Relacje polsko-ukraińskie czyli Lachy i Chachoły

KARTKA Z KALENDARZA – zdarzyło się 9 lutego


1943


W kolonii Parośla I (pow. Sarny) zamordowano około 150 Polaków. Zbrodni dokonała sotnia Hryhorija Perehiniaka „Dowbeszki- Korobki”. Była to pierwsza polska wieś, w której UPAińska banda dokonała masowego mordu.


opis:
„... uzbrojona banda upaińska z okolic Włodzimierca, udająca radzieckich partyzantów, weszła z rana do kolonii i rozmieściła się we wszystkich domach, pod pozorem obrony przed rzekomą niemiecką pacyfikacją. Po południu podstępnie wszystkich związano i na umówiony sygnał zamordowano, zabijając ostrymi narzędziami, przeważnie siekierami, nie oszczędzając nikogo. Jak zwykle czyniły to bandy, po dokonanym morderstwie gospodarstwa ograbiono, zabierając cały dobytek i żywy inwentarz. Późniejsze oględziny pomordowanych wykazały szczególne okrucieństwo oprawców. Niemowlęta były przybijane do stołów nożami kuchennymi, kilku mężczyzn było obdartych ze skóry pasami, niektórzy mieli wyrywane żyły od pachwiny do stóp, kobiety były nie tylko gwałcone, lecz wiele z nich miało poobcinane piersi. Wielu pomordowanych miało poobcinane uszy, nosy, wargi, oczy powyjmowane, głowy często poobcinane. Po dokonaniu rzezi mordercy urządzili libację w domu sołtysa. Po odejściu oprawców, wśród resztek jedzenia i butelek po samogonie znaleziono martwe dziecko około 12-miesięczne, przybite bagnetem do stołu, a w ustach dziecka włożony był niedojedzony kawałek kiszonego ogórka.”


upaińcy działali bez litości, bestialsko, jak terroryści.




--------------------------




100. Topienie w studni i narzucanie na ofiarę kamieni.

KARTKA Z KALENDARZA – zdarzyło się 21 lutego


1944


Zbrodnia w Wiśniowcu. Zamordowano 180 cywili, głównie kobiet i dzieci.


Wycofując się przed nacierającą Armią Czerwoną, 2 lutego 1944 r. Wiśniowiec opuścili Niemcy, a w połowie lutego Węgrzy. Wraz z nimi wyjechał oddział Schutzmannschaft oraz część ludności cywilnej. Pozostało kilkaset bezbronnych osób liczących na szybkie przejście frontu, co nastąpiło jednak dopiero po 2-3 tygodniach. Wykorzystały to bojówki nacjonalistów ukraińskich, przystępując do pogromów pozostałej ludności.

Tuż po 20 lutego 1944 r. (prawdopodobnie 21 lutego) do Wiśniowca Nowego przybył oddział ukraińskiej partyzantki, który poprzedniego dnia za pomocą podstępu (podając się za partyzantkę sowiecką) bezskutecznie próbował zająć ośrodek samoobrony w Rybczy. Używając tego samego fortelu (bądź też podając się za Polaków), Ukraińcy uzyskali otwarcie bramy klasztoru w Wiśniowcu i wdarli się się do środka przystępując do rzezi zakonników i około 180 cywili, głównie kobiet i dzieci. Ofiary zapędzano do piwnic i tam obrzucano granatami. Część ofiar powieszono, część zabito uderzeniami metalowych przedmiotów w głowę. Pomordowanych na terenie klasztoru, po zajęciu Wiśniowca przez Sowietów wydobyto z piwnic i pochowano w zbiorowej mogile na cmentarzu.

Do zbrodni dochodziło także w zabudowaniach miejskich i na zamku książąt Wiśniowieckich, gdzie również ukrywali się Polacy. Pomordowane tam osoby zostały pochowane w zbiorowej mogile w zamkowej fosie.

W tym samym czasie ukraińscy nacjonaliści dokonali eksterminacji ludności polskiej we wsi Wiśniowiec Stary. W różnych okolicznościach (w tym paląc kilkadziesiąt osób w kościele) przed 26 lutego 1944 r. zabito około 138 Polaków. Wyłapywano także Polaków ukrywanych przez życzliwych im Ukraińców. 26 lub 27 lutego zamordowano trzy wykryte w ukraińskich domach rodziny polskie.

Według świadectwa Jana Niewińskiego oddział ukraiński po zbrodni w Wiśniowcu przeszedł na teren Generalnego Gubernatorstwa, gdzie w nocy z 22 na 23 lutego 1944 r. dokonał zbrodni w Berezowicy Małej.





--------------------------




102. Wrzucenie dorosłego w płomienie ogniska na polanie leśnej, wokół którego ukraińskie dziewczęta śpiewały i tańczyły przy dźwiękach harmonii.

KARTKA Z KALENDARZA – zdarzyło się 22 lutego


1944


W Berezowicy Małej (pow. Zbaraż) zamordowano 131 Polaków. Część zginęła spalona żywcem.



Przed napadem.

