Ubogacenie Europy

Turcja podbija stawkę w sprawie imigracji

Prezydent Erdogan chce renegocjacji traktatu w sprawie ochrony granic. W tle ogromne pieniądze i tlący się wewnętrzy opór.

Turecki minister spraw zagranicznych Mevlüt Çavuşoğlu oświadczył, że Turcja nie zgodzi się na nowe porozumienie migracyjne z Unią Europejską, jeśli będzie się ono ograniczać wyłącznie do kwestii finansowych.

Szef tureckiej dyplomacji na wspólnej konferencji prasowej z holenderską minister spraw zagranicznych Sigrid Kaag po raz kolejny powtórzył, że jego kraj nie ma zamiaru przyjmować do siebie uchodźców z Afganistanu, którzy zostali stamtąd ewakuowani przez inne państwa.

„Nie możemy współpracować z UE, jeśli ich propozycja będzie ograniczać się wyłącznie do tego, że Turcja będzie gościć uchodźców w zamian za pomoc finansową” – powiedział Çavuşoğlu. „Istniejące porozumienie migracyjne musi zostać renegocjowane tak, by uwzględniało bezpieczną repatriację Afgańczyków i Syryjczyków, w razie gdyby w tych krajach sytuacja została ustabilizowana, a bezpieczeństwo zapewnione” – dodał.

W marcu 2015 roku Unia Europejska podpisała umowę z Turcją, na mocy której nielegalni imigranci i ci, którym nie przysługuje ochrona międzynarodowa, odsyłani byli z greckich wysp do Turcji. W zamian Bruksela wypłaciła Turcji 6 miliardów euro – 3 w 2016-2017 roku oraz kolejne 3 w latach 2018-2019. UE planuje przyznać Turcji do 2024 roku dodatkowe 3,5 mld euro, ta jednak uznaje, że kwota jest zbyt niska.

Strona turecka wielokrotnie dawała powody do tego, by mieć do niej ograniczone zaufanie. Nie chodzi jedynie o wywołanie kryzysu migracyjnego w marcu 202o roku, ale także o ostatnie wypadki, kiedy to Grecja zwróciła się do Komisji Europejskiej z prośbą o przekonanie Turcji do tego, by zgodnie ze zobowiązaniami, przyjęła do siebie te osoby, których wnioski o azyl zostały w Grecji odrzucone.
Według szacunków ONZ Turcja przyjmuje do siebie największą liczbę uchodźców na świecie. Obecne nad Bosforem przebywa 3,6 miliona uchodźców syryjskich oraz 300 tysięcy Afgańczyków.

Władze tureckie odmówiły administracji Bidena zorganizowania u siebie specjalnych punktów, w których Afgańczycy będą mogli ubiegać się o status uchodźcy. Propozycję tę władze w Ankarze określiły mianem „nieodpowiedzialnej” i złożonej „bez konsultacji” ze stroną turecką.

Kryzys migracyjny także uderza w Turcję. Ostatnio wzrosła liczba Afgańczyków próbujących dostać się na jej terytorium. Aby powtrzymać falę nielegalnej imigracji, Turcy budują mur na granicy z Iranem. Dotychczas udało się zbudować trzykilometrowe ogrodzenie i wykopać rowy o długości 110 kilometrów. Postawiono także 76 specjalnych zapór. Ogrodzenie ma składać się z betonowych bloków o wysokości trzech metrów, wadze 7 ton i szerokości 2,8 metra.

Rząd Edrogana wydając decyzję o wzniesieniu muru wsłuchuje się w głos opinii publicznej, która domaga się uszczelnienia granic oraz walki z nielegalną imigracją. W mediach społecznościowych pojawiają się filmiki pokazujące, że Afgańczycy bez trudu przedostają się przez granicę.

Prezydent Turcji negocjując z UE warunki porozumienia migracyjnego musi liczyć się z tym, że poparcie społeczeństwa dla przyjmowania kolejnych migrantów jest bardzo niskie, a polityka imigracyjna spotyka się z coraz większym sprzeciwem Turków.
https://euroislam.pl/turcja-podbija-stawke-w-sprawi...

