Delegalizacja lewicy.

Kiedy zaczynałyśmy pracę w Broniszewicach, w Domu Chłopaków, zastanawiałyśmy się, co możemy dać chłopakom z tą głęboką niepełnosprawnością. Nie do końca byłyśmy chyba też poinstruowane, co należy robić i, jak te dzieci wyciągać z niepełnosprawności, na ile się to da. W pewnym momencie odkryłyśmy, że istnieje coś takiego, jak komunikacja alternatywna, założyłyśmy swoją szkołę. To było niesamowite, gdy zobaczyłyśmy, że dzieci z głęboką niepełnosprawnością potrafią się z nami porozumiewać, że one się do nas uśmiechają, słyszą nas, są w stanie wybrać kolor kurtki, mają swoje ulubione filmy. Są chłopcy, którzy - wydawałoby się, że tylko leżą w łóżku, często mówi się o nich, że są to rośliny, z czym my się absolutnie nie zgadzamy. Ci chłopcy lubią sport, mamy Kubę, który jest fanem piłki nożnej, śledzi wszystkie mecze. Jest taka prawda, że to nie oni mają się uczyć nas, ale my-ich. My musimy się nauczyć komunikacji z nimi.

To też nas wszystkich problem, żebyśmy umieli przyjąć te dzieci, żebyśmy umieli je wychowywać i okazać im miłość...

Żeby ta ustawa nie kończyła się tylko w momencie poczęcia, tylko, żebyśmy dali tym dzieciom i rodzinom wsparcie. Jesteśmy jak ambasadorki tych rodzin. Znam dużo matek, które do nas przyjeżdżają albo dzwonią i proszą o radę. One bardzo często zostają same, z dzieckiem, które bardzo kochają. Kiedy kobieta dowiaduje się, że urodzi niepełnosprawne dziecko to dostaje trzy informacje: że dziecko będzie niepełnosprawne, że może pani usunąć to dziecko i trzecia informacja, że to pani jest odpowiedzialna za to, że to dziecko będzie cierpiało. Apel, żeby nie zostawiać kobiet, żeby podpowiedzieć, że są takie domy, jak nasze, że my przyjmiemy każde życie.

Izabella Prusak
1ntSp7 agoounsotdmdrz.eSesd ·
No to i słowo ode mnie. Od 16 lat wychowuję ciężko chore i niepełnosprawne dziecko. Od 16 lat to państwo ma mnie w d.. Dostaję 2 tys zł za opiekę nad synem, 200 zł zasiłku na rehabilitację, nie mogę podjąć żadnej pracy, bo wtedy zabiorą mi świadczenie. Rehabilitacja, pieluchy, leki, wózek raz na 2-3 lata, ortezy, gorset ortopedyczny, nawet ten zasikany materac, który trzeba raz na jakiś czas wymienić, to są koszty niewyobrażalne. My przez te 16 lat wydaliśmy na to tyle, ile kosztuje nowy apartament w Warszawie w centrum. Gdyby mój mąż nie pracował, gdyby nie 1% od ludzi, którzy nas wspierają, nie wiem jak byśmy sobie radzili. Wózek, gorset kosztują 3-5 tys, 2 tygodniowe turnusy rehabilitacyjne ok 5 tys, rehabilitacja co miesiąc to koszt ok 1500-2 tys. A jeszcze mamy dwójkę zdrowych dzieci, a jeszcze za coś musimy żyć. Dlaczego to państwo zanim zabierze kobietom możliwość decydowania o tym, czy chcą urodzić ciężko chore dziecko, nie ma nic do zaproponowania dzieciom niepełnosprawnym, które żyją? Ja jestem już po operacji kręgosłupa, za którą musiałam też sama zapłacić bo nie byłam w stanie czekać 1,5 roku na nfz, wyłam z bólu, uszkodziłam sobie tramalem nerki. Mam zakaz noszenia syna, ale jak mam to zrobić? Mój syn nie chodzi, nie siada, nie mówi, nie je samodzielnie, nie pije, nosi pieluchy, wymaga opieki 24 h na dobę, ma skoliozę ponad 100 st. Mi kolana też już odmawiają posłuszeństwa, powinnam je zoperować ale nie mam czasu. Jestem wrakiem. Czy państwo polskie ma mi coś do zaoferowania? Ma dla mnie jakąś propozycję? Ja pamiętam protest rodziców dzieci niepełnosprawnych w sejmie. Nigdy go nie zapomnę. Drogie Panie, jesteśmy w tym same, rząd ma nas w d.. Jak powiedział naczelnik - urodzić aby ochrzcić i pochować. Tylko to ich interesuje, bo oni myślą, że będą mieć dzięki temu czyste sumienia. Ja bardzo kocham mojego syna, kocham go nad życie, będę się nim opiekować do śmierci, jedynie martwię się tym, żebym nie umarła przed nim, bo wtedy on wyląduje w domu opieki, gdzie będzie umierał w męczarniach przywiązany do łóżka, nafaszerowany lekami, zasikany, opuszczony. Tak to wygląda w Polsce. Tak wygląda opieka w tym państwie, jak się już urodzi. Dlatego mam tylko jedno do powiedzenia temu rządowi: *************!

Kobieta jest kobietą, gdy jest posłuszna. "Szanuje świętości i jest skromna". Wykonuje polecenia mężczyzny i zna swoje miejsce - w kuchni, czasem w sypialni, gdzie ma zaspokoić swojego pana.

Jak się buntuje to mężczyzna może jej "spuścić wpierdziel". Bo to już nie jest kobieta.

Kacper nie wymyślił sam tego podejścia do kobiet. Powtarza tylko za biskupami, prawicowymi hejterami w rządzie i poza nim, mizoginami w rodzaju „publicystów” TVPiS.

Wszyscy oni powielają pogardę wobec kobiet zaszczepioną im przez katolickie wychowanie. Kobieta musi wypełniać męskie standardy seksualności, ma być kimś w rodzaju Maryi - która urodziła dziecko, ale pozostała dziewicą. Stąd tak często powtarzana przez prawicę mantra o "kurewkach", które "mogły się nie puszczać". Bo tak chce męski właściciel ich wagin.

I wszyscy oni lamentują, że „prawdziwa kobieta” nie powinna używać takich słów, jak „WYPIERDALAĆ!”

Bo bardziej ich oburza, że kobiety dają sobie prawo do wkurzenia, w dodatku w tak „nieskromny” i „wulgarny” sposób niż ich przemoc wobec kobiet.

To jest takie samo odwracanie znaczeń, jak stwierdzanie, że osoby LGBT „atakują” biednych, zaszczutych biskupów w ich pałacach. Kiedy w rzeczywistości te „ataki” to jest obrona przed trzymającymi się pazurami władzy i pieniędzy zwolennikami patriarchatu.

Z ich jazgotu wyłania się obraz słabych facetów, którzy swoją pozycję budują jedynie na wielowiekowej tradycji, która z założenia ma ich stawiać na szczycie piramidy władzy. Boją się, że kiedy ten system upadnie to wtedy nagle może się okazać, że muszą udowodnić swoja wartość. Swoją pracą, talentem, zaangażowaniem. A nie samym posiadaniem penisa.

Notabene patrząc na ich żałosne piski to mam wrażenie, że jeden z drugim musi nimi kompensować jakieś straszliwe braki..