"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

"Tarcza Antykryzysowa". 7 rozwiązań, które pomogą przedsiębiorcom. ZOBACZ SZCZEGÓŁY

Sejm dziś rano po całonocnych głosowaniach przyjął trzy ustawy wchodzące w skład tzw. rządowej tarczy antykryzysowej. Głównym celem nowych rozwiązań prawnych jest ochrona zatrudnienia, zmniejszenie obciążeń i zachowanie płynności finansowej w firmach. Oto 7 rozwiązań z "Tarczy Antykryzysowej", które pomogą przedsiębiorcom w zminimalizowaniu negatywnych skutków epidemii koronawirusa.
Mikrofirmy zwolnione ze składek ZUS
W ramach przyjętych rozwiązań państwo ma przejąć na 3 miesiące (za marzec, kwiecień i maj br.) pokrycie składek do ZUS od mikrofirm zatrudniających do 9 osób, założonych przed 1 lutego br.

Zwolnienie dotyczy składek za przedsiębiorcę i pracujące dla niego osoby. Ze zwolnienia będą mogli skorzystać też samozatrudnieni z przychodem do 15 681 zł (300 proc. przeciętnego wynagrodzenia), którzy opłacają składki tylko za siebie. Zwolnienie dotyczy składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, FGŚP (Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych), FEP (Fundusz Emerytur Pomostowych).

Zarówno przedsiębiorca, jak i pracujące dla niego osoby mają zachować prawo do świadczeń zdrowotnych i z ubezpieczeń społecznych za okres zwolnienia ze składek.

Dofinansowanie zatrudnienia
W ramach przyjętych rozwiązań pomoc ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) przysługuje przedsiębiorcy w okresie wprowadzonego przez niego "przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu", w przypadku spadku obrotów gospodarczych:

nie mniej niż o 15 proc. - liczony jako "stosunek łącznych obrotów w ciągu 2 kolejnych miesięcy w okresie po 1 stycznia 2020 r., do łącznych obrotów z analogicznych 2 miesięcy z roku ubiegłego w następstwie wystąpienia COVID 19".

lub nie mniej niż o 25 proc. - obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanego miesiąca w okresie po w stycznia 2020 r. w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego.
W związku ze spadkiem obrotów gospodarczych na skutek koronawirusa pracownikowi objętemu przestojem ekonomicznym pracodawca ma wypłacić wynagrodzenie w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Dzięki środkom z Funduszu pracodawca ma otrzymać dofinansowanie do wynagrodzenia w okresie przestoju w wysokości 50 proc. minimalnego wynagrodzenia plus składki na ubezpieczenia społeczne należne od pracodawcy od przyznanych świadczeń (czyli 1 533,09 zł) z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.

Przedsiębiorca, który skrócił wymiar czasu pracy na skutek spadku obrotów spowodowanych koronawirusem może obniżyć wymiar czasu pracy pracownika o 20 proc. - ale nie więcej niż do 0,5 etatu, z zastrzeżeniem, że wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy. Przy tym "Fundusz dofinansuje maksymalnie do wysokości 40 proc., przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego plus składki na ubezpieczenia społeczne należne od pracodawcy od przyznanych świadczeń, tj. 2 452,27 zł".

Oba świadczenia mają przysługiwać przez łączny okres 3 miesięcy przypadających od dnia złożenia wniosku o wypłatę świadczeń. "Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania skutkom gospodarczym COVID-19, w drodze rozporządzenia, przedłużyć ten okres, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz skutki nimi wywołane" - wskazano.

Wnioski mogą być składane elektronicznie, do dyrektorów Wojewódzkich Urzędów Pracy.

Przyjęte rozwiązania przewidują też uelastycznienie czasu pracy. Pracodawca dotknięty skutkami epidemii koronawirusa będzie mógł skrócić "dobowy czas nieprzerwanego odpoczynku dla pracownika z obecnych 11 godzin do 8 (z gwarancją oddania pracownikowi równoważnego odpoczynku w okresie 8 tygodni), a tygodniowy czas takiego odpoczynku – z 35 do 32 godzin". W porozumieniu m.in. ze związkami zawodowymi będzie mógł też wydłużyć "dobowy wymiar czas pracy do 12 godzin (równoważny system czasu pracy) oraz okres rozliczeniowy do maksymalnie 12 miesięcy".

