Europejska, by zniszczyć polskie małe sklepy należące do Polaków, wsparła rozwój w naszym kraju sieci hipermarketów należących do globalnych korporacji. Rządy w Warszawie, by niszczyć polski handel, od dekad nie pobierają podatków od zagranicznych korporacji prowadzących hipermarkety w naszym kraju, podatki zaś pobierają od sklepów należących do Polaków – dzięki temu zagraniczne korporacje mogą w swoich sklepach taniej sprzedawać towary niż polscy handlowcy, przez co to do tych sklepów kierują się polscy konsumenci (przez rządy w Warszawie od dekad utrzymywani w sztucznej nędzy). Zagraniczne korporacje monopolizując handel detaliczny w Polsce, do sprzedaży w swoich sklepach nie dopuszczają produkcji rolnej polskich rolników, niszcząc tym samym polskie rolnictwo będące konkurencją dla rolnictwa w krajach zachodu. Politykę niszczenia polskich małych i średnich przedsiębiorstw, polskiego rolnictwa, dopełniają przepisy narzucone Polsce przez władze Unii Europejskiej. Dzieje się tak na wszystkich szczeblach, nawet władze samorządowe zakazują handlu ulicznego i likwidują targowiska, by chronić interesy globalnych korporacji, do których nalezą hipermarkety monopolizujące lokalny handel detaliczny.

W ostatnich miesiącach globalna finansjera, do której należą globalne koncerny, zdecydowała się na globalną akcję likwidacji konkurencji ze strony małych i średnich przedsiębiorstw na całym świecie. Pod hasłem walki z niewidzialnym wrogiem, wirusem Covid-19, zdecydowano się na zakaz działalności małych i średnich przedsiębiorstw. Zakaz ten niemający jakichkolwiek podstaw (rzekoma pandemia jest medialną hucpą wykreowaną przed media należące do globalnych korporacji, które kierują jak marionetkami politykami zależnymi od przychylności mediów – statystyki śmiertelności wskazują, że nie ma znacznego lub żadnego wzrostu ilości zgonów w populacji) doprowadził do bankructwa małych i średnich przedsiębiorstw.

Dzięki likwidacji małych średnich przedsiębiorstw (wynikającej z pandemii, której nie ma) globalne korporacje osiągnęły monopolistyczną pozycję, zgarnęły całość zysków z rynku, zlikwidowały konkurencje, uniezależniły się od konsumentów (którym teraz nie będzie trzeba zapewniać ani niskiej ceny, ani dobrej jakości towarów – a jeszcze zmusi się ich np. do przymusowych szczepień, nie ponosząc odpowiedzialności za skutki uboczne wynikające ze szczepionek).

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że śledząc, kto jest właścicielem (do kogo należą poszczególne marki, poszczególni producenci, do których te marki należą, poszczególne korporacje, do których należą ci producenci, poszczególne fundusze inwestycyjne, do których należą korporacje) okazuje się, że właścicielami funduszy, do których należy 80% globalnej gospodarki, jest kilkanaście czy kilka rodzin z USA.

Na naszych oczach rodzi się więc nowy model komunizmu, systemu, którego cechą jest monopolizacja własności (czyli władzy) w jednym ręku, likwidacja wolnego rynku, całkowite uzależnienie konsumentów od jednego ośrodka.

Mogą być różne modele komunizmu, sowiecki (który w wyniku braku mechanizmów rynkowych doprowadził do bankructwa sowietów) czy współczesny chiński (który zapewnił Chinom rozwój gospodarczy dzięki wprowadzeniu mechanizmów rynkowych). Za kolejny model komunizmu należy uznać wszechwładze globalnych korporacji należących do kilku rodzin. Warto przypomnieć, że tak jak w dzisiejszych globalnych korporacjach władza należy do kilku lub kilkunastu rodzin, tak samo kolektywna władza była w Związku Sowieckim. Oczywiście symbolem tej władzy był w sowietach Stalin czy Chruszczow, ale gdy kolektyw uznawał, że Stalin czy Chruszczow stali się zbędni, to przeprowadzano wbrew Stalinowi czy Chruszczowowi zmianę władzy.

