Wybory parlamentarne 2023 w Mińsku Mazowieckim

To nie władza zagląda aktorowi Andrzejowi Chyrze do majtek, to on ściąga majtki, żeby ktokolwiek chciał do nich zajrzeć

Aktorom nie wystarcza to, co mówią poprzez role, więc chcą zawsze grać – własnym życiem. Nawet, gdy ich obnażanie się jest wyjątkowo żenujące.

Wiadomo, co Kazimierz Dejmek mówił o aktorach, ale czasem trzeba im pomóc. Szczególnie wtedy, gdy wręcz domagają się jakiejś formy wojeryzmu wobec siebie. Niby im to przeszkadza, ale jeśli nie wywalą na ladę swojego życia, czują się niedopieszczeni, a wręcz niedocenieni. Jak Krystyna Janda, która wprawdzie wyznała: „Ja się czuję jakby ktoś na mnie srał po prostu cały czas”, ale z drugiej strony źle się czuje, jeśli tak się nie dzieje. Bo wtedy jest poczucie niedocenienia: przecież na osoby bez znaczenie się nie „sra”. Pewnie dlatego tak często aktorzy są masochistami. Nie odstaje od tych reguł aktor Andrzej Chyra. Zagrał on główną rolę w nowym serialu „Sortownia” i chwyta okazję, żeby się nad sobą politować, a publiczności dostarczyć swoich „przemyśleń”.

Jest w aktorstwie coś takiego, że właściwie nigdy nie schodzi się ze sceny czy z planu. A gdy aktor nie jest podglądany, czuje się najpierw zagubiony, a potem niedoceniony. Zapewne dlatego musi się publicznie obnażać, na szczęście przeważnie nie dosłownie, choć i to się zdarza, i to coraz częściej. Gdy aktorzy mówią, że nie lubią, gdy się im zagląda w różne obszary życia prywatnego, wręcz zachęcają, żeby zaglądać. Bez wojeryzmu czują się wyautowani.

Dla „Wprost” Andrzej Chyra pożalił się: „Wielu ludzi może się teraz bać – mamy poczucie, że PiS zagląda nam do kieszeni, do majtek, do wszystkiego”. Najwidoczniej to niespełnione marzenie, dlatego aktorzy sami ściągają publicznie majtki czy każą sobie zaglądać np. do kieliszka, co wielokrotnie robił Andrzej Chyra. Nie wystarcza im to, co mówią poprzez role, więc chcą nadal grać – własnym życiem. Nawet, gdy to obnażanie się jest wyjątkowo żenujące.

Zaglądanie Andrzejowi Chyrze do czegokolwiek byłoby nawet bardziej banalne niż obserwowanie fal na plaży w pogodny letni dzień. Przecież aktorzy uaktywniają się dopiero wtedy, gdy chcą być oglądani (taki zawodowy nawyk), bo wtedy grają, czyli żyją. Kiedy nie grają, czują się skrajnie niedowartościowani i zahibernowani jednocześnie. Na scenie czy na planie mają gotowe role, rozpisane szczegółowo przez innych. Dobrego scenariusza tego, co poza sceną i planem ogromna większość nie potrafi skonstruować. Stąd frustracja i obsadzanie się w rolach moralizatorów, zatroskanych obywateli, analityków polityki czy tylko wrażliwych twórców. I wszystkie te role są źle zagrane, bo nie są reżyserowane, nie są nawet dobrze napisane. To marna improwizacja, czyli zawstydzająca amatorszczyzna.

Powiada Andrzej Chyra (w roli analityka polityki i moralizatora), że „to, co w tematach społecznych zrobił PiS przez ostatnie 8 lat, to jest masakra: zniszczenie reputacji lekarzom, nauczycielom, już nie wspomnę o sądach i innych dziedzinach życia”. Masakrą jest mylenie przyczyn ze skutkami. Tak jak aktorzy sami niszczą sobie reputację publicznie się „obnażając”, tak np. nauczyciele odmawiając pracy tuż przed maturami (jakby ofiary, czyli maturzyści byli czemuś winni) czy lekarze tuszując błędy kolegów albo zasłaniając się jakimś glejtem (jak jeden znany lekarz ukrywający się za immunitetem). A sędziowie i sądy nie są przez większość społeczeństwa postrzegani jako czyniący sprawiedliwość, tylko wręcz przeciwnie, co jest chyba najbardziej jaskrawą formą autokompromitacji.

