Relacje polsko-ukraińskie czyli Lachy i Chachoły

A teraz wyobraźmy sobie, że nie ma we Lwowie Cmentarza Orląt.Wyobraźmy sobie, że Ukraińcy w ramach czynu społecznego stworzyli w tym miejscu piękny park rekreacyjno-wypoczynkowy, place zabaw dla dzieci, miejsce dla kameralnych koncertów itp...Wyobraźmy sobie, że nie ma we Lwowie polskich ulic i polskich pomników.Władza i społeczeństwo zgodnie uznały, że polskie miejsca pamięci i wszelkie inne symbole, jakie przypominają o polskim panowaniu na ukraińskich ziemiach trzeba zniszczyć....Zrobili tak wzorując się na Polakach i ich działaniach na terytoriach poniemieckich... Może własnie tak trzeba było zrobić, nie mielibyśmy dzisiaj problemów z polską bezczelnością, i ciągłymi oskarżeniami - które tak naprawdę Polacy powinni rzucać sami sobie w twarz, stojąc przed lustrem!

Ruhe in Frieden Wrocław

Polacy często zarzucają Ukraińcom, że swoim działaniem wymazują z pamięci związki miasta Lwowa z polską kulturą i historią....Nie będziemy zaprzeczać ani potwierdzać, niech zadecydują fakty:
- około 120 niemieckich cmentarzy zrównanych z ziemią, na płyty nagrobne we Wrocławiu natrafiamy wszędzie....
Można na nich przysiąść, gdyż pełnią role ławeczek, z nagrobka półrocznej dziewczynki można karmić łabędzie - ponieważ został wykorzystany do budowy schodów nad brzegiem Odry. Po innych nagrobkach spaceruje się, jeździ rowerem lub samochodem, gdyż użyto ich do budowy dróg i trotuarów.
Parki i skwery Wrocławia, to właśnie cmentarze niemieckie... Podkreślić tutaj trzeba, że podobnie jest, jeśli rzecz tyczy się Szczecina, Gdańska i wielu innych miast w Polsce. We Wrocławiu zrujnowano wszystkie pomniki niemieckie, niemal wszystkie ulice otrzymały nowe nazwy.Pozostawiono nazwiska tylko w kilku przypadkach, przykładowo ulica Kopernika
przykładowo ulica Kopernika.

Park Zachodni to jedno z ulubionych miejsc odpoczynku wrocławian. Jego nieodłącznym elementem stały się place zabaw, plenerowe imprezy i piknikowa atmosfera pośród gęstego lasu. Ten czarujący zakątek miasta to dwa cmentarze, jeden z nich komunalny drugi katolicki. Oczywiście zrównane z ziemią.
W ubiegłym roku Rada Miasta wyraziła zgodę na nazwanie dwóch ulic nazwiskami wybitnych niemieckich architektów.Zaznaczyć jednak należy, że debaty były bardzo burzliwe, a Tomasz Małek - radny rządzącej w Polsce partii PiS podczas obrad powiedział, że za świeże są wspomnienia niemieckich zbrodni z czasów II wojny światowej i że ulice nie powinny mieć niemieckich patronów, ponieważ Niemcy zniszczyli kraj i obrabowali Polskę. dlatego w WROCŁAWIU NIE MA PRZYPOMINAJĄCYCH ZE TO NIEMIECKIE MIASTO
LWÓW
polskie nagrobki na Cmentarzu Łyczakowskim przetrwały okres komunizmu - nikt nie zrównał ich z ziemią, nikt ich nie dewastował, dzisiaj cmentarz posiada status Muzeum.
Polskie nazwy ulic Lwowa, wymieńmy niektóre:
ul. A. Fredro
ul. T. Kościuszki
ul. W. Boya-Żeleńskiego
ul. Marii Konopnickiej
ul. Gabrieli Zapolskiej
ul. Jana Matejki
plac Adama Mickiewicza
ul. Stefana Banacha
ul. Juliusza Słowackiego
Polskie pomniki, również wspomnijmy:
Pomnik Powstańców Styczniowych Pomnik Adama Mickiewicza Kopiec Unii Lubelskiej Pomnik Jana Kilińskiego Pomnik Bartosza Głowackiego Pomnik Teofila Wiśniowskiego i Józefa Kapuścińskiego
Swoje tablice pamiątkowe posiadają: Franciszek Jan Smolka Tadeusz Kosciuszko Zbigniew Herberet i wielu innych Polaków

