Sława U k r a j i n i !

Płacz dzieci na Ukrainie trwa. Pamiętajmy.

Polscy prawicowcy gremialnie twierdzą, że Żydzi przesadzają ze swoją wrażliwością. Czy Ukraińcy także? Czy tak trudno zrozumieć naród, na który odbywało się polowanie we wszystkich krajach Europy a na Ukraińców przez Rosjan. Nie trzeba wiele wyobraźni skąd wzięła się trauma, jeśli wyobrazimy sobie jak wyglądały rozmowy rodziny Żydowskiej w okresie okupacji. Czy tak samo wyglądają rozmowy Ukraińskich rodzin przed wywózką do łagrów? Zapewne dotyczyły one kto zginął z rodziny lub znajomych, w jakich okolicznościach i pewnie padały pytania, dlaczego w transporcie nie dojechali do obozu i czy nie zostali zamordowani po ucieczce przez okolicznych mieszkańców w celach rabunkowych. Następowała pewnie wymiana informacji jak przeżyć, czy znajdzie się Polska rodzina, która przyjmie rodzinę Ukraińską i czy będą w tym celu potrzebne pieniądze. Dodam, że za przechowywanie Żyda w okresie okupacji groziła śmierć. Wiemy też z różnych przekazów, że uczono dzieci żydowskie, przed przekazaniem dzieci do Polskich rodzin modlitw, aby mogły bezpiecznie przeżyć okres nazizmu. Ten ogrom nieszczęścia poraża i trudno się dziwić, że przekaz tragedii rodzin stanowi swego rodzaju relikwie, która buduje tożsamość narodu Żydowskiego. Jak trudne musiały być rozmowy rodzin Żydowskich w trakcie transportu do obozów zagłady, kiedy wiele z nich miało świadomość, że pójdą do gazu i najważniejsze pytanie co powiedzieć dzieciom. Uprzedzić czy przemilczeć i liczyć na cud przeżycia. Polacy przyjęli wiele Ukraińskich rodzin, którym groziła śmieć jak w Buczy i innych miastach, gdzie odkrywane są zbiorowe mogiły i miejsca tortur. Jakie to wszystko trudne i nie wyobrażalne, że pochodzenie etniczne było powodem do masowych morderstw precyzyjnie realizowane przez machinę nazistowskich Niemiec a obecnie przez Rosyjskich bandytów w mundurach. Nie możemy na to pozwolić i my Polacy i oni Żydzi i Ukraińcy. Mamy wspólną historię i nie może być odczytywana oddzielnie. Musimy to robić wspólnie i musi o tym pamiętać p Morawiecki, p Duda i wielu innych świadomych lub mniej świadomych działaczy PIS tworzących zręby ustroju egoizmu narodowego, który nazywa się narodowosocjalistyczny.
Wszyscy obserwujemy wydarzenia na granicy z Ukrainą niepokojąc się o los dzieci. Ich jedynym obciążeniem jest miejsce pochodzenia i mowa w obcym języku. Są schorowane, zagłodzone i zastraszone oraz niepewne swojego losu, który uzależniony jest od decyzji ludzi uzbrojonych i wyposażonych w kompetencje decydowania o życiu lub śmierci. Słowo człowiek zastąpiono Ukrainiec a wcześniej Żyd. Za chwilę może to być Polak.
I na koniec jeszcze jedna smutna refleksja. Czy ktoś tym dzieciom w Ukrainie opowiada bajki na dobranoc i jak one brzmią oraz czy jest tam jeszcze wątek nadziei.

„Kto nie pamięta historii skazany jest na jej ponowne przeżycie” [George Santayana].

>

https://lm.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwyborcza...