Litwa: patrole sąsiedzkie zatrzymują imigrantów

W litewskiej miejscowości Rūdninkai (Rudniki) dziesiątki mieszkańców okolicznych wsi zorganizowały się w oddział, który patroluje teren ze względu na pobliski ośrodek dla imigrantów.

Mieszkańcy od półtora miesiąca patrolują okolice i pomagają policji zatrzymywać imigrantów, rozdają ulotki oraz środki ochrony osobistej, gaz pieprzowy, gwizdki alarmowe i telefony starszym mieszkańcom wioski. Od czau rozpoczęcia działalności udało im się przekazać policji dziesiątki imigrantów, pisze litewski portal „15 minut”.

Grupa Bezpiecznego Sąsiedztwa w Rudnikach zorganizowała się wokół protestów mieszkańców przed umieszczeniem ośrodka dla imigrantów w rejonie zamieszkałym przez polską mniejszość na Litwie. Minister spraw wewnętrznych Agnė Bilotaitė obiecała, że ośrodek nie powstanie, dopóki władze nie zapewnią 100% bezpieczeństwa.

Wkrótce jednak ustawiono namioty w ośrodku szkoleniowym służb wewnętrznych, który obecnie zamieszkuje około 800 imigrantów różnych narodowości. Na początku ośrodek oddzielony był pojedynczym płotem i słabo chroniony, co dało pretekst do ucieczek, a także zamieszek na jego terenie.

Organizacja mieszkańców skupia 70 ochotników, którzy patrolują teren zorganizowani w 3-4 osobowe grupy. Zgłasza się też młodzież, która może jednak patrolować pod opieką dorosłych i tylko do 22.00. Ustalane są wcześniej trasy patroli, podział na patrole piesze i samochodowe. Patrolujący wyposażeni są w kamizelki odblaskowe, karty identyfikacyjne, gaz pieprzowy i latarki.

Patrole wypełniają dwie funkcje dla lokalnej społeczności: chwytają imigrantów oraz uspokajają miejscowych poprzez swoją obecność.
Członkowie patrolu odnotowują też samochody na obcych rejestracjach, które zwykle przybywają zabrać imigrantów, uciekających z ośrodka. O nich informują litewską policję. Czasami mieszkańcy niezaangażowani w działalność grupy też informują o pojawieniu się obcych samochodów.

Zdaniem lokalnych władz, patrolu i strażników w ośrodku, ucieczki imigrantów to codzienność. Jak do tej pory nie odnotowano jednak też żadnego przypadku przestępstwa popełnionego przez imigranta w okolicy.

Rudniki należą do rejonu solecznickiego, który zamieszkały jest w 80% przez mniejszość polską na Litwie. Region też jest obszarem przygranicznym, gdzie dochodzi do prowokacji ze strony reżimu Łukaszenki. (j)
https://euroislam.pl/litwa-patrole-sasiedzkie-zatrz...

8 tez o „islamofobii”

Na łamach wysoko punktowanego czasopisma politologicznego „Chrześcijaństwo – Świat – Polityka” (nr 21 z 2021 r) ukazał się tekst dr Piotra Ślusarczyka pod tytułem „Język w służbie walki ideologicznej i politycznej. Instrumentalizacja terminu islamofobia”.

Poniżej prezentujemy wnioski płynące z tej analizy:

1. Pojęcie „islamofobii” służy niektórym zwolennikom rozmaitych idei (np. multikulturalizmu, liberalizmu, relatywizmu kulturowego) do dyskredytacji moralnej oponenta;

2. Pojęcie „islamofobii” pełni często funkcję dystorsyjną, piętnując a priori wszelkie głosy krytyczne wobec islamu jako rzekomo sprzeczne z faktami, uniemożliwiając tym samym rzetelne poznanie tej skomplikowanej materii, jaką jest islam oraz wpływ społeczności muzułmańskich na kraje Zachodu. Jak trafnie zauważa Ryszard Michalak:

