01.08.2023
W 79. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego tradycyjnie spotkaliśmy się przy pierwszym miejskim pomniku ufundowanym w hołdzie bohaterom 1944 roku, czyli przy Zespole Szkół Zawodowych nr 2 im. Powstańców Warszawy.
Wśród delegacji upamiętniających rocznicę złożeniem kwiatów m.in. wiceburmistrz Robert Smuga i kierowniczka wydz. PKiS w UM Magdalena Mól, prezydium Rady Miasta z radnymi - przewodniczący Dariusz Kulma, wiceprzewodniczący Mariusz Żyła, wiceprzewodniczący Grzegorz Cyran, radny Robert Gałązka i radny Maciej Cichocki, wicestarosta Witold Kikolski, sekretarz gminy Jolanta Damasiewicz, dyrektorka ZSZ nr 2 Agnieszka Paja wraz z przedstawicielami Rady Rodziców, dyrektorka MBP Karolina Wieczorek oraz dyrektor SP nr 6 Krystian Matuszewski, prezes MOSiR Tomasz Płochocki i prezes MKS Mazovia Andrzej Kuć oraz prezes mińskiego oddziału Związku Inwalidów Wojennych Józef Jedynak.
Wicedyrektor ZSZ nr 2 Jerzy Gańko wprowadził nas w atmosferę rocznicy, przytaczając zarys charakteru powstania.
Każdego roku staramy się zwrócić uwagę na inny aspekt powstania. W tym roku szczególnie przypominamy dramat ludności cywilnej i uchodźców. Na planszy u wejścia do parku pokazaliśmy kilka fotografii dokumentujących jak ludność cywilna Warszawy (blisko 650 tys. osób) była wypędzana z miasta i skazana na poniewierkę. Szczególnie tragiczne były losy osób w zaawansowanym wieku, chorych oraz dzieci.
Od 6 sierpnia do 10 października 1944 r. Warszawiacy musieli opuścić swoje domy, nie znając często losu bliskich i tracąc dorobek życia. Zdecydowana większość wypędzonych została skierowana do podwarszawskich obozów przejściowych – przede wszystkim do obozu Dulag 121 w Pruszkowie. Stamtąd blisko 150 tys. osób wywieziono na roboty przymusowe w głąb Rzeszy lub do niemieckich obozów koncentracyjnych.
Pozostałych wysiedleńców – przeważnie starców, kobiety i dzieci – przesiedlono do zachodnich dystryktów Generalnego Gubernatorstwa i pozostawiono tam bez środków do życia.
W Jednodniówce przygotowanej przez dr Lillę Kłos i Joannę Wilczak przypominamy w jaki sposób mińszczanie pomagali wtedy uciekinierom ze stolicy.
Po prawie 80 latach historia się powtarza. Dziś pomagamy uchodźcom z Ukrainy. Znów kobiety, osoby starsze, dzieci skazane są na ucieczkę, szukanie pomocy, niepewność i trudne decyzje.
Uchodźcy z innych objętych wojną krajów wciąż starają się dostać do Europy. Wszędzie tam są wśród nich dzieci.
Dziękujemy za obecność podczas spektaklu grupy ”Opowieści z Walizki” pt. „Wędrówka Nabu” na podstawie opowiadania Jarosława Mikołajewskiego.
Historia niestety się powtarza.
„Czasem w historii nasza codzienność przegląda się jak w lustrze. Dobrze jest to dostrzegać. Dziękujemy za to wrażliwej, uważnej społeczności Mińska. Wasze oczy prowadziły nas wczoraj po ścieżkach opowieści. Dziękujemy”
Opowieści z Walizki
oprac: mat. UM Mińsk Maz.