Chyba nawet nie warto wytykać panu Chyrze czy pani Jandzie tego, że wypowiadając się nagminnie popełniają błąd logiczny zwany „non causa pro causa (odrzucają jakieś tezy na podstawie tego, co z nich wcale nie wynika) czy „petitio principii” (uzasadniają coś w oparciu o to, co powinno dopiero zostać uzasadnione). O kierowaniu się logiką przez aktorów nie warto mówić, bo „logika aktora” to oksymoron.

Po tym, jak Andy Warhol nakręcił w 1963 r. film „Sen”, gdzie przez osiem godzin widać śpiącego Johna Giorno (przyjaciela reżysera), aktorzy chcą grać 24 godziny na dobę, czyli nawet śpiąc. A muszą grać – zgodnie z przerobioną myślą Kartezjusza: „gram, więc jestem”. Nie są na tyle biegli, żeby przez 24 godziny na dobę potrafili żonglować cytatami ze sztuk i filmów, więc improwizują, czyli mówią z głowy, czyli z niczego. Najczęściej po to, żeby się „obnażać”, bo obnażonego wyraźniej widać. Zapewne dlatego na którejś konferencji podczas festiwalu filmowego w Gdyni Chyra powiedział: „Nie mówię, że jestem Polakiem, tylko że jestem z Polski”, z czego wynika, iż „wolę być Europejczykiem niż zaściankowym, zakompleksionym Polakiem”.

Słowa Chyry są kapitalnym dowodem, że jest „zaściankowym, zakompleksionym Polakiem”. A jest dlatego, że chce nim być dążąc usilnie do tego, żeby nim nie być. Nawet nie warto rozwijać wątku, że ci, których Chyra uważa za stuprocentowych Europejczyków, są nimi tylko dlatego, że są stuprocentowymi Francuzami, Anglikami, Niemcami czy Holendrami. Chyra nic z tego nie rozumie, bo nie grał takiej roli i nie może się odnieść do tekstu sztuki czy filmowego scenariusza. Nie napisali mu, to sam sobie pomógł. I się obnażył.

Problem z aktorami jest taki, że oni są okropnym, czyli wyjątkowo nudnym obiektem wojeryzmu. Te ich wszystkie ekscesy, te hurtowe zamiany partnerek i partnerów, to ich usilne dążenie do bycia zauważonym podczas obnażania się to nudny, schematyczny kicz. Oni chyba to wiedzą, dlatego czasem muszą się obnażyć z jakąś dozą okropieństwa albo wyjątkowej głupoty. To, że się poniżają, nie ma znaczenia. Fatalnie dla nich byłoby, gdyby nawet wyjątkowe okropieństwa czy głupoty przechodziły niezauważone. Gram, więc jestem.
https://wpolityce.pl/polityka/651153-to-nie-wladza-...

Wpłaty na kampanię Platformy Obywatelskiej. Zobacz listę darczyńców z regionu

Rodzice, dzieci, żona, mąż. Rzec można wszyscy krewni i znajomi królika. To oni wpłacają na fundusz wyborczy partii, do której należy królik. A kimże jest królik?

Królik to najczęściej osoba albo już sprawująca mandat poselski, albo chcąca otrzymać go w najbliższych wyborach. Może to być również ktoś, kto w powyborczej rzeczywistości będzie miał do odegrania dużą rolę. Określenie żartobliwe, ale sprawa jak najbardziej poważna.

Ustawa o partiach politycznych mówi wprost, że środki finansowe komitetu wyborczego partii politycznej mogą pochodzić wyłącznie z funduszu wyborczego tej partii. Państwowa Komisja wyborcza doprecyzowuje, że „Fundusz Wyborczy partii jest tworzony z wpłat własnych partii politycznej oraz darowizn od osób fizycznych, spadków i zapisów (art. 36 ust. 1 ustawy o partiach). Suma darowizn pieniężnych, pochodzących od jednej osoby fizycznej nie może przekraczać 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu poprzedzającym wpłatę”. Takie przepisy obowiązują od lipca zeszłego roku.

Politolog, profesor uniwersytetu Szczecińskiego Maciej Drzonek zwraca jednak uwagę na kilka rzeczy, które w tych przepisach budzą mniejsze lub większe kontrowersje.

- Po pierwsze to, że nie wszystkie partie chyba jednak od razu to robią. A jeśli partia tego nie robi, to Państwowa Komisja Wyborcza może zażądać, żeby w ciągu siedmiu dni partia to uczyniła. Jeśli tego nie zrobi, PKW może nałożyć karę do 30 tysięcy zł. To wydaje mi się bardzo małą sankcją, zważywszy na to, że partie, zwłaszcza te duże partie, są bogate - zwraca uwagę. Dwie największe takie sprawozdania złożyły.

