Dane pedofilów i gwałcicieli pochodzących z Mińska

CO WŁAŚCIWIE ZROBIŁEM KARDYNAŁOWI GULBINOWICZOWI, CZY TO KONIEC LEGENDY?

Mam w pełni świadomość tego, co zrobiłem kardynałowi Gulbinowiczowi. Wszystko zaczęło się od tego niewinnego zdjęcia - mema z dn. 14 maja 2019r. Później niemal w 24h od publikacji rozdzwoniły się telefony wielu redakcji. Nagle stanąłem pod ostrzałem dziesiątek pytań. Właściwie tylko "Onet" i "Gazeta Wyborcza" poważnie potraktowały moją osobę, a "Wyborcza" wręcz przeprowadziła swoje śledztwo, wertując mój życiorys od dziecka. Do tej chwili Gulbinowicz wiódł życie pogodnego staruszka, który w życiu nie był podejrzewany publicznie o homoseksualizm do młodych chłopców. Miał tam jakieś sprawy z kryciem pedofilii i działkami, ale on sam? Nigdy!

Pojawił się Chum niemal po premierze filmu "Tylko nie mów nikomu". PIERWSZY. To bardzo niewygodna pozycja być pierwszym w obliczu oskarżeń wobec kardynała, drugiego po papieżu i jeszcze w dodatku uznawanego za bohatera Solidarności. Chum - oszołom, cham, gej, lewak, wróg PiSu i instytucji Kościoła... Gorzej się nie da.

Nagrałem wiele wypowiedzi, udzieliłem wielu wywiadów, ujawniłem szopkowe 3 godzinne nagranie z przesłuchania w Kurii, jakie konspiracyjnie razem z dziennikarką Wyborczej nagrywaliśmy na dwa dyktafony, gdy podawała się za moją przyjaciółkę by mogła mi towarzyszyć, napisałem List otwarty do Prymasa Polski, zeznawałem przed Prokuratorem Okręgowym we Wrocławiu, apelowałem do władz Wrocławia z Kongresem Kobiet by odebrać mu tytuły, bo to zbrodniarz, grubo ponad 100 gazet i portali na świecie pisało kilka miesięcy o tym łącznie z Watykanem i USA, czy Indiamii. Media uwierzyły mi nie na podstawie tego, co zrobiłem w maju 2019r. ale na podstawie tego, że mówiłem o tym już styczniu 1997r. w wywiadzie czasopismu "Inaczej", co skrzętnie Kościół chciał przemilczeć. Ba, próbowano zastraszyć media w świetle ich własnych kamer, pod szpitalem, dzień po aferze ze mną, bo staruszek nagle się przewrócił w łazience. Taki pech! To się nie udało. Próbowano publicznie zaprzeczyć temu nawet, że byłem w Zakonie, w czym plątał się TW "Ojciec" - Dyrektor Semiarium Józef Szańca, handlarz moim ciałem, a podstawiony pod murem w końcu przyznał się, że istniałem.

Rozmawiałem z wieloma dziennikarzami. Mówiłem: "Przyjrzycie mu się dokładniej a znajdziecie. Ja nic już nie mogę po 30 latach. Prokuratura rzuciła to w kosz. Watykan zakopie to, ale na pewno ma na sumieniu tyle, że SB musiała na niego mieć haka."

Oczywiście, że mi grożono. Pisałem o tym. Dostawałem telefony i... nie proponowano mi kasy za milczenie, a raczej ukręcenie łba. Musicie wiedzieć, że ruszyłem Przyjaciela tej władzy i premiera Morawieckiego. Wiedziałem, że nikt nie będzie tak odważny by głośno oskarżyć kardynała.

Dziennikarze nie kochają przegrywać. Rok kopali i... dokopali się do tego, co uwiarygodnia dziś moją historię w oczach publicznych. Gulbinowicz to nie tylko gej, ale co najmniej pederasta i bał się ujawnienia tak bardzo, że współpracował z SB.

Gdybym nie ujawnił swojej historii zapewne o kardynale w tym złym świetle usłyszelibyście po jego śmierci. Ja jestem tylko tym kamyczkiem, który wywołał lawinę. Czy zniszczyłem legendę? Tak. Oczywiście dzięki wielu osobom, mec. Arturowi Nowakowi, Braciom Sekielskim i... mediom. Moja historia nie będzie miała zapewne tego prawnego happy endu. Ma inny. Obiecałem publicznie, że mojego nazwiska już nigdy nie wymaże ze swojego życia. Pogrzebię go żywcem. Tak, jak mojego ojca rodzonego, który chciał mnie wykończyć dosłownie. Jemu też się to nie udało...

