Siedemnaście poszytów zawierających kopie tabel likwidacyjnych z okolic Mińska Mazowieckiego składa się na zespół archiwalny nr 1745 „Komisarz do Spraw Włościańskich Powiatu Nowomińskiego” w Archiwum Państwowym w Siedlcach; poszyty zawierają również dokumenty związane z tabelami likwidacyjnymi, przede wszystkim dotyczące znoszenia serwitutów.
Dotyczą one następujących wsi z gminy Mińsk Mazowiecki (w granicach współczesnych):
Anielew,
Arynów,
Barcząca,
Budy Barcząckie,
Budy Janowskie (d. Nowa Wieś),
Cielechowizna,
Dłużka,
Janów (Walerianów),
Jezioro (część Chmielewa),
Królewiec (d. Karlshof czyli Budy Arynowskie),
Niedziałka,
Osiny (lit. A i B),
Wiciejów,
Zakole;
z gminy Siennica:
Wola Siennicka (część Siennicy);
z gminy Kołbiel:
Chrosna,
Chrząszczówka.
W sumie w zespole archiwalnym znajduje się osiemnaście kopii tabel likwidacyjnych i dwie tabele uzupełniające, co stanowi około połowę wszystkich sporządzonych dla terenu gminy. Opisanych w nich zostało 269 osad wyodrębnionych podczas uwłaszczenia.
Tabele likwidacyjne były podstawowymi dokumentami, które poświadczały własność ziemi otrzymanej przez chłopów w dobrach prywatnych w ramach uwłaszczenia w 1864 roku w Królestwie Polskim. Zawierają one numery wyodrębnionych osad z imionami i nazwiskami właścicieli, określeniem ilości otrzymanej ziemi z podziałem na siedliska, pola, łąki, pastwiska i nieużytki oraz z wysokością odszkodowania na rzecz właścicieli dóbr ziemskich. Opisane zostały również szczegółowo serwituty, czyli służebności, które nadal miały przysługiwać chłopom w tych dobrach. Już pod koniec XIX w. znaczna część serwitutów została zniesiona, głównie przez zamianę na własność wyznaczonych gruntów leśnych. Numer z tabeli likwidacyjnej był przez wiele lat, a czasami jest nawet do dzisiaj, używany do identyfikacji danej nieruchomości. Ze względu na swoją kluczową rolę podczas uwłaszczenia chłopów i zniesienia pańszczyzny tabele likwidacyjne należą do podstawowych źródeł historycznych do dziejów poszczególnych wsi.
Zdjęcia dokumentów zostały oznaczone współczesnymi numerami zapisanych stron; zdjęcia tabel likwidacyjnych zostały dodatkowo opatrzone numerami osad. Językiem większości dokumentów jest język rosyjski. Część akt, szczególnie samych tabel likwidacyjnych, jest uszkodzona, głównie z powodu częstego posługiwania się nimi.