"Prawo które nie służy narodowi to jest bezprawie"

Kolejna klęska pana Z.

Można powiedzieć, że opinia publiczna przyzwyczaiła się już do podejmowanych przez Ziobrę i jego zgraję prób aresztowania czy innego prześladowania mnie. Dotychczas w tej sprawie sądy wydały już 33 orzeczenia, które wszystkie są niekorzystne dla prokuratury. Prokuratura przegrała wszystko co mogła przegrać. Nie wydano ani jednego korzystnego dla niej roztrzygnięcia. Czegoś takiego nie było w historii polskiego wymiaru sprawiedliwości. Generalnie oprócz wytykania naprawdę niezliczonych naruszeń procedury karnej wszystkie sądy łącznie z wczorajszym orzeczeniem Sądu Rejonowego dla Lublina-Zachód przedstawiały jedną, zdecydowaną ocenę zarzutów prokuratorskich: brak uprawdopodobnienia popełnienie przestępstwa.
Brak uprawdopodobnienia to jest dla prokuratury coś gorszego niż uniewinnienie, gdyż uprawdopodobnić coś jest łatwiej niż udowodnić. W realiach postępowania sądowego brak uprawdopodobnienia odpowiada umorzeniu sprawy ze względu na oczywisty brak podstaw oskarżenia. Po jednym takim orzeczeniu prokuratura winna umorzyć postępowanie. Po 33 powinny być 32 zarzuty dla tych, którzy ją dalej prowadzą.Już zresztą w jednej sprawie toczonej z mojego zawiadomienia Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi uznał, że prokuratorzy i agenci CBA powinni być ścigani w związku z podejrzeniem popełnienia szeregu przestępstw na moją szkodę.

Tak się stało, że na mojej skórze Ziobro i spółka postanowili udowodnić dokładnie po co im są sądy. Przecież gdyby sądy zostały tak podporządkowane jak prokuratura, to ja bym siedział od półtora roku w areszcie, mój majątek zostałby zamrożony, a moja kancelaria przestałaby funkcjonować. Czyli jeden głos (dosyć słyszalny) z szeregów opozycji przestałby istnieć.
Tego typu działania jakie podejmowano ostatnio wobec mnie, to jawna dyskryminacja polityczna. Niczym się ona nie różni od tego sposobu zwalczania opozycji, który występuje na Białorusi, w Turcji, czy w Rosji poza jednym: PiS ciągle nie zamienił sądów w jaczejki partyjne.
Jest jeszcze jedna przyczyna tych nieustannych ataków na mnie. Mój opór i skuteczne odpieranie wszelkich ataków powoduje, że trudno jest zastraszyć innych. Stanowi on jasny przykład, że można być skrajnym przeciwnikiem tej władzy, być poddany najgorszemu rodzajowi ataku ze strony prokuratury, służb specjalnych, nielegalnych programów podsłuchowych, telewizji rządowej, polityków najwyższego szczebla, a mimo to każdego dnia oddawać im wzajemne ciosy. Mam nadzieję i chyba tak jest, że te ciągłe klęski Ziobry w mojej sprawie bardzo utrudniają zastraszanie innych ludzi. Podejmuję tę (niechcący!) rolę z przeświadczeniem, że ze względu na okoliczności życiowe, profesję i rozpoznawalność mam atuty do obrony znacznie poważniejsze niż wielu innych.
Już niedługo PiS padnie i jestem pewien, że do tego upadku niezależność sądów przetrwa. I dzięki temu jako demokracja zwyciężymy.

Roman Giertych

Warszawski sędzia dołącza do grona twórców innowacji. "Praca polega na bezczeszczeniu pomników"



Sędzia warszawski niejaki Michał Piotrowski jest człowiekiem, jakich w dobie dynamicznie rozwijającego się świata potrzebuje Polska. Człowieka pełnego pomysłowości, czy jak się dziś mówi – innowacyjności. Takie są wymogi czasu. Potrzeba umysłów innowacyjnych, które by na lepsze zmieniały nasze życie. Ukazywały nowe horyzonty w dziedzinie technologii cyfrowej, medycyny, techniki użytkowej i innych obszarów ludzkiej wiedzy, pozwalających człowiekowi sięgać dalej, wyżej, szerzej i głębiej. Ale nie tylko. Nowe, niestandardowe rozwiązania są potrzebne w życiu społecznym i gospodarczym.

Pomysł sędziego Michała Piotrowskiego obejmuje swoim oddziaływaniem obydwie te jakże ważne dziedziny dla postępu rozwoju państwa – kwestie społeczne, jakim są miejsca nowej pracy i wprowadzanie w obieg życia finansowego zysków zdobytych w wyniku pracy właśnie. Specyficznej to prawda. Ale to właśnie charakteryzuje jej innowacyjność.

