Mińsk wolny od Tuska

Nie ma osoby, która pod koniec 2023 r. powinna być trzymana dalej od władzy w Polsce, niż Donald Tusk



Jako premier rządu państwa frontowego, odgrywającego kluczową rolę w powstrzymywaniu morderczych planów Putina, szef PO byłby katastrofą.

Chyba nie zdajecie sobie sprawy, że spotykamy się tu nie tylko z byłym premierem Polski, ale z jednym z największych polityków na świecie – zagaił mężczyzna z Czeladzi (sam tak o sobie powiedział) podczas spotkania z Donaldem Tuskiem w Sosnowcu. „Jeden z największych” odpowiedział, że jest tym bardzo wzruszony. Ale nawet to wzruszenie nie sprawi, że mu „odbije”. W tournée Donalda Tuska ten przejaw megalomanii to tylko zabawna aberracja. Znacznie gorsze jest to, co „jeden z największych” proponuje Polakom podczas tego tournée. Jak postrzega rzeczywistość i co mogłoby wynikać z jego powrotu do władzy.

Jedynym problemem „jednego z największych” jest rządzące Prawo i Sprawiedliwość oraz Jarosław Kaczyński. Rzeczywistość dla Tuska nie istnieje. A najbardziej nie istnieje to, co dla Polski najbardziej niebezpieczne, czyli agresja Rosji na Ukrainę, stanowiąca dla nas ogromne zagrożenie. Ale nie dla Tuska. Można to zrozumieć, gdy się pamięta, że Rosja i Putin to dla przewodniczącego Platformy Obywatelskiej właściwie fascynacja. Poczynając od jego pierwszej wizyty w Moskwie w roli premiera (w lutym 2008 r.) przez reset, „dobrą” rosyjską ropę i gaz, uznawanie rosyjskiego kapitału za tak samo dobry jak każdy inny, bliskość i zrozumienie okazywane 1 września 2009 r. na sopockim molo po słynne piąstki i oddanie widoczne w spojrzeniu wieczorem 10 kwietnia 2010 r. na pobojowisku w Smoleńsku.

Nie jest niczym zaskakującym, że Tusk nie budził w Rosji żadnych negatywnych reakcji: jako premier RP, jako przewodniczący Rady Europejskiej, jako szef Europejskiej Partii Ludowej, jako szef Platformy Obywatelskiej. To był i jest „nasz człowiek w Warszawie”. Źli i atakowani są prezydent Andrzej Duda, prezes Jarosław Kaczyński, premier Mateusz Morawiecki, ale nie Donald Tusk. A sojusznik Putina, białoruski satrapa Aleksander Łukaszenka, wręcz czeka na powrót Tuska do władzy.

„Jeden z największych” został przez Putina, jego służby i jego propagandę kompletnie obezwładniony, skoro w politycznej aktywności Tuska wojna przeciw Ukrainie (i całemu Zachodowi, w tym Polsce) praktycznie nie istnieje. Kreml takie osoby traktuje jak swoje aktywa, a nie przeciwników. A najciekawsze jest to, że Tusk nie dostrzega zagrożeń i wpływu wojny na polską gospodarkę, na inflację, na nastroje społeczne, na przyszłość młodego pokolenia, o które podczas swego tournée tak się podobno troszczy.

Tylko człowiek, który przez lata nie widział w Rosji żadnego zagrożenia (chyba nadal nie widzi) i odegrał w Smoleńsku rolę wyjątkowo użytecznego „pacana” (to określenie jest cytatem z brytyjskiego „The Sun”) może uprawiać politykę tak, jakby nie było wojny, nie było Rosji, nie było Putina, nie było ogromnych zagrożeń dla Polski. To wszystko istnieje, a „jeden z największych” pozostaje w sielankowym nastroju, burzonym wyłącznie przez PiS i Jarosława Kaczyńskiego.

Ciarki przechodzą po plecach, gdy wyobrazić sobie, że sytuacja na wschodzie się zaostrza, zagrożenia dla Polski stają się radykalne, a na czele rządu stoi człowiek kompletnie obezwładniony, wyłączony, zachowujący się tak, jakby oglądał jakiś film. Ktoś taki w państwie frontowym, najważniejszym w Europie, gdy chodzi o rolę w pomaganiu Ukrainie, byłby najwspanialszym prezentem, jaki Putin mógłby sobie wymarzyć. Tym bardziej że nie można mieć złudzeń, iż wszystkie rozmowy z Putinem w cztery oczy zostały nagrane. Że na Łubiance mają takie dossier „jednego z największych”, iż można przebierać w materiałach nadających się do wykorzystania.