W Berezowicy Małej położonej w pobliżu Zbaraża istniała polska samoobrona zorganizowana po doniesieniach o rzezi wołyńskiej. Działalność samoobrony ograniczała się do wystawiania nocnych wart, głównie od strony granicy z Wołyniem i alarmowania ludności w przypadku zagrożenia.

W lutym 1944 mieszkańcy wsi byli wykorzystywani przez Niemców do budowy umocnień przeciwko nadciągającej Armii Czerwonej. W wyniku zmęczenia tymi pracami członkowie samoobrony nie byli w stanie pełnić wart. Liczono, że obecność wojska niemieckiego w okolicy odstraszy napastników.


Napad.

Nocą z 22 na 23 lutego, od strony granicy z Wołyniem furmankami i saniami nadciągnął oddział UPA, który dzień wcześniej dokonał zbrodni na Polakach w Wiśniowcu. Upowcy zaczęli napad od wymordowania mieszkańców przysiółka położonego kilometr od wsi. Podchodzili w ciszy, starając się wykorzystać element zaskoczenia. Zabijano bez użycia broni palnej, by nie wywołać ucieczki mieszkańców dalej położonych zabudowań. Piotra Szewczuka porąbano siekierami na trzy części. Wdowę Katarzynę Tomków i jej siedmioro dzieci zakłuto bagnetami. Śmierć poniosła także nieomal cała rodzina Kurylczuków. Uratował się Władysław Kurylczuk, który uciekł oprawcom i biegnąc przez wieś alarmował ludność. Dzięki niemu większość Polaków z Berezowicy Małej uratowała się.

Po dokonaniu zbrodni w przysiółku upowcy zajęli właściwą część wsi. Nie bronione domostwa w Berezowicy były bez trudu przez nich zdobywane, a mieszkańcy zabijani za pomocą siekier i bagnetów oraz broni palnej. Większość napadniętych szukała ocalenia w ucieczce. Polacy chowali się u ukraińskich sąsiadów, w kamiennych schronach lub w murowanych oborach. Upowcy złapane większe grupy rozstrzeliwali, a obory podpalali. Ocalał Hryńko Pańczyszyn, Ukraińcy zastrzelili mu żonę i córeczkę, a jemu samemu darowali życie, gdy odmówił po ukraińsku pacierz. Ocalała też większa grupa Polaków w murowanej oborze Jana Krąpca, ojca późniejszego filozofa i wieloletniego rektora KUL o. prof. Mieczysława Alberta Krąpca. Leżała ona blisko budynków ukraińskich sąsiadów. Sąsiad ten uratował życie Polakom, gdyż oszukał napastników, mówiąc że obora Krąpca była już przeszukiwana. Uciekający do lasu byli ostrzeliwani z daleka.

Oprócz eksterminacji Polaków napastnicy dokonali rabunku ich mienia, które załadowali na furmanki i sanie. Ograbione domostwa palono, o ile nie były położone w pobliżu zagród ukraińskich. Po napadzie oddział odjechał w stronę granicy z Wołyniem.

Tej nocy zginęło w Berezowicy Małej 131 polskich mieszkańców.

Następnego dnia rano popalone trupy pozbierano w prześcieradła, włożono do prowizorycznie wykonanych trumien i tak pochowano. Pozostali przy życiu musieli zdążyć z pochówkiem za dnia, by nie nocować we wsi ze względu na grożące niebezpieczeństwo. Większość ocalonych schroniła się w Tarnopolu.
Część z uciekinierów udała się do pobliskiej wsi – Ihrowicy i padła ofiarą wigilijnego mordu UPA 24 grudnia 1944 roku.





--------------------------




103. Wbijanie koła do brzucha na wylot i utwierdzanie go w ziemi.

Wnuczek- to nie historia a choroba.Cały kalendarz i lista jest dostępna.
Problem polega na tym że takie beznamiętne wyliczanie zbrodni powoduję że człowiek na zbrodnie zaczyna mieć immunitet.Oczywiście ja doskonale wiem skąd się biorą takie postawy.Gdyby AG chciał chociaż trochę przeanalizować temat dowiedział by się o przyczynach i promotorach zbrodni Wołyńskiej.(temat na dłuższą dyskusję)
AG w swoim braku wiedzy pokazał przypadkowo to o czym kiedyś pisałem.
Trzeba być kompletnym ignorantem żeby uwierzyć w bzdurę że żołnierze Upa przebrali się za partyzantów radzieckich.Po pierwsze oni nie mówili po rosyjsku a Rosjanie po ukraińsku.Zamieszkujący od setek lat ziemie wschodnie Polacy bez trudu odróżniają jednych od drugich i robią to bezbłędnie.Dla AG wszystko co wschodnie takie same, jednak jest różnica w wyglądzie obu nacji i w akcencie również.
Ja czytałem licznych prowokacjach partyzantki radzieckiej która pozorowała działania oddziałowa UPA mordując mieszkańców Zachodniej Ukrainy i Polaków i Ukraińców-zbrodniarze nie byli ani jednymi ani drugimi więc przychodziło im to łatwo.Nasi anrtbanderowcy nie wiedzą o tym ale takie zbrodnie były na wschodzie do końca lat 40-tych a naszych już tam nie było.
Wspomniałeś o historii sprzed 1914 roku to ja mam na myśli długą historię rosyjskiej bezpieki która potrafiła doskonale różnymi prowokacjami skłócać podbijane narody.
Rzeź Wołyńska to również w pewnym stopniu efekty prascy rosyjskiej bezpieki.
Dobrze by było gdyby historycy polscy i ukraińscy wzięli się za robotę i wyjaśnili wreszcie nasze historycznie zawiłości.Przyznam się że liczyłem na rosyjskie archiwa ale tam tak dużo sfałszowanych dokumentów że nie traktował bym ich poważnie.
System o dziś się nie zmienił.zmienił. Obserwując sytuację na wschodzie widzę ogrom prowokacji Rosyjskich sił specjalnych mających na celu doprowadzenie do sytuacji z przed 70 lat na Wołyniu i przyjdą ich mirotwoecy i zaprowadzą porządek-im nie przeszkadza to że zabijają setki swoich

