Katastrofa na przejeździe kolejowym 1962

5 grudnia 1962 r. miał miejsce tragiczny wypadek na przejeździe kolejowym przy ulicy Siennickiej w Mińsku Mazowieckim. Autobus jadący do Siennicy zderzył się z pociągiem relacji Moskwa- Berlin. W wypadku zginęło 9 osób, rannych było 20, w tym 12 ciężko. Przyczyną było nieopuszczenie przez dróżnika zapór .
„Próbę zapobieżenia katastrofie dróżnik przypłacił życiem. Jak stwierdzono, w ostatniej chwili wybiegł przed szlaban i dawał kierowcy autobusu sygnały wzywające do zatrzymania się.” GK nr 293

Wspominam, o tym gdyż w przyszłym roku mija 50 lat od tej katastrofy. Katastrofy, która była jedną z najtragiczniejszych w Mińsku, a niewiele osób o niej chociażby słyszało.

Jedyna wzmiankę o tym wypadku udało mi się znaleźć w Głosie Koszalińskim, może ktoś to pamięta? Ewentualnie wie, gdzie mogę znaleźć jakieś artykuły na ten temat.

pamiętam.. mój św.pamięci ojciec, wraz z kolegami lżej rannych nosili do szpitala. to była masakra... autobus marki "SAN"? odciągniety od przejazdu stał kilka dni, a wnim pełno krwi. Stał na miejscu dzisiejszych garaży ..

Znam człowieka który uczestniczył w tym wypadku. Mogę podać jego adres.

Moja mama miała wtedy 10 lat, wracała ze szkoły, była świadkiem.

Też tak słyszałem odnośnie dróżnika, w końcu to na mojej ulicy było. Trochę mi o tym mówił mój śp. ojciec, który też brał udział w akcji ratowniczej pracował wtedy w FUD-zie. Tyle co pamiętam to mówił że wszystko było improwizowane, nie było wystarczającej liczby karetek, dość długo wyciągano rannych z autobusu {w tym brał udział), nie te czasy wtedy nie było sprzętu tak jak teraz.Popytam starszych co pamiętają. Warto by było to miejsce upamiętnić, bo faktycznie to było największa powojenna tragedia w Mińsku.

Witam, Niektórzy pamiętają o tej katastrofie, np. moja rodzina, gdyż zginął w niej mój dziadek - mieszkaniec jednej ze wsi niedaleko Latowicza. Dróżnik miał na nazwisko Kowalski i był ojcem Pani Janus - nauczycielski ze Szkoły Podstawowej nr 4 przy ul. Siennickiej.

Jak wiemy wszyscy, fakty w czasach 60, 70., 80, były rzeczą względną. Dotyczy to wielu katastrof w powojennej Polsce, o tym się nie mówiło, o tym się MILCZAŁO. Co nie zmienia faktu, że ta i owa katastrofa miała miejsce w naszym mieście i rzeczą niewiarygodnie straszną jest to, iż nie ma o tym w historii naszego miasta jakiejkolwiek wzmianki. Czegokolwiek. Stawiamy krzyże, pomniki nie wiem czy słusznie, czy nie. Ale wydaje mi się, że w 50 lat po tym wydarzeniu, coś by się tam mogło pojawić, chociażby dla tych, dla których szlaban kolejowy budzi respekt dopiero w chwili zamknięcia...