Nie to, żeby wszystkie sprawy, którymi Tusk zajmuje się podczas swego tournée były dla Polaków kompletnie nieważne. Chodzi o to, że zajmowanie się nimi nie zmienia statusu „jednego z największych” jako człowieka absolutnie dla Polski groźnego. Właśnie przez to, jaki ma problem z Rosją i Putinem, jak się zachowuje podczas wojny, jak działał będąc premierem RP i przewodniczącym Rady Europejskiej. W tym sensie Tusk to tykająca bomba. Wszystko inne schodzi na dalszy plan. Bo ta bomba tyka w sprawach dla Polski i Polaków najważniejszych.

„Jeden z największych” celowo zajmuje się kwestiami socjalnymi, flirtuje z kobietami, młodzieżą, seniorami, żeby przykryć sprawę fundamentalną, czyli to, że się nie nadaje na premiera Polski. Wcześniej też się nie nadawał, ale jako szef rządu państwa frontowego, odgrywającego kluczową rolę w powstrzymywaniu morderczych planów Putina byłby katastrofą. A jeśli nie zdaje egzaminu w tak fundamentalnej sprawie i pamięta się o tych taśmach z rozmowami oraz o tym dossier na Łubiance, to wniosek może być tylko jeden: nie ma większego nieszczęścia, większego zagrożenia, większej kompromitacji niż Donald Tusk wracający do władzy. Wracający w czasie, gdy rozstrzygał się będzie nie tylko los Ukrainy, ale też Polski, Europy i świata. Nie ma osoby, która pod koniec 2023 r. powinna być dalej trzymana od władzy w Polsce, niż „jeden z największych”.
https://wpolityce.pl/polityka/639926-tusk-powinien-...

1. Donald Tusk kontynuuje objazd po kraju i na publicznych spotkaniach z wyborcami, coraz częściej zdarzają mu się wypowiedzi, które są dokładnym zaprzeczeniem tych wcześniejszych, nawet tych sprzed kilku dni.

Ostatnio wychwycono takich kilka: PiS nie wybuduje muru na granicy z Białorusią, to będzie pisowski „wał”, teraz mówi, że nie tylko nie był murowi przeciwny ale cieszy się, że powstał, teraz mówi, że był inicjatorem budowy Baltic Pipe, a w roku 2008 mówił, że gaz norweski nie jest potrzebny, bo mamy kontrakt rosyjski, a w tych dniach na jednym spotkaniu cytował dekalog i mówił, że żaden katolik nie może głosować na PiS, a na innym stwierdził, że jeżeli Platforma dojdzie do władzy, przeprowadzi ustawę o zalegalizowaniu aborcji do 12 tygodnia życia dziecka.

Właśnie na jednym z ostatnich spotkań rzucił jakby od niechcenia, samorządy dostają od rządu ochłapy, biegają urzędnicy i rozdają samorządowcom jakieś karteczki, na których wypisane są jakieś sumy, ale to dla nich nie ma żadnego finansowego znaczenia.

2. Tak się składa, że samorządy w okresie 2021-2022 otrzymały o rządu blisko 100 mld zł środków na inwestycje, z Funduszu Dróg Samorządowych, kwotę ponad 16 mld zł, a z Rządowego Programu Inwestycji Strategicznych i innych środków, kwotę ponad 80 mld zł.

Jak usłyszałem ostatnio na otwartych spotkaniach z wyborcami od samorządowców i to wcale nie związanych z PiS-em, ostatnie 2 lata to istny „deszcz” pieniędzy rządowych przekazywanych do samorządów na inwestycje.

Samorządy gminne, które do tej pory mogły przeznaczyć na inwestycje z własnych środków kwotę około 1 mln zł rocznie, teraz mają budżety inwestycyjne rzędu 50 mln zł rocznie, a więc 50-krotnie większe, co pozwala realizować duże projekty, o których do tej pory mogli tylko pomarzyć (np. niezwykle kosztowne, oczyszczalnie ścieków i sieci kanalizacyjne).

