Początek Roku Szkolnego

Skandal na plaży z udziałem księdza. Musiała interweniować policja. Śmierć duchownego
Mandat za nieobyczajny wybryk dostał mężczyzna, który masturbował się na plaży w Świnoujściu. Sprawę nagłośniła kobieta, która uważa, że robił to na oczach m.in. dzieci, czego w rozmowie z Onetem policja nie potwierdziła. Jak potwierdziliśmy ukarany mandatem mężczyzna to ksiądz ze Szczecina. Po południu salezjanie poinformowali na swojej stronie internetowej o śmierci ks. Piotra Z. relacji świadków wynikało, że chodzi o ks. Piotra Z., salezjanina, który służył w szczecińskiej parafii. Był również katechetą w jednej ze szkół podstawowych oraz przedszkolu. Odpowiadał też za przygotowanie dzieci do pierwszej komunii.

Sondaż: 65 proc. Polaków źle ocenia rolę Kościoła w życiu publicznym
Pytania w tej sprawie skierowaliśmy do Inspektorii Pilskiej Salezjanów, bo to pod nią, a nie bezpośrednio pod kurię, podlegają salezjanie. W sobotę, w odpowiedzi na nasze pytania, Inspektoria przekazała krótkie oświadczenie. Potwierdza w nim jednoznacznie tożsamość mężczyzny z plaży w Świnoujściu.

"W związku z wydarzeniami, o których poinformowano na portalu społecznościowym >>Facebook

Uczniowie zobaczyli swój plan lekcji i złapali się za głowę. Będą chodzić na nocną zmianę. Ta szkoła w Rybniku jest tak popularna, że uczy się w niej ponad 1700 osób i otwarto aż 17 klas pierwszych.

Plan lekcji został ułożony tak, że w niektórych przypadkach zajęcia kończą się po godz. 20. Dla pierwszoklasistów do spore zaskoczenie.

— Dojeżdżam spod Rybnika autobusem. Teraz to jeszcze nie ma problemu. Ale zimą, gdy zaczną się śniegi, w domu będę w środku nocy — mówi jeden z uczniów.

Długi plan lekcji w ZST w Rybniku związany jest z ogromną liczbą uczniów. W tym roku w szkole są podwójne roczniki, co automatycznie niemal podwoiło liczbę osób trafiających do szkół ponadpodstawowych. Po drugie dyrekcji szkoły zależało na pozyskaniu najlepszych nauczycieli, w tym także specjalistów z przedmiotów branżowych.

— Przyjeżdżają do nas o 14.30 od razu ze swojego zakładu pracy, a potem prowadzą zajęcia przez 8 godzin. Uznaliśmy, że lepiej, gdyby odbywały się one z fachowcami na rynku. Mamy na przykład świetnego specjalistę z energii odnawialnej, ale może uczyć tylko w jednym dniu i od godziny 14.30 – wyjaśnia Piotr Tokarz, dyrektor szkoły.

ZST w Rybniku pierwszy raz od wielu lat otworzyła nowy kierunek technik górnictwa. Uruchomione zostało także Branżowe Centrum Umiejętności.

Źródło: Marcin Twaróg, eska.pl https://www.facebook.com/100064506234094/posts/pfbid037...

— Dyrektorzy szkół zdają się nie przyjmować do świadomości, że na lekcje religii uczęszcza coraz mniej osób. Tymczasem, o ile na początku roku w planie ucznia religia widnieje od razu, o tyle o zajęcia z etyki nie można się doprosić. No i jeszcze konkursy wiedzy o Janie Pawle II albo obowiązkowy opłatek dla całej szkoły, przyniesiony przez rozsiadającego się wygodnie w pierwszym rzędzie proboszcza, który wpadł na jasełka. Gdzie my żyjemy? — pyta tata 15-letniego Tadka.

— Jedną ze spraw, z którą zwracają się teraz rodzice, jest wymuszanie obecności w szkole podczas zajęć religii, na które uczeń nigdy nie był zapisany — mówi Dorota Wójcik, prezeska Fundacji Wolność od Religii.

RODZICE PYTAJĄ, CO MOGĄ ZROBIĆ

— Wrzesień to rzeczywiście najbardziej pracowity miesiąc dla zespołu fundacji. Najwięcej maili otrzymujemy w związku z planami zajęć, czyli z religią umieszczoną w bloku zajęć obowiązkowych. Rodzice pytają, co mogą w tej sytuacji zrobić, czy są bezradni, czy prawo to dopuszcza? Od kilku lat na naszej stronie umieszczone są wzory pism dla rodziców. Doradzamy, że można się zwrócić do dyrekcji z prośbą o zmianę planu dla konkretnego ucznia w konkretnej klasie. Szczególnie jeśli są takie sytuacje, a dzieje się to coraz częściej, że na religię zapisało się jedynie sześcioro uczniów z klasy... Nieraz zdarza się, że te sześć osób ma zajęcia ciągiem, a większa część klasy musiała spędzać czas w świetlicy, co jest absurdalne.

