"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

Pamiętacie prawaka który bohatersko zapytał się -kto to rucha? szydząc z protestujących polskich kobiet

List Otwarty

Aleksander Twardowski:

Po lewej stronie sali siedzi Magda Dobrzańska - Frasyniuk. Pewna siebie, elegancka, bardzo atrakcyjna. Tak, wiem, że atrakcyjność nie powinna tu mieć znaczenia, ale to jak Ona wygląda, dodaje smaczkowi temu procesowi, o ile w ogóle można mówić o smaku w tych okolicznościach.

Oto bowiem naprzeciw niej siedzi Roman Sklepowicz, do niedawna stały bywalec internetowej pato-telewizji wRealu24, który w październiku 2017 pytał, w odniesieniu do idących w Marszu Kobiet dziewczynach „kto to rucha”, a feministkom wytykał, że „ich rodowód sięga Hitlera”.
Roman Sklepowicz. Siwy, pod siedemdziesiątkę, otyły, spocony, na lekach, bo, jak twierdzi, ma cukrzycę.
Na końcu siedzi grupa przyjaciół Magdy, albo po prostu ludzi, którym ta sprawa słusznie nie jest obojętna.

Tak wyglądała dziś sala sądowa na kolejnej już rozprawie w procesie, jaki Sklepowiczowi wytoczyła Magda, która również szła w takim marszu, we Wrocławiu.
I tak, wiem, że wygląd Sklepowicza nie jest tu najważniejszy.


Wobec kobiet ogólnie, a już feministek ze szczególną siłą, prawica od lat odgrywa festiwal pogardy i poniżania. Podtatusiowaci panowie, za którymi prawdziwa kobieta nie obejrzałaby się na ulicy, hołubieni przez swoje redakcje i w akompaniamencie anonimowych, wulgarnych komentarzy, odmawiają im wszystkiego – prawa do własnego zdania, prawa do stanowienia o sobie, prawa do manifestowania, wreszcie kobiecości, tak jakby o atrakcyjności ich ciał i umysłów mógł decydować jedynie obleśny dziadek z internetowej telewizji. I to jego opinia przesądza o tym, czy i jakim powodzeniem się cieszą.

Całość tej pogardy jest na prawicy od lat przykryta jednym wielkim tchórzostwem – najgłośniej i najwulgarniej krzyczą anonimowi w Internecie. A postawieni przed sądem, jak Sklepowicz, tracą naglę pewność siebie i odgrywają rolę (sic!) schorowanych ofiar hejtu i kampanii nienawiści.

Oskarżony w przytoczonym procesie przekonywał, że nagranie, które widziała cała Polska, zostało zmanipulowane. Jak i przez kogo – nie wie. Twierdził, że słowa „ruchać” nie używa, mimo iż adwokat powódki przywołał przynajmniej kilka innych odcinków tego samego „programu”, w których z jego ust to słowo pada. Uważa, że nie ma za co przepraszać, bo materiał jest zmontowaną manipulacją. O zestawianiu feministek z Hitlerem nie pamięta, nawet po tym, jak sąd odtworzył mu rzeczony fragment. W skrócie – złapany za rękę Sklepowicz twierdzi, że to nie jego ręka.

To jest arcyważny proces, bo ten kloaczny humor, który tak ekscytuje obleśnych mężczyzn, takich jak ten wspomniany czy kilku innych np. z „W tyle wizji”, to ostatnie co im dziś pozostało. Nie są i nigdy nie byli merytoryczni, co Magda w swoich zeznaniach wytknęła. Obrażają, bo niewiele więcej potrafią. Starsi, obsceniczni, spoceni, może podpici, regularni bywalcy burdeli jak Ziemkiewicz, o czym sam przyznał swego czasu. "Prawdziwi, polscy mężczyźni".

Zapytana przez sąd co poczuła, po obejrzeniu rzeczonego materiału, Magda powiedziała pięknie i spokojnie:

"Jestem obywatelką.
Mam prawo do swojego zdania i do wyrażania go publicznie.
Po słowach „kto to rucha” poczułam się poniżona.
Poczułam się obrażona.
Oskarżony nie odniósł się merytorycznie do naszych haseł, a po prostu nas poniżył.
Jego ironicznych przeprosin nie przyjmuję, bo przeprosiny muszą mieć taką samą, ciężką wagę jak waga słów wypowiedzianych na początku."