Dobrze byłoby, żeby Donald Tusk dotarł do takich gmin i ich włodarzom ale i mieszkańcom, rzucił w twarz, że pieniądze inwestycyjne, które otrzymują od rządu w ciągu ostatnich lat, to ochłapy.

3. Przypomnijmy, że pod koniec października 2021 roku w ramach I konkursu przyznano środki 2785 jednostkom samorządu terytorialnego, (a więc otrzymało je aż 97% wszystkich samorządów), zaakceptowano ponad 4 tysiące projektów zgłoszonych przez samorządy na łączną kwotę wynoszącą ponad 23 mld zł.

Najwięcej środków przyznano wtedy w ramach priorytetu I, były to 2764 inwestycje na łączną kwotę blisko 17,2 mld zł, w ramach priorytetu II, zaakceptowano 832 inwestycje na kwotę 4,5 mld zł, w ramach priorytetu III, 399 inwestycji na łączną kwotę 2,1 mld zł i wreszcie w ramach priorytetu IV, 45 inwestycji na kwotę 163 mln zł.

Najwięcej środków samorządy przeznaczyły na infrastrukturę drogową bo aż 11,3 mld zł, infrastrukturę wodno-kanalizacyjnej 4,8 mld zł, na infrastrukturę turystyczną 1,4 mld zł, a na infrastrukturę edukacyjna 1,1 mld zł.

4. Z kolei pod koniec maja 2022 roku rozstrzygnięto II edycję tego konkursu, w którym zaakceptowano do finansowania blisko 5 tysięcy wniosków (dokładnie 4989) na sumę blisko 30 mld zł, a dofinansowanie otrzymały wszystkie samorządy, które zdecydowały aplikować o rządowe wsparcie finansowe.

Podobnie jak w I konkursie największym zainteresowaniem cieszyło się pozyskanie wsparcia dla budowy dróg (47,3% zaakceptowanych wniosków), infrastruktura wodno-kanalizacyjna (16,1% zaakceptowanych wniosków), infrastruktura sportowa (8,3%), infrastruktura edukacyjna (6,9%), infrastruktura społeczna (4,7%) i kolejne to efektywność energetyczna (2,9%) i odnawialne źródła energii (2,7%), inwestycje kulturalne (2,5%) i inne rodzaje inwestycji (8,6%).

Za te środki ma powstać lub zostać wyremontowanych między innymi: 3,5 tys. km dróg, ponad 5 tys. km chodników, ponad 600 km ścieżek rowerowych, ponad 90 żłobków, ponad 700 szkół, ponad 100 siłowni plenerowych oraz ponad 20 budynków i infrastruktury towarzyszącej dla Ochotniczych Straży Pożarnych.

5. Trzecia edycja konkursu dotyczyła gmin na terenie których znajdowały na się PGR-y, te samorządy otrzymały wsparcie na inwestycje infrastrukturalne ok 3 mld zł, czwarta natomiast gmin o charakterze uzdrowiskowym, te gminy aplikowały o nieduże środki w wysokości ok. 0,24 mld zł.

Z kolei w piątej edycji konkursu bezzwrotne wsparcie finansowe uzyskały 52 inwestycje realizowane przez samorządy (gminy, powiaty i województwa) na terenie wszystkich 16 województw, głównie polegające na uzbrojeniu technicznym terenów, bądź budowie dróg dojazdowych związanych z rozwojem stref przemysłowych na ich terenach.

Przyznano dotacje o łącznej wartości blisko 5 mld zł, przy czym największe wnioski opiewają na kwoty 250 mln zł, najmniejsze kilkunastu milionów złotych, dotacje te mogą pokryć do 98% kosztów realizacji tych inwestycji (minimalny wkład samorządów to tylko 2% wartości realizowanych inwestycji).

6. Jak już wspomniałem, było także wsparcie wynoszące ponad 16 mld zł z Funduszu Dróg Samorządowych, a także inne formy wsparcia przekazane samorządom pod koniec poprzedniego roku, łącznie blisko 100 mld zł środków o charakterze inwestycyjnym.

Jest to najwyższe w historii istnienia samorządów po roku 1990 wsparcie inwestycji samorządowych przez rząd i aż dziw bierze, że przywódca największej partii opozycyjnej, w trwającej kampanii wyborczej, nazywa je ochłapami.
Zbigniew Kuźmiuk/salon24.pl
https://www.fronda.pl/a/Kuzmiuk-100-mld-zl-na-inwest...