„Określenie „islamofobia” stosowane w narracji naukowej socjologów, politologów, kulturoznawców lub filozofów musi wzbudzać poważne wątpliwości natury metodologicznej i kompetencyjnej. Wszelkie odwołania do fobii, czyli zaburzenia lękowego (nerwicowego), znajdują się w wyłącznych kompetencjach diagnostycznych praktykujących psychiatrów, neuropsychiatrów i psychologów klinicznych (oznaczenia F40-F48 Międzynarodowej klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych ICD-10, opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia). Islamofobia zdiagnozowana przez któregoś z tych specjalistów będzie miała wówczas status konkretnego zaburzenia (albo jego stadium), występującego najczęściej w obrębie nerwicy eklezjogennej lub nerwicy eklezjomorficznej. Termin „islamofobia” (tu świadomie pisany w cudzysłowie), stosowany na gruncie nauk społecznych i humanistycznych, wynika natomiast albo z bezrefleksyjności i bezkrytycyzmu metodologicznego badaczy, albo służy świadomemu wyrażeniu ich orientacji ideowej (np. islamofilskiej, antyokcydentalistycznej, hołdującej multikulturalizmowi) i jest wówczas elementem próby zdyskredytowania odmiennych stanowisk. Innym, pozamedycznym, kontekstem sięgania po „islamofobię”, a także inne „fobie”, jest wyznaczenie tego typu pojęciom roli narzędzia walki politycznej [Michalak R., Szwedzki nurt islamosceptycyzmu. Uzasadnienia procesu deszariatyzacji, w: Dudra S., Michalak R., Młyńczyk Ł. (red.), Polityczne uwikłania religii – religijne uwikłania polityki, Wydawnictwo Morpho, Zielona Góra 2017, s. 302]”.

Zaznaczyć więc należy, że termin „islamofobia” dla oznaczenia jednostki klinicznej nie budzi wątpliwości natury metodologicznej, natomiast jako pojęcie będące składnikiem racjonalnego dyskursu o ambicjach poznawczych należy go traktować z daleko idąca rezerwą.

3. Pojęcie „islamofobii” szkodzi racjonalnej debacie publicznej, gdyż zamiast koncentrować się na trafności czy referencyjności sądów ujmowanych w kategoriach prawda-fałsz na temat islamu i społeczności muzułmanów, proponuje się wprowadzenie swoistego tabu, nakazującego przedstawiać islam i jego wyznawców w sposób z góry ustalony.

4. Instytucjonalizacja pojęcia „islamofobii”, szczególnie w Europie i Stanach Zjednoczonych, stanowi element szerszej strategii większości krajów muzułmańskich, która prowadzić ma do kryminalizacji wszelkich stanowiski krytycznych wobec islamu i praktyk muzułmańskich. Nieprzypadkowo w raportach wydawanych przez Organizację Współpracy Islamskiej [A. Gieryńska, Organizacja Współpracy Islamskiej: geneza, charakterystyka i działalność w regionie Bliskiego Wschodu, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017, s. 123-129] pojawiają się nazwiska polityków konserwatywnych, których cele uznać należy za sprzeczne z dążeniami wielu krajów islamskich.

5. Pojęcie „islamofobii” służy bezrefleksyjnemu odrzuceniu krytyki płynącej ze strony państw i rządów europejskich, wymierzonej przeciwko niedemokratycznym działaniom krajów muzułmańskich. Prezydent Turcji odpowiadając na zarzuty o wprowadzenie nad Bosforem porządków autorytarnych, stawiane przez polityków europejskich odpowiedział, że „stosunek Wspólnoty do Turcji cechuje islamofobia”.

6. Szerokie rozumienie pojęcia „islamofobia” pozwala zrównać badacza, polityka czy dziennikarza, którego stosunek do islamu jest bardziej krytyczny niż ten zalecany w brytyjskim dokumencie z 1997 roku, z zabijającym w imię Allaha dżihadystą. Tak jak to czyni Nilüfer Göle pisząc: „dżihadyści tak samo jak ludzie dotknięci islamofobią walczą z wymieszaniem kulturowym i bronią niemożliwej czystości tożsamościowej, religijnej czy narodowej. Dlatego sabotują życie wspólne, uniemożliwiając debatę i niszczą miejsca spotkań – jedni przemocą werbalną, drudzy fizyczną” [N. Göle, Muzułmanie w Europie. Dzisiejsze kontrowersje wokół islamu, Karakter, Kraków 2016, s. 285].