Ktoś z Polaków powie; "nie można tego porównywać... "ile krzywd nam Niemcy wyrządzili, to odruch odwetu, zemsty...." Po pierwsze - nagrobki z cmentarzy Wrocławia, nie w 1945 użyto dla odbudowy miasta a w latach 60-ych i 70-ych.
Po drugie, jeśli wykorzystywać argument "odruch zemsty", to nawet najdrobniejszy kamień nie powinien był we Lwowie pozostać w miejscu, gdzie stoją nadal "polskie" kościoły katolickie - w zemście za setki zrujnowanych cerkwi prawosławnych w przedwojennym polskim państwie

https://www.facebook.com/notes/dobrodziej/deficyt-lw%C3...
My, deputowani Lwowskiej Rady Obwodowej, wyrażając swoje niezmienne oddanie idei pozytywnego rozwoju stosunków ukraińsko-polskich, jesteśmy zaniepokojeni działaniami, które mogą być szkodliwe dla współpracy między naszymi narodami. Szczególnie mowa tutaj o nielegalnym rozmieszczeniu na terytorium cmentarza Łyczakowskiego posagów lwów, które kiedyś były częścią polskiego militarno-propagandowego kompleksu, a dzisiaj stają się czynnikiem możliwych prowokacji we Lwowie.

W grudniu 2015 roku, bez wiedzy społeczności miasta Lwowa i łamiąc uchwały lwowskiej Rady Miejskiej, te rzeźby zostały nielegalnie przywiezione na Cmentarz Łyczakowski przez prywatne osoby bez legalnych podstaw prawnych. Później okazało się, że zgodę wydał Komitet Doradczy ds. ochrony historycznego środowiska Rady Miasta Lwowa pod przewodnictwem przewodniczącej Lilii Onyszczenko.

Jednak decyzja ta jest sprzeczna z uchwałami Lwowskiej Rady Miejskiej z dn. 04.09.2000 nr 770 i z dnia13.06.2005 № 2553. Tak, zgodnie z pkt. 4 decyzji Rady Miasta Nr 13.06.2005 2553 stwierdza:
„uważa się za niedopuszczalne rozmieszczenie rzeźb, elementów architektonicznych i wojskowych symboli nie określonych w uchwałach Lwowskiej Rady Miejskiej”.
Nie trzeba przypominać, że wspomniane uchwały nie wspomniały nic o żadnych lwach.

Ponadto, zgodnie z rozporządzeniem Gabinetu Ministrów Ukrainy z dnia 20 grudnia 2000 № 1867 zezwolenia na wykonywanie prac związanych z porządkowaniem miejsc pochówku na terenie Ukrainy cudzoziemców, którzy zginęli w wojnach, w wyniku wywózek i represji politycznych, mogą być rozpatrywane przez lokalne samorządy dopiero po zatwierdzeniu odpowiedniej dokumentacji projektowej przez kierownika Państwowej Komisji Międzyresortowej d.s. upamiętnień uczestników operacji antyterrorystycznej, ofiar wojny i represji politycznych. Natomiast żadnej decyzji Państwowa Międzyresortowa Komisja w ustanowienia nowych elementów (rzeźby lwów) na terytorium polskiego cmentarza wojskowego na Łyczakowskim cmentarzu we Lwowie nie podejmowała. Żadne wnioski do Państwowej Komisji Międzyresortowej w sprawie umieszczenia nowych elementów na cmentarzu łyczakowskim nie były zgłoszone.

Pomimo oczywistego nadużycia, urzędnicy Lwowskiej Rady Miejskiej nie podjęli żadnych działań w celu zaradzenia tej sytuacji i wyeliminowania naruszeń.
Uporczywe pragnienie polskiej strony umieszczenia posagów lwów na „Cmentarzu Orląt” na terytorium Cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie jest integralnym elementem strategii niektórych uczestników polskiej sceny politycznej, mających na celu eksploatację szowinistycznego-imperialnych nastrojów , miedzy innymi w odniesieniu do Lwowa.

