"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

oczom NIE WIERZĘ USZOM NIE SŁYSZĘ- KOLEJNA BZDURA PANA BISKUPA
W homilii na 1 września abp Gądecki tradycyjnie mówił o aborcji i powiązał z nią... hitlerowców: „Nasi wrześniowi agresorzy należeli do światowej czołówki aborcyjnej". Równie dobrze można Hitlera powiązać z katolickimi biskupami - w III Rzeszy przerywanie ciąży (przez Niemki) było zakazane i surowo karane
W 2018 roku Barbara Pomorska pisała w OKO.press: „6 maja 1933 roku, pięć miesięcy po dojściu Hitlera do władzy, zamknięto Instytut Seksuologii im. Hirschfelda w Berlinie, wszystkie ośrodki doradztwa seksualnego i małżeńskiego oraz Instytut Ginekologii Społecznej. Kluczowe osoby zajmujące się ruchem kontroli urodzeń zostały aresztowane, wysłane na emeryturę lub »zachęcone« do emigracji.

8 września 1933 roku Rada Lekarska Berlina oświadczyła, że praktyka wykonywania aborcji “będzie likwidowana silną ręką (…). Rada ostrzega, że zostaną podjęte wszelkie kroki przeciwko każdej osobie, która czyni zło, odważając się uszkadzać naszą świętą rasę”. W październiku 1934 roku powołano do życia jednostki policyjne do walki z homoseksualizmem, wkrótce zamienione w Biuro ds. walki z homoseksualizmem i aborcją.

W 1938 roku Adolf Hitler ustanowił Krzyż Matki (Mutterkreuz), odznaczenie państwowe przyznawane wielodzietnym matkom w trzech klasach: Brązowy – za czworo, pięcioro dzieci; Srebrny – za sześcioro, siedmioro dzieci; Złoty – za ośmioro i więcej dzieci”.

9 marca 1943 roku wszedł w życie paragraf 218, który stwierdzał: „Kobieta zabijająca swój płód lub zezwalająca, by został zabity przez inną osobę, podlega karze więzienia, a w szczególnie poważnych przypadkach osadzeniu w zakładzie karnym. Również sama próba będzie karalna”.Faktem jest, że w tym samym roku zezwolono na aborcję na żądanie kobietom z krajów podbitych przez Niemców, m.in. Polkom. Zabieg był też dostępny dla Niemek z niepełnosprawnościami https://oko.press/abp-gadecki-wrzesniowi-agresor...

Przeczytałem dwie encykliki Franciszka i cztery jego adhortacje. Sumiennie śledzę wygłaszane przez niego kazania i medialne wypowiedzi, a zwłaszcza wywiady, które dziwnym trafem papież udziela skrajnie lewicowym czasopismom, takim jak włoska La Repubblica czy hiszpańskie El Pais. Nie inaczej było miesiąc temu. Franciszek udzielił wywiadu włoskiemu dziennikowi La Stampa, który jeszcze w 2016 roku, z uwagi na swój lewicowy charakter miał się połączyć z La Repubblicą. Jego sierpniową rozmowę z dziennikarzem porównałem z poprzednimi wywiadami. Wnioski? Papieżowi zacięła się płyta. Cały czas faszeruje odbiorców lewacką nowomową, wzywa do porzucenia tożsamości i serwuje komunistycznej antywartości, do których oficjalnie przyznał się w 2016 roku w rozmowie z Eugenio Scalfarim, założycielem La Repubblici.

Ostatecznie to komuniści myślą jak chrześcijanie. Chrystus mówił o społeczeństwie, w którym to ubodzy, słabi, wykluczeni mają decydować. Nie demagodzy, nie nicponie, ale lud, biedni, którzy mają wiarę w Boga” – powiedział papież. „To im musimy pomóc, by osiągnąć równość i wolność.

W najświeższym wywiadzie dla La Stampy papież Franciszek przekonuje o konieczności powrotu Europy do „marzeń ojców założycieli”. Z jednej strony ciężko powiedzieć kogo ma na myśli papież Bergoglio. Przecież w przypadku „Europy” jako kontynentu czy samej cywilizacja Okcydentu nie można wyróżnić konkretnych „ojców założycieli”. Na kreację cywilizacji europejskiej składają się tysiące myślicieli, naukowców, badaczy, teologów, artystów i filozofów. Jednak jeśli wypowiedź Franciszka odczytamy w kontekście jego komunizmu, łatwo pojmiemy, że populista z Watykanu ma na myśli Unię Europejską, przez demoliberalne media mylnie nazywaną „Europą”.
– Marzenie ojców założycieli miało silne podstawy, ponieważ było realizacją tej jedności. Obecnie nie możemy zatracić tego dziedzictwa – powiedział papież.