Otóż trzeba powiedzieć wyraźnie, że bycie „islamofobem” i krytykowanie nawet dosadnie islamu czy muzułmanów nie jest tym samym, co zabijanie przypadkowych i niewinnych ludzi. Istnieje różnica zarówno w klasyfikacji moralnej i prawnej czynu polegającego na słownym urażaniu czy nawet obrażaniu kogokolwiek, a zabijaniem drugiego człowieka. Jeśli wnikliwie przenalizować słowa uczonej, stwierdzić wypada, że posługując się pojęciem „debaty” jednocześnie wyklucza z niej tych, którzy nie podzielają entuzjazmu autorki w budowaniu multikulturowego społeczeństwa, ani propozycji zbudowania Europy „postzachodniej”, w której jej podstawowe wartości, będą negocjowane z muzułmanami – np. kwestia szariatu W tym miejscu autorka manipuluje pojęciem „islamofobii”, które ze względu na swoją nieokreśloność oraz abstrakcyjność z łatwością podobnym zabiegom podlega.999

7. Pojęcie „islamofobii” wchodzi nie tylko do debaty publicznej, ale także do aktów prawnych. Służy ono politykom czy grupom nacisku do ograniczania wolności słowa, a czasem nawet prześladowań na tle politycznym czy światopoglądowym. Otóż w wolnej i demokratycznej Europie czy Ameryce Północnej, wbrew postulatom niektórych badaczy oraz przedstawicieli wielu krajów muzułmańskich, nikogo nie umieszcza się w więzieniu z tego powodu, ż prezentuje „narrację wrogą islamowi”.

8. Bezwzględnie należy stosować zawarty w polskim kodeksie karnym przepis, penalizujący podżeganie do przemocy, a także zwalczać przypadki dyskryminacji bez względu na to, kto się ich dopuszcza i z jakich pobudek.

Pełną wersję tekstu można przeczytać tutaj.
https://euroislam.pl/8-tez-o-islamofobii/

Tajna operacja służb. „Kobiety dżihadu” sprowadzono z Syrii

Przy wsparciu wojsk USA, władze RFN sprowadziły z Syrii osiem Niemek, które przystąpiły kilka lat wcześniej do Państwa Islamskiego (IS). Większość z nich została aresztowana po wylądowaniu w środę wieczorem we Frankfurcie – informuje „Der Spiegel”.

W środę tuż przed północą we Frankfurcie wylądował samolot, na którego pokładzie znajdowało się osiem zwolenniczek IS i 23 dzieci. Kobiety są w wieku 30-38 lat.

„Były więzione ze swoimi dziećmi, niektóre z nich nawet przez lata, w obozie antyterrorystycznym al-Hol w północnej Syrii, strzeżonym przez kurdyjskich bojowników. Zostały teraz sprowadzone do ojczyzny w ramach akcji humanitarnej” – wyjaśnia „Der Spiegel”.

Tajna operacja, planowana od miesięcy, zakończyła się sukcesem dzięki wsparciu wojsk USA, które przewiozły kobiety z ich dziećmi z Syrii na teren amerykańskiej bazy w regionie, gdzie zostały one przekazane niemieckim dyplomatom i urzędnikom z policji federalnej (BKA).

Stamtąd kobiety, które wyjechały do Syrii w latach 2014-2016 by wspierać IS, zostały przewiezione wyczarterowanym samolotem do Niemiec. Oprócz Niemek, do Frankfurtu przetransportowano również trzy zwolenniczki IS z Danii z 14 dzieci.

W oświadczeniu szef MSZ Niemiec Heiko Maas podkreślił, że w większości przypadków tzw. kobiet IS władze prowadzą śledztwo z powodu ich poparcia dla terrorystów, a dowody przeciwko „domniemanym dżihadystkom są bardzo zróżnicowane”.

Kobiety pochodzą z Berlina, Bremy, Bawarii, Hamburga, Hesji, Dolnej Saksonii i Nadrenii Północnej-Westfalii. Prokurator federalny uzyskał nakazy aresztowania dla trzech z nich z uwagi na konkretne dowody ich poparcia dla IS.