To Prawa i Sprawiedliwości zostało kilka tygodni temu dokładnie prześwietlone przez media.

Teraz portal i.pl opublikował listę osób, które zasiliły fundusz wyborczy Platformy Obywatelskiej przed wyborami w 2019 roku. Wśród darczyńców są politycy, ich rodziny, sympatycy. Krewni i znajomi królika.
- Jak popatrzymy na listy tych darczyńców, znajdziemy tam albo członków partii, którzy zostali wybrani w jakiś wyborach, czyli mają mandaty albo europosła, albo posła. Widzimy więc zarówno polityków PiS jak i PO. - zauważa Drzonek.

W naszym okręgu takimi osobami są Arkadiusz Marchewka (wpłacił 5000 zł) czy Sławomir Nitras (5600 zł). Rekordzistą jest jednak marszałek Tomasz Grodzki. On na wyborczy fundusz przelał 30 tysięcy złotych. Norbert Obrycki, były marszałek województwa zachodniopomorskiego, kandydat na posła wpłacił w trzech ratach 19 tys. zł (10 tys. zł, 6500 zł, 2500 tys. zł). Posłem jednak nie został.

- Trzecia kategoria to są osoby, które co prawda nie pochodzą z wyboru, czyli nie posiadają mandatów poselskich, europoselskich czy samorządowych, ale pełnią różne funkcje, chociażby w spółkach skarbu państwa. Te osoby zwykle wspierają partie które są u władzy. - zauważa prof. Drzonek.

Wprawdzie na listach PO trudno szukać obecnie kogoś zatrudnionego na wysokim stanowisku w SSP, ale już jak spojrzymy na instytucje, w których ta partia rozdaje karty, jest inaczej. Wśród darczyńców jest chociażby Lucjan Bąbolewski, dyrektor podlegającej urzędowi marszałkowskiemu Książnicy Pomorskiej (4000 zł), czy dyrektor gabinetu marszałka województwa Krzysztof Barczyk (3500 zł). Co ciekawe sam marszałek Olgierd Geblewicz już tak hojny nie był. Wspomógł fundusz jedynie tysiącem złotych. Jeszcze mniej wysupłał Wojciech Dorżynkiewicz, przewodniczący klubu PO w sejmiku województwa. Jego wpłata to zaledwie 400 zł.

Czwarta rzecz, która rzuca się w oczy: takie same nazwiska darczyńców i czynnych polityków.

- Wpłaca Jan Kowalski, poseł i do tego wpłaca jego mama, jego żona, jego siostra, jego brat. Teoretycznie możemy sobie to przemnożyć razy trzy, cztery czy pięć. A jeśli wpłacają to jego teściowie, to de facto tego nie zauważymy - zwraca uwagę Drzonek.

>>>Pełna lista darczyńców - ściągnij listę wpłat od osób fizycznych na PO

O tym, jak rycerz Borys sPiSek pokonał

...żonę swą na liście wyborczej wysoko usadowiwszy by w przyszłości jako radna porządku w grodzie pilnowała. I co Słoneczko z tego widziało.

Jak powszechnie wiadomo zwolennikom oPOzycji PiS, a raczej Zjednoczoną Prawicę cechuje nepotyzm połączony z atakiem na kasę. Wszak złotousty rudzielec jeździ po kraju i nawołuje do obalenia rządu, który to prócz kradzieży na skalę dlań ponoć niepojętą zabija jeszcze kobiety.

Odświeżmy zatem pamięć i pokażmy, jak wygląda w praktyce uczciwość inaczej partii Tuska.

Cofnijmy się do roku 2018.

W piątek 29 września lokalny portal nowinygliwickie.pl zamieścił informację o nagłych ruchach kadrowych na listach tzw. Koalicji Obywatelskiej w Gliwicach.

Małgorzata Lichecka pisała:

Lokalne struktury Nowoczesnej i Platformy przez ostatnie miesiące negocjowały miejsca na listach w ramach powołanej na szczeblu krajowym Koalicji Obywatelskiej. Nie było to łatwe, ale ostatecznie udało się ustalić ich kształt, miejsca, zebrano też podpisy poparcia. Następnie, zgodnie z procedurami, dokumenty przekazano pełnomocnikowi wyborczemu, który miał je złożyć w Państwowej Komisji Wyborczej.