Dorota Wójcik zaznacza, że dyrekcje szkół mają do tego problemu różny stosunek. Czasem nie wystarczy jednorazowa prośba rodziców.

— Bywa, że wspieramy się interwencją w organie zarządzającym w kuratorium czy też nawet u Rzecznika Praw Obywatelskich — tłumaczy prezeska fundacji. — Rzecznik Praw Obywatelskich kilka lat temu wydał takie stanowisko, że rekomenduje absolutnie umieszczenie religii poza blokiem zajęć obowiązkowych, ponieważ uznaje to za dyskryminujące wobec osób, które na tę religię nie uczęszczają. Tym bardziej że szkoły nigdy nie organizują żadnych specjalnych zajęć dla tych uczniów, tylko jest to po prostu zwykłe bierne przesiadywanie na świetlicy albo w bibliotece szkolnej.

Do fundacji dzwonią bibliotekarze szkolni, którzy mówią, że czują się wyeksploatowani przez szkoły, bo cały czas opiekują się uczniami, którzy nie uczęszczają na lekcje religii. A takich uczniów są setki tysięcy.

— Bibliotekarze pytają, co mogą w tej sytuacji zrobić i jak rozmawiać z dyrekcją. Im też zależy na zmianach planu. Narzędziem, z którego dyrektorzy mogą skorzystać, a rzadko to robią, jest wystąpienie do biskupa o zmniejszenie wymiaru godzin religii, co jest możliwe.

— Kolejna sprawa, z którą zwracają się teraz rodzice, to jest wymuszanie obecności w szkole podczas zajęć religii, na które uczeń nigdy nie był zapisany. Tych zgłoszeń jest w drugiej kolejności najwięcej. Dyrektorzy nie wiedzą, jak sobie z tym poradzić, a w naszej opinii nie jest obligatoryjne przymuszanie ucznia niebiorącego udziału w lekcjach religii do tego, żeby w tej szkole pozostał, chociaż nie zapisał się na zajęcia.

— Co zresztą symptomatyczne, jeśli ktoś nie jest zapisany na lekcje etyki, nikt się nim nie interesuje, po prostu pójdzie do domu, nie musi przynosić żadnych dodatkowych oświadczeń itd. Dyrektorzy wymuszają oświadczenia na uczniach, którzy nie zapisali się na lekcje religii, co też jest pewnego rodzaju szykaną. My tak to postrzegamy, rodzice się z nami zgadzają. Piszemy do dyrektorów, że to jest działanie pozbawione podstawy prawnej, bo ustawodawca nie miał tego na myśli, żeby przymuszać kogoś do obecności w szkole w związku z tym, że nie zapisał się na jakieś dodatkowe zajęcia, to jest absurdalne.