Jedna z aresztowanych kobiet to Verena M., która przeniosła się do Syrii w 2015 roku. Tam miała przejść szkolenie w posługiwaniu się bronią i działać aktywnie w IS. Swojego 12-letniego obecnie syna, którego nazwała Mohammed, chciała wychować na bojownika. W 2016 roku chłopiec jako 7-latek był zmuszany do pozowania do zdjęć z bronią i składania przysięgi na wierność IS.

Zdaniem prokuratury, kobieta ma radykalne poglądy i „nie do końca odwróciła się od IS”. Istnieją „konkretne dowody” na jej przynależność do grupy terrorystycznej i radykalizowanie syna. Miała zostać aresztowana na lotnisku, synem ma zaopiekować się urząd ds. młodzieży, a później prawdopodobnie trafi on do rodziny zastępczej.

Inna z kobiet, wobec której wydano nakaz aresztowania, to Romina Sch. Wyjechała do Syrii w 2014 roku wraz z córką. Za pośrednictwem internetu werbowała inne kobiety do przystąpienia do IS. Jest oskarżona nie tylko o przynależność do grupy terrorystycznej, ale także o wychwalanie niewolnictwa. Ponadto chwaliła ona ataki terrorystyczne, przeprowadzone w Nicei i Wuerzburgu, przypisywane IS.

Historie powracających kobiet są różne. Niektóre wyjechały do Syrii, by tam poślubić bojowników IS. Inne wyjechały ze swoimi partnerami, a po ich śmierci związały się z innymi terrorystami. Po upadku Państwa Islamskiego kobiety zostały schwytane przez bojowników kurdyjskich i wywiezione do obozu w al-Hol.

Niemcy od lat opiekują się tzw. kobietami dżihadu ze względów humanitarnych i w ciągu ostatnich kilku lat kilkakrotnie sprowadzano z Syrii do RFN mniejsze grupy kobiet z dziećmi.

W północnej Syrii wciąż jeszcze przebywa ich w obozach dla bojowników IS prawie 70. Blisko połowy dotyczą nakazy aresztowania w Niemczech. W ostatnich latach „przepisy zostały drastycznie zaostrzone, nawet gotowanie czy prowadzenie domu dla bojowników IS zostało uznane za działanie wspierające” – pisze „Der Spiegel”.
https://nczas.com/2021/10/08/tajna-operacja-sluz...

WYWÓZKI W SENACIE
„Ta ustawa jest potrzebna naszym chłopcom na granicy!” powiedział wiceminister Wąsik o ustawie wywózkowej, która ma legalizować istniejącą już praktykę wywożenia uchodźców do lasu, na granicę z Białorusią. Dziś będzie nad nią głosować Senat.
Mimo licznych opinii prawników, RPO, OBWE, UNHCR i protestów Polek i Polaków przeciwko tej ustawie, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji za wszelką cenę chce doprowadzić do jej przyjęcia. Na pojawiające się pytania i wątpliwości odpowiada, że ludzie na granicy to nie są uchodźcy, tylko migranci socjalni.
Trudno jest rozmawiać o prawie z partnerem, który nie szanuje przepisów prawa, tylko uprawia propagandę. Przypominamy: uchodźcą jest osoba, która na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej zmuszona była opuścić kraj pochodzenia oraz która z powodu tych obaw nie może lub nie chce korzystać z ochrony swojego kraju. Stan portfela, środki transportu, czy wreszcie ilość przystanków na drodze do bezpieczeństwa, nie ma tu nic do rzeczy.
Od pojawienia się projektu tej ustawy Grupa Granica rozmawia z zasiadającymi w Sejmie i Senacie przedstawicielami naszego społeczeństwa. Przesyłamy opinie, opisujemy sytuację na granicy i tłumaczymy, jakie ta ustawa będzie miała skutki dla tych, którzy szukają w Polsce bezpieczeństwa i schronienia.
Przy wsparciu Akcja Demokracja wysłaliście w tej sprawie dziesiątki tysięcy maili do posłów i senatorów.
Obserwujmy bacznie jak o wywózkach ludzi zadecyduje dziś Senat.
#łapanki #wywózki2021 #stanwyjątkowy #stanwyjątkowonieludzki #grupagranica #bezpiecznagranica
-----
Monitorując sytuację na pograniczu, działamy razem jako Grupa Granica, w składzie: Nomada Stowarzyszenie, Stowarzyszenie Interwencji Prawnej, Homo Faber, Polskie Forum Migracyjne, Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Salam Lab, Dom Otwarty, Centrum Pomocy Prawnej im. Haliny Nieć, CHLEBEM I SOLĄ, uchodźcy.info, Testigo Documentary, RATS Agency, Kuchnia Konfliktu, Strefa WolnoSłowa + niezależni aktywiści.
Fot. Anna Maria Biniecka

