Mińsk Mazowiecki Miastem LGBT

Marta Lempart: Chcemy pełnych praw dla tęczowych rodzin. Równości małżeńskiej i możliwości adopcji dzieci
W Polsce dużo jest kampanii o tym, że tęczowe rodziny istnieją, ale my chcemy, by te rodziny miały pełne prawa. Teraz ich nie mają i ten błąd musi zostać naprawiony – mówi jedna z liderek Strajku Kobiet Marta Lempart.
Data publikacji: 08.02.2022, 08:57

Renata Kim
RENATA KIM

W Polsce dużo jest kampanii o tym, że tęczowe rodziny istnieją, ale my chcemy, by te rodziny miały pełne prawa. Teraz ich nie mają i ten błąd musi zostać naprawiony – mówi jedna z liderek Strajku Kobiet Marta Lempart.

Marta Lempart w podcaście Renaty Kim Codziennie coming out
Fot.: Newsweek.pl
Podziel się Tweetnij
Dostaję furii, kiedy ktoś mi mówi, że mam mieć związek „jakiś tam”. Ja chcę mieć ślub, małżeństwo. A jak będę chciała mieć dzieci, to chcę mieć rodzinę. Nigdy nie zgodzę się z tym, że jestem gorszą osobą i ktoś może mi mówić, ile mogę mieć wolności. Ja nikomu niczego nie bronię, nie jestem z Ordo Iuris, by mówić komuś, z kim się może wiązać, a z kim nie, więc niech społeczeństwo też się ode mnie odczepi. Bo społeczeństwo robi to, co chce i jak chce, i ja też bym tego chciała.

WIELKI ZAWÓD
Zawiedli nas wszyscy ci, którzy uważali, że życie i potrzeby ludzi są mniej ważne niż ich paniczny strach przed Kościołem katolickim. Zawodzą nas ci, którzy mając do wyboru stawanie po stronie ludzi czy po stronie fundamentalistów religijnych, wybierają tych drugich. Każdy rząd miał wybór, czy być po stronie społeczeństwa, czy po stronie Kościoła katolickiego i każdy stanął po stronie Kościoła. O to mi właśnie chodzi, kiedy mówię, że nie jesteśmy świeckim państwem. Głos panów z Kościoła katolickiego liczy się bardziej niż głos społeczeństwa.

W sprawie aborcji zaszła ostatnio zmiana. Rok temu Platforma Obywatelska opowiedziała się za aborcją, na skutek naszych protestów. Okazało się, że ja jestem bardziej przerażająca niż arcybiskup Jędraszewski, Strajk Kobiet jest bardziej przerażający niż Episkopat, a uczestnicy protestów bardziej przerażający niż zagorzali katolicy. Politycy boją się nas bardziej niż Kościoła i tylko to działa. To jest droga do świeckiego państwa.

Musimy wywierać presję na polityków i oni muszą się nas trochę bać. Trzeba zrobić coś, by klasa polityczna wreszcie zaczęła służyć ludziom, a nie sobie wzajemnie i Kościołowi. Nie wierzę, że nagle pojawi się nowa partia i coś zmieni, bo każda partia się z czasem demoralizuje. Potrzebujemy jednak, by wszystkie realizowały postulaty ludzi, których reprezentują. I to my jesteśmy tymi, którzy są w stanie coś z tym zrobić. Może nam się nie udać, ale nie wyobrażam sobie, że nie spróbujemy. Bo ryzyko jest ogromne. Jeśli nam się nie uda, to te osoby, które były na protestach, po prostu nie pójdą na wybory.

KOCHAJĄCA RODZINA
Miałam dwa etapy, gdy zrozumiałam, że jestem lesbijką – świadomy i nieświadomy. Nieświadomy polega na tym, że jestem z tego nieszczęsnego pokolenia, które nie miało pojęcia, jak szukać informacji, kim się jest. Mam za sobą straszliwą serię porażek, polegającą na tym, że próbowałam umawiać się z chłopakami. Próbowałam się dostosować i robić to, co wszyscy. Ale mnie to nie interesowało, nie cieszyło i wcale mi to nie wychodziło. Dobrze, że młodzi ludzie dziś tego nie mają i wiedzą, że mogą być LGBT.

Świadomy etap był typowy dla mojego pokolenia. Poznałam dziewczynę, zakochałam się i stworzyłyśmy związek. Wtedy zaczęłam sobie uświadamiać, że może było to już we mnie wcześniej, ale ja nie dopuszczałam do siebie tej myśli. Przed pierwszą dziewczyną w ogóle nie myślałam o tym, że mogę być lesbijką, a kiedy już ją miałam, odkryłam, że wszystko jest na swoim miejscu.

