Klub Rozwoju Osobistego w Mińsku Mazwoieckim

Czy myślicie że w Mińsku znależli by sie chetni do uczestnictwa w takim klubie?

Ma to coś wspólnego z satanami?

to bardzo ogólne pojęcie, co by to miało być ? czy np. rozwijanie zainteresowań, czy warsztaty psychologiczne czy coś innego, można sie że tak powiem bardzo szeroko rozwijać .

Np warsztaty NLP

Takie kluby dobrze funkcjonują w wawie, sam należałem swojego czasu do jednego. Ale są to takie raczej kluby lokalne, stworzone przez znajomych którzy tym się interesują. Spotykaliśmy się co tydzien albo dwa w kawiarni albo innym lokalu, gdzie mogliśmy zapewnić sobie trochę swobody i miejsca. Jako że nie było jednego dobrego trenera, jakiegoś guru, który by wszystko wiedział itd, więc zapraszaliśmy czasami na mini seminaria osoby z Akademii i różnych środowisk - NLP, PUA, motywacja itd. Ale to niestety sporadycznie, dlatego ustaliliśmy fajny grafik. Już mówię o co chodziło, mieliśmy do dyspozycji rzutnik oraz planszę do rysowania markerami i po prostu każdy z nas, kto miał ochotę, dzielił się swoimi przemyśleniami, wiedzą i doświadczeniem. Każdy miał szansę wysłuchać, zadać pytanie itd. Tylko w takiej formie udało się to ciągnać dalej,. 

wydaje mi się, w Mińsku nie można się czuć anonimowo, a takie warsztaty zmuszają do wywalenia swoich słabości, o których nie chcielibyśmy wszystkim opowiadać.|Po prostu jest dużo większe prawdopodobierństwo że spotka się kogoś znajomego na grupie.A w W-wie jest anonimowo.

Ok to ja zbieram taką ekipę jeśli ktos jest chętny.Zapraszam do znajomch.

Rozwój osobisty, NLP, PUA, a z drugiej strony potrzeba bycia anonimowym - to mechanizm obronny. Moim zdaniem nic tak nie daje kopa jak obnażenie się przed ludźmi, z którymi mamy jak najwięcej do czynienia na codzień.

z tą anonimowością to jest takie błędne koło. gdy sie mieszka na wsi lub w małym mieście to przeszkadza nam to że sąsiedzi niemal przez okna nam do domu zaglądają, wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą a wscibska sąsiadka wypytuje o życie prywatne. Ale gdy sie nawieje do warszawki to przykre staje sie to bycie incognito, bo nie znamy sąsiadów a ludzie na klatce schodowej miają się bez zwykłego "dzien dobry", na ulicach wszyscy gdzies biegną, dojazd do pracy zajmuje trzy godziny dziennie a w autobusach babcie wykłócają sie o miejscówki siedzące. i wtedy pojawia sie pomysł założenia klubu:) a może prościej zaprosic sąsiada na kawę z pogawędką o życiu?:)

jednak pogaduchy z sąsiadem przy kawie to nie to samo co praca nad emocjami. Obnażanie się przed wszystkimi ludźmi z którymi np.  pracujesz  jest dość ryzykowne.

Tzn. co ryzykujesz? Albo chcesz być sobą, albo nie. Albo chcesz być odporny na presję otoczenia, albo nie. Nasze emocje tak naprawdę zależą tylko od nas samych. Potrzeba anonimowości w publicznej dyskusji o emocjach to przecież kolejny destrukcyjny mechanizm obronny, którego chcielibyśmy się przecież pozbyć. Czy to nie paradoks?

ryzykuję utratę pracy, a po drodze inne rzeczy.jestem sobą , sama decyduję o tym ile i co chcę komuś powiedzieć. Wiem też jakie jest życie i ile złego może wyrządzić plotka.

Marian Masz racje .