Źródło: Anna Frydrychewicz, kobieta.onet.pl

Jedną z największych niegodziwości tej władzy jest antyrozumowa rewolucja w oświecie. Długo szukałem, do kogo można porównać Przemysława Czarnka. Ale w końcu znalazłem. Poniżej fragment mojej książki, z rozdziału "Antyedukacja".
"Gdy śledzi się Czarnkową dewastację polskiej nauki, nasuwa się skojarzenie z agronomem Trofimem Łysenką, który przez dekady piastował topowe stanowiska akademickie w Związku Radzieckim, mimo iż jego teorie były jawnie sprzeczne z nauką. Łysenko twierdził, że geny są „burżuazyjne”, a zatem ich istnienie należy odrzucić. Ogłosił też rewolucyjną metodę nawożenia roślin bez nawozu i promował technikę siania grochu zimą. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku zanegował darwinizm i stworzył nową, zgodną z bolszewicką doktryną teorię powstawania gatunków, która przewidywała nawet, że odpowiednia dieta może zmienić jeden gatunek ptaka w inny. Dziś możemy się śmiać z takich absurdalnych tez radzieckiego „uczonego”, ale to, co Czarnek wyprawia z polską nauką, jest pod wieloma względami podobne. Jak Łysenko w imię leninizmu odrzucał genetykę oraz dobór naturalny, by promować antynaukowe brednie o pokrzewkach i kukułkach, tak Czarnek w imię zdogmatyzowanego ultrakatolicyzmu odrzuca naukowy opis homoseksualizmu i działającą od lat technikę in vitro, by promować antynaukowe brednie o naprotechnologii. Czarnek, jak Łysenko, piastuje stanowisko decyzyjne w sprawach nauki, będąc jednocześnie całkowicie podporządkowany woli politbiura. W efekcie wprowadza do świata nauki tezy ideologiczne, często jawnie z nauką sprzeczne. Łysenko twierdził, że karmione gąsienicami pokrzewki przeistoczą się w kukułki, a Czarnek uważa, że homoseksualiści nie są równi „ludziom normalnym”. Teorie Łysenki przyczyniły się do spektakularnego upadku radzieckich nauk biologicznych oraz poskutkowały katastrofą rolną w radzieckim Azerbejdżanie. Teorie Czarnka już doprowadziły do marginalizacji polskich naukowców kosztem teologów i realnie pozbawiły miliony młodych Polek i Polaków rzetelnej edukacji obywatelskiej.
Dorota Łoboda zajmuje się pisowską urawniłowką w edukacji od ośmiu lat. Gdy ją pytam, co jest groźniejsze: chaos organizacyjny związany z reformami Zalewskiej czy antynaukowa ofensywa ideologiczna, przez dłuższą chwilę milczy. W końcu odpowiada, że mimo wszystko ideologizacja oświaty jest chyba bardziej niebezpieczna, bo poczyni w umysłach uczniów spustoszenie, które będzie w wielu wypadkach nieodwracalne. Ludzie kończący szkołę epoki pisowskiej rewolucji nie będą nauczeni weryfikowania informacji, samodzielnego myślenia, krytyki, współpracy, własnej autonomii. Będą bezmyślnie wierzyć autorytetom, jak wierni wyborcy. Tym samym będą całkowicie bezbronni wobec propagandy i dezinformacji – tak diabelnie ważnych problemów naszych czasów. Taki jest obraz polskiej edukacji pod rządami autorytarnej ekipy z Nowogrodzkiej. Szkody będziemy naprawiali latami." https://www.facebook.com/photo/?fbid=802762618523193&am...

https://www.facebook.com/photo/?fbid=802762618523193&am...
jedną z największych niegodziwości tej władzy jest antyrozumowa rewolucja w oświecie. Długo szukałem, do kogo można porównać Przemysława Czarnka. Ale w końcu znalazłem. Poniżej fragment mojej książki, z rozdziału "Antyedukacja".
"Gdy śledzi się Czarnkową dewastację polskiej nauki, nasuwa się skojarzenie z agronomem Trofimem Łysenką, który przez dekady piastował topowe stanowiska akademickie w Związku Radzieckim, mimo iż jego teorie były jawnie sprzeczne z nauką. Łysenko twierdził, że geny są „burżuazyjne”, a zatem ich istnienie należy odrzucić. Ogłosił też rewolucyjną metodę nawożenia roślin bez nawozu i promował technikę siania grochu zimą. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku zanegował darwinizm i stworzył nową, zgodną z bolszewicką doktryną teorię powstawania gatunków, która przewidywała nawet, że odpowiednia dieta może zmienić jeden gatunek ptaka w inny. Dziś możemy się śmiać z takich absurdalnych tez radzieckiego „uczonego”, ale to, co Czarnek wyprawia z polską nauką, jest pod wieloma względami podobne. Jak Łysenko w imię leninizmu odrzucał genetykę oraz dobór naturalny, by promować antynaukowe brednie o pokrzewkach i kukułkach, tak Czarnek w imię zdogmatyzowanego ultrakatolicyzmu odrzuca naukowy opis homoseksualizmu i działającą od lat technikę in vitro, by promować antynaukowe brednie o naprotechnologii. Czarnek, jak Łysenko, piastuje stanowisko decyzyjne w sprawach nauki, będąc jednocześnie całkowicie podporządkowany woli politbiura. W efekcie wprowadza do świata nauki tezy ideologiczne, często jawnie z nauką sprzeczne. Łysenko twierdził, że karmione gąsienicami pokrzewki przeistoczą się w kukułki, a Czarnek uważa, że homoseksualiści nie są równi „ludziom normalnym”. Teorie Łysenki przyczyniły się do spektakularnego upadku radzieckich nauk biologicznych oraz poskutkowały katastrofą rolną w radzieckim Azerbejdżanie. Teorie Czarnka już doprowadziły do marginalizacji polskich naukowców kosztem teologów i realnie pozbawiły miliony młodych Polek i Polaków rzetelnej edukacji obywatelskiej.
Dorota Łoboda zajmuje się pisowską urawniłowką w edukacji od ośmiu lat. Gdy ją pytam, co jest groźniejsze: chaos organizacyjny związany z reformami Zalewskiej czy antynaukowa ofensywa ideologiczna, przez dłuższą chwilę milczy. W końcu odpowiada, że mimo wszystko ideologizacja oświaty jest chyba bardziej niebezpieczna, bo poczyni w umysłach uczniów spustoszenie, które będzie w wielu wypadkach nieodwracalne. Ludzie kończący szkołę epoki pisowskiej rewolucji nie będą nauczeni weryfikowania informacji, samodzielnego myślenia, krytyki, współpracy, własnej autonomii. Będą bezmyślnie wierzyć autorytetom, jak wierni wyborcy. Tym samym będą całkowicie bezbronni wobec propagandy i dezinformacji – tak diabelnie ważnych problemów naszych czasów. Taki jest obraz polskiej edukacji pod rządami autorytarnej ekipy z Nowogrodzkiej. Szkody będziemy naprawiali latami."
==========
Książka w papierze pojawi się dokładnie za tydzień, w ebooku zapewne nieco wcześniej. W przedsprzedaży można ją kupić tu:

Jedną z największych niegodziwości tej władzy jest antyrozumowa rewolucja w oświecie. Długo szukałem, do kogo można porównać Przemysława Czarnka. Ale w końcu znalazłem. Poniżej fragment mojej książki, z rozdziału "Antyedukacja".
"Gdy śledzi się Czarnkową dewastację polskiej nauki, nasuwa się skojarzenie z agronomem Trofimem Łysenką, który przez dekady piastował topowe stanowiska akademickie w Związku Radzieckim, mimo iż jego teorie były jawnie sprzeczne z nauką. Łysenko twierdził, że geny są „burżuazyjne”, a zatem ich istnienie należy odrzucić. Ogłosił też rewolucyjną metodę nawożenia roślin bez nawozu i promował technikę siania grochu zimą. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku zanegował darwinizm i stworzył nową, zgodną z bolszewicką doktryną teorię powstawania gatunków, która przewidywała nawet, że odpowiednia dieta może zmienić jeden gatunek ptaka w inny. Dziś możemy się śmiać z takich absurdalnych tez radzieckiego „uczonego”, ale to, co Czarnek wyprawia z polską nauką, jest pod wieloma względami podobne. Jak Łysenko w imię leninizmu odrzucał genetykę oraz dobór naturalny, by promować antynaukowe brednie o pokrzewkach i kukułkach, tak Czarnek w imię zdogmatyzowanego ultrakatolicyzmu odrzuca naukowy opis homoseksualizmu i działającą od lat technikę in vitro, by promować antynaukowe brednie o naprotechnologii. Czarnek, jak Łysenko, piastuje stanowisko decyzyjne w sprawach nauki, będąc jednocześnie całkowicie podporządkowany woli politbiura. W efekcie wprowadza do świata nauki tezy ideologiczne, często jawnie z nauką sprzeczne. Łysenko twierdził, że karmione gąsienicami pokrzewki przeistoczą się w kukułki, a Czarnek uważa, że homoseksualiści nie są równi „ludziom normalnym”. Teorie Łysenki przyczyniły się do spektakularnego upadku radzieckich nauk biologicznych oraz poskutkowały katastrofą rolną w radzieckim Azerbejdżanie. Teorie Czarnka już doprowadziły do marginalizacji polskich naukowców kosztem teologów i realnie pozbawiły miliony młodych Polek i Polaków rzetelnej edukacji obywatelskiej.
Dorota Łoboda zajmuje się pisowską urawniłowką w edukacji od ośmiu lat. Gdy ją pytam, co jest groźniejsze: chaos organizacyjny związany z reformami Zalewskiej czy antynaukowa ofensywa ideologiczna, przez dłuższą chwilę milczy. W końcu odpowiada, że mimo wszystko ideologizacja oświaty jest chyba bardziej niebezpieczna, bo poczyni w umysłach uczniów spustoszenie, które będzie w wielu wypadkach nieodwracalne. Ludzie kończący szkołę epoki pisowskiej rewolucji nie będą nauczeni weryfikowania informacji, samodzielnego myślenia, krytyki, współpracy, własnej autonomii. Będą bezmyślnie wierzyć autorytetom, jak wierni wyborcy. Tym samym będą całkowicie bezbronni wobec propagandy i dezinformacji – tak diabelnie ważnych problemów naszych czasów. Taki jest obraz polskiej edukacji pod rządami autorytarnej ekipy z Nowogrodzkiej. Szkody będziemy naprawiali latami."