Wszak na tarczach lwów, które tak uparcie chcą „zakwaterować” na cmentarzu łyczakowskim, widniały pierwotnie napisy „Dla Ciebie, Polsko!” i „Zawsze Wierny”.
Historycznie i politycznie, wymowa tych symboli wraz z mieczem „szczerbcem” tworzą zespół architektoniczny, który wykracza daleko poza ramy upamiętnienia pochowanych i stają się symbolem wykorzystywania historii w bieżących politycznych rozgrywkach.

Próby umieszczenia pomników polskiej okupacji Lwowa przebiegają na tle niszczenia ukraińskich pomników w Polsce, odbywających się z milczącym przyzwoleniem polskich władz. W odpowiedzi na liczne akty wandalizmu strona ukraińska ogłosiła moratorium na wydawanie zezwoleń dla polskiej strony na prace poszukiwawczo-ekshumacyjne w Ukrainie, do czasu rozwiązania tego problemu. Jednak osoby z propolskimi i antyukraińskim nastawieniem, zamiast rozpocząć konstruktywny dialog, starają się podstępnym sposobem rozmieścić wspominane pomniki we Lwowie.

Nielegalne lwy już stały się pretekstem do prowokacji w mieście. W lipcu 2018 roku grupa 10 osób próbowała uszkodzić drewniane konstrukcje zasłaniające rzeźby lwów.
Później okazało się, że jeden z wandali był obywatelem Polski, który przybył do miasta, aby „wyzwolić lwy”. Zrozumiałe jest, że wspomniane rzeźby będą nadal wykorzystywane przez radykalne polskie środowiska dla dokonywania prowokacyjnych działań w Ukrainie i staną się podstawą do pogorszenia stosunków polsko-ukraińskich.
Biorąc to wszystko pod uwagę, wymagamy od organów ścigania, urzędników Lwowskiej Rady Miejskiej, przeprowadzenia dochodzenia i ustalenia osób uczestniczących w nielegalnym przetransportowaniu i umieszczeniu na terytorium Cmentarza Łyczakowskiego posągów lwów.

Wymagamy również, w celu uniknięcia możliwych prowokacji i ze względu na brak podstaw prawnych dla obecnego rozlokowania na terytorium cmentarza tych rzeźb, aby posagi zdemontować i przetransportować w miejsce tymczasowego przechowywania, aż do czasu legalnego rozwiązania problemu.

Apelujemy do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy, Gabinetu Ministrów Ukrainy i Państwowej Komisji Międzyresortowej do spraw utrwalania pamięci uczestników ATO, ofiar wojny i represji politycznych, o ponowne przeprowadzenie prac wyjaśniających w kwestii niedopuszczalnego prowadzenia polityki historycznej bez wiedzy państwa ukraińskiego i wbrew woli wspólnoty miasta Lwowa.

Godność narodowa nie może być rozmieniana na drobne przez urzędników i polityków!

Sam znam park w Łucku gdzie do lat 70-tych był katolicki cmentarz. Naturalny proces niszczenia pomników cmentarnych jeśli kors nie konserwuje grobów.Nie MA NOWYCH POCHÓWKOWY TO Z CZASEM CMENTARZ SIĘ ZAMYKA .Inaczej jest z cmentarzami wojskowymi- tu dogadują się zainteresowane strony i musi być wzajemność
Powtarzamy, wiceminister stwierdził jednoznacznie:
Przedstawiliśmy nasz zdecydowany sprzeciw wobec możliwości nielegalnego usunięcia lwów - nielegalnego w tym sensie, że byłoby ono wbrew dwustronnym protokołom dotyczącym odbudowy i renowacji Cmentarza Łyczakowskiego".