Komunizm dziś jest narzucany w sposób bardziej subtelny niż za czasów sowietów, gdyż taki sposób jest bardziej skuteczny. Nie jest to nowy pomysł. Szkoła frankfurcka przeprowadziła ideową rewolucję komunistyczną w Europie nie tępą siłą tylko poprzez rewolucję seksualną, demoralizacje, dekonstrukcje zachodniej kultury, wykorzystanie popkultury. Dziś nie potrzeba sowieckiego terroru i gułagów. Dziś wystarczy za pośrednictwem mediów należących do korporacji wmówić ludzkości, że ma miejsce rzekoma pandemia. Nawet nie trzeba bardzo kłamać, wystarczy tylko manipulować informacją, przemilczać opinie naukowców negujących pandemie, nie informować o rzeczywistej śmiertelności, zastraszać zdjęciami ze szpitali, wizerunkami postaci w skafandrach, zarządzać strachem, ilustrować wszystko nastrojową muzyką, zabukować niezależny obieg informacji pod hasłami walki z fake newsami – dziś wystarczy medialny show. Dziś wystarczy na wroga wykreować wirusa – taki wróg jest świetny, bo nikt go nie widzi, czai się wszędzie, ukrywa się w roześmianych twarzyczkach małych dzieci, wmawiając ludziom, że wszyscy ludzie to śmiertelne zagrożenie. Niewidzialny wróg jest świetny, bo go nie widać, więc nie można stwierdzić, że go nie ma (była kiedyś taka bajka o szatach cesarza). System jest bawet tak doskonały, że wykreowany przez media strach sprawia, że wszyscy ignorują jednostki głoszące prawdę o tym, że pandemii nie ma (ten mechanizm nie jest niczym nowym, pisano go w Biblii w historii z Mojżeszem czy Lotem).

https://prawy.pl/108316-pandemia-czyli-jak-zbud...

Międzynarodówka przebierańców

Z jednej strony entuzjaści zlikwidowania historycznych narodów europejskich i zastąpienia ich „nawozem historii”, którym starsi i mądrzejsi będą użyźniali swoje pardesy, niepokoją się, że epidemia zbrodniczego koronawirusa przywróci do łask „egoizmy narodowe” kosztem internacjonalizmu, ale z drugiej – nie ograniczają się do wyrażania zaniepokojenia, tylko podejmują działania integracyjne. Skoro bowiem jednoczyć się nad podziałńami mogą “proletariusze wszystkich krajów”, to dlaczego ma to być zabronione w przypadku przedstawicieli innych warstw czy grup społecznych? Nie ma żadnej ustawy, która by tego zabraniała, toteż na naszych oczach pojawiła się międzynarodówka przebierańców. Pretekstem do jej pojawienia się na politycznym horyzoncie była oczywiście nieubłagana walka o praworządność w naszym bantustanie, rozpętana na rozkaz Naszej Złotej Pani w marcu 2017 roku. Doprowadziła ona do mobilizacji przebierańców, to znaczy – niezawisłych sędziów, którzy do pracy przebierają się w robocze drelichy, naśladujące – jak to określała Oriana Fallaci – „śmieszne, średniowieczne łachy”, to znaczy – tak zwane „togi”, „birety” i złote łańcuchy z tombaku, podobne do tych, które „człowieki” lubią nosić na byczych karczychach. Ciekawe, że i w jednym, jak i w drugim przypadku celem tych przebieranek i dekoracji jest dodanie sobie powagi i autorytetu. Podobnym celom służy – jak wiadomo – brzuch i broda, ale brzuch i brodę może zapuścić sobie każdy, podczas gdy do założenia “śmiesznego, średniowiecznego łacha” i innych akcesoriów konieczne jest specjalne zezwolenie, w związku z czym posiadacze tych kostiumów nie tylko zazdrośnie strzegą swego monopolu na ich noszenie, ale z tego powodu uważają się za wybrańców losu i “kastę”. Coś jest na rzeczy, bo rządzące państwami gangi posługują się nimi w celu utrzymywania w ryzach swoich trzódek, to znaczy – obywateli, czyli „suwerenów” i za to dopuszczają ich do udziału w łupach. Ale na tym świecie pełnym złości nigdy nic nie jest ustalone raz na zawsze, toteż i przebierańcom najwyraźniej przewróciło się w głowach, bo dopuścili sobie do nich, że są od nikogo niezależni, chociaż udziału w łupach wyrzec się nie chcą. Najwyraźniej nie zdają sobie sprawy, ze gdyby nie brutalna siła, jaką rozporządzają gangsterzy, nikt nie traktowałby ich poważnie mimo kostiumów. Wskazuje na to poeta pisząc o „zajączku”, który nie może wyjść za drzwi bez pozwolenia jegomościa, który „jednym ruchem ręki z Państwem mu da zaślubiny”. „Ale ty wyjść nie możesz, tobie by wyjść nie dali, bo za drzwiami jest siła, potęga z żelaza iu stali. Kiedy tak drżysz zajączku u stóp mistycznej drabiny, za drzwiami stoją ludzie mający karabiny.” Otóż to! Jak zauważył Mao Zedong, „władza wyrasta z lufy karabinu”.