Magda Dobrzańska – Frasyniuk powiedziała STOP nie w swoim imieniu, ale w imieniu wszystkich tych kobiet, które nie godzą się na takie traktowanie. W tym procesie występuje jako bohaterka zbiorowa i jej procesowe zwycięstwo będzie zwycięstwem Was wszystkich, drogie panie. To co my możemy zrobić, mężczyźni, to być w tej sprawie z Wami, tylko tyle i aż tyle.
Trzymam za Ciebie kciuki Magda Dobrzańska-Frasyniuk, podziwiam, kibicuję.
I jako mężczyzna obiecuję wsparcie.

Niemcy: Mieszkańcy miasteczka w Saksonii wykupili całe piwo, aby zagrać na nosie neonazistom
W miasteczku Ostritz w Saksonii odbył się festiwal muzyczny „Tarcza i miecz”. Zorganizowano go pod patronatem neonazistowskiej Narodowodemokratycznej Partii Niemiec (NPD). Z obawy o zamieszki zakazano na nim sprzedaży piwa. Mieszkańcy Ostritz wykupili też całe piwo w sklepach, aby uczestnicy imprezy nie mogli uzupełnić zapasów.


Festiwal, choć zorganizowany w miniony weekend legalnie, wzbudził w Niemczech duże kontrowersje. Na przegląd zespołów grających muzykę o narodowosocjalistycznych treściach miało przyjechać ok. 750 osób, ale ostatecznie zjawiło się ich ok. 500. Mimo to saksońska policja zmobilizowała w położonym niedaleko granicy z Polską Ostritz spore siły. Na miejscu było prawie 1,4 tys. policjantów. Wezwano także posiłki z policji federalnej, a w miejscu festiwalu pojawiła się armatka wodna i pojazdy pancerne.

„Wysuszyć” neonazistów
Lokalne władze obawiały się, że festiwal przerodzi się w zamieszki. Tym bardziej, że demonstrację nieopodal koncertów zapowiedziały środowiska antyfaszystowskie. Obie grupy nierzadko ścierały się na ulicach saksońskich miasta, m.in. w Dreźnie. Tuż przed rozpoczęciem w sobotę (22 czerwca) festiwalu, Naczelny Sąd Administracyjny w Budziszynie cofnął zezwolenie na antyfaszystowską demonstrację.

Policja i władze miejskie ogłosiły też prohibicję na terenie festiwalu. Mundurowi skonfiskowali 4,4 tys. litrów piwa przygotowanego dla uczestników koncertów. Mieszkańcy 2-tysięcznego Ostritz, którzy w przytłaczającej większości sprzeciwiali się otwarcie organizacji u nich festiwalu „Tarcza i miecz”, postanowili pójść o krok dalej i… wykupili wspólnie całe piwo ze sklepów w ich miasteczku, aby organizatorzy neonazistowskiej imprezy nie mogli uzupełnić po cichu zapasów.

„Nasz plan powstał już tydzień temu. Chcieliśmy >>wysuszyć

Czy PiS może coś na to poradzić? Oczywiście. Ma dwa wyjścia: przywrócić w Polsce praworządność lub wystąpić z UE." http://thefad.pl/aktualnosci/roman-giertych-tsu...

Roman Giertych
Już od dzisiaj we wszystkich kancelariach adwokackich w Polsce trwa analiza wyroków pod kątem składu osobowego we wszystkich sprawach, w których orzeczenia zapadały ostatnio(przypomnę, że Zgromadzenie Izby Warszawskiej apelowało o wyłączanie sędziów, którzy byliby nominowani z udziałem neoKRS).