Nie jestem wychowana w typowy, polski, katolicki sposób. Nie serwowano mi tego, co serwuje się dziewczynkom w Polsce. Mój tata jest przekonany, że jestem najładniejsza, najmądrzejsza i najlepsza w tym, co robię, a moja mama bardzo mocno o mnie walczy. Pochodzę z rodziny, która się kocha. Oczywiście, jesteśmy różni i politycznie podzieleni, ale jesteśmy też związani ze sobą ponad wszystko. Moi kuzyni są gotowi lecieć z pomocą zawsze wtedy, kiedy tylko ktoś coś złego o mnie powie. Jest w nas taka mafijna mentalność, że ja jestem „nasza”.

CAŁE POKOLENIE STRACI
Miałam bardzo mało coming outów. Ale pamiętam, jak kiedyś bałam się przyznać moim przyjaciółkom z liceum, że mam partnerkę. Długo się do nich nie odzywałam, a one miały do mnie o to żal. Śmiały się jednak z moich obaw i dzięki nim zrozumiałam, że nie mogę tak dalej postępować. Od tej pory zawsze mówiłam, że mam partnerkę.

Za moimi plecami i w Internecie dzieje się bardzo dużo. Dostaję masę korespondencji, listów, wiadomości dotyczące tego, co złego powinno się ze mną stać. To jest nasza rzeczywistość. Ja mam wyrobioną odporność, ale przyznaję, że obniża mi to ogólny dobrostan. Nie jestem w stanie pojedynczych rzeczy brać do siebie, ale ten rynsztok na pewno trochę mi szkodzi.

Nie możemy tego bagatelizować. Ja mam dużo więcej mechanizmów obronnych niż młodzi ludzie, a ich to niszczy. To odbije się na całym pokoleniu, które jest bardzo zbuntowane i idzie po wszystko, po równość małżeńską, nie chce bawić się w żadne związki partnerskie, bo to ich nie interesuje. Ale na ich drodze dzieją się potworne rzeczy.

Podcast „Codziennie coming out”
Nie ma jednego coming outu – mówią osoby LGBT. – Codziennie musimy decydować, czy chcemy się outować. Przed taksówkarzem, sprzedawczynią w sklepie, babcią, którą arcybiskup nauczył, że „elgiebety” to tęczowa zaraza. I za każdym razem jest wahanie, czy warto i strach: jaka będzie reakcja? Milczenie, zrozumienie czy niechęć. A może krzyk i agresja? – opowiadają.

Renata Kim ze swoimi gośćmi rozmawiać będzie o tym, jak im się żyje w kraju, gdzie codziennie trzeba upominać się o swoje prawa, bo państwo ich nie gwarantuje. Zaproszeni goście będą musieli zmierzyć się z pytaniami, jak często myślą o wyjeździe z Polski, dlaczego wciąż tego nie robią i jaką cenę płacą za to, że chcą żyć wyoutowani. https://www.newsweek.pl/polska/spoleczenstwo/lempart-w...

Nie jest zasadne twierdzenie pozwanej, że jej wypowiedź z audycji [chodzi o rozmowę w Polsat News - red.] odnosiła się tylko do premiera Irlandii i tylko on mógł się ewentualnie czuć obrażony. Zdaniem sądu, wypowiedź zawierała również tezę ogólną, z której wynikało, że osoby homoseksualne są zboczone - uzasadniała sędzia.

Sąd odniósł się również do innej wypowiedzi pozwanej, z której wynikało, że homoseksualizm bardzo często idzie w parze z pedofilią. - W kolejnej wypowiedzi pozwana nie pozostawia wątpliwości, mówi o wszystkich gejach: "Geje chcą adoptować dzieci, bo chcą je molestować i gwałcić". Pozwana nie przedstawia żadnych wyłączeń. To teza - wstępnie ją analizując - bardzo rażąca. Pedofilia, gwałt - to przestępstwa, to czyny nieakceptowalne. W tej sytuacji obiektywnie można uznać, że teza ta może ranić osoby LGBT. Jest to mowa nienawiści powodująca szczucie na innych ludzi - tłumaczyła sędzia.

- Mając to na uwadze trzeba, zastanowić się, czy wypowiedzi pozwanej, które mogą obiektywnie obrażać, mogą się odnosić do konkretnych powodów. I zdaniem sądu, tu - wbrew temu co przyjął Sąd Okręgowy i co podnosiła strona pozwana, i prokurator - można to odnieść do odczuć indywidualnych jednostek - mówiła sędzia.

Co dalej?
Sprawa wróci więc do pierwszej instancji i sąd zajmie się nią ponownie. - Jestem przeszczęśliwy i głęboko wdzięczny sądowi za uchylenie wyroku z pierwszej instancji. Sąd bardzo wyraźnie powiedział, że ocena sądu pierwszej instancji była niewłaściwa. Że sąd powinien przesłuchać nas i sprawdzić, czy nasze dobra zostały naruszone. Sąd też bardzo wyraźnie powiedział, że wypowiedzi pozwanej można uznać za mowę nienawiści - mówi prawnik prof. Jakub Urbanik, jeden z powodów. https://www.tokfm.pl/Tokfm/7,182251,28097549,aktywi...