Niebawem pisarz i dziennikarz Mariusz Sepioło opowie Wam w swojej książce moją historię. Zapytałem go kilka tygodni temu, czy nie boi się, bo nas zjedzą razem? Potraktował to jak żart. Ja też.

Mamy złe czasy. Tacy jak ja są pierwsi do odstrzelenia pzez obecną władzę. Czy się boję? Czy ja wiem?... Robię tylko swoje. Nigdy nie będę grzecznym chłopcem. To nie poezja, a życie. :)

Pamiętacie? Mówiłem w pierwszych dniach: PRAWDA SAMA SIĘ OBRONI... nawet gdy z pozoru Chum zdaje się bywać szalony.

Karol Chum.

Tadeusz Golis
3 dni
koronawirus - XXI wieku.
.
Tak wygląda pobite dziecko.

Powiedz mu że "najważniejsza jest rodzina", powiedz mu że jego tata powinien "dostać drugą szansę". Powiedz mu że "rodzina jest święta" i w imię tej świętości tata będzie go bił kablem po głowie przez kolejne 17 lat.

Lubin. Czteroletni chłopiec musi godzinami klęczeć, ojciec zamyka go na kilka dni w łazience, głodzi, zabiera ręczniki, żeby mały nie rozłożył ich sobie na podłodze.

Wieruszów. Umiera trzylatek – dręczony, bity, zgwałcony.

Łódź. Jedenastomiesięczna dziewczynka trafia do szpitala ze śladami pobicia, przypalania, ma naderwane ucho, złamaną rączkę, zrosty na nóżce, które świadczą o tym, że wcześniej była złamana w wielu miejscach.

Brojce pod Gryficami. Rodzice wkładają pięcioletnią córkę do wrzątku. Z rozległymi oparzeniami rąk, nóg i krocza leży przez pięć dni w domu, zanim – nie mogąc znieść jej płaczu – wezwą pogotowie.

W Piekarach Śląskich lekarze próbują uratować dwuletnią Julię pobitą do nieprzytomności. Ma obrzęk mózgu, złamaną kość czołową i nos. Mimo długiej reanimacji – umiera. Tłumaczenie matki: po prostu szła i upadła.

Gdy w Łodzi do lekarza trafia trzymiesięczna Lenka, posiniaczona i z pękniętą czaszką, matka twierdzi, że córka uderzyła się grzechotką. Później – też w Łodzi – jest przypadek dwumiesięcznego Igorka : ma podbite oko i złamaną kość czaszki.

Polska nie radzi sobie z przemocą wobec dzieci.

Potrzebujemy organizacji wzorowane na norweskim BARNEVERNET, o dużych uprawnieniach i bezkompromisowej w działaniu. To jedyny sposób by przerwać piekło tysięcy dzieci katowanych w Polsce przez rodziców i opiekunów.

Zamiast krytykować Norwegów uczymy się od nich jak chronić dzieci.
.
autor nieznany.

Ksiądz Bogumił K. z gminy Niegowa molestował chłopca. Prokuratura Rejonowa w Myszkowie postawiła zarzut molestowania chłopca byłemu proboszczowi jednej z parafii w gminie Niegowa w powiecie myszkowskim. Księdzu podejrzanemu o pedofilię grozi nawet 15 lat więzienia. https://dziennikzachodni.pl/ksiadz-proboszcz-molestowal-mi...
Po pięciu miesiącach śledztwa, 20 lipca 2020 roku prokuratura w Myszkowie postawiła byłemu proboszczowi zarzut.

- Ksiądz usłyszał zarzut doprowadzenia osoby małoletniej do innej czynności seksualnej. Do tych czynów miało dochodzić w latach 2009-2011. Ponieważ były one liczne, prokuratura postanowiła postawić jeden zarzut dotyczący wszystkich zdarzeń - mówi Piotr Wróblewski, rzecznik prasowy Prokuratury Okręgowej w Częstochowie.

Zarzut postawiono na podstawie ustaleń. Ważnym dowodem było przesłuchanie pokrzywdzonego w sądzie w obecności psychologa, które powinno mieć w przypadku przestępstw seksualnych.