Podprogowa wojna hybrydowa

Z ekranu drze się histerycznie jakaś dama “dlaczego boicie się terrorystów?” Dlatego proszę Pani, że jeden terrorysta za kierownicą ciężarówki to 86 zabitych i 458 rannych na promenadzie w Nicei. Natomiast dziewięciu terrorystów to 130 zabitych i 416 rannych w Paryżu. Taką Polskę chce nam Pani przyszykować? Inna dama histeryczka łka w Sejmie nad dziećmi “wywiezionymi do lasu”. Później wykrzykiwać będzie na demonstracji, że “aborcja jest prawem człowieka”. Obie łączy wybór dobrowolnego wykreślenia się z listy homo sapiens.

Homo sapiens to człowiek myślący, kierujący się rozsądkiem, a nie napędzana emocjami istota zredukowana do roli narzędzia używanego w wojnie podprogowej. Od 2000 lat mędrcy starali się, ale nie ustalili jednoznacznej, powszechnie uznawanej definicji wojny. Przyjmuje się, że wojna to otwarty i wypowiedziany konflikt sił zbrojnych dwóch lub więcej państw albo narodów. Konwencje haskie z 1899 i 1907 roku wymagają, aby wojna rozpoczęła się oficjalnym wypowiedzeniem. Winien to uczynić organ władzy wykonawczej uprawomocniony przez konstytucję. Dopiero wówczas konflikt staje się prawnie wojną. Jeśli brak wypowiedzenia to mamy do czynienia z wojną podprogową toczoną tuż pod progiem definicji.

Wojna może być ofensywna (agresywna) lub defensywna (obronna). Agresorem jest strona, która pierwsza popełniła akt przemocy. Wojnę obronną prowadzi strona, która doświadczyła tego aktu.

Wojna może być energetyczna (kinetyczna), kiedy przeciwnika pokonuje się przy użyciu energii od energii mięśni unoszących maczugę po energię jądrową ukrytą w głowicy nuklearnej. Może być też informacyjna, kiedy zniewala się przeciwnika informacją i przejmuje kontrolę nad jego świadomością. Jednoczesne wykorzystanie w konflikcie elementu energetycznego oraz informacyjnego to wojna hybrydowa.

Zgodnie z powyższymi definicjami na granicy polsko-białoruskiej toczy się podprogowa wojna hybrydowa. Brak wypowiedzenia, brak otwartego konfliktu sił zbrojnych, brak widocznego aktu przemocy, który wskazałby agresora. Dlatego Bat’ko Łukaszenka montuje prowokacje, aby tym agresorem została Polska, żeby “pierwszy strzał” padł z polskiej lufy w kierunku Białorusi. Gdyby tak się stało, to Łukaszenka mógłby krzyczeć, że padł ofiarą ataku, jest w prawie i prowadzi wojnę obronną. Mnóstwo jego kłopotów byłoby rozwiązanych i mógłby prezentować siebie i swój reżym w innym świetle. Dlatego prowokacja będzie nadal szła za prowokacją a każda następna będzie ostrzejsza od poprzedniej. Rzeczywisty strzał nie jest przy tym potrzebny. Wystarczy, aby po polskiej stronie jakiś kreator happeningów wbiegł przez granicę do Białorusi z widłami w ręku. Zostanie to sfilmowane, rozdęte przez rosyjskie sieci RT i Sputnik na cały świat i Łukaszenka będzie miał ten wymarzony argument “zostaliśmy zaatakowani, prowadzimy wojnę obronną”. Uzyska nowe pole to snucia narracji, co jedna to bardziej dramatyczna i ekscytująca. Dlatego tak naciska na swoje służby, aby skutecznie ustawiały migrantów tak, aby „dostało” im się od polskiej strony, a przynajmniej - aby przekonywująco wyglądało na to, że „dostaje im się” od Polaków. Po to wysyła się przez las i bagna kobiety w ostatnich miesiącach ciąży, a dzieciom zdejmuje się butki i każe dreptać boso. Jeśli nie przejdą i zawrócą, to można sfilmować z komentarzem, że bezduszni Polacy zamiast udzielić im humanitarnej pomocy przepchnęli zagubionych na białoruską stronę z nadzieją, że sprzyjające Łukaszence opozycyjne media polskojęzyczne skwapliwie fejka powtórzą. Gdyby tak jeszcze ciężarna poroniła w bagnie, to by dopiero była wspaniała narracja. I jakie wycie rozczochranych czarownic można by było rozbudzić po polskiej stronie. Tylko pomarzyć.