Aby nie wystawiać nadmiernie cierpliwości czytelników, powiem od razu, że sędzia Michał Nowakowski swoim orzeczeniem w istocie stał się twórcą nowego zawodu, jak się okazuje całkiem rentownego. Nie jest on dostępny dla każdego, co nie znaczy, że jest zawodem elitarnym, wymagającym daleko posuniętej specjalizacji. Do jego wykonywania nie wymaga również dużych nakładów ani przygotowań. Natomiast z pewnością preferuje ludzi w miarę sprawnych ruchowo, mających upodobania do biegania na krótkich dystansach, podskakiwania, machania, odmawiania poleceń służbom porządkowym, w rodzaju policji czy Straży Miejskiej oraz stawiania tym służbom lekkiego oporu. Nie ma wymogu perfekcji bądź wirtuozerii. Nieco sprytu i przeciętna sprawność, potrzebna do wdrapanie bądź wspięcie się na jakiś pomnik, czy postument, wystarczają całkowicie.

Praca polega na zakłócaniu uroczystości pogrzebowych i religijnych, bezczeszczeniu pomników, postumentów i innych obiektów będących dla wielu tysięcy ludzi przedmiotem ich refleksji bądź oddawania kultu.

Nie mogę pominąć dwóch ważnych kwestii, stanowiących podstawę obliczenia wynagrodzenia. Osoba wykonującą taką pracę, winna doprowadzić do tego, aby dać się zatrzymać przynajmniej na krótki czas policji.

Wydaje się, że sąd oceniając wynagrodzenie prawdopodobnie bierze pod uwagę, czy zatrudniony ma w swoim CV dowody na działalność antyrządową.

Obydwa te warunki spełniał znany warszawski działacz Komitetu Obrony Demokracji Arkadiusz Szczurek. Za wspięcie się na Pomnik Ofiar Tragedii Smoleńskiej w Warszawie i bieganie po nim, kilka dni temu sędzia Michał Piotrowski przyznał mu 4 tys. zł zadośćuczynienia. Pieniądze te, plus ewentualne odsetki, wypłaci Arkadiuszowi Szczurkowi Skarb Państwa.

Zdaniem sędziego, kwota ta jest zadośćuczynieniem za niesłuszne zatrzymanie przez policję Arkadiusza Szczurka.

Jeśli pracującemu w „zawodzie bezczeszczenia” jakichś pamiątkowych obiektów – co w istocie jest ich symboliczną dewastacją – uda się manewr z zatrzymaniem przez policję lub Straż Miejską trzy-cztery razy w miesiącu, to za taką pensję nie musi już nic innego robić.

Tak mi się wydaje.
https://wpolityce.pl/kryminal/592302-warszawski-sed...

List do Jarosława Kaczyńskiego.

Szanowny Panie!

W związku z treścią art. 199a kodeksu postępowania karnego, który uzależnia możliwość przesłuchania kogoś z udziałem biegłego używającego środków technicznych majacych na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu od zgody przesłuchiwanej osoby zwracam się do Pana o wyrażenie takiej zgody i wysłanie jej do prokuratury prowadzącej śledztwo smoleńskie.
Jakiś czas temu działając w imieniu pokrzywdzonych (rodziny oficera BOR, który ochraniał pańskiego brata) złożyłem wniosek o ponowne przesłuchanie Pana w ramach śledztwa smoleńskiego, przy wykorzystaniu tym razem urządzenia do kontroli nieświadomych reakcji organizmu (wariografu). Nie podważam złożonych przez Pana zeznań lecz pragnę dochować najwyższej staranności adwokackiej w prowadzonej już 12 lat sprawie. Pan jako ostatni Polak, który rozmawiał z kimkolwiek z samolotu TU-154 jest szczególnie cennym świadkiem, stąd oczywista potrzeba najwyższego standardu przy gromadzeniu dowodów z Pańskim udziałem.
Jestem przekonany, że nie mając nic do ukrycia zgodzi się Pan prędko na proponowane badanie. Zapewniam, że nie trwa ono długo (sam kilka razy asystowałem w takim badaniu w innych prowadzonych przez moją kancelarię sprawach). Mam również nadzieję, że nie będzie Pan miał nic przeciwko temu, aby w badaniu wzięli udział zainteresowani pokrzywdzeni lub ich pełnomocnicy.
Zwracam się w tej formie, gdyż mam nadzieję, że sprawa również publicznie przetnie wszelkie spekulacje i pozwoli Panu uciszyć pojawiające się w niektórych mediach głosy insynuujące ukrywanie treści ostatniej rozmowy z TU-154.

Liczę na szybką zgodę na badanie.

Roman Giertych
Adwokat