Świadczenie postojowe
Uchwalony przez Sejm pakiet antykryzysowy przewiduje w ramach pomocy przedsiębiorcom m.in wypłatę przez ZUS świadczenia postojowego w związku z przestojem spowodowanym epidemią - podał resort rozwoju w sobotę. Świadczenie co do zasady wynosi 2080 zł (80 proc. minimalnego wynagrodzenia) i jest nieoskładkowane oraz nieopodatkowane.

W przypadku zleceniobiorców, których przychód z umów cywilnoprawnych nie przekracza 1,3 tys. zł miesięcznie (50 proc. minimalnego wynagrodzenia), świadczenie postojowe ma być sumą wynagrodzeń z tytułu umów cywilnoprawnych.

Z kolei samozatrudnieni rozliczający się w formie karty podatkowej mają otrzymać świadczenie postojowe w wysokości 1,3 tys. zł.

Warunkiem uzyskania postojowego jest, by przychód w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku nie przekraczał 15 681 zł, czyli 3-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia na 2020 roku. Ponadto rozpoczęcie działalności lub zawarcie umowy musi nastąpić przed 1 lutego 2020 roku.

W przypadku osób samozatrudnionych przychód w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku musi spaść o co najmniej 15 procent w stosunku do miesiąca poprzedniego. Nie trzeba zawieszać działalności, ale świadczenie przysługuje także samozatrudnionym, którzy zawiesili ją po 31 stycznia 2020 roku.

Bez kar za opóźnienia w realizacji przetargów
Pakiet, który ma przeciwdziałać gospodarczym skutkom pandemii koronawirusa, zawiera rozwiązania, które wprowadzają mechanizmu wydłużania terminów realizacji zamówień publicznych. Ma temu służyć zwolnienie z naliczania kar umownych za – związane z epidemią – opóźnienia w realizacji przetargów.

Jednocześnie "nienaliczenie kar umownych w tej procedurze nie będzie stanowić naruszenia dyscypliny finansów publicznych".

Dodatkowo ma być wprowadzony tzw. przyspieszony tryb lub niestosowanie przepisów Prawa zamówień publicznych w przypadku zamówień niezbędnych do walki z koronawirusem.

Przedłużenie kredytów obrotowych
Jedno z rozwiązań, mających ułatwić przedsiębiorcom uporanie się ze skutkami epidemii koronawirusa, przewiduje możliwość obliczenia zdolności kredytowej firmy w oparciu o dane finansowe z końca ubiegłego roku. W ten sposób gorsze wyniki przedsiębiorstwa, spowodowane tegoroczną recesją, nie będą miały wpływu na proces przyznawania pożyczki.

Dodatkowo banki zadeklarowały gotowość przesunięcia terminów spłaty kredytów obrotowych. Rozwiązanie to umożliwia wydłużenie kredytów obrotowych – o wartości ok. 150 mld zł – dla sektora przedsiębiorstw.

Przyjęte przez Sejm rozwiązania umożliwiają także płatnikom PIT i CIT odliczenie tegorocznej straty, będącej skutkiem epidemii, od dochodu uzyskanego w roku 2019.

Warunkiem zastosowania tego ułatwienia będzie udokumentowanie, że tegoroczne przychody firmy są przynajmniej o połowę niższe niż ubiegłoroczne.

Nowa szansa dla firm
Możliwa będzie pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw, które przechodzą proces restrukturyzacji. Celem jest ułatwienie im ponownego startu działalności gospodarczej. To odroczenie niektórych obowiązków, m.in.:

Przesunięcie terminu płatności zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń w marcu i kwietniu 2020 r. (do 1 czerwca 2020 r.).