Nawet jeśli ciężarna szczęśliwie przejdzie, zostanie zatrzymana, otrzyma pomoc od polskiej Straży Granicznej i urodzi dziecko w polskim szpitalu to i tak jest pożytek - Warszawa ma problem z nowonarodzonym obywatelem, który ma prawo połączyć się z rodzicami. Każdy sposób jest dobry, aby osiągnąć cel, który jest taki sam bez względu na rodzaj wojny - zniszczyć więzi społeczne i struktury państwowe przeciwnika. Najlepiej rękami jego własnych ogłupionych lub przekupionych obywateli, co zalecał już dwa i pół tysiąca lat temu chiński strateg i myśliciel Sun Tzu, który oceniał, że “najwyższym osiągnięciem jest pokonać wroga bez walki.”
https://niepoprawni.pl/blog/rafal-brzeski/podprogowa-...

„Głos Władymira” i ZOO dla arabskich dzieci...

Zdjęcie zamieszczone na profilu Historical Pics pochodzi z Targów Światowych, które odbyły się w Brukseli w 1958 roku. Tego typu miejsca powstawały po to, żeby udowodnić Europejczykom ich wyższość nad innymi rasami. W ludzkim ZOO przetrzymywano też małpy. To z kolei miało pokazać, że Afrykańczykom bliżej do zwierząt niż do ludzi. Tym „małpkom” cywilizowani Belgowie rzucali belgijskie czekoladki jeszcze w 1958 roku, co było dowodem niezwykłej empatii prawdziwych europejczyków z samego jądra Europy.

O takie właśnie ludzkie ZOO walczą dziś posłowie Platformy Obywatelskiej i Lewicy, dla których zasiłek 500+ na polskie dzieci to rozdawnictwo, które lewactwo zlikwiduje, gdy dojdzie do władzy. Zwolenników przywrócenia ludzkiego zoo w Polsce A.D.2021 trudno zliczyć. Na ich czele funkcjonują wszyscy lewacy z polskiego Sejmu i ich tuba lewacka z TVN24 TW Stokrotka, która każdy swój program z udziałem posła lub członka rządu PIS rozpoczyna od pytania: „Gdzie są dzieci z Michałowa”?

Michałów, ten zamknięty ośrodek polskiej Straży Granicznej, do którego trafiają podsyłani przez Łukaszenkę nielegalni migranci – legalnie zaproszeni na wycieczkę na Białoruś – miał się stać takim samym ZOO jakie stworzono w Belgii. Nagłe zniknięcie arabskich dzieci, których Straż Graniczna odesłała wraz z ich rodzicami Łukaszence, stał się dla każdego lewaka skandalem i bronią przeciwko faszystowskiemu rządowi PIS, który zabrał piątej kolumnie możliwość demonstrowania swojej empatii do dzieci. Komu lewactwo będzie teraz podrzucać czekoladki, skoro reżim oddał je wraz z rodzicami baćce Łukaszence?