Celem tej nieubłaganej wojny o praworządność w naszym bantustanie jest oczywiście obezwładnienie naszego państwa przez naszych przyjaciół i sojuszników, a przede wszystkim – przez Naszą Złotą Panią, która, wprawdzie innymi środkami, niż te, stosowne przez wybitnego przywódcę socjalistycznego Adolfa Hitlera, niemniej jednak nie zamierza odstępować od zamiaru ostatecznego skolonizowania naszego bantustanu. Paradoksalnie, obóz dobrej zmiany, dostarcza jej tu dogodnego pretekstu, bo pragnie przejść na ręczne sterowanie również przebierańcami, przeciwko czemu oni się buntują i szukają pomocy za wszelką cenę i gdzie się tylko da. Toteż nic dziwnego, że do walki o praworządność włączane są po kolei wszystkie instytucje „Unii Europejskiej”, czyli IV Rzeszy z Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości na czele. Zasiadają tam przebierańcy wysokiej rangi i uposażeń, co jest normalne w sytuacji, gdy I łupy też są niewspółmiernie większe – no i wydają rozkazy, by na przykład „zawiesić” Izbę Dyscyplinarną w tubylczym “Sądzie Ostatecznym”. Ale i oni trochę się zagalopowali, podobnie jak głupia żona rybaka, co to złowił złotą rybkę. Jak pamiętamy, złota rybka w zamian za wypuszczenie na wolność, obiecała spełnić mu trzy życzenia. Rybakowa zażądała najpierw dworu ze służbą, a kiedy to dostała – to królewskiego pałacu, a kiedy już I to miała, to strzeliło jej do głowy, by złota rybka została jej posługaczką . Czar prysnął w jednej chwili i głupie babsko zostało na progu chałupy przed rozbitym korytem. Więc dopóki („pókiś knutował Żydów, chociaż i niewinnych”) luksemburscy przebierańcy sztorcowali bantustany mniej wartościowe, to nikt nie kwestionował ich kompetencji. Kiedy jednak obsztorcowali Niemcy, to tamtejszy Trybunał Konstytucyjny nie tylko nie posiadał się że zdumienia tym zuchwalstwem, ale w bezceremonialnej formie przypomniał im, że Niemcom, to oni mogą “skoczyć”, bo w Niemczech obowiązują tylko niemieckie prawa, a nie reguły ustanawiane przez jakichś obcych przebierańców.

Ta sytuacja tym bardziej sprzyja przebierańczym porozumieniom ponad podziałami, tym bardziej, że trafił się kolejny pretekst w postaci Zgromadzenia Ogólnego sędziów Sądu Najwyższego w naszym bantustanie, które miało przedstawić prezydentowi Dudzie pięciu kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa. Ponieważ Zgromadzenie to zwołał pełniący obowiązki Pierwszego Prezesa prof. Kamil Zaradkiewicz, którego tutejszy Salon nie tylko nie zatwierdził, ale w dodatku zlustrował jako sodmitę i ćpuna. Ale o też są cienkie Bolki, zdolne tylko do nikczemnych intryg, donosów i bezsilnych złorzeczeń, więc musieli zaapelować do towarzyszy przebierańców wszystkich krajów, by przyszli im w sukurs. W ten sposób objawiła się międzynarodówka przebierańców, w skład której wchodzi prof. Pech z Anglii, niezawodny Leszek Balcerowicz, który najwyraźniej nie dosłyszał, że “musi odejść”, Fundacja Otwarty Dialog pani Ludmiły Kozłowskiej i Bartosza Kramka (swoją drogą, jak Balcerowiczowi nie wstyd szlajać się z pania Ludmiłą?), Europejski Sowiet Stowarzyszeń Adwokackich i Prawniczych, Niemieckie Stowarzyszenie Adwokackie, Paryski Sowiet Adwokacki i Sędziowie Europejscy dla Demokracji i Wolności (MENEL, czy może MENDEL?), nie mówiąc już o zrzeszeniach tubylczych, jak Iniuria, czy weterani operacji “Temida” , Ogólnopolski Strajk Kobiet, które najwyraźniej nie mogą darować prof. Zaradkiewiczowi jego preferencji oraz Andrzej Wielowieyski. Myślałem, że on już w stanie spoczynku, a tu proszę! Na dźwięk znajomej trąbki zerwałby się nawet z grobu! Nie na darmo Niemcy jeszcze za komuny futrowały te wszystkie rodziny zawodowych katolików.

Międzynarodówka ta ofuknęła prof. Zaradkiewicz, że uchylił zarządzenie pani Gersdorfiny w sprawie Izby Dyscyplinarnej i zaapelowali do “starych” sędziów SN, by prof. Zaradkiewicz “powstrzymali”. Niektórzy z tych “starych” sędziów podobno pamiętają samego Józefa Stalina, toteż “powstrzymanie: prof. Zaradkiewicza nie powinno być dla nich zadaniem trudnym, nawet gdyby trzeba by przenieść go w tym celu w stan spoczynku wiecznego. Na razie jednak “starzy” sędziowie tak daleko jeszcze nie idą. Pamiętając, że Józef Stalin poqwiedział, iż najważniejsze jest to, kto liczy głosy, blokują skompletowanie komisji skrutacyjnej, ale to nie jest przecież ostatnie słowo tym bardziej, że skoro już nam się objawiła międzynarodówka przebierańców, to z pewnością nie oprze się pokusie przyjęcia metod międzynarodówki proletariackiej.

Stanisław Michalkiewicz
https://www.magnapolonia.org/miedzynarodowka-przebierancow/