Kuria w Częstochowie: pokrzywdzony został objęty pomocą psychologa
Ważną rolę odegrała w tej sprawie Archidiecezja Częstochowska, która zawiadomiła prokuraturę o całej sprawie.

Jak informuje ks. Mariusz Bakalarz, rzecznik prasowy Archidiecezji Częstochowskiej, do delegata biskupa diecezjalnego ds. ochrony dzieci i młodzieży zgłosił się mężczyzna, który poinformował, o sytuacjach, które noszą znamiona przestępstwa natury seksualnej, a których sprawcą miał być Bogumił K., duchowny Archidiecezji Częstochowskiej.

- Delegat przekazał niezwłocznie informację o tym fakcie Arcybiskupowi Metropolicie Częstochowskiemu, który natychmiast wszczął postępowanie przewidziane przez prawo kanoniczne, a o sprawie poinformowano Stolicę Apostolską. Biorąc pod uwagę, że w chwili popełnienia zarzucanych duchownemu czynów ofiara miała poniżej piętnastu lat, pełnomocnik Archidiecezji poinformował o podejrzeniu popełnienia przestępstwa organy ścigania, które podjęły właściwe czynności (osoba pokrzywdzona odmówiła skorzystania z przysługującego jej prawa do złożenia takowego doniesienia) - mówi ks. Mariusz Bakalarz

.
Ksiądz nie został wydalony ze stanu duchownego. Dlaczego?

Jak dodaje rzecznik Kurii, oskarżony, w chwili wszczęcia dochodzenia, został zawieszony w pełnieniu posługi duszpasterskiej i odsunięty od pracy z dziećmi i młodzieżą. Po wezwaniu do Kurii i rozmowie złożył ponadto dobrowolną rezygnację z pełnienia urzędu proboszcza, a rezygnacja ta została przyjęta.Nie został wydalony ze stanu duchownego, ponieważ nie składał prośby o podjęcie takiej procedury, a karne wydalenie może zostać ewentualnie orzeczone w wyroku kończącym postępowanie kościelne. Pojawiające się w prasie informacje o wydaleniu są zatem nieprawdziwe - informuje ks. Mariusz Bakalarz.

Oskarżony został skierowany przez Archidiecezję Częstochowską do miejsca odosobnienia, które zostało wskazane prokuraturze. Archidiecezja Częstochowska podjęła pełną współpracę z organami ścigania i wymiarem sprawiedliwości, aby w powyższej sprawie ustalić prawdę.

- Osoba składająca doniesienie otrzymała ze strony Archidiecezji profesjonalną pomoc psychologiczną i opiekę duchową - dodaje ks. Mariusz Bakalarz, który ubolewa nad faktem, że jedno z mediów wskazało osobę pokrzywdzoną:

- Z racji na ryzyko ustalenia personaliów osoby pokrzywdzonej i dla dobra prowadzonych przez prokuraturę działań, nie informowaliśmy mediów o sprawie. Niestety, lokalne czasopismo wydawane w Myszkowie, w sposób bezpośredni wskazało na skarżącego, ujawniając jego dane - mówi ks. Mariusz Bakalarz.