Przesunięcie obowiązku składania nowego pliku JPK_VAT dla dużych firm (deklaracja wraz z ewidencją) z 1 kwietnia na 1 lipca 2020 r.

Przesunięcie matrycy VAT z 1 kwietnia na 1 lipca 2020.
Przesunięcie obowiązku utworzenia Pracowniczych Planów Kapitałowych w średnich przedsiębiorstwach na 1 października 2020 r.
Odroczenie do 13 lipca 2020 r. obowiązku zgłoszenia informacji do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych (ustawa o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy).
Zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC) umowy pożyczki zawieranej do dnia 31 sierpnia 2020 r.
Wydłużenie terminu na złożenie informacji o cenach transferowych do 30 września 2020 r.
Wydłużenie terminu na złożenie zawiadomienia o dokonaniu zapłaty na rachunek niezamieszczony w wykazie podatników VAT, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT (z 3-dniowego do 14-dniowego).
Przesunięcie terminu wejścia w życie rozwiązań prawnych dot. zrównania pozycji prawnej drobnych przedsiębiorców i konsumentów z 1 czerwca 2020 r. na 1 stycznia 2021 r.
Odroczenie podatku od sprzedaży detalicznej do 1 stycznia 2021 r.
Możliwość odroczenia terminu wykonania badań urządzeń technicznych, z zachowaniem możliwości eksploatacji przez maksymalny okres kolejnych sześć miesięcy.
Wydłużenie okresu sporządzania dokumentów ewidencji odpadów w formie papierowej do 31 grudnia 2020 r.
Ułatwienia dla turystyki
Przyjęte rozwiązania przewidują przedłużenie terminu na zwrot wpłat klienta w przypadku niemożności zorganizowania wydarzenia z powodu epidemii do 180 dni od rozwiązania umowy. Dotyczy to organizacji wystaw i kongresów lub działalności kulturalnej, rozrywkowej, rekreacyjnej, sportowej, organizującej wystawy tematyczne lub imprezy plenerowe.

Tarcza antykryzysowa zakłada też możliwość skorzystania przez klientów z voucherów na realizację wydarzenia turystycznego w ciągu roku od dnia, w którym miała się odbyć impreza odwołana w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.

Czy po stronie opozycji mamy „sen wariata śniony nieprzytomnie”? Czy „chłopcy od szewca” zmienią polską politykę?



Jedni (PO) tłumaczą „zdradę” odpowiedzialnością, inni (PSL, Lewica) zasadami przykrywają „olanie” czekających na pomoc państwa.

Pozornie wygląda to „wszystko jak sen wariata śniony nieprzytomnie” – gdyby odwołać się do słów wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Serwus, Madonna”. No bo tak, Koalicja Obywatelska nie zostawiała suchej nitki na tarczy antykryzysowej zaproponowanej przez rząd Mateusza Morawieckiego. W dodatku była przeciw poprawce zmieniającej przepisy kodeksu wyborczego (rozszerzenie możliwości głosowania korespondencyjnego w związku z koronawirusem). Ale w głosowaniu nad całym pakietem antykryzysowym 115 posłów KO go poparło (9 się wstrzymało, 10 nie głosowało). Lewica oraz PSL-Kukiz’15 też były przeciw rządowemu przedłożeniu, a ich własne propozycje można by szacować na jakieś pół biliona złotych. I w głosowaniu nad tarczą byli pryncypialnie przeciw (na Lewicy 46 na „nie”, a 3 nie głosowało, w PSL-Kukiz’15 – 26 na „nie”, 4 nie głosowało). Konfederacji również nic się nie podobało, tym bardziej że ponoć bezpośrednio reprezentowała przedsiębiorców (tak przynajmniej mówił Krzysztof Bosak), ale 10 jej posłów wstrzymało się od głosu (1 nie głosował).

Zanim doszło do głosowania nad tarczą antykryzysową, Sławomir Nitras straszył lewicę wspólnymi rządami KO z Konfederacją - swego rodzaju RNR-Falangą, która miałaby się zająć lewicą, gdy już będzie podział zadań w rządzącej koalicji. Liczni politycy PO zarzucali przy okazji lewicy oraz PSL, że po cichu dogadują się z „faszystami” z PiS, nawet w takiej kwestii, żeby to Władysław Kosiniak-Kamysz był wspólnym kandydatem tej wielkiej koalicji na prezydenta. PSL twierdziło, że PiS i PO to jedno zło, więc tylko oni, a lewica może wybrać miedzy tym złem a dobrem PSL. Konfederacja przyjmowała stanowisko „na pohybel wszystkim” (niczym major Gross ps. „Siwy” w „Psach” Władysława Pasikowskiego) i dość niewyraźnie tłumaczyła się z cichego dogadywania się z PO.

Skoro w głosowaniu nad tarczą antykryzysową 115 posłów KO opowiedziało się „za”, odżyła wersja „PiS, PO jedno zło”, szczególnie ochoczo wyciągana przez PSL-Kukiz ‘15. Czyli jak trwoga, to KO (w domyśle: Platforma) dogaduje się z PiS, bo są „po tych samych pieniądzach”. Lewica nagle odtruwa się od zaczadzenia „faszystami” z PiS i może z pogardą oaz wyższością spoglądać na KO (PO). A Konfederacja ze swoim wstrzymaniem się została jak Jan Himilsbach z angielskim. I teraz nie wiadomo („wszystko jak sen wariata śniony nieprzytomnie”) ani kto jest kim, ani kto z kim trzyma. Innymi słowy, nastąpiła „nieoczekiwana zmiana miejsc” (by posłużyć się tytułem filmu Johna Landisa).

Przewodniczący PO Borys Budka zapewnił od razu, że „politycy KO nie dali się złapać na ‘pułapkę’ zastawioną przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego i zagłosowali za przyjęciem Tarczy Antykryzysowej”. Pułapka zapewne miała polegać na tym, żeby KO była przeciw, a potem można by jej zarzucić obojętność na los milionów Polaków, a wręcz poświęcenie ich kosztem własnych gierek i politycznej cnoty. Podstęp Borys Budka odczytał w mig i rzekł: „No pasaran!”, czyli głosował tak jak PiS. Co zaraz wytłumaczył: „Dziś potrzebna jest niezwłoczna pomoc, która ochroni pracowników przed utratą pracy, a przedsiębiorców przed upadkiem. To rząd zdecydował o tym, że tarcza ma wiele dziur. Będziemy proponować, by je jak najszybciej załatać. Ważne, by przepisy jak najszybciej weszły w życie”. Nie wiedząc, jak zareagować na tę zdradę oraz podłość KO i Budki, Wojciech Czuchnowski z „Gazety Wyborczej” zwalił wszystko na PSL i Lewicę: „Część opozycji (PSL, Lewica) myślało, że wspólnie z PiS rozegra partię szachów. Gdy zasiedli do stolika, dostali po mordzie. Tak się kończą negocjacje z bandytami….”.

Z własną interpretacją „nieoczekiwanej zmiany miejsc” po nieprzespanej nocy przytruchtał Władysław Kosiniak Kamysz. Najpierw błysnął inteligencją w pytaniu: „Czy jakby PiS wpisał do ustawy antykryzysowej, że Jarosław Kaczyński zostaje królem Polski, to Platforma też by za tym zagłosowała?”. Potem zglanował PO: „Dziwię się naszym koleżankom i kolegom z Platformy Obywatelskiej, którzy wczoraj biegali w koszulkach (z napisem) ‘konstytucja’, w nocy krzyczeli ‘zamach stanu’, a później głosowali ręka w rękę z PiS-em”. Czyli tylko PSL pozostało pryncypialne i wierne konstytucji oraz zasadom, choćby to wywoływało kwasy po opozycyjnej stronie.

Na czym polega pozorność „snu wariata śnionego nieprzytomnie”? Owszem, mamy zamieszanie, bo na czele opozycyjnych partii obecnych w parlamencie stoją „chłopcy od szewca”, którzy trzech posunięć do przodu nie są w stanie ogarnąć. Dlatego teraz się miotają, żeby tylko nie wyjść na tych złych, więc innych wskazują jako zdrajców i zaprzańców albo nieodpowiedzialnych bądź kunktatorów. Jedni (PO) tłumaczą „zdradę” odpowiedzialnością za państwo i Polaków, inni (PSL, Lewica) zasadami przykrywają „olanie” czekających na pomoc państwa. A wszyscy poza rządzącym PiS nie są w stanie narzucić ani własnej agendy, ani narracji.

W istocie PO walczy o życie, czyli o to, żeby nie dać się prześcignąć PSL bądź Lewicy, bo trwale przestałaby być liderem opozycji i szybko się zmarginalizowała. Tym bardziej że nie pomaga tej partii jej kandydatka na prezydenta Małgorzata Kidawa-Błońska, której najchętniej by się pozbyli. Lewica i PSL chcą wykorzystać miotanie się PO i w odpowiednim momencie ją politycznie dobić. Ale już po tym dobiciu wcale nie muszą mieć więcej niż 15-18 proc. poparcia, więc wielkim sukcesem to i tak nie będzie. A Konfederacja przestała się tuczyć kosztem PiS, gdyż pandemia przykryła wszystko, więc jej politycy nie bardzo wiedzą, co z sobą począć. Gdyby jeszcze liderami opozycyjnych ugrupowań nie byli „chłopcy od szewca”, na coś spektakularnego można by liczyć. Ale tacy chłopcy są raczej specjalistami od czyszczenia butów, a nie ich szycia.
autor: Stanisław Janecki

https://wpolityce.pl/polityka/493342-po-stronie-opo...

Pech Wyborczej, Wajda i Holland z nagrodami imienia nazisty

Agnieszka Holland nabrała wody w usta. Może niemiecka nagroda jest dla niej tak ważna, że jest z niej nadal dumna. Najwyżej zdrapie z niej nazistowskie nazwisko, zaś „Gazeta Wyborcza” i tak ogłosi, że było warto, a jej otrzymanie to dowód międzynarodowego uznania.
‒ Jestem bardzo szczęśliwy, że ‒ jako najstarszy chyba reżyser na tej sali ‒ otrzymuję nagrodę po debiutach, które tu widzieliśmy ‒ powiedział ulubieniec salonu Andrzej Wajda, odbierając w lutym 2009 r. na 59. berlińskim festiwalu filmowym Berlinale nagrodę im. Alfreda Bauera, wieloletniego dyrektora festiwalu. Przeszczęśliwy prezentował otrzymaną nagrodę w postaci złotego medalu z sylwetką niedźwiedzia. Dostał ją za film „Tatarak”. „Dzielił się” medalem z grającą w „Tataraku” główną rolę swoją ulubienicą Krystyną Jandą, snadź uznając, że to kolejny element stawiania jej na „postumenciku”, jaki zdaniem samej zainteresowanej jej zbudował. Wszystkie mainstreamowe media podniecały się nagrodą dla „mistrza”.

Trzy lata temu doszło do powtórki z rozrywki i te same media podniecały się, że taką samą nagrodę na 67. MFF Berlinale otrzymała za film „Pokot” (oparty o książkę Tokarczuk) kolejna ulubienica „Wyborczej”, córka stalinowskiego aparatczyka, Agnieszka Holland.
‒ Żyjemy w bardzo trudnych czasach. Potrzebujemy nowych perspektyw, filmów, które są odważne i ważne, które poruszają tematy, które są ważne dla naszej planety ‒ mówiła reżyserka, odbierając nagrodę z córką u boku. Nie zapomniała o podziękowaniach dla jury festiwalu. Media znowu zachwycały się prestiżem wyróżnienia.

Festiwal Filmowy w Berlinie wymyślił w 1950 r. amerykański reżyser filmowy Oscar Martay (1920-1995), który formalnie odpowiadał za nadzór nad odbudowującym się kinem niemieckim. Pierwsza edycja festiwalu odbyła się w 1951 r. Dyrektorem imprezy od razu został Alfred Bauer, z wykształcenia prawnik i historyk sztuki. Prestiż festiwalu rósł z roku na rok, a dziś dorównuje niemal Oscarom. Niemcy byli tak z niego dumni, że już rok po śmierci Bauera, w 1987 r. po raz pierwszy wręczyli na swoim festiwalu nagrodę jego imienia, którą jury przyznawało za: filmy fabularne, które otwierają nowe horyzonty sztuki filmowej oraz wykazują się wyjątkową innowacyjnością i oryginalnością. I wszystko byłoby gładkie niczym przemówienie nagrodzonego Wajdy, gdyby nie prawda o dyrektorze imprezy.

Mroczna przeszłość Herr dyrektora

Niemieckie media „poinformowały” właśnie, że dziennikarze „odkryli” w berlińskich archiwach dokumenty potwierdzające nazistowską przeszłość Alfreda Bauera, w latach 1951-1976 dyrektora festiwalu, nagrodę imienia którego otrzymali m.in. Andrzej Wajda i Agnieszka Holland. Przez ostatnie 70 lat na każdym festiwalu, czy to za życia, czy po śmierci Bauera, mówiono o nim w samych superlatywach, z entuzjazmem przedstawiając go jako legendę kina. Kiedy umarł, Niemcy czym prędzej ustanowili nagrodę jego imienia, a otrzymujący ją filmowcy wprost piali z zachwytu nad zaszczytem, jaki ich spotkał. Prawda jest zupełnie inna.

Bauer to nazista, członek zbrodniczego SA i współpracownik samego Goebbelsa. Urodzony w 1911 r. Bauer w latach trzydziestych wstąpił do NSDAP i do SA – wszechpotężnych Oddziałów Szturmowych NSDAP, odpowiedzialnych za terror stosowany przez hitlerowców na terenie Niemiec jeszcze przed napaścią na Polskę. Według wydanej za tamten przedwojenny okres opinii, Bauer był entuzjastycznym SA-manem, a jego postawa polityczna była bez zarzutu. To otwierało drogę do kariery i Bauer faktycznie taką zrobił. Aż do końca wojny pracował w założonej przez Josepha Goebbelsa Intendenturze Filmowej Rzeszy (Reichsfilmintendant). Był zaufanym samego Josepha Goebbelsa. W jego teczkach widnieją zapisy dotyczące szpiegowania aktorów, reżyserów i innych przedstawicieli przemysłu filmowego. Bauer decydował, kto zostanie przydzielony do realizowania działań propagandowych, a kto trafi na front czy do fabryk amunicji. Bauer oceniał więc, kto jest lojalnym nazistą, a kto nie zasługuje na zaufanie.

Wymowne milczenie Agnieszki Holland

Oczywiście takich jak on było w Niemczech tysiące. Dopiero po wojnie Niemcy przerzucili się na postawę: „myśmy nie wiedzieli” albo: „myśmy tylko wykonywali rozkazy” i ogłosili się „pierwszymi ofiarami nazistów”. Rzecz jednak w tym, że Bauer ze względu na swoje zaangażowanie nie mógł udawać, że „nie wiedział”. Powinien trafić przed sąd. Nie trafił. Już w 1945 r. został konsultantem brytyjskiego rządu wojskowego (w strefie Niemiec okupowanej przez Wielką Brytanię) do spraw filmowych. Czy jest możliwe, że Brytyjczycy wzięli sobie na konsultanta osobę, której przeszłości nie sprawdzili? A Amerykanie?

Wymyślili dla Niemców festiwal, który na powrót miał ze zbrodniarzy zrobić ludzi kultury i nie sprawdzili jego dyrektora? Przyszedł facet z ulicy i od razu dostał prestiżową funkcję, która z jednej strony wymagała znajomości kina, za z drugiej dawała możliwość bardzo szerokich kontaktów w świecie filmu? Naprawdę? Jak to możliwe, że przez całe dziesięciolecia nikt nie sprawdził przeszłości Herr dyrektora, afiszującego się z gwiazdami filmu? A przecież zbadanie przeszłości Bauera było dziecinnie proste. Dokumenty jego dotyczące w berlińskim archiwum odkrył domorosły historyk kina Ulrich Hähnel. Jeśli amator dotarł do akt Bauera, historycy nie powinni mieć z tym kłopotu. To dowód, że Niemcy doskonale wiedzieli, kto stał za festiwalem. Może wiedzieli o tym Amerykanie i Brytyjczycy, tylko wszyscy zachowywali zgodne milczenie?

Dyrekcja festiwalu na „nowe” dokumenty w sprawie Bauera zareagowała błyskawicznie, oświadczając, że „zawiesza” przyznawanie nagrody jego imienia. Jeśli „zawiesza”, to zawsze może ją jeszcze „odwiesić” i wrócić do jej przyznawania. Dyrektorzy zapowiedzieli też – uwaga! – zbadanie historii własnego festiwalu (sic!), więc niewykluczone, że coś jeszcze „odkryją”. To takie niemieckie i nie ma w tym nic zaskakującego. Dziwi za to inna rzecz. Do chwili zamknięcia tego numeru na zwrot nagrody nie zdobyła się Agnieszka Holland, która jakoś straciła swoją elokwencję i nabrała wody w usta. Kto wie, może nagroda im. nazisty jest dla niej tak ważna, że jest z niej nadal dumna. Najwyżej zdrapie z niej nazwisko Bauera, zaś „Gazeta Wyborcza” i tak ogłosi, że było warto, a jej otrzymanie to dowód międzynarodowego uznania.

https://polskaniepodlegla.pl/opinie/item/22509-pech-wyborcz...

Świętość ziemi poddanej

Ziemia nie jest niczyją poddaną i nikt nie ma prawa czynić jej krzywdy w imię swoich ludzkich świętości. Czas zrozumieć, że to my jesteśmy jej winni służbę wdzięczności za możliwość życia w gościnnych warunkach dla naszego gatunku.

Zdumiewające, jak wielu świętych produkuje człowiek w swojej pysze. Konkursy na świętych nie wygrywają zresztą ludzie uczciwi, wrażliwi i pełni poświęceń dla innego człowieka, ale ci, co mają wpływy. Świętymi ludzi zostają tacy, którzy odcisnęli swoje piętno na innych i im tragiczniejsze, tym skuteczniejsze. Za ich sławą, święte stają się ich symbole, wizerunek, kości... Potem święte stają się miejsca — gdzie bywał, krzesła — gdzie siedział, słowa — które wypowiedział...
Budowanie świętości nakazuje narzucenie bezgranicznego szacunku do jego pamięci i bezkrytycznego przyjmowania historii jego życia i śmierci. Ludzie, wierząc w ten przekaz, zaczynają modlić się i powierzać jego zwolennikom swoje tajemnice...
Tak rozwija się kontrola nad ludźmi i uzależnienie od jego zwolenników...

Można by rozwijać ten proces budowania wiary, mamienia ludzi, którzy potrzebują wiary i uzależniania w najsilniejszych swoich związkach, bo psychicznych.

Dlaczego tak niewielu ludzi rozumie, że nie ma ludzi świętych na ziemi? Są tylko nasze wyobrażenia, pragnienie istnienia wzorca człowieka idealnego, który zresztą dla każdego myślącego będzie inny. Tak jak nie ma idealnej kobiety dla każdego mężczyzny, idealnych samochodów dla każdej potrzeby transportowej i uniwersalnych, idealnych miejsc do życia dla rolnika i bankowca.

W Polsce mamy szczególne, bo prawnie zagwarantowane prawo do świętości. W dyskusji o obrażaniu uczuć religijnych doszliśmy do takiej parodii, że wierni chcą karania nawet za gust, barwy, obrazki, wypowiedzi, bo są czasami świętsze od samego świętego. Prześcigamy się, więc w swoim pędzie do obrony swoich świętości, które w swojej istocie są tylko utrwalonym indywidualnym lub zespołowym przekazem wyobraźni.