przykro mi, nie jestem „prawdziwym historykiem”, nawet nie jestem „historykiem”


powinieneś? wybacz ale o tym co „powinienem” będę decydował samodzielnie

jeśli natomiast gdzieś napisałem jakąś nieścisłość lub co gorsza napisałem nieprawdę, to zawsze możesz mi wygarnąć i to przecież zdementować, chyba że prawda sama w sobie boli lub powoduje inne dolegliwości




skoro ja opisuje wydarzenia ludobójstwa na Wołyniu w latach 1943-1945, w mojej ocenie nic nie stoi chyba na przeszkodzie abyś Ty się wykazał w „wydarzeniach z przed 1914 roku”, chyba nie wymiękasz?



ale skoro tak już tego pragniesz, dziś zrobię dla Ciebie wyjątek, mam nadzieję, że w kolejnych dniach to pociągniesz dalej – dziś tak na szybko



SPECJALNA KARTKA Z KALENDARZA dla @Wnuczka – zdarzyło się 23 lutego „przed 1914”

1655 r.
zmarł prawosławny bp łucki i ostrogski Józef Czaplic Szpanowski. Syn Mikołaja Czaplica. Jako władyka łucki i Ostrogski był zatwierdzony przez króla Jana Kazimierza.

1820 r.
w Krzemieńcu zmarł niespodziewanie Alojzy Feliński, polski poeta i dramatopisarz, przedstawiciel klasycyzmu postanisławowskiego. Urodził się w 1771 r. w Łucku na Wołyniu. Młodość spędził w majątku rodowym w Wojutynie pod Łuckiem. Kształcił się w kolegium pijarów w Dąbrowicy, następnie we Włodzimierzu Wołyńskim. W pierwszą rocznicę ogłoszenia Królestwa Polskiego (20 czerwca 1816 r.) napisał hymn ku czci cara Aleksandra I „Boże! coś Polskę przez tak liczne wieki...”.

1838 r.
zmarł bp Jozafat Bułhak, grekokatolicki bp piński, włodzimierski i połocki, a następnie metropolita Kościoła unickiego w Rosji. Urodził się 20 kwietnia 1758 roku.







--------------------------




104. Przywiązanie do drzewa człowieka i strzelanie do niego jak do tarczy strzelniczej.

Mocne słowa Johna McCaina


​Mocne słowa Johna McCaina - niezalezna.pl

Wstydzę się za swój kraj, wstydzę się za swojego prezydenta, wstydzę się za samego siebie, albowiem nie mogę zrobić więcej, aby pomóc Ukraińcom – powiedział w wywiadzie dla telewizji CBS w programie Face the Nation amerykański senator John McCain.

McCain ubolewa, że takie silne kraje europejskie jak Francja i Niemcy nie potrafiły zatrzymać rosyjskiego prezydenta. - Uważam, że kanclerz Niemiec i prezydent Francji legitymizowali pierwsze w ciągu 70 lat rozczłonkowanie kraju w Europie. To wstyd. I Władimir Putin nie odpowiedział za to – stwierdził senator od stanu Arizona.

- Ukraińcy nie proszą o wysłanie amerykańskich żołnierzy do ich kraju, lecz tylko o broń, żeby przeciwstawić się Rosji. (…) Putin nie chce, żeby Ukraina była częścią Europy i ma na tym polu sukcesy. To faktycznie mroczny rozdział w historii naszego sojuszu (...) Władimir Putin wywiera olbrzymią presję na kraje bałtyckie, nie wspominając już o Mołdawii. Kontynuuje również okupację Gruzji – zauważył McCain.

Tak ostre słowa polityka zdziwiły popularnego w USA prowadzącego programu Face the Natio, dziennikarza Boba Schieffera. - Panie Senatorze, znam Pana bardzo, bardzo długo, robiłem z Panem wywiady wiele, wiele razy. Ale nigdy nie słyszałem od Pana, żeby wstydzi się Pan za swój kraj – zwrócił się publicysta do polityka.

- Wstydzę się również za siebie – odpowiedział McCain.