Papieskie pocałunki
Papieskie pocałunki
Kim są ci „ojcowie założyciele”, których z nazwiska nie miał odwagi wymienić Franciszek? To komuniści, marksiści i talmudyści. Pierwszym „ojcem” jest żydo-niemiecka komunistka Róża Luksemburg, której pragnieniem było zbudowanie bolszewickiego superpaństwa rozciągającego się na teren Okcydentu. Drugim ojcem jest Altiero Spinelli, autor Manifestu z Ventotene, którego zamiarem było porzucenie przez Europę wartości chrześcijańskich. A trzecim jest Richard Coudenhove-Kalergi, żyd i mason w jednym. Chciał zbudować paneuropejskie mocarstwo, gdzie „chrześcijaństwo skazane jest na zagładę”, a jej „przywódcami mają być Żydzi”. Uwzględniając „komunistyczne inklinacje”, do których przyznał się sam Franciszek, soczyste pocałunki w żydowskie dłonie, a także aktywny udział w klubie Rotary International (we Francji otwarcie nazywanym wolnomularskim) w Buenos Aires, którego honorowym członkiem od 1999 roku jest Bergolgio, wydaje się że właśnie ten zestaw „ojców założycieli” miał na myśli papież.

https://wprawo.pl/2019/09/02/j-miedlar-papiez-fr...

Atak Niemców na Polskę w 1939 roku to także masowy rabunek polskich banków. RFN nigdy tych pieniędzy nie oddała

Mówiąc o stratach wojennych spowodowanych agresją i okupacją Niemiec przeważnie mamy na myśli masowe mordy na Polakach oraz niszczenie mienia (budynków, infrastruktury itp.). Mało kto zdaje sobie jednak sprawę ze strat wywołanych rabunkiem polskiego sektora bankowego. Na okupowanych przez Niemców terenach II RP tuż przed wybuchem wojny funkcjonowało ponad 2 tys. banków oraz instytucji finansowych. Straty w wyniku konfiskat rachunków samego tylko Banku Rolnego wyniosły 1,4 mld złotych przedwojennych. Dziś to równowartość ok. 17 mld złotych (!).



Niemal każdą swoją okupację Niemcy zaczynali od załatwienia dwóch spraw: 1) likwidacji (względnie uwięzieniu) elit patriotycznych i przeciwników politycznych, oraz 2) grabieży tego, co najcenniejsze i najbardziej wartościowe: złota, pieniędzy i dzieł sztuki. W zakresie realizacji tego drugiego punktu kluczowe było sprawne opanowanie sektora bankowego okupowanego państwa.





Na dzień 1 stycznia 1939 roku całkowita suma aktywów polskiego systemu bankowego i kredytowego szacowana była na 9,567 miliarda ówczesnych złotych (dziś to odpowiednik ok. 115 mld zł) przy środkach bieżących w dyspozycji w wysokości 1,2 miliarda ówczesnych złotych (odpowiednik ok. 14,4 mld zł). Co równie istotne - tuż przed II wojną światową polskie banki posiadały blisko 4-krotnie więcej złota niż wszystkie banki niemieckie razem wzięte. Wynikało to po części z wycofywania (od drugiej połowy lat 30-tych XX wieku) przez niemieckich Żydów depozytów z banków działających na terytorium III Rzeszy i lokowania ich m.in. w polskich instytucjach finansowych.

Powyższe dane pokazują dobitnie, że Polska (pod względem finansowym) dla hitlerowskich Niemiec była bardzo łakomym kąskiem. Uwzględniając postanowienia paktu Ribbentrop-Mołotow na ziemiach przyłączonych do III Rzeszy oraz na późniejszych terenach Generalnego Gubernatorstwa znalazło się finalnie ponad 30 polskich banków, w tym sześć publicznych z ogólną liczbą ok. 100 oddziałów, 17 Towarzystw Kredytowych, ok. 100 kas oszczędnościowych z ponad 100 oddziałami oraz prawie 2 000 spółdzielni kredytowych.

Zgodnie z niemieckim rozporządzeniem obowiązującym na terytoriach okupowanych - "własność Polaków stawała się własnością Rzeszy Niemieckiej". W konsekwencji dla każdej polskiej instytucji bankowej czy finansowej Niemcy wyznaczali tzw. powiernika. Był to specjalny urzędnik niemiecki, którego celem był rabunek depozytów pieniężnych, złota oraz ściąganie zadłużenie od Polaków, którym przejmowane banki wcześniej udzieliły pożyczek. W ten oto sposób całość polskiego systemu bankowego i kredytowego została podporządkowana interesom gospodarczym III Rzeszy, a gigantyczne kwoty depozytów oraz złoto zrabowane z polskich banków umożliwiło dalszą ekspansję Niemiec na terenie Europy (przypomnijmy, że w 1940 r. Niemcy zaatakowały Francję, a w 1941 r. - ZSRR).

Jedno jest pewne - Polacy, którym Rzesza Niemiecka bezprawnie skonfiskowała oszczędności zgromadzone na lokatach bankowych, bądź pozbawiła ich realnej wartości (w skutek wymiany pieniędzy na Reichsmarki na terenie Niemiec i tzw. "Młynarki" w Generalnym Gubernatorstwie) nigdy swej własności od państwa niemieckiego nie odzyskali.

Źródło: Zespół ds. reparacji: polski system bankowy poniósł ogromne straty podczas II wojny światowej (Dzieje.pl)
Źródło: Ile pieniędzy straciły polskie banki podczas II wojny światowej? Zapowiedź posiedzenia Zespołu ds. reparacji (Sejm.gov.pl)
Źródło: Pieniądz i kredyt. Banki w II RP przed 1939 r. (KlubInteligencjiPolskiej.pl)
Źródło: Ile Niemcy zarobiły na II wojnie światowej? (Bezc.pl)
Źródło: Stanisław Żerko (Twitter.com)

http://niewygodne.info.pl/artykul9/04440-Masowy-rabunek-...