Tymczasem wyobraźnia ludzka jest nieskończona. Mamy różne gusty estetyczne, inny system wartości, a zdolność rozumienia świata nie dla wszystkich jest dostępna w tym samym zakresie.
Nie można zakazać człowiekowi myśleć i przyjmować świat w sposób, jaki wymyślili nasi przodkowie, tak jak nie można zatrzymać rozwoju i postępu.

W dyskusji o obrażaniu uczuć religijnych doszliśmy do absurdu. Wyznawcy jednej wiary, połączeni myślą wsteczną i opartą na dogmatach, o których nie wolno dyskutować, nie tylko domagają się poszanowania ich przedmiotu kultu, ale narzucają swoją wiarę innym i każdy sprzeciw traktują jak atak na ich uczucia i świętości.

Jestem przekonany, że ludzie, których kocham, nie są święci, ale dobrzy lub źli, wysocy lub niscy, myślący lub mniej...

Jeśli jest coś świętego w naszym otoczeniu, to nasza matka ziemia, która przyjmuje nas na swoim łonie i stwarza warunki do życia. Daje nam powietrze, przestrzeń i rodzące grunty, abyśmy mogli żyć i karmić swoje organizmy. Niezbędne jest tu również słońce, które daje nam światło i ciepło, oraz cały kosmos, który tak samo może nas tolerować, jak i zabić w każdej chwili.

Który święty jest w stanie nam zastąpić naszą planetę w tej jedynej koegzystencji?
Znam jednak całe tabuny najmądrzejszych parafian, którzy idąc za wskazaniem świętych ksiąg, są w stanie zniszczyć każdy kawałek naszej matki ziemi i uczynić ją, o zgrozo, sobie ziemię poddaną.

Mówiąc obrazowo i symbolicznie, jeśli wycinacie drzewo, aby zrobić z niego krzyż, nie dokonujecie świętości, ale barbarzyństwa i mordu nie tylko na ziemi, która daje nam warunki do życia, ale niszczycie warunki do przetrwania ludzkości. Oczywiście, ziemia potrafi zabliźniać swoje rany, ale pod warunkiem, że budowa krzyży i cywilizacji niszczącej planetę nie przewyższa możliwości jej odtworzenia.

Tymczasem ludzie niszczą ziemię w zastraszającym tempie. Niepokojąco zmienia się klimat, czystość powietrza, ilość zwierząt i ryb w oceanach. Foliowe worki duszą istoty żyjące, zwałowiska śmieci stają się problemem ogólnoświatowym. My jednak dalej grodzimy swoje ziemskie własności, wycinamy, zabijamy, zanieczyszczamy, bo czynimy sobie ziemię poddaną. Niszczymy planetę w pogoni za świętością swoich ksiąg świętych, które zabraniają myśleć o przyszłości swojej na ziemi, jak i ludzkości w ogóle.

Jeśli już musimy w coś wierzyć, jeśli mamy potrzebę wiary, a mamy, to niech to będzie kult ziemi, kult przyrody i rozsądku, aby nie przekroczyć żadnej z granic możliwości i cierpliwości odtworzeniowej naszej matki żywicielki.

Czy zatem coronavirus jest środkiem biologicznej walki między ludźmi, czy może jednym z mechanizmów obrony ziemi przed naszym zaborczym i niszczycielskim działaniem?
Czy nie jest jednym z tych ostrzeżeń, jakie przekazuje nam planeta, która broni się przed naszym zaborczym działaniem poprzez plagi, zarazy, zmiany klimatu… dziesiątkujące życie ludzkie na ziemi?

Gdyby przyjąć taki sposób rozumienia świata, jakże głupie, niedorzeczne i wręcz śmieszne są dyskusje o świętości obrazka z tęczą, nawet wtedy, gdy wieszany był w niegodnych dla wiernych miejscach.

Ziemia nie jest niczyją poddaną i nikt nie ma prawa czynić jej krzywdy w imię swoich ludzkich świętości. Czas zrozumieć, że to my jesteśmy jej winni służbę wdzięczności za możliwość życia w gościnnych warunkach dla naszego gatunku.

Adam Mazguła