Za Ewka Błaszczyk
Namiot przy warszawskim konsulacie Ukrainy (to NIE JEST namiot konsulatu, nikt go nie opłaca, jest całkowicie oddolną inicjatywą - utrzymuje się dzięki czułym sercom warszawiaków).
Jest tu ciepłe pożywienie (coraz mniej), kawa, herbata i przekąski (też niedużo).
Brak systemowego wsparcia.
To jest jedno z ostatnich miejsc, które żywi w stolicy najuboższych uchodźców. To kilkaset osób dziennie. Tendencja jest wzrostowa.
O świcie przychodzi z termosem Pan Niewidzialna Ręka i rozdaje pierwszym osobom herbatę.
Następny szczyt jest ok. 11, potem w porze obiadowej. Nie wystarcza dla wszystkich.
Pani Anna, starsza uchodźczyni z Ukrainy, 2 godziny stała w kolejce po ciepłe danie instant w kubku. Była szczęśliwa i wdzięczna. Obiadów od zaprzyjaźnionej knajpy było mało, musiały wystarczyć chińskie zupki.
Mamy kryzys. Miasto oszczędza. To chwalebne, powinno się liczyć każdy grosz miejskich wydatków. Nie rozumiem jednak, dlaczego oszczędza się na tych, którzy nie mają nic.
Miasto zabrało 2 toalety sprzed konsulatu. Powiedzmy, że bez tego trudno, ale może się da.
Ale miasto postanowiło także, że namiot wsparcia musi płacić miesięcznie 1100 zł do budżetu ratusza za to, że może tam być i wspierać najbardziej potrzebujących.
Nie jest potrzebna żadna chryja. Wiem, że z urzędami trzeba grzecznie i w przyklęku. Potrzebny jest ktoś, kto umie wyłączyć przycisk ,,krzywdzące decyzje". Jeśli ktoś z was ma telefon do osoby siedzącej przy tym przycisku... Ja już nie umiem cierpliwie. Za dużo uchodźczej biedy widzę codziennie (o tym jutro).
Pomóżcie, proszę. https://www.facebook.com/photo/?fbid=3321570961464418&a...

Natalia Panczenko
Od kilku miesięcy Rosjanie strasznie cierpią:
- zła Unia źle wprowadziła sankcje, bo komuś z tzw.dobrych Rosjan zablokowano karty
- zła Polska nie wpuszcza do kraju Rosjan, uciekających przed mobilizacją, z winy Polaków oportuniści będą musieli zabijać Ukraińców
- Rosjanie są jak Żydzi w czasie Holokaustu, bo w krajach UE są źle traktowani (oni na serio tak mówią!!!)
- dlaczego Ukraińcy nie chcą prowadzić z Rosjanami dialogu, rozmawiać o pojednaniu, przyszłości? – muszą liczyć się z Rosjanami.

Jak mi się chce, żeby Rosjanie się w końcu od nas odpierdolili! Wszyscy!

Nie mamy o czym z nimi rozmawiać! Niech to w końcu zrozumieją i przestaną na siłę się pchać ze swoim zdaniem/obecnością/pomocą tam, gdzie ich nikt nie zaprasza.

W chwili obecnej nie mamy o czym debatować.

Szczerze nie rozumiem, dlaczego oni nie chcą się skupić na własnym narodzie. Na przykład, uczyć swoich rodaków, którzy ukradli w Ukrainie tysiące sedesów i czajników, że kradzież – to przestępstwo. Niech rozmawiają o przyszłości rosji z nimi. Uczyć, że kupy się nie zostawia na stołach i łóżkach. Uczyć, że firanki i obrusy to nie jest to samo, co papier toaletowy. Uczyć, że gwałty na kobietach, mężczyznach i dzieciach – to straszne przestępstwo. Że normalny człowiek nie może zgwałcić kobiety, zabić jej, wyrwać z uszu kolczyki i dać je w prezencie własnej żonie…i td i tp. Nich debatują z własnym narodem o reparacjach, zastanawiają się nad tym, jak wychowywać dzieci, żeby nowe pokolenia Rosjan nie zabijali sąsiadów. Niech w końcu zajmą się sobą.