Szybko i na własną rękę. Prawda o życiu seksualnym Polaków
Tylko kwadrans trwa średnio w Polsce gra wstępna - wynika z najnowszego badania Zbigniewa Izdebskiego i Polpharmy „Seksualność Polaków 2017”, wykonanego przez IQS. To najgorszy wynik od ponad dekady. Radykalnie zwiększył się za to odsetek osób przyznających się do masturbacji.
Jeszcze w 2005 r. gra wstępna była dłuższa o jedną czwartą niż dziś i trwała średnio ponad 20 minut. Ale nie tylko jej poświęcamy coraz mniej czasu - imponujący nie jest również średni czas trwania samego stosunku seksualnego. W tym roku wynosi on 14,3 minuty, podczas gdy jeszcze w 2001 r. było to 18,6 minuty. I choć w 2005 r. sam stosunek trwał 14,1 minuty, to z racji tego, że gra wstępna odgrywała większą rolę, czas trwania całego zbliżenia był dłuższy.

Ale wyniki badania ujawniają też kolejny rekord – radykalnie zwiększył się odsetek Polaków przyznających się do masturbacji. Robi to obecnie aż 36 proc. Polaków, dla porównania w 2011 r. (poprzednia edycja badania) do masturbacji przyznawało się 21 proc., a w 2005 r. – tylko 16 proc. Polaków.

Jeśli wziąć pod uwagę podział na płeć, wyniki nie przynoszą zaskoczenia: częściej masturbują się mężczyźni. Przyznaje się do tego 47 proc. z nich i jest to najwyższy odsetek od 20 lat. Wcześniej ten udział niewiele przekraczał poziom 20 proc. Ale przybyło również pań, które w ten sposób zaspokajają swoje potrzeby seksualne. Dotyczy to 23 proc. z nich. We wcześniejszych latach było ich o 10 punktów procentowych mniej. Jednocześnie 50 proc. kobiet twierdzi, że nie masturbuje się w ogóle.

Bardzo ciekawe są odpowiedzi na pytania o motywację. 49 proc. Polaków przekonuje, że masturbacja pozwala im lepiej poznać swoje ciało i w większym stopniu przeżywać zaspokojenie potrzeb seksualnych. I co ciekawe, choć taka opinia dominuje w grupie do 49 roku życia, to podobne odczucia ma również blisko 40 proc. osób po pięćdziesiątce.

Włączenie do piątej edycji badań osób w wieku 18+ pozwoliło jeszcze wyraźniej dostrzec zróżnicowanie obyczajowości seksualnej Polaków w poszczególnych grupach wiekowych. Widać, że poglądy i zachowania osób w wieku 50+ są wyraźnie inne niż 20-, 30-, a nawet 40-latków. Różnice te są na tyle istotne, że mogą świadczyć o zmianie obyczajowej. Zainteresowanie seksem po 50-ce i satysfakcja z tej sfery życia maleje. I choć dla 21 proc. osób w tej grupie nadal jest on istotny, to w poglądach i postawach widać "tradycjonalizm" i "konserwatyzm". Natomiast 30-i 40-latkowie w wielu obszarach stali się podobni do 20-latków. Seks stał się dla nich ważniejszy, formy aktywności seksualnej bardziej różnorodne, a satysfakcja z seksu większa niż to bywało w poprzednich edycjach w tej grupie wiekowej. Nie zmieniły się jednak wskazywane przez nich obawy i trudności, które napotykają w swym życiu seksualnym. Podobnie jest z postawą wobec antykoncepcji i zakresem jej stosowania - tu wnioski są podobne, jak w przypadku tej grupy wiekowej we wcześniejszych edycjach badania.


Ciekawe jest również podejście do orgazmu. Mężczyźni uważają, że brak erekcji sprawia, iż nie są pełnowartościowi - sądzi tak aż 43 proc. panów. Kobiety są o wiele bardziej wyrozumiałe - tylko 23 proc. w ten sposób ocenia panów z tego typu problemami. Jeszcze bardziej łagodne w ocenach są wobec siebie - tylko 17 proc. uważa, że brak pełnej satysfakcji w czasie stosunku seksualnego sprawia, że są w jakiś sposób gorsze. Panowie nie są wobec kobiet tak ostrzy jak wobec siebie - 23 proc. z nich uważa, że brak orgazmu u kobiety świadczy o tym, że nie jest ona pełnowartościowa. https://kobieta.dziennik.pl/seks-bez-tabu/artykuly/542182,...