"Jestem dobrą osobą, która oddała swoje życie Bogu" - mówi zakonnica Kosaka Kumiko, która wraz z księżmi stworzyła zorganizowaną grupę przestępczą.
Argentyna: zakonnica oskarżona o pomoc w wykorzystywaniu dzieci przez księży. Pracująca w szkole dla głuchoniemych zakonnica, zamiast opiekować się dziećmi, odsyłała je do pokojów, gdzie były wykorzystywane seksualnie przez księży - informuje "The Washington Post".
Ten rodzaj bandyterki w przebraniu trudnił się gwałtami na głuchych dzieciach, głównie dziewczynkach.
Według argentyńskich mediów, jedna z ofiar księży-pedofilów miała 5 lat. Po tym jak została zgwałcona, zakonnica założyła jej pieluchę, by powstrzymać krwawienie z narządów rodnych i odesłała do klasy na lekcje.
- Oni zawsze mówili, że to taka gra. "Pobawmy się, pobawmy" i prowadzili nas dziewczynki do łazienki - relacjonowała jedna z ofiar. Ksiądz oskarżony o molestowanie dzieci. Parafianie: mówił, że dzieci do niego lgną. Powtórzmy tylko jedno: By ukryć krwawienie zakonnica rajfura zakładała pieluszki 5-latkom.
To pewnie tylko wierzchołek góry lodowej. W Polsce - PiS zakonnica uniknęłaby odpowiedzialności, wysłaliby ją do innego zakonu albo na "misję".
Nawet nie chcę myśleć, ile dzieci zostało skrzywdzonych przez takie bestie w ludzkiej skórze. Niektórzy z nich nigdy nie ponieśli kary.
Maskarada trwa. Ludzie w głowie udządzają sobie maskarady w których mieszka w chmurach jakaś istota, która im na wszystko pozwala. Maskarada polega na tym, że panuje tam łatwizna. Jak w supermarkecie. Wszystko na wyciągnięcie ręki. Najpierw grzech, a później paciorek na kolanach. Jest też i spowiedź. Kilka zdrowasiek i wszystko się samo kasuje! Tylko kanalie i moralni degeneraci potrzebują interwencji siły wyższej, dzięki, której mogą zachować dobre samopoczucie po popełnieniu tych zbrodni. Trudniej być porządnym czlowiekiem, tak po prostu bez maskarady z wymyśloną dla potrzeb własnej zabawy istotą mieszkającą w bieli chmur burzowych...która na wszystko pozwala.

Prof. Dr hab. Zbigniew Lew Starowicz, prezes Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego, podpisał kilka godzin temu oficjalne stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie kampanii „Stop pedofilii”, która niejednoznacznie nawiązuje do homoseksualizmu.
W oświadczeniu (którego obszerny fragment publikujemy chyba jako pierwsi?) czytamy m.in.:
„W odpowiedzi na szerzącą się w debacie publicznej dezinformację związaną z kampanią „Stop Pedofilii”, Polskie Towarzystwo Seksuologiczne pragnie dokonać rozróżnienia dwóch odrębnych, lecz nagminnie mylonych pojęć: homoseksualność i pedofilia. Homoseksualność jest to pociąg erotyczny i uczuciowy wobec osób tej samej płci, analogicznie jak heteroseksualność stanowi pociąg erotyczny i uczuciowy wobec płci odmiennej. Pedofilia jest to pociąg erotyczny wobec cech niedojrzałości płciowej, a więc do cielesnych cech dziecięcości. (…) Należy podkreślić, że – identycznie jak sama w sobie heteroseksualność – również homoseksualność per se nie implikuje żadnej szczególnej predyspozycji do zakazanego prawem seksualnego wykorzystywania dzieci. Znakomita większość przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci w Polsce jest popełniana przez heteroseksualnych mężczyzn i ma miejsce w rodzinie (tj. wykorzystywanie dziewczynek przez mężczyzn będących członkami ich rodzin – np. przez ojca, ojczyma, dziadka, wuja itd.). Ze względu na fakt, że osoby homoseksualne stanowią w społeczeństwie mniejszość, przypadki wykorzystywania seksualnego dzieci popełnianego przez te osoby stanowią proporcjonalną mniejszość w porównaniu do czynów popełnianych przez ludzi heteroseksualnych. Przypisywanie osobom homoseksualnym szczególnej – w porównaniu do heteroseksualnych – skłonności do seksualnego wykorzystania dzieci stanowi nieuprawnione nadużycie, a rozpowszechnianie skojarzenia miedzy homoseksualnością a pedofilią jest domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych, bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych i sprzeciwiających się prawom obywatelskim tych osób. Podtrzymywanie społecznego przekonania o szczególnej skłonności osób homoseksualnych do seksualnego wykorzystywania dzieci jest krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa, przyczynia się do niezwykłej trwałości uprzedzeń wobec tych osób i utrudnia pełne funkcjonowanie psychologiczne homoseksualnych obywateli i obywatelek. Polskie Towarzystwo Seksuologiczne jest zaniepokojone krzywdzącym wpływem społecznych uprzedzeń na funkcjonowanie psychiczne i społeczne osób homoseksualnych i biseksualnych oraz jest świadome niechlubnej roli, jaką w podtrzymywaniu tych uprzedzeń odegrała niegdyś nauka, która przez ponad 100 lat (do 1973 r. w USA i do 1991 r. w Europie) uznawała homoseksualność za zaburzenie psychiczne. Ówczesne mniemanie o patologicznym charakterze homoseksualności okazało się niepoparte faktami naukowymi, lecz oparte na społecznych uprzedzeniach. (…) Polskie Towarzystwo Seksuologiczne wzywa zdrowotne organizacje naukowe oraz wszystkich indywidualnych psychologów, psychiatrów i innych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego do podjęcia działań polegających na dementowaniu skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią. (…)”

Andrzej Gerlach
GRZECH W DIECEZJI TARNOWSKIEJ - część IV.

