"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

popieram Marcina Wyrwała
"Jesteśmy krajem paranoików i surrealistów, dla których nic-nie-jest-takie-jak-się-wydaje, a chorobliwa podejrzliwość jest drugą naturą. Im bardziej radykalna i fantastyczna hipoteza, tym szybciej się szerzy i pozyskuje bezrefleksyjnych wyznawców. A owi wyznawcy jednoczą się w poczuciu ostatnich sprawiedliwych tworząc kolejne, silne moralną słusznością i oblężone twierdze. Nie dopuszczając - zazwyczaj - najmniejszej wątpliwości.
To kraj rządzony przez mityczny, lecz wszechobecny układ, pełen zaprzańców, zdrajców i sprzedawczyków. Jeśli nie można go odnaleźć - tym gorzej, bo jest potężniejszy i sprytniejszy, słowem potrafi lepiej się maskować. Tym sposobem ufać nie można a priori nikomu i niczemu, bo im coś z pozoru fajniejsze - tym bardziej podejrzane. Bo przecież można robić dobre rzeczy, przez lata, z premedytacją tylko po to, by w krytycznym momencie wbić bliźnim nóż w plecy.
To pępek świata i łakomy kąsek dla obcych sił, które nieustannie knują, w jaki sposób wynarodowić Polaków, zagrabić jego niezmierzone bogactwa i podzielić między siebie strefy wpływów. Kraj, w którym niezwykle trudno osiągnąć consensus i budować porozumienia ponad codziennymi podziałami, bo nieufność i prywata wiodą prymat. Kraj, w którym dzisiejszy sojusznik może stać się nagle bardziej podejrzany i zwalczany z większą energią niż oczywisty i nie ukrywający swoich zamiarów przeciwnik.
Zdaje się, że potrzeba naprawdę dramatycznych okoliczności, by Polacy przestali skakać sobie do gardeł (nawet w obliczu, wydawałoby się, wspólnego wroga i podobnie postrzeganego zagrożenia) i toczyć niekończące się kłótnie we własnej piaskownicy, a wolę szerokiej współpracy odbierali jako zamach na własną tożsamość/podmiotowość/suwerenność i interpretowali ją jako dążenie do dominacji.
Przykre jest to, że rozmaite ciche urazy i konflikty "wewnątrzśrodowiskowe" potrafią być niesamowicie destrukcyjne i - dla wielu - bardziej istotne niż wola skutecznego oporu wobec zagrożeń zewnętrznych. W imię czego?
Zdjęcie użytkownika Marcin Wyrwał.