Nie będę komentować, że jeszcze nie tak dawno to samo lewactwo, wraz z nieodżałowanymi posłami Platformy Obywatelskiej Szczerbą, Jońskim i Budką - walczyło w Sejmie i na ulicach polskich miast o prawo do nieograniczonej aborcji – czyli mówiąc wprost – do spuszczania nienarodzonych polskich dzieci do kanalizy. Dziś ci sami lewacy wspierają reżim Putina – Łukaszenki w ich wojnie hybrydowej przeciwko Polsce opisując swoją traumę po wizycie w Michałowie. „Widziałem młodego chłopaczka, który ma prawie zgniłe nogi w zgniłych butach, ledwo udało nam się założyć na te chore nogi suche skarpety. Zjadł łapczywie trzy czekolady, wypił dwie butelki wody, leżał, dysząc na trawie i patrzył na mnie. Potem przez trzy godziny ryczałem” - snuje swą wstrząsającą historie na użytek lewackiego portalu OKO.press Mirosław Miniszewski, który jednak nie odważył się przygarnąć do siebie arabskiego chłopaczka...

W tej wojnie polska V kolumna ma za sobą bolszewickie media. To nie jest tylko OKO.press oraz stacja TVN24 i jej resortowi żurnaliści jak Olejnik, Kraśko czy Morozowski. To także żydowska gazeta, dla zmyłki nazwana „Gazetą Wyborczą”. Niedowiarkom przypomnę, że to Barbara Engelking – laureatka nagrody w plebiscycie „Ludzie Roku 2018” ujawniła prawdziwy charakter GW, wygłaszając przemówienie do żydowskich czytelników GW (https://www.youtube.com/watch?v=3d9gGyvUbMs(link is external)).

Dzisiaj red. Wroński, a także żurnalistka Wielowieyska potwierdzają, że gazeta żydowska to w istocie Głos Władymira w każdym żydowskim domu. GW, czyli „Głos Władymira” już bez żenady zajmuje się przedrukiem z białoruskich mediów, które szczują na Polskę wiadomościami o rzekomym pobiciu migrantów przez polską SG: "Kolejna szokująca informacja białoruskiej straży granicznej. Syryjczycy mieli być pobici przez polskich pograniczników" — czytamy w tytule skandalicznego artykułu z „Głosu Władymira”.

Żurnalist Paweł Wroński – tuba białoruskiego KGB bez krępacji tłumaczy żydowskim i bolszewickim czytelnikom „Głosu Władymira”, że prawo do powielania przez „GW” informacji białoruskiego KGB wynika z faktu, że …to „nasz dziennikarz Andrzej Poczobut siedzi w pierdlu na Białorusi” (sic!). Żurnalista Wroński potwierdził więc słuszną linię Putina-Łukaszenki, którzy najpierw dali wpierdol opozycjonistom, żeby teraz bez przeszkód – a nawet za wsparciem lewactwa kontynuować hybrydową wojnę z Polską! Następnego bowiem dnia po publikacji artykułu w GW - w TVPInfo pojawia się pajac Joński z nieodłącznym pytaniem „Gdzie są dzieci z Michałowa?” i sugeruje, żeby Polska zabrała te dzieci rodzicom i zbudowała dla nich mieszkania!

Zaskakuje, że polskie lewactwo i ta cała V kolumna przy okazji licznych wizyt w Brukseli jeszcze nie dostrzegli, że Belgia niedawnym dzieciom z brukselskiego ZOO nie tylko oddała mieszkania, ale nawet całe dzielnice europejskiej stolicy - znane w całej Europie, jako strefy „NO GO”…

Swoją drogą to ciekawe, czy pajace Szczerba i Joński,„Pędzący Królik” Sterczewski wraz groźnym Lempartem odważą się wejść do brukselskiej strefy „NO GO” ze śpiworami, czekoladkami, butelkami wody, pizzą Margherita i kociołkiem pożywnej zupy na żeberkach wieprzowych, którą zmuszona była sama zjeść na granicy z Białorusią animatorka "wściekłych macic"? Żurnalist Wroński z "Głosu Władymira" miałby o czym pisać ku wzmożeniu empatii żydo-komuny.

https://niepoprawni.pl/blog/mpyton/glos-wladymira-i-z...