Zapewne wielu z Państwa zadaje sobie teraz pytanie, co robi biskup ordynariusz Kościoła Katolickiego gdy dowiaduję się, że jeden z jego podwładnych księży, od lat wykorzystuje seksualnie dzieci lub je molestuje. Nie Drodzy Państwo. Nie macie racji. On go nie suspenduje, nie karze, nie usuwa ze stanu duchownego za sprawą władz Stolicy Apostolskiej. Co zatem robi?
Natychmiast w kurii biskupiej zbiera się "sztab kryzysowy" w składzie biskup ordynariusz, jego wikariusze generalni, kanclerz i oficjał sądu biskupiego i sztab ten ustala dalszy plan działania. A plan działania jest zawsze jeden i ten sam. Ratować wizerunek firmy, uśpić czujność rodzin nieletnich ofiar, tych najbardziej rozwścieczonych parafian z parafii winowajcy uznać i ogłosić publicznie wrogami wiary, Boga i Kościoła, a pozostałych zdezorientowanych parafian wezwać do obrony oblężonej twierdzy, Matki Kościoła, którą atakuję wściekle krwiożercze wilki działające w zmowie z "Żydami, masonami, cyklistami i innymi siłami zła". I koniecznie jeszcze jedno. Sprawcę tego całego zamieszania należy natychmiast odwołać, koniecznie nagle i na skutek gwałtownego pogorszenia się jego stanu zdrowia, a po pewnym czasie cudownie ozdrowiałego przenieść dyskretnie na drugi koniec diecezji (jak jest odpowiednio duża), albo podrzucić jak "kukułcze jajo i do tego mocno śmierdzące", jakiejś innej diecezji w kraju lub za granicą.
I robili tak od lat biskupi niemal w całym kraju. Masowo postępowali tak także biskupi tarnowscy. W okresie Polski Ludowej bp Jan Stepa (rządził od 1946 do 1959 roku) i bp Jerzy Ablewicz (rządził od 1962 do 1990 roku) pozbyli się w ten sposób kilkuset księży z tej diecezji. Wszystkim zainteresowanym tym zjawiskiem czytelnikom mogę udostępnić pełną listę, z danymi personalnymi tego wątpliwego "towaru eksportowego". Skala tego zjawiska wręcz powala! Dawniej "lądowali" tacy księża w diecezjach pomorskich, śląskich czy na Warmii i Mazurach. Teraz coraz częściej są wysyłani na misje lub do dawnych republik sowieckich. Ważne, że daleko od diecezji tarnowskiej, która przecież zawsze słynęła i słynie nadal z "pięknych i licznych powołań kapłańskich".
Także w 2002 roku odbył się w tarnowskiej kurii biskupiej taki "sztab kryzysowy", a jego głównym bohaterem był proboszcz z parafii w Woli Radłowskiej, ks. Stanisław P. Stan zdrowia delikwenta oczywiście uległ nagłemu pogorszeniu, co zostało ogłoszone z ambony kościoła parafialnego wiernym z parafii pod wezwaniem Błogosławionej Karoliny Kózki. "Sztab kryzysowy"miał przecież wówczas pełny wgląd w dokumenty ks. Stanisława P., nie musi zatem niczego sprawdzać, ani potwierdzać. To co się wydarzyło w parafii w Woli Radłowskiej było tylko recydywą wydarzeń z poprzednich placówek na których ks. Stanisław P. pracował jako wikary. Mimo to dewiant seksualny kłamał w żywe oczy i podobno nawet płakał przed samym ordynariuszem, jaki to on jest niewinny i jak to został niesłusznie oskarżony przez swoich wrogów. Biskup podobno dostał szału i wrzeszczał na swojego podwładnego. W końcu nie ma się co dziwić, od opowiadania takich głupot to był on, a nie od wysłuchiwania takich bredni. Skruszony winowajca przyznał mu w duchu rację. Ordynariusz tarnowski kazał mu wówczas wziąć papier, długopis i natychmiast napisać to wszystko co podyktował mu kanclerz kurii. Skruszony proboszcz z Woli Radłowskiej napisał więc pokorną prośbę do stojącego obok niego ordynariusza, aby zwolnił go w trybie natychmiastowym z funkcji proboszcza tejże parafii. Prośba została natychmiast przyjęta. Z gabinetu ordynariusza tarnowskiego ks. Stanisław P. wyszedł już jako były proboszcz swojej dotychczasowej parafii. Był wówczas dzień 6 listopada 2002 roku. Trzy dni później ks. Stanisławowi P. została wręczona na piśmie decyzja biskupa Wiktora Skworca o tym, że zostaje mu przyznany urlop zdrowotny. Urlop był oczywiście przymusowy, ale nazywał się zdrowotny, bo oficjalnie były już proboszcz z podradłowskiej parafii podupadł gwałtownie na zdrowiu. Miał się odtąd trzymać z daleko od swojej dotychczasowej parafii. Mógł mieszkać u swojej rodziny, albo poszukać sobie mieszkania na jakiejś parafii u zaprzyjaźnionego kolegi, co nie jest wcale łatwe, bo w tej firmie jak się traci zaufanie szefa i się mocno narozrabiało, to traci się szybko wszystkich kolegów. Już będąc na urlopie ks. Stanisław P. otrzymał list od bp Wiktora Skworca z którego wynikało, że jest winny (bo dał się złapać - dopisek mój), ma teraz siedzieć cicho, aż sprawa ucichnie, a całość kończyła się wezwaniem ordynariusza "do prowadzenia życia godnego kapłana" (czyli biskupim wezwaniem do tego, aby zaprzestał się łajdaczyć dalej - dopisek mój).
Tymczasem w Woli Radłowskiej pojawił się nowy proboszcz i ogłosił chorobę swojego poprzednika. Rodzicom molestowanych chłopców obiecuje się w tarnowskiej kurii biskupiej "dogłębne zbadanie sprawy" i obiecuje się wszelką pomoc. Zapewnia się ich także o tym, że ksiądz biskup wie o wszystkim i modli się w ich intencji gorąco i żarliwie. I że oczywiście będą o wszystkim na bieżąco informowani w całej sprawie. Był wówczas 2002 rok. Od opisanych wydarzeń minęło już niemal 18 lat i rodzice nieletnich ofiar ks. Stanisława P. z Woli Radłowskiej nadal czekają na spełnienie się danych im wówczas obietnic.
Zapewne większość czytelników zastanawia się teraz jak przebiegał ten przymusowy urlop zdrowotny ks. Stanisława P. i w jaki sposób władze diecezji tarnowskiej zabezpieczyły groźbę ewentualnej, ponownej już recydywy, swojego podwładnego. Poinformuję o tym Państwa w kolejnych odsłonach tego cyklu, a dodam tylko, że najlepsze dopiero przed nami.
Ciąg dalszy nastąpi.