Zwykły śmiertelnik, obywatel Polski, przyjmie na wiarę wypowiedź ministra i nawet nie przyjdzie mu do głowy sprawdzić, czy minister mówi prawdę... Była umowa podpisana przez obie strony, więc ewentualne usuniecie lwów z cmentarza to rzeczywiście podłość i świństwo... Ewidentnie gest antypolski!
Jednakże 30 października ukraiński historyk i dziennikarz Ołeksandr Zinczenko, na swoim profilu w sieci „Facebook”, opublikował kopię protokołu ze Spotkania Przedstawicieli Prezydentów Ukrainy i Rzeczypospolitej Polskiej, Sekretarza Stanu Ukrainy Ołeksandra Zinczenko oraz Przewodniczącego Biura Bezpieczeństwa Narodowego RP Jerzego Bahra.
Dokument datowany jest na 6 czerwca 2005 r. I dotyczy otwarcia Miejsca Pamięci żołnierzy Ukraińskiej Armii Galicyjskiej i polskiego cmentarza wojskowego w latach 1918-1928 (Cmentarz Orląt) w „Muzeum Cmentarza Łyczakowskiego” w mieście Lwów 24 czerwca 2005 r. rys1

W punkcie 2 tego dokumentu czytamy: rys2
2. W celu ostatecznego zakończenia porządkowania Polskich grobów wojskowych 1918-20 (Cmentarz Orląt) obie strony ustalają następujące:[...] c) rezygnujemy z umieszczenia posagów lwów w pobliżu kolumnady
Protokół został podpisany w imieniu strony polskiej przez Prezesa Biura Bezpieczeństwa Narodowego RP Jerzego Bahra, a także przez Sekretarza Rady ds. Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przez Andrzeja Przewoźnika.
Właśnie ten protokół to jest ta umowa, na którą powołuje się minister Cichocki. Właśnie ten dokument był zwieńczeniem kilkuletnich sporów i dyskusji, dzięki którym udało się osiągnąć tak trudny przecież kompromis. Kompromis który nie pozwalał narazić na szwank poczucia dumy narodowej żadnej ze stron. Pan Cichocki -przypominamy - stwierdził:
"wbrew dwustronnym protokołom"

W tym protokole, jak widzimy, zapis dotyczący lwów mówi coś zupełnie innego...
Obie strony uzgodniły, że lwów na cmentarzu nie będzie, więc to właśnie ich pojawienie się na cmentarzu w roku 2015 jest nielegalne w tym sensie, że było ono wbrew dwustronnym protokołom dotyczącym odbudowy i renowacji Cmentarza Łyczakowskiego.
Protokół tej umowy nie posiada jednak mocy prawnej, to tylko ustalenia, które później muszą zatwierdzić odpowiednie instytucje. Cmentarz Orląt znajduje się na terytorium Ukrainy, chodzi więc o odpowiednie ukraińskie instytucje. W danym wypadku, aby wszystko było zgodne z ukraińskim prawem, treść umowy wymagała zatwierdzenia przez odpowiednią uchwałę Lwowskiej Rady Miejskiej, co w omawianym protokole czytamy w punkcie dziesiątym:

Wynika z tej uchwały jednoznacznie, że jakiekolwiek zmiany wyglądu architektury Cmentarza Orląt mogą nastąpić tylko i wyłącznie w wyniku uchwały Lwowskiej Rady Miejskiej!
Innymi słowy: niezależnie od tego, kto jaki ma punkt widzenia na obecność lwów na tym cmentarzu, ich pojawienie się na nim jest ewidentnym złamaniem umowy podpisanej przez obie strony, a do tego bezsprzecznie narusza ukraińskie prawo.
Przy tym wszystkim wiceminister polskiego MZS bezczelnie oszukuje własne społeczeństwo. Tym samym świadomie podsyca antyukraińskie nastroje w polskim narodzie...
Podsumowanie
Nie mamy wielkich nadziei na to, że minister Cichocki wycofa się kłamliwych twierdzeń. Nie mamy nadziei, że polskie media zdemaskują jego kłamstwa. Ale nie można nadal udawać, że nic się nie stało. Nie można wciąż tłumaczyć sobie, że dla dobra sprawy, aby nie dolewać oliwy do ognia, lepiej przemilczeć i poczekać na lepsze czasy.
Nie! Nie tędy droga. Takie milczenie wyrządziło już ogromne szkody dialogowi polsko-ukraińskiemu. Skutki tego milczenia albo „bycia mądrzejszym” (postawa do niedawna preferowana w Ukrainie wobec nieprzyjaznych i prowokacyjnych działań i decyzji podejmowanych w Polsce) są bardzo złe i szkód jest coraz więcej.
W Ukrainie nastroje antypolskie wciąż są zjawiskiem marginalnym. W Ukrainie nikt na Polaków nie napada. Znacznie gorzej jest pod tym względem w Polsce. Co gorsza, można odnieść wrażenie, że ktoś w Polsce tylko czeka, żeby zwiększyć eskalację; że ktoś tylko czeka, żeby dolać do ognia kolejną porcję oliwy…
Jest to łatwy do przewidzenia bieg wypadków, zwłaszcza, że pewien bardzo zły sukinsyn z dzikiego wschodu nie żałuje grosza dla agentów i prowokatorów, oraz pospolitych idiotów, tak w Polsce, jak i w Ukrainie.
Stare przysłowie karaimskie mówi: „Z lwem bądź jak lew, z jagnięciem – jak jagnię, ale z osłem – nie udawaj osła”.
Nie można być jagnięciem, kiedy twój sąsiad preferuje działania drapieżnego lwa. Spokojnym jagniątkiem chciałoby się być, mając naprzeciw siebie inne jagniątko. Przyjaźń, sielanka i dobrosąsiedzka idylla. W razie potrzeby dwa jagniątka wobec innych sąsiadów o drapieżnym usposobieniu, łatwo mogą zamienić się w silnego lwa, zwłaszcza że drapieżników dookoła nie brakuje.
Niestety nasze sąsiedzkie kontakty na poziomie międzypaństwowym nie przypominają przyjaźni dwóch jagniątek. Sytuacja wymaga od nas raczej, żebyśmy dla siebie nawzajem byli jagniątkami, a na zewnątrz parą lwów połączonych sojuszem. Ale parą lwów na razie też nie jesteśmy.
Polscy politycy pozują na lwy - w tej sprawie i w innych sprawach dotyczących stosunków polsko-ukraińskich. Nam jednak przez swoje działania bardziej przypominają trzecią postać z cytowanego przysłowia. Druga strona – strona ukraińska – nie może udawać osła, wtedy i polscy politycy zmądrzeją...
Najwyższy czas, żeby odpowiednie ukraińskie instytucje (może na przykład Ambasada Ukrainy w Polsce), poprosiły ministra Cichockiego o publiczne sprostowanie i przeproszenie narodu ukraińskiego za oszczerstwa przez niego wypowiedziane.
Tak jest - cały ukraiński naród, bowiem to porozumienie podpisane było przez przedstawicieli całego ukraińskiego narodu, i ukraiński naród tej umowy nie złamał.
Jeżeli nie wystarczy ministrowi odwagi cywilnej, aby to zrobić, Ambasada Ukrainy ma przecież radców prawnych, którzy powinni doskonale wiedzieć, że istnieje droga prawna, która zmusi pana Cichockiego do przeprosin i zadośćuczynienia. Dowody na to, że pan Cichocki skłamał i oczernił ukraińską stronę, są niepodważalne.
I już całkiem na koniec…
Nasze niewielkie grono - Zespół „Dobrodziej” - nie widzi żadnego zagrożenia ze strony lwów na Cmentarzu Orląt. Wszyscy jesteśmy gotowi poprzeć rozwiązania, które pozwolą legalnie te lwy na cmentarzu umieścić. Legalnie!