Ale poseł Borys Budka i posłanka Marta Golbik zmienili kandydatów na listach. Wstawiono nowych, a ci, którzy byli na nich przedtem, o roszadach dowiedzieli się dzień po rejestracji. Wtedy, gdy już nic nie można było zrobić. W ten sposób wyeliminowano osoby niewygodne oraz uniemożliwiono im kandydowanie z innych list.

https://www.nowiny.gliwice.pl/w-gliwicach-burza-wokol-wyboro... is external)

Informacja o nepotyzmie Budki poszła w Polskę.

Gliwice prawdopodobnie najbardziej wyraziście w Polsce pokazują, jakie naprawdę intencje kierują tzw. Koalicją Obywatelską.

To pęd do koryta.

To również obawa, że do tej pory zblatowane z lokalnymi działaczami i „sponsorami” PO środowiska mogą być pozbawione części dochodów – a nawet w ogóle. (…)

Koalicja Obywatelska to tylko kolejna ściema tych, których ojcowie i dziadowie mówili ongiś, że władzy raz zdobytej nigdy nie oddadzą, a teraz sami muszą utrzymać ją za wszelką cenę.

Straszą rozwiązywaniem problemów Gliwic na Nowogrodzkiej w zamian proponując rozwiązywanie problemów na Wiejskiej 12a. W siedzibie PO, jak ktoś zapomniał adresu.

Tymczasem jedynym namacalnym efektem zawiązania koalicji PO z „wiecznym prezydentem” jest formalna zagrywka uniemożliwiająca kandydowanie do Rady miasta ludziom, którzy przez ostatnie kadencje dali się poznać jako ci, którzy aktywnie walczą o swoje dzielnice.

I którzy w swoich dzielnicach mają poparcie na tyle duże, by wygrać wybory bez względu na to, w jakim komitecie by się znaleźli.

Zamiast nich Budka przywiózł w teczce swoją żonę.

Tak samo, jak wcześniej czynili to towarzysze z PZPR w okresie Gomułki.

To kpina z lokalnej społeczności!

To również jawna wskazówka, czym wg Schetyny i Lubnauer ma być samorząd po wyborach 2018 r. – zwartą, ogólnopolską machiną sabotującą nawet najbardziej przyjazne obywatelom kroki władz centralnych.

Podobnych w tonie komentarzy było więcej.

Nic dziwnego, że POstanowiono dać temu odpór.

2 października 2018 r. naTemat. Niejaki Jarosław Karpiński publikuje wywiad z Katarzyną Kuczyńską-Budka, żoną mgr prawa (i dr ekonomii) Borysa Budki.

Kolejni działacze odchodzą albo zapowiadają rozstania z gliwicką PO. A wszystko przez to, że zarząd Platformy w regionie zmienił kształt list wyborczych. Pani znalazła się w centrum tego politycznego cyklonu, bo została pani do listy dopisana.

Katarzyna Kuczyńska-Budka: Przede wszystkim ja nie zastąpiłam żadnej z tych osób, które zostały usunięte z list wyborczych. Ale potwierdzam, że startuję z drugiego miejsca Koalicji Obywatelskiej do rady miasta Gliwice.

Odchodzący radni PO mówią w kontekście nowych list o nepotyzmie Budków.

Nie ma mowy o żadnym nepotyzmie. Sytuacja jest prosta. Pokrzyżowaliśmy po prostu szyki PiS. Plan był prosty. Radny PO, który pierwszy rzucił legitymacją, chciał wprowadzić na listy Koalicji Obywatelskiej ludzi ze stowarzyszenia, z którego dwie osoby kandydują z list PiS.

Po wyborach wszyscy razem mieli założyć osobny klub, który storpedowałby istniejącą koalicję z urzędującym i starającym się o reelekcję prezydentem Gliwic Zygmuntem Frankiewiczem. Koalicja Obywatelska ma takie porozumienie z panem Frankiewiczem.

Skąd pani wie o tym spisku?

Pojawił się słaby punkt. Nie udało się utrzymać tego planu w tajemnicy. Dyskutowano o planie stworzenia nowego klubu w radzie miasta na forach społecznościowych. Gdy sprawa wyszła na jaw, Koalicji Obywatelskiej nie pozostało nic innego jak rozstać się z nimi. Jeśli ktoś w imię nienawiści do urzędującego prezydenta jest gotowy zniszczyć mozolnie budowaną koalicję, to z koalicją na pewno nie jest mu po drodze. Tu nie chodzi tylko o Gliwice. Ceną są wartości, na których opiera się samorząd, a które niszczą rządzący.

https://natemat.pl/250727,kim-jest-katarzyna-budk... is external)


Warto przyjrzeć się komentarzom pod powyższym tekstem.