P.S.
Jestem pod wrażeniem tych wszystkich rozmów, które odbyłem w ostatnich dniach z osobami molestowanymi przez księży diecezji tarnowskiej. A także z osobami z rodzin tych, którzy jeszcze nie są gotowi na takie wyznania. W dwóch wypadkach są to rodzice, w trzech rodzone siostry, w jednym mąż, a jednym były chłopak molestowanej i wykorzystanej seksualnie ofiary. Przez te lata stworzyłem bazę żyjących i nieżyjących już zwyrodnialców w sutannach w tej diecezji, ale relacje, które ostatnio usłyszałem doprawdy powalają nawet kogoś takiego jak ja, który już w archiwach kościelnych czytał niejedno. Każdej osobie zgłaszającej się do mnie zapewniam pełną dyskrecję i ochronę danych, obiecuję pomoc na każdym etapie wychodzenia z traumy, a także ewentualny mój osobisty udział w sprawie cywilnej, gdyby taka pomoc była komukolwiek potrzebna. Moje zeznania w sądzie i moje prywatne archiwa są do Państwa dyspozycji.
A wszystkich pozostałych czytelników nieustannie proszę nadal o dalsze udostępnianie tych wpisów. To nic nas nie kosztuje, ale daje wiele. Zróbmy lawinę, której już nikt nie powstrzyma.