Droga ku temu nie jest zbyt skomplikowana. Adres Lwowskiej Rady Miejskiej łatwo znaleźć w Internecie. Polskie MZS, a przede wszystkim polski konsulat we Lwowie, zna na pamięć drogę do budynku Rady Miasta…
Tam można ten problem rozwiązać. Trzeba tylko dobrej woli, trzeba zaoferować coś w zamian... To „coś” to po prostu uczciwość.
Oczekiwania strony ukraińskiej są dobrze znane. Działaniami z ukrycia, podstępem, polityką faktów dokonanych nie buduje się normalnych międzysąsiedzkich stosunków, a kłamstwa, zwłaszcza ważnych urzędników państwowych, doprowadzą polsko-ukraińskie stosunki do ruiny.
Czy polska strona ma jakieś rozsądne propozycje? Czy będzie gotowa na kompromisy satysfakcjonujące obie strony? Czy przyniesie ze sobą plany odbudowy zniszczonych w Polsce pomników ukraińskiej pamięci narodowej? A może przyniesie zgodę na budowę pomnika Mychajły Hruszewskiego w Chełmie?
Nie, nic z tych rzeczy, wszak UPA zabijała Polaków, a Mychajło Hruszewski widział Chełm w granicach Ukrainy - to tradycyjne już polskie argumenty przeciw. Właśnie z tych powodów w Polsce odmawia się im prawa do upamiętnień. Pretekst zawsze się znajdzie…
Na cmentarzu we Lwowie, ale również na wielu innych cmentarzach w Ukrainie, również na cmentarzach żołnierzy AK, spoczywają Polacy, którzy zabijali Ukraińców i widzieli Lwów w granicach Polski. Mało tego! Bardzo wielu z nich w ogóle nie zgadzało się na istnienie ukraińskiego państwa. Ba! Nawet ukraińskiego narodu...
Niemal nikt z Polaków nie rozumie, że polskie argumenty, obiektywnie rzecz biorąc, działać mogą w obie strony. Co będzie jeśli po ukraińskiej stronie na oficjalnym szczeblu państwowym, pojawi się (parafrazując profesora Krzysztofa Szwagrzyka wiceprezesa polskiego IPN) taka wypowiedź:
W ukraińskim prawie nie ma żadnego przepisu i nigdy nie będzie, w którym państwo ukraińskie wyrażałoby zgodę na to, żeby na terenie Ukrainy honorować poprzez upamiętnienia, poprzez pomniki, formacje, na rękach których jest krew Ukraińców. Nie może być takiej sytuacji jak w Bielinie, Zasmykach czy Bindudze, gdzie cześć oddaje się żołnierzom AK, którzy mordowali Ukraińców. Nie może być miejsca dla pomników ludzi, którzy mają polska krew na rękach.
A co byłoby, gdyby w odniesieniu do każdego polskiego upamiętnienia w Ukrainie, ukraińskie samorządy, ukraińscy politycy i urzędnicy podeszli według formuły zaproponowanej przez Polaków - zarówno przez pana Szwagrzyka jak i pana Gardzińskiego. Cytujemy przewodniczącego rady miasta Chełma w kwestii pomnika Mychajly Hruszewskiego w Chełmie:
Wszyscy, którzy się wypowiadali, twierdzili zgodnie, że mieszkańcy Chełma nie są gotowi, aby taką nazwę skweru zaakceptować. Ponadto na spotkaniu pan Wilkowski przedstawił Mychajła Hruszewskiego jako historyka ukraińskiego, który Chełm widział w granicach Ukrainy i negatywnie odnosił się do Polaków. Dlatego na razie nie będziemy podejmować tej dyskusji - wyjaśnia przewodniczący rady.

http://www.supertydzien.pl/wiadomosci/141,nie-dla-skweru-...

co byłoby, gdyby ukraińska strona oszalała na punkcie polityki historycznej i poszła za przykładem strony polskiej?
Ile byłoby dzisiaj polskich pomników i cmentarzy w Ukrainie?
Który z polskich bohaterów narodowych, spoczywających w Ukrainie, nie widział Lwowa w granicach Polski?
Jak wielu tychże polskich bohaterów narodowych ma ukraińską krew na rękach?
Więc jeszcze raz:
Czy polska strona ma jakieś rozsądne propozycje? Czy będzie gotowa na kompromisy satysfakcjonujące obie strony? Czy przejdzie w końcu do konkretów i zrezygnuje z nieuczciwego politykierstwa, a rozpocznie ze strona ukraińską dialog w celu porozumienia? Czy zacznie działać dla dobra obu narodów, zamiast dążyć do osiągnięcia pozornych, ulotnych propagandowych korzyści? Póki co jesteśmy sceptykami, ale bardzo chcemy się mylić.

Zespół „Dobrodziej”
PS.
„Szczerbiec” na Cmentarzu Orląt też pojawił się wbrew polsko-ukraińskim ustaleniom i wbrew obowiązującemu prawu...