Pewnie wiecie, że Ukraina jest teraz zawalona trupami rosyjskich okupantów. Zlikwidowano ich już 65 tysięcy. I nikt z Rosjan nie chce ich zabierać. Może to wyzwanie dla liberalnych Rosjan? Założone w Unii przez Rosjan fundacje, które dostają milionowe granty od tego nieidealnego Zachodu, mogliby się zająć własnymi zabitymi żołnierzami i dialogiem z własnym narodem.

No żeby nie tylko „blablabla…jaką będzie Rosja w przyszłości…blablabla…musimy szukać idei….balblabla…zróbmy jeszcze sto spotkań na których poszukamy nowych sensów…blablabla…zróbmy spotkanie o konieczności spotkań….cin cin…blablabla” Mamy już dość tego blablabla. Niech w końcu coś za te 8 lat zrobią.

Obok stały dwa domy. Bardzo duży i mniejszy. Grupa bandytów z dużego domu wdarła się do mniejszego. Przestępcy zaczęli zabijać ludzi, gwałcić, w końcu podpalili mniejszy dom i zaczęli spalać jego mieszkańców żywcem. Większość mieszkańców dużego domu kibicowała bandytom. Duża część patrzyła przez okna i kręciła filmiki. Byli też tacy, którzy wyszli z plakatem „Ogniu nie”, zaczęli tłumaczyć ocalałym: „To nie jest nasz pożar, nie ma na to naszej zgody”. Gaście! Zatrzymujcie waszych bandytów! „Nie możemy, bo wsadzą nas do więzienia. Ale pamiętajcie, że ten pożar nie jest w naszym imieniu!”

Gówno nas obchodzi w czyim to imieniu.
Nas codziennie zabijają. Na ich oczach. Z ich cichego przyzwolenia. Dom płonie od 8 lat, ludzie się palą żywcem od 8 miesięcy, a oni w kółko to samo: „To nie jest nasz pożar”. Blablabla…blablabla…blablabla…

W ubiegły poniedziałek kilka mieszkańców dużego domu przyszło na nasz protest przy ambasadzie Rosji. Zamiast zorganizować swój, to oni przyszli na nasz. Jeden z nich podszedł do sceny, żeby wykrzyczeć „Ogniu nie!”, „Ten pożar nie jest w moim imieniu”, „Nie wszyscy podpalaliśmy”. I co? Naprawdę myślał, że nas to obchodzi?

Po Buczy, po Mariupolu, po Hostomlu, po Irpiniu, po setkach zamordowanych dzieci, po tysiącach zgwałconych i zabitych kobiet… Naprawdę?

Niech przemawia do swoich rodaków! Po 8 latach wojny, a zwłaszcza po ostatnich 8 miesiącach nie potrzebujemy haseł „Ten ogień nie jest w moim imieniu”.

Tym nie mniej Pan czuł potrzebę wykrzykiwania „Ogniu nie”. A kiedy tysiące osób do których to wykrzykiwał powiedziały, że nas nie odchodzi jego „Ogniu nie…ogniu nie”, zamiast cicho sobie pójść zaczął dyskutować z ludźmi i przemawiającą wtedy ze sceny Marta M. Lempart. I czego się spodziewał? Od ludzi, którym udało się przeżyć Buczę, Irpiń, Mariupol...

Spokojnie został poproszony o opuszczenie naszego zgromadzenia. Nikt mu nie zrobił żadnej krzywdy. Proszę zwrócić na to uwagę. Bo to nas, Ukraińców, zasadniczo od nich odróżnia.

Po Buczy, po Mariupolu, po Hostomlu, po Irpiniu, po setkach zamordowanych dzieci, po tysiącach zgwałconych kobiet, po dziesiątkach tysięcy zabitych ludzi niech rozmawia z własnym narodem.

Po Buczy, po Mariupolu, po Hostomlu, po Irpiniu, po setkach zamordowanych dzieci, po tysiącach zgwałconych kobiet, po dziesiątkach tysięcy zabitych ludzi niech Rosjanie rozmawiają z własnym narodem.

A od nas się w końcu odpierdolą.

Amen.

P.S. Zdjęcie zrobione dzisiaj rano w Kijowie. Na nim nasz dom, który płonie od 8 lat.