Opinia rzecznika TSUE zwykle jest podzielana przez skład Trybunału. Przyjęcie wyroku w kształcie zaproponowanej dziś opinii oznaczać będzie:

nieważność wszystkich nominacji sędziowskich podjętych z udziałem neoKRS
wynikająca z w/w nieważności nominacji nieważność orzeczeń wydanych przez osoby, które otrzymały taką nominację
nieważność orzeczeń wydanych przez składy sędziowskie, w których uczestniczyła chociaż jedna osoba nominowana z udziałem neoKRS
w przypadku wyroków karnych taka nieważność skutkowałaby anulowaniem kar
oczywiście nieważnością objęte byłyby wszystkie orzeczenia tzw. Izby Dyscyplinarnej SN,
utratę statusu sędziów SN przez tych sędziów, w których powołaniu brała udział neoKRS,
spowolnienie wymiaru sprawiedliwości związane z wolnymi etatami, których nie ma kto obsadzić w związku z brakiem KRS.
Już od dzisiaj we wszystkich kancelariach adwokackich w Polsce trwa analiza wyroków pod kątem składu osobowego we wszystkich sprawach, w których orzeczenia zapadały ostatnio(przypomnę, że Zgromadzenie Izby Warszawskiej apelowało o wyłączanie sędziów, którzy byliby nominowani z udziałem neoKRS).

Czy PiS może coś na to poradzić? Oczywiście. Ma dwa wyjścia: przywrócić w Polsce praworządność lub wystąpić z UE.

Roman Giertych

Dziś rocznica Poznańskiego Czerwca.

„Pracy i chleba”, „Chcemy Polski katolickiej, a nie bolszewickiej” – skandowano 63 lata temu na ulicach Poznania. Przeciw zbuntowanemu miastu komuniści rzucili 400 czołgów i 10 tys. żołnierzy oraz funkcjonariuszy KBW.

Dokładnie 63 lata temu na ulice stolicy Wielkopolski wyszło ponad 100 tysięcy poznaniaków. Nieśli sztandary „Chcemy pracy i chleba”, „Precz z komuną”, „Chcemy Polski katolickiej, a nie bolszewickiej”. Zdobyli gmach sądu, budynek KW PZPR, zaatakowali siedzibę UB. – Do broni to rwał się każdy. Strzelaliśmy, ale byliśmy w gorszej sytuacji, bo na odkrytej przestrzeni, a ubecy chowali się za murami – wspominał Jerzy Grabus, wówczas student Politechniki Poznańskiej.

Przeciw zbuntowanym cywilom komunistyczne władz zdecydowały się użyć broni palnej.

Domagał się tego Feliks Dwojak, wówczas kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Po stłumieniu powstania awansował na naczelnika Wydziału IV Departamentu III MSW. Nigdy nie stanął przed sądem.

Pacyfikacją powstania kierował gen. Stanisław Popławski (ur. 1902 r.), pochodzący z Rosji. Nie poniósł żadnych konsekwencji. W listopadzie 1956 r. powrócił do Związku Radzieckiego. Zmarł w 1973 r.

Rozkaz wydania broni „przeciw prowokatorom" wydał szef Sztabu Generalnego, urodzony w Rosji gen. Jerzy Borodziłowski. W 1965 r. został głównym inspektorem szkolenia bojowego i wiceministrem obrony narodowej. Zmarł w 1983 r w ZSRR.

Do walki z poznaniakami użyto 9983 żołnierzy, 359 czołgów, 31 dział pancernych i 36 transporterów opancerzonych. W trakcie dwudniowych ulicznych walk zginęło 58 do osób, a ponad 600 zostało rannych.

Najmłodszą ofiarą był 12-letni Romek Strzałkowski, zamordowany najprawdopodobniej strzałem w pierś przez funkcjonariuszkę UB. Tylko nieco starsi byli: Andrzej Gliński (15 lat) – uczeń Technikum Łączności, Henryk Nowicki (15 l.) - uczeń ślusarski i Henryk Błażejak, uczeń szkoły tokarskiej (16 lat). Już kilka dni po stłumieniu powstania zaczęły się represje i prześladowania osób podejrzewanych o udział w Poznańskim Czerwcu ‘56. W sumie aresztowano i brutalnie torturowano w trakcie śledztw co najmniej pięćset osób.
https://dorzeczy.pl/kraj/106741/rozstrzelano-serca...

P.s. Czekam na minusy od komunistycznych Trolli :)