Początek Roku Szkolnego

Life Press

Szanowny Panie Prezydencie, ja, Anna Maria Wesołowska, sędzia w stanie spoczynku, proszę, aby zawetował Pan ustawę „Lex Czarnek”. Kochani rodzice, nauczyciele, uczniowie - dołączcie się!
Od ponad dwudziestu lat zajmuję się edukacją prawną. Wtedy, kiedy jeszcze wszyscy śpią, wsiadam w samochód (bez kierowcy) i jadę, nieraz setki kilometrów do miejsc, gdzie trudno dotrzeć: Stare Juchy, Kańczuga, Bezledy i wiele innych na mapie Polski. Z dziećmi, młodzieżą, nauczycielami i rodzicami rozmawiamy nie tylko o zasadach odpowiedzialności, prawach i obowiązkach, ale również o wartościach, którymi powinniśmy kierować się w życiu. Zależy mi, abyśmy stali się społeczeństwem obywatelskim, zwróconym ku sobie i Państwu. Bez podziału na MY i WY.
Byłam w szkole Pana małżonki, gdy jeszcze uczyła języka niemieckiego, byłam w Pałacu Prezydenckim, już na zaproszenie Pierwszej Damy na spotkaniu z młodzieżą na temat hejtu. Padały tam dobre i mądre słowa.
Przypomniały mi sytuację sprzed wielu lat, gdy miałam wykład w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie uroczystego obiadu, jedna pani profesor powiedziała, że gdy zostanie Pan Prezydentem (czyli było to jeszcze przed wyborami), to nie będzie źle, bo Agatka pochodzi z rodziny reprezentującej najwyższe wartości. Dlatego mam nadzieję, że nie będzie źle, że ustawa, która zniszczy polską szkołę, nie wejdzie w życie.
Przez wiele lat spotykałam się z kuratorami oświaty, zastanawialiśmy się wspólnie, jak wspomóc szkoły. Nie chcieli być nadzorcami, tylko przyjaciółmi. Za promowanie społecznych aspektów prawa, otrzymałam Złoty Medal Akademii Polskiego Sukcesu oraz Złoty Krzyż Zasługi. Młodzież mi ufa. Nie mogę milczeć, gdy coś jej zagraża. Nasze dzieci potrzebują wsparcia, poczucia bezpieczeństwa, a nie nadzorcy. Mądre przysłowie mówi: „żeby wychować dziecko, potrzebna jest cała wioska” - nauczyciele, rodzice, społeczność lokalna, a nie osoba z zewnątrz nie mająca pojęcia o rzeczywistych problemach danej placówki.
Zdaję sobie sprawę, że sytuacja Głowy Państwa nie jest dzisiaj łatwa. Nie jestem naiwną blondynką w sędziowskiej todze. Nie miałam oporów, gdy orzekałam w głośnych sprawach gospodarczych z okresu PRLu, chociaż dotyczyły pupilków ówczesnej władzy (dzisiaj nie mogę uwierzyć, że nie przeniesiono mnie za karę na prowincję), wymierzałam sprawiedliwość zorganizowanym grupom przestępczym, przesłuchiwałam świadków koronnych, wyrażałam zgodę na podsłuchy (gdy zachodziło niebezpieczeństwo porwania dziecka czy zagrożenie innym kryminalnym przestępstwem), badałam korupcję w szeroko pojętym wymiarze sprawiedliwości. Współpracowałam z wieloma służbami przy projekcie Ustawy o czynnościach operacyjnych, byłam społecznym doradcą kilku Ministrów Sprawiedliwości w Radzie do spraw pokrzywdzonych przestępstwem. Zależało mi na ludziach i do dzisiaj mi zależy. Mam nadzieję, że szacunek dla polskiej rodziny, polskich dzieci i samego siebie, pozwoli Panu Prezydentowi podjąć słuszną decyzję.
Czy mam obawy? Mam. Przypomniały mi się słowa rosyjskiej dziennikarki: „Czasem wybór, po prostu nie istnieje. Autorytarny system panujący w Rosji uformował się w latach 90tych. Żyjąc w nim trzeba włożyć ogromny wysiłek, jeśli się chce pozostać uczciwym i dokonać prawidłowych wyborów. A zło dzieje się bez żadnego wysiłku. Wystarczy tylko przymknąć oczy. Od obywateli wymaga się lojalności, za nią można w Rosji kupić wszystko. Lojalny obywatel jest nagradzany. Ale niech ma się na baczności. System i o niego może się upomnieć. I przemieli go jak maszynka mięso”. (Tygodnik Powszechny nr 40/2021 r.) Całe szczęście, że żyjemy w Polsce. Zakończę dziesiątym przykazaniem z dekalogu prof. Ewy Łętowskiej skierowanym do sędziów: „Bądź Wielki”.
Sędzia Anna Maria Wesołowska

Francuska lewica znowu w akcji. Adopcja dla par bez ślubu oraz par homoseksualnych stała się faktem!

