"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

Sąd znowu uchylił postanowienie o wyrzuceniu z Polski Ludmiły Kozłowskiej z Otwartego Dialogu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił postanowienie, które doprowadziło do wydalenia z Polski szefowej Fundacji Otwarty Dialog. To już trzecie sądowe zwycięstwo z polskim państwem Kozłowskiej, która twierdzi, że jej wyrzucenie z kraju było motywowane politycznie. Mimo to od dwóch i pół roku nie może wrócić do kraju. https://wiadomosci.onet.pl/kraj/sad-znowu-uchyla-postanow...

udmiła Kozłowska została wydalona z Polski i Unii Europejskiej w sierpniu 2018 r. Ukraińska szefowa polskiej Fundacji Otwarty Dialog (FOD), która zajmuje się obroną praw człowieka w krajach byłego bloku wschodniego, dowiedziała się o tym podczas podróży do Brukseli. Kiedy wylądowała na tamtejszym lotnisku, poinformowano ją, że na podstawie negatywnej opinii ABW Polska wpisała ją do Systemu Informacyjnego Schengen (SIS), który pozwala na sprawdzanie osób przekraczających granicę strefy Schengen. Decyzję w tej sprawie podejmował Urząd ds. Cudzoziemców (UdsC). Onet jako pierwszy informował o tej sprawie.

Kozłowska jako „zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego” Polski została oznaczona najwyższym alertem skutkującym jej natychmiastową deportacją. Następnego dnia została – zgodnie z policyjnymi procedurami – odesłana przez Belgów pierwszym samolotem do Kijowa.

Wydalenie Kozłowskiej było kolejnym etapem wojny, jakie polskie państwo prowadzi z Fundacją Otwarty Dialog. Wszystko zaczęło się od zamieszczeniu na Facebooku przez męża szefowej FOD i aktywisty społecznego Bartosza Kramka tekstu „Niech państwo stanie: wyłączmy rząd!” w 2017 r. W tamtym tekście Kramek na przykładzie doświadczeń z ukraińskiego Majdanu proponował, „jak powstrzymać zamach PiS na rządy prawa w Polsce”.

Jego publikacja spowodowała szereg ataków na FOD ze strony polskiego rządu, włącznie z nasyłaniem na fundację kontroli celno-skarbowych, próbami wprowadzenia do niej zewnętrznego komisarza i próbami odebrania fundacji akredytacji przy instytucjach unijnych w Brukseli. Żadna z tych prób nie zakończyła się powodzeniem, o czym pisaliśmy w artykule „Co ma ABW i MSZ na Kozłowską? Nic, ale polowanie trwa”.

Pierwszym sukcesem rządu w walce z ledwie kilkunastoosobową fundacją było wyrzucenie z kraju jej szefowej.

Polskie państwo przegrywa w sądach
Szybko jednak sukces okazał się wizerunkową porażką polskiej władzy. W nadchodzących miesiącach kolejne kraje UE zaczęły zapraszać do siebie Kozłowską. Szefowa FOD wystąpiła na prelekcjach i debatach dotyczących praworządności w Polsce w niemieckim Bundestagu, brytyjskiej Izbie Gmin, Parlamencie Europejskim w Brukseli, Radzie Europy w Strasburgu czy w ONZ w Genewie.

Następnie zaczęły się sypać korzystne dla Ludmiły Kozłowskiej wyroki w Polskich sądach.

W kwietniu 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał dokumenty, na podstawie których wydalono z Polski Ludmiłę Kozłowską, za „bardzo ogólnikowe” i nakazał UdsC ponowne rozpatrzenie jej sprawy.

We wrześniu ten sam sąd uznał, że materiały ABW, na podstawie których UdsC i wojewoda mazowiecki odmówili Kozłowskiej długoterminowego prawa pobytu w Polsce, są „niewystarczające do podjęcia decyzji o odmowie”, a ich wnioski „nieracjonalne”.

Raport skorumpowanego parlamentu
Najnowszy, trzeci już w pełni korzystny dla Kozłowskiej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w tej sprawie pochodzi z 29 stycznia 2021 r., jednak dopiero teraz można było się zapoznać z jego uzasadnieniem.

Sąd ponownie uchylił postanowienie UdsC o wyrzuceniu z Polski Ludmiły Kozłowskiej. – Jest to kolejny wyrok w całości korzystny dla Ludmiły Kozłowskiej. Sąd poddał ocenie działanie szefa Urzędu ds. Cudzoziemców i uznał, że organ nie zgromadził w sposób wystarczający materiału dowodowego. Nowy dokument, który pozyskał w sprawie, był niewystarczający – wyjaśnia reprezentująca Kozłowską adwokat Joanna Koch.

Jaki nowy dokument, który w sprawie przedstawił UdsC, okazał się niewystarczający dla sądu? To informacja tajna, ale strona Kozłowskiej uważa, że jest to niesławny raport skorumpowanego parlamentu Mołdawii z 2019 r., w którym oskarżano walczącą o prawa człowieka w tym kraju Kozłowską o malwersacje finansowe. Opowiadająca się za demokratyczną opozycją w Mołdawii szefowa FOD była wówczas traktowana przez kontrolującego parlament oligarchę Vladimira Plahotniuca jako osobisty wróg.

Jednak nawet tamten dokument skorumpowanego parlamentu jest już nieważny. W tym samym 2019 roku władze w Mołdawii w Mołdawii objęły siły proeuropejskie i Plahotniuc musiał uciekać z kraju. Nowy mołdawski prokurator generalny zamknął śledztwo przeciwko Kozłowskiej, uznając je za politycznie motywowane.

Sąd nakazał też UdsC, by dokładnie zapoznał się z wnioskami dowodowymi Kozłowskiej – informacją o umorzeniu śledztwa w Mołdawii i decyzją francuskiego sądu, który we wrześniu 2020 r. przyznał azyl polityczny kazachskiemu opozycjoniście Muchtarowi Abliazowowi (o podejrzane związki z Abliazowem oskarżano Kozłowską i Otwarty Dialog).

Grzywna za opieszałość nie przyspieszaj sprawy
Adwokat Ludmiły Kozłowskiej zwraca uwagę na jeszcze jeden, niezwykle istotny fakt, czyli grę na czas polskiego państwa w kolejnych przegranych sprawach przed sądami.

Trochę się dzieje w ostatnich dniach. Najpierw Joanna Lichocka serwuje nam (razem z Martin Mycielski) akt oskarżenia za rzekome pomówienie działalnością Spontaniczny Sztab Obywatelski. Dzięki temu na zrzutkę na kolejne billboardy wpadło nam w ciągu tygodnia ponad 10k PLN.
Dziś bezpłatną reklamę robi nam Arkadiusz Mularczyk, który nie może przeboleć porażki w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy (PACE) w styczniu, kiedy udało się przyjąć dobrą rezolucję ws. szykanowania sędziów w Polsce i w Mołdawii. Zabiegaliśmy o nią od trzech lat, wspieraliśmy też merytorycznie - razem z przyjaciółmi ze Stowarzyszenia Sędziów "Themis" członków Zgromadzenia, w tym kilkoro polskich opozycyjnych parlamentarzystów. Mularczyka złapaliśmy wtedy na kłamstwie, a teraz okazuje się, że poskarżył się znanemu brytyjskiemu skandaliście z Partii Konserwatywnej Ian Liddell-Graingerowi, który postanowił wyrugować nasze wpływy z PACE. Sam Mularczyk zapowiada także, że zwróci się do Marszałek Sejmu Elżbiety Witek: "o zbadanie oddziaływania Fundacji Otwarty Dialog na polskich parlamentarzystów w Radzie Europy i jej wpływu na uchwalanie rezolucji i poprawek niekorzystnych dla państwa polskiego - zapowiedział poseł PiS Arkadiusz Mularczyk." Panie Pośle - przegrywać też trzeba umieć, ale czujemy się wyróżnieni.
Dziś także odbyło się internetowe wysłuchanie grupy niepokornych prokuratorów ze stowarzyszenia Lex Super Omnia i niezłomnego sędziego Dariusz Mazur z europosłami - m. in. sprawozdawcami PE ds. praworządności.
I były to tylko przedbiegi przed kolejną istotną informacją, którą właśnie otrzymaliśmy: rząd PiS poniósł właśnie trzecią już porażkę sądową w sporze z Lyudmyla Kozlovska przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym (WSA) w Warszawie. A konkretnie: WSA nakazał Szefowi Urząd do Spraw Cudzoziemców (UdsC) dokonanie merytorycznej oceny zasadności zakazu wjazdu dla Ludmiły.
WSA nakazuje UdsC zapoznanie się w szczególności z wnioskami dowodowymi, które złożyliśmy: orzeczeniem ws. przyznania azylu Mukhtar Ablyazov we Francji i zamknięciem politycznego śledztwa przeciwko Ludmile w Mołdawii, które zignorował UdsC. Sąd miażdżąco ocenił pracę organu, który przez trzy lata nie potrafił dokonać kompleksowej oceny materiału dowodowego, ograniczając się do utajnionych kwitów dostarczonych przez ABW.
W "obszerniejszym" dokumencie uzyskanym przez UdsC w ABW, na który powołuje się organ nie ma nowych istotnych faktów - materiał zasadniczo powiela informacje o okolicznościach, które były podstawą zakazu wjazdu wydanego w 2018 r. Wyjątkiem może być niesławny raport mołdawski, ale nawet on został już podważony jako pisany na polityczne zamówienie.
WSA w pełni podziela konkluzje wcześniejszego wyroku WSA z 16 kwietnia 2019 r., w którym materiały zgromadzone przez ABW przeciwko Kozłowskiej oceniono krytycznie jako "niewystarczające" i "bardzo ogólnikowe".
Zdaniem UdsC Ludmiła nadal stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. Podstawa faktyczna zakazu wjazdu nie może zostać ujawniona - nadano jej klauzulę tajności, a za jej utrzymaniem przemawiają zdaniem UdsC "względy bezpieczeństwa państwa".
Niestety, to jeszcze nie koniec - podobno UdsC rozważa skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a ponowne rozpatrywanie sprawy może potrwać. Nie jest to jednak zaskoczenie - walczymy dalej.

Damian Maliszewski

Znam ludzi, którzy po śmierci chcieliby być rozsypani w Bałtyku. Inni po prostu w swoim ogrodzie. Znