Dane pedofilów i gwałcicieli pochodzących z Mińska

Kardynał Dziwisz ogłosił, że nic nie wiedział o skandalach pedofilskich w Kościele. Nowa strategia kleru: udawanie głupiego.
Joanna Scheuring-Wielgus - polityk
38 min ·
Obejrzałam „Fakty po Faktach”, a w nich wywiad z panem Stanisławem Dziwiszem i mam odruch wymiotny. Serio.
Zdaniem pana Dziwisza przykre jest odejście kapłana z funkcji biskupa. O ofiarach zero. Pan Dziwisz nie pamięta rozmowy z ks. Isakowiczem-Zaleskim o gwałconym przez księdza chłopaku, a jego list, ani żadne wiadomości o tej sprawie do niego nie dotarły bo.....był w Rzymie.
A Jan Paweł II ofiarnie walczył z księżmi pedofilami. Walczył tak ofiarnie, że do 2001 zakazywał informowania władz świeckich o przypadkach pedofilii wśród kleru. Księża pedofile zamiast iść siedzieć, szli na inną parafię. Ale Jan Paweł II walczył, ależ on walczył! A pan Dziwisz był „absolutnie poza tym”. Przez długie lata nikt nic nie wiedział. Cicho wszędzie, głucho wszędzie!
Cały świat wiedział o założycielu Legionów Chrystusa Marcialu Macielu - podejmowanemu z honorami przez Jana Pawła II pedofilu i bigamiście - a Watykan nie wiedział. Watykan nigdy o niczym nie wiedział! Z opowieści pana Dziwisza wynika, że Watykan za czasów Jana Pawła II był państwem głuchych i ślepych księży! A listy pisane do Watykanu ws. Księży pedofilów wpadały – jak powiedział redaktor Kraśko - w „czarną dziurę”.
Nie padło ani jedno słowo skruchy! Łaskawie przyznał pan Dziwisz, że ofiarom przeprosiny się należą, ale z ust pana Dziwisza słowo przepraszam dziś także nie padło! Zero empatii, tylko buta, zadufanie i arogancja. Taki był, jest i będzie pan Stanisław Dziwisz.
Nie wierzę w ani jedno słowo pana Dziwisza!

Dochodzenie w sprawie kardynała Henryka Gulbinowicza zostało wszczęte w związku z wysuwanymi pod adresem kardynała zarzutami dotyczącymi jego przeszłości - poinformowała Nuncjatura Apostolska w Polsce. Nie precyzuje, o jakie zarzuty chodzi. Przypomnijmy jednak, że w ostatnich latach publicznie Gulbinowicza oskarżano o nadużycia seksualne, jakich miał dopuścić się dopuścić, ręczył też za księdza pedofila, zarzucano mu kontakty ze służbą bezpieczeństwa PRL.

Nuncjatura Apostolska w Polsce wydała 6 listopada komunikat w sprawie kardynała. Henryk Gulbinowicz otrzymał od Stolicy Apostolskiej zakaz uczestniczenia w jakiejkolwiek celebracji lub spotkaniu publicznym. Nie może już używać insygniów biskupich, a także został pozbawiony prawa do nabożeństwa pogrzebowego w katedrze i pochówku w katedrze.

Ponadto Henryk Gulbinowicz musi wpłacić pewną kwotę na rzecz Fundacji św. Józefa powołanej przez Konferencję Episkopatu Polski w celu wspierania działań kościoła na rzecz ofiar nadużyć seksualnych. Kwota nie została podana w komunikacie.



W połowie 2019 roku warszawski poeta Karol Chum oskarżył kardynała Henryka Gulbinowicza o molestowanie seksualne.

- Jestem ofiarą molestowania seksualnego. Mam twarz. Nazywam się Karol Chum. Mój kat to kardynał Gulbinowicz. Wtedy miałem 15 lat, dziś 45. Mówię o tym od 30 lat. Oskarżam - napisał i publicznie opowiadał, o tym, co go spotkało:

- Kardynał zapytał: "Czy nikt cię 'tam' nie dotyka?” Nie zdążyłem odpowiedzieć, bo kardynał dodał: „O tak” i w momencie, gdy wypowiadał te słowa, wsunął rękę pod kołdrę. Palec wsadził mi za majtki, a całą dłoń położył na moim penisie. W tym momencie byłem sparaliżowany totalnie. Nie wyciągnął tej ręki. Cały czas coś do mnie mówił, ale ja byłem w takim szoku. Kardynał cały czas się uśmiechał i wykonywał pocierające ruchy ręką. Kardynał siedział przez chwilę na łóżku, podniósł się i powiedział do mnie: „Nie martw się, wszystko będzie dobrze. Jesteś ładnym chłopcem”. Uśmiechnął się i wyszedł - tak swoje spotkanie z kardynałem Henrykiem Gulbinowiczem opisywał Karol Chum.

Pedofilia w Kościele. "Mam wrażenie, że większość polskich biskupów nie spotkała się tak naprawdę z ofiarami"
Wciąż mamy w niemałej części księży i biskupów przekonanie, że ostatecznie to jeszcze nie jest do końca pewne, czy te sprawy trzeba załatwiać - powiedział w "Kropce nad i" o problemie pedofilii wśród duchownych publicysta Tomasz Terlikowski. Zdaniem teologa doktora Piotra Szeląga "polski Kościół przeżywa głęboki kryzys duchowy".



O problemie pedofilii w polskim Kościele rozmawiali w "Kropce nad i" publicysta Tomasz Terlikowski i były ksiądz, teolog doktor Piotr Szeląg. - Wciąż pewna część polskich biskupów nie przyjęła do wiadomości tego, że sytuacja zmieniła się bardzo głęboko, i że także Watykan już od jakiegoś czasu wymaga odmiennych reakcji - ocenił Terlikowski.

Publicysta wskazał, że problemem jest to, że "w bardzo wielu diecezjach mamy sprawy sprzed lat". - Często są to sprawy, które zaczęły się dziesięć, piętnaście, dwadzieścia lat temu. Jeden biskup ich nie załatwił, drugi ich nie załatwił i nawet jak trzeci je załatwił, to zaczął je często załatwiać dopiero całkiem niedawno, bo całkiem niedawno został biskupem i przypomniał sobie, że trzeba to zrobić - mówił.

"Społeczność lokalna jakoś przymyka trochę na to oko, nie tylko w tych najbardziej katolickich miejscach"
W ocenie Terlikowskiego "wciąż mamy jeszcze w niemałej części, zarówno księży, jak i biskupów, przekonanie, że ostatecznie to jeszcze nie jest do końca pewne, czy te sprawy trzeba załatwiać".

- Wciąż jeszcze (księży - red.) trochę chroni państwo i mówię nie tylko o władzy, ale także o rozmaitych systemach lokalnych, jak prokurator, sędzia czy władze miasta - przyznał Terlikowski. - Społeczność lokalna jakoś przymyka trochę na to oko, nie tylko w tych najbardziej katolickich miejscach, również dużo bardziej zlaicyzowanych. To jeszcze cały czas funkcjonuje - dodał. https://tvn24.pl/polska/pedofilia-w-kosciele-ko...

Moja sprawa nie jest jedyną, którą krył i kryje nadal kardynał Dziwisz"Z jednej strony legendarny osobisty sekretarz i przyjaciel Jana Pawła II, z drugiej szara eminencja Kościoła, która potrafi zadbać o - specyficznie rozumiany - interes Kościoła. - Moja sprawa nie jest jedyną, którą krył i kryje nadal kardynał Dziwisz, bo dotyczy jego kolegów czy przyjaciół - mówi Janusz Szymik, jedna z ofiar księdza pedofila. O jego sprawie został poinformowany kardynał Stanisław Dziwisz. Reportaż Marcina Gutowskiego z redakcji "Czarno na białym" pod tytułem "Don Stanislao. Druga twarz kardynała Dziwisza".

Kardynał Stanisław Dziwisz - legendarny osobisty sekretarz i przyjaciel Jana Pawła II, u którego boku spędził kilkadziesiąt lat. Zawsze blisko, zawsze gotowy na każde wezwanie. Niezastąpiony - jak mówił o nim papież. Choć on sam nazywał siebie człowiekiem, którego nie ma. Inni mówili na niego zazwyczaj Don Stanislao.

Z biegiem lat coraz wyraźniej odsłaniała się jego druga twarz - potężnego hierarchy, szarej eminencji, która potrafi zadbać o - specyficznie rozumiany - interes Kościoła. Ale nie tylko.

ZOBACZ CAŁY REPORTAŻ W INTERNECIE >>>

Janusz Szymik: Moja sprawa nie jest jedyną, którą krył i kryje nadal kardynał Dziwisz, bo dotyczy jego kolegów czy przyjaciół
Jedną ze spraw dotyczących wykorzystywania seksualnego niepełnoletnich przez duchownych, w tle której pojawia się nazwisko kardynała Dziwisza, jest historia Janusza Szymika.

W latach 80., gdy miał 12 lat, po raz pierwszy został on wykorzystany seksualnie przez księdza Jana Wodniaka, byłego sekretarza metropolity krakowskiego kardynała Franciszka Macharskiego. Jego gehenna trwała pięć lat.

- Te wspomnienia towarzyszą mi codziennie. Nie da się ich wymazać, nawet podejmując leczenie psychiatryczne czy regularnie uczęszczając do psychologa. Na przykład takich obrazów, kiedy leżąc na plecach w pokoju księdza Wodniaka, on odbywał ze mną stosunek seksualny, a ja nad głową miałem obraz Chrystusa w koronie cierniowej, który na mnie spoglądał - mówi Janusz Szymik.