Francuscy deputowani przegłosowali rozszerzenie dostępu do adopcji. Co to oznacza? Od teraz, dzieci będą mogły być adoptowane przez pary niebędące w formalnym związku - w tym również pary homoseksualne...
We wtorek 8 lutego podczas Zgromadzenia Narodowego odbyło się głosowanie w sprawie rozszerzenia dostępu do adopcji. Co więcej, było to już ostatnie głosowanie w tej sprawie.
Jak głosowano?

Propozycję zainicjowaną przez lewicową francuską deputowaną Monique Limon przyjęto 96 głosami za i 15 przeciw.

Projekt ustawy został pierwotnie zgłoszony w 2020 roku, ale członkowie obu izb francuskiego parlamentu nie potrafili dojść wówczas do porozumienia. Prawicowa większość w Senacie, wyższej izbie francuskiego parlamentu, twierdziła, że tekst projektu jest sprzeczny z panującą do tej pory zasadą „dawania rodziny dziecku, a nie odwrotnie”.

We Francji wygląda to jednak trochę inaczej, gdyż to do Zgromadzenia Narodowego, niższej izby parlamentu, należy ostatnie słowo, gdy projektu ustawy nie otrzyma poparcia obu izb.
Nowe prawo - co się zmieniło?

Kluczowym punktem zaproponowanym w projekcie ustawy jest możliwości adopcji przez pary, które nie są w związku małżeńskim, co według deputowanej Coralie Dubost ma położyć kres „dyskryminacji związków lub rodzicielstwa LGBT”.

Większość prawicowych deputowanych sprzeciwiała się temu projektowy, gdyż ich zdaniem małżeństwo jest "najbezpieczniejszym środowiskiem dla dziecka".

Z kolei, posłowie lewicowi, tacy jak wspomniana Monique Limon - inicjatorka pomysłu, podkreślali, że małżeństwo „nie jest gwarancją stabilności” dla dziecka.

Do tej pory adopcja we Francji była "dostępna" tylko dla małżeństw i osób samotnych. Nowy projekt ustawy otworzy możliwość adopcji dla par, które nie są w formalnym związku, ale mieszkają razem, jak również dla par, które zarejestrowały tzw. PACS, czyli „cywilny pakt solidarności”.

PACS, który obowiązuje tylko we Francji, definiowany jest jako forma związku cywilnego pomiędzy dwoma dorosłymi osobami. Pakt został uchwalony przez francuski parlament w październiku 1999 roku, głównie jako sposób na prawne uznanie par tej samej płci.
Od tego czasu jednak, inny projekt ustawy przyjęty przez Zgromadzenie Narodowe w maju 2017 roku stanowi, że można nazwać „małżeństwem” związek osób tej samej płci. Zalegalizowana została również adopcja dla tych par.

Nowa ustawa, która została uchwalona we wtorek ma na celu jeszcze bardziej ułatwić adopcję dzieci przez pary jednopłciowe.

Na tym nie koniec. W projekcie zawarto zmianę minimalnego wieku wymaganego do zostania rodzicem zastępczym, który został obniżony z 28 do 26 lat. Ponadto, zmniejszono minimalny czas trwania wspólnego pożycia pary z dwóch lat do jednego roku.
https://niezalezna.pl/429576-francuska-lewica-znowu-...

Absurd za absurdem... Najpierw „drag queen", a teraz „drag kid". Co będzie następne?

Lewicowi ideolodzy nie cofną się przed niczym promując swoje ideę, coraz częściej angażując w nie dzieci. Obecnie 14-letni Desmond Napoles, mając 5 lat, dostał od swojej mamy strój Elsy z bajki "Krainy lodu". Oprócz tego, niemalże nałogowo oglądał z nią reality show, pokazujący pracę "drag queen". W wieku 11 lat stał się sławny jako... pierwszy w historii "drag kid".
Nastoletni chłopiec posługuje się „pseudonimem scenicznym” Desmond Is Amazing. Ponadto, wydał singiel oraz napisał książkę dla dzieci, w której opisuje historię swoją i ruchu LGBT.
"Uzależniony od drag" - brzmi jak choroba

W krótkim reportażu o chłopcu, wyprodukowanym w zeszłym roku przez PinkNews, portal skierowany do społeczności LGBT, Desmond opowiedział dokładnie swoją historię.

"Kiedy byłem młodszy, moja mama oglądała „RuPaul’s Drag Race” i ja też oglądałam go razem z nią. Używałem potem przypadkowych materiałów, które znalazłem w domu, takich jak pościel, jak peruki lub jak sukienki, aby wyglądać jakbym miał długą elegancką suknię. Po tym w 2013 roku moja mama dała mi strój Elsy z „Frozen” i pozwoliła mi pójść w paradzie Halloween i to było to. Byłem uzależniony od drag"

– opowiadało dziecko.