Jestem zaszokowany poziomem kłamstwa przedstawianego w tym wywiadzie. Otóż, z listy wyleciało około 10 osób miedzy innymi Maciej Chudzikiewicz ikona gliwickich szpadzistów oraz inni działacze społeczni, którzy z działaczami PiSu nigdy nie mieli kontaktu jak zresztą ogólnie z polityką „warszawską”. W proteście przeciwko wykreśleniu z list zaprotestowała Katarzyna Janus, nie wiem dlaczego również członków .Nowoczesnej podejrzewa się o spiskowanie z PIS. Bardzo jestem zawiedziony stronniczością portalu Na Temat nie dano nam – czyli drugiej stronie szansy na wypowiedź. To amoralne. Kajetan Gornig

Z kolei Piotr Szuster podpowiada, jak można jeszcze bardziej wzmocnić demokrację w Gliwicach:

Pani Budkowa utrzymuje, że Borys pokrzyżował plany PiS, wstawiając ją na listę. Uważam, że pokrzyżowałby te wraże plany jeszcze bardziej, ubogacając ;) listę o kolejnych krewniaków: wujków, szwagrów i bratanków. Wtedy plany PiS mogłyby całkowicie się zapętlić i w Gliwicach zapanowałaby wieczna platformerska harmonia w naprawdę rodzinnej atmosferze.

Każdy, kto choć raz w życiu zetknął się z wyborami od tej drugiej strony, a nie tylko jako mniej lub bardziej zmanipulowany wyborca, wie jak bardzo ważne są listy. Ludzie bowiem głosują na listy, a wyjątkowo tylko na konkretną osobę.

Próba uczynienia z wyborów samorządowych 2018 roku plebiscytu antyPiSowskiego dała żonie Budki miejsce w samorządzie.

Ten wypróbowany w wielu samorządach „mit wyborczy” będzie wykorzystywany w tegorocznej kampanii.

W kampanii 2018 roku lansowano sPiSek.

W 2023 zastąpi go „putinizacja” Polski.

Oraz opowieści o pisowskich „milionerach”.

Zupełnie tak, jakby zarobki (i to wyższe czasem kilka razy od obecnych) w spółkach Skarbu Państwa nominatów PO i PSL nagle wyparowały.

Platforma mimo oczywistości Budkowego nepotyzmu szła w zaparte.

Katarzyna Budka waliła więc w urojonych „zdrajców”:

Nie ma mowy o żadnym nepotyzmie. Sytuacja jest prosta. Pokrzyżowaliśmy po prostu szyki PiS.

Należy więc oczekiwać, że w przypadku zwycięstwa oPOzycji nowy stary premier Tusk ogłosi reset z Rosją, który jednocześnie będzie... końcem prorosyjskiej polityki PiS.;)

Prorosyjski wg Tuska PiS będzie usprawiedliwieniem... proputinowskiej polityki Rudego.

TVP INFO pod wodzą dajmy na to Lisa uzasadni powyższe.

I będzie, jak dawniej. Tzn. piniyndzy nie byndzie, ale... za to otworzy się na nowo niemiecki rynek pracy.

A pamiętajmy, że nikt tak dobrze nie zbierał szparagów jak Polacy!

Odejdą w niepamięć mrzonki o Polsce jako kraju suwerennym, prawdziwej ostoi NATO na pograniczu z posowiecką barbarią.

Za to € - lewica nie będzie oszczędzała pochwał, a raczej POchwał.

Problem tylko w jednym. Przykład Włoch, a teraz Hiszpanii, świadczy o coraz wyraźniejszym odchodzeniu tejże lewicy na polityczny śmietnik.

W przyszłym roku czekają nas wybory do € - parlamentu; mogą przynieść kres € - lewicy. A zatem znowu będziemy w sytuacji kraju, którego rząd jest na bakier z Europą…

W minionym słusznie ustroju popularne, przynajmniej w moim środowisku, było pytanie:

- Dlaczego w Szwajcarii nie ma socjalizmu?

Odpowiedź była dla nas aż nadto oczywista.

- Bo to za mały kraj na takie duże nieszczęście!

Przejęcie władzy przez € - socjalistów, tak naprawdę postrzegających władzę jako dopuszczenie do koryta, trzeba traktować właśnie w tych kategoriach.

Polska jest za mała na takie nieszczęście.

I choć przeciw PiS można wynaleźć sporo argumentów trzeba pamiętać o tym, co najważniejsze – za Tuskiem i jego kamarylą nie ma ani jednego!
https://niepoprawni.pl/blog/humpty-dumpty/o-tym-jak-r...