Sprawę Szymika, wraz z kilkoma innymi, przedstawił kardynałowi Dziwiszowi w 2012 roku ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski.
https://tvn24.pl/polska/stanislaw-dziwisz-niezn...
- Kardynał powiedział, że to jest sprawa diecezji bielsko-żywieckiej, ale on się tym zajmie, bo biskup Tadeusz Rakoczy (który zarządzał diecezją bielsko-żywiecką, której podlegała parafia księdza Wodniaka - red.) to jego serdeczny przyjaciel, kolega z tego samego rocznika, razem studiowali - relacjonuje ksiądz Isakowicz-Zaleski.

Ale kardynał Dziwisz zasłania się niepamięcią. - Rozmowy na ten temat sobie nie przypominam. Zwłaszcza że ta sprawa nie należała do mnie. Przecież każdy biskup ma swoje sprawy. Ja mam swoje sprawy w Krakowie - mówił 16 października w rozmowie z Piotrem Kraśką w "Faktach po Faktach" w TVN24. - Nie mogę na ten temat dużo mówić. To jest inna diecezja. Nie wiem, jak się tam działo to wszystko (...) W każdym razie, listu nie widziałem nigdy Janusza. Nie widziałem - przekonywał kardynał.

Jednak według Kodeksu prawa kanonicznego kardynał Dziwisz, jako zwierzchnik metropolii krakowskiej, w której skład wchodzi diecezji bielsko-żywiecka, mógł, a nawet powinien interweniować w tej sprawie. I to u samego papieża.

Kanon 436 Kodeksu prawa kanonicznego brzmi bowiem następująco: "W diecezjach sufragalnych metropolicie przysługuje: (...) powiadamiać Biskupa Rzymskiego o nadużyciach".

Ksiądz Isakowicz-Zaleski, pytany, kto w tej sytuacji mija się z prawdą, on czy kardynał Dziwisz, odpowiada: "Mogę mówić tylko za siebie, za kardynała nie będę. Ja to (list - red.) wręczyłem oficjalnie, nie gdzieś tam na korytarzu. Byłem na oficjalnej audiencji, można to sprawdzić".- Usiedliśmy przy stole, otworzył i czytał to wszystko, między innymi sprawę tajnego współpracownika TW Rektora, który był jego kolegą z seminarium, a który był także podejrzany o pedofilię - przedstawia swoją wersję wydarzeń ksiądz Isakowicz-Zaleski.

- Moja sprawa nie jest jedyną, którą krył i kryje nadal kardynał Dziwisz, bo dotyczy jego kolegów czy przyjaciół - mówi Janusz Szymik.

ZOBACZ CAŁĄ ROZMOWĘ Z JANUSZEM SZYMIKIEM

"To rozmowa duszpasterska. Chodź młodzieniaszku"
Odnotowany w aktach SB jako kandydat na tajnego współpracownika TW Rektor, o którym mówi Isakowicz-Zaleski, to ksiądz Stefan D., który do dziś pracuje w jednej z parafii w archidiecezji krakowskiej. Z dokumentów zarchiwizowanych w IPN wynika, że to kapłan o skłonnościach, które komunistyczna bezpieka chciała wykorzystać do szantażu.

Informacje na temat TW Rektora, wraz z aktami innych krakowskich księży zarejestrowanych przez bezpiekę - w tym tych, o których SB posiadała kompromitujące ich informacje - ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski przekazał kardynałowi Dziwiszowi już w 2007 roku.

- Kardynał z tym nic nie zrobił. Miał ogromną wiedzę z akt IPN, bo wiem, że kuria to wszystko sprawdzała, ale zupełnie nic z tym nie zrobił, nie odsunął ich. Ci ludzie nadal byli proboszczami, niektórzy zostali biskupami. Tak, jakby w ogóle się nic nie stało.

W 2006 roku ksiądz Stefan D. został oskarżony przez rodziców nieletniego chłopca, podległego mu wikariusza i lokalną pielęgniarkę o molestowanie dziecka w parafii, której był proboszczem. Gdy rodzice ofiary zgłosili sprawę w kurii, od biskupa pomocniczego Jana Szkodonia - w sprawie którego także toczy się postępowanie kanonicze, dotyczące oskarżenia o nadużycia seksualne - otrzymali obietnicę, że sprawca już nigdy nie pokieruje parafią. Tak się jednak nie stało - został proboszczem w innej miejscowości.

- Taki klasyczny ruch. Narozrabiał w jednej parafii, idzie na miesiąc czy dwa na urlop i za chwilę w innej części diecezji znów jest proboszczem - komentuje takie posunięcie kościelnego hierarchy ksiądz Isakowicz-Zaleski. Zwraca uwagę, że za decyzją o przenosinach księdza D. stał kardynał Dziwisz. - W 2006 roku to był już kardynał Dziwisz. On świetnie zna tego człowieka, bo to jego kolega z seminarium - przypomina.

ZOBACZ CAŁĄ ROZMOWĘ Z KSIĘDZEM TADEUSZEM ISAKOWICEM-ZALESKI