W ciągu tego samego dnia zostałem obwołany poplecznikiem Rosji, obrońcą banderowców i Niemcem. Poplecznikiem Rosji nazwano mnie w reakcji na moją krytykę raportu dotyczącego Otwartego Dialogu, sugerującego powiązania OD z Rosją (to nic, że OD jest jednoznacznie antyrosyjską fundacją, tu logika nie istnieje). O moim banderyźmie przypomniało towarzystwo Isakowicz-Zalewski i przyjaciele, które uruchamia się, ilekroć piszę o czymkolwiek związanym ze Wschodem, nie ważne w jakim kontekście. A kiedy zaczyna się jazda na Ukrainę i Rosję, to zawsze znajdzie się ktoś, kto przypomni, że pracuję dla Niemców (tym razem też się znalazł).
I generalnie takie akcje są zabawne. Nie pozwalają mi zapominać, że jesteśmy narodem paranoików, węszących spisek Rosji, Niemiec, Ukrainy (także w różnych kombinacjach i koalicjach). Nie nasza wina. Historia nam tę paranoję wdrukowała. I to naprawdę może bawić, jak cała historia z Otwartym Dialogiem, opierająca się na założeniu w stylu: A co jeżeli wieloletnie zaangażowanie OD na rzecz wolnej Ukrainy, to wysyłanie na front kamizelek kuloodpornych, ta zaciekła obrona ukraińskich więźniów Kremla, było tylko przykrywką dla sponsorowanej przez Rosję organizacji, by w odpowiednim momencie wyskoczyć i... no właśnie, i co? Polska paranoja. Sam po latach zaangażowania na Ukrainie miewam od czasu lekką paranoję na punkcie Rosji, choć się przed tym bronię, więc paranoików jakoś tam rozumiem.
Problem jednak polega na tym że w ostatnich miesiącach tej rosyjsko-ukraińsko-niemieckiej paranoi coraz więcej. I coraz więcej w niej agresji. Nie bez udziału w tym wszystkim jest kreująca klimat oblężonej twierdzy partia rządząca.
Zbierałem dziś materiały do reportażu dotyczącego listu liderów społeczności żydowskiej w Polsce do Jarosława Kaczyńskiego, w którym wyrażają zaniepokojenie narastającym klimatem antysemityzmu w Polsce. I wyobraźcie sobie, że nawet rzecznik ONR-u powiedział mi, że oni do Żydów nic nie mają (co innego do Ukraińców czy wyznawców Islamu). Klimat niechęci do Żydów w znacznym stopniu nakręcają sami politycy PiS, że wspomnę choćby o kuriozalnym wpisie na Twitterze posła Bogdana Rzońcy o "żydowskich aborterach".
W odpowiedzi na list Kaczyński spotkał się z przedstawicielami społeczności żydowskiej... tyle że głównie tej zagranicznej. Nie posądzam Kaczyńskiego o antysemityzm, ale o instrumentalne rozgrywanie kwestii narodowościowych jak najbardziej. Granie nacjonalizmem może przynieść pewne korzyści polityczne, tyle że przypomina zabawę odbezpieczonym granatem. W pewnym momencie może wybuchnąć w twarz, także temu, kto się nim bawi, ale co bardziej prawdopodobne, osobom postronnym. I to mnie jednak wqrvia.
(Przy okazji realizacji materiału w synagodze, należało nałożyć kipę. Zrobiłem sobie zdjęcie. Podobnie jak kilka tygodni wcześniej zrobiłem sobie zdjęcie w kefii i galabii. Załączam oba zdjęcia, gdyby ktoś chciał dać upust naprawdę ostrej paranoi. Jak radzi Abelard Giza, wpuśćmy całe zło do komentarzy w sieci. Tam jest już tyle zła, że to niczego nie zmieni).

"Z przykrością muszę stwierdzić, że w kierowanej przez Pana gazecie pojawił się cykl artykułów Wojciecha Czuchnowskiego, dotyczący rzekomej inwigilacji, zawierający nieprawdziwe informacje. Są to artykuły z dnia 27 lipca a ostatnio 21 i 22 sierpnia br. m. in. pt.: „Opozycja tropiona jak przestępcy” – zaczął rzecznik. Sylwester Marczuk przypomniał, że dziennikarzy powinno cechować poszukiwanie prawdy i uczciwość. W jego ocenie, w przygotowaniu tekstu takiej uczciwości zabrakło.

"Na podstawie obowiązujących przepisów funkcjonariusze komórek tzw. wywiadowców prewencji realizują zadania prewencyjne i usytuowane są właśnie w służbie prewencyjnej Policji, a konkretnie służbie patrolowej. Nie realizują oni zadań operacyjnych, a więc również wskazanych w tekście działań operacyjno-rozpoznawczych, nie mają na wyposażaniu i nie wykorzystują „samochodów do skrytej obserwacji”, nie realizują „pięciodniowych podsłuchów”, a tym bardziej nie tworzą „baz z wizerunkami najbardziej aktywnych uczestników manifestacji”. Zadania im powierzone podczas odprawy dotyczyły zagadnień o charakterze typowo prewencyjnym i nie odbiegały w żaden sposób od zadań realizowanych przez tych samych funkcjonariuszy w trakcie zabezpieczenia różnych wydarzeń, jak chociażby wizyty prezydenta Donalda Trumpa czy przyjazdu do Polski pary książęcej" – podkreślił Marczuk. Jak dodał, Czuchnowski, który "powołuje się na swoje źródła" został wprowadzony w błąd, co ostatecznie wprowadza w błąd także czytelników gazety. "Sugeruje, że dowodzący wykonują czynności o charakterze operacyjnym, a nie prewencyjnym. O ile personalia osób dowodzących są prawdziwe, to przedstawienie jednego z najbardziej doświadczonych komendantów garnizonu stołecznego jako naczelnika Komendy Rejonowej Policji Warszawa I świadczy o braku rzetelności ze strony dziennikarza" – wskazuje.