„RuPaul’s Drag Race” to amerykański program reality show, emitowany w stacji VH1. O tytuł „kolejnej amerykańskiej supergwiazdy drag” konkurują mężczyźni przebrani za kobiety, ubrani w bardzo wyzywające kreacje i w prowokującym makijażu.


"To co kocham w drag to to, że czuję się pewny siebie i to jest sztuka i możesz być po prostu kreatywny. [Drag] może być używany do manifestowania deklaracji, np. deklaracji politycznych, deklaracji kontrowersyjnych lub nawet deklaracji pozytywnych. Jest wiele deklaracji, które drag może manifestować"

– stwierdził 13-latek.

5-latek na paradach równości

Rodzice - Wendylou i Andrew Napoles zabierali chłopca już w wieku 5 lat na nowojorskie parady równości, jednak gdy kilka lat później chłopiec zaczął przejawiać swoje zainteresowania związane m.in. z przebieraniem się za kobietę, byli w szoku. Jak tłumaczy Desmond, w pewnym momencie rodzice zabrali go na wizytę u terapeuty.

Terapeuta jednak powiedział rodzicom "kolorowego dziecka", żeby nie zachęcali go do takich zachowań, ale i go nie zniechęcali. Stwierdził, że mają pozwolić chłopcu robić, co mu się podoba, bo „może to tylko faza”, która za jakiś czas minie.

Nasuwa się zatem pytanie... Po co zabierali kilkuletnie dziecko na parady równości?
Nieoczekiwany zwrot akcji

Rodzice chłopca szybko zmienili jednak zdanie. Z wizyty u terapeuty, wylądowali w... serii reklam nowojorskiej parady równości. Matka chłopca mówiła o tym, jakim wspaniałym doświadczeniem dla wtedy 7-letniego chłopca jest udział w wydarzeniu promującym środowiska LGBT i ideologię gender.

"Jako mama dziecka, które jest genderfluid, widzieć go na paradzie, jak jest w stanie być sobą, to najwspanialszy prezent, jaki można dostać"
To nie wszystko...

Co więcej, Desmond wystąpił cztery lata temu w programie „Good Morning America” na antenie CBC. Na widowni siedzieli między innymi - jego rodzice. Prowadzący program postanowili zrobić chłopcu niespodziankę i zaprosili trzech znanych „drag queen”, którzy dali mu prezenty: zestaw kosmetyków do makijażu, karnet na lekcje tańca w szkole jednego z mężczyzn i tęczowe ubrania... Świetny prezent jak dla dorastającego chłopca, nieprawdaż?

"To naprawdę porusza mnie do głębi, że są tam inne dzieci, do których on dociera i one go słuchają, a on wpływa na nie, aby były sobą"

– powiedziała mama Desmonda, Wendylou w materiale wyemitowanym w telewizji CBC.
"Jestem z niego dumny" - czy na pewno jest z czego?

"Jestem z niego bardzo dumny. Jestem dumny, że tak wcześnie odnalazł swoją ścieżkę"

– stwierdził ojciec chłopca.

Nastolatek twierdzi, że bycie „drag” jest dla każdego – „stuletni mężczyzna może to robić lub stuletnia kobieta może to robić”. Według niego - rasa, płeć, czy „sposób identyfikacji” nie mają znaczenia, bo „drag to sztuka i możesz po prostu robić swoje i być sobą”.
Im dalej, tym coraz gorzej...

Jak donosił LifeSiteNews, w zeszłym roku chłopiec wystąpił też przebrany za piosenkarkę Gwen Stefani w barze dla gejów i społeczności LGBT w Nowym Jorku, gdzie tańczył „półnagi” przed publicznością, która rzucała w niego banknotami, jak w striptizera.

"To się nazywa pedofilia. Jego rodzice powinni zostać aresztowani, a bar powinien zostać zamknięty"

– napisał oburzony użytkownik Twittera.

Po tym, jak informacja o występie 10-latka (niektórzy podają, że chłopiec miał już 11 lat) rozprzestrzeniła się w internecie, nie tylko konserwatyści grzmieli przeciwko wykorzystywaniu nieletniego.

"11-latkowie są zbyt młodzi, by występować w barach. To nie powinno być legalne"

– napisała osoba, która określa się jako „liberalny demokrata”.

Inna osoba zwróciła zaś uwagę na to, że mama Desmonda opublikowała niedawno wpis w internecie, w którym mówi, że jej syn ma autyzm i trudności w kontaktach z ludźmi.

"Dlaczego oni wykorzystują w ten sposób własne dziecko? To jest chore"

– dodał użytkownik Twittera, według LifeSiteNews.

https://niezalezna.pl/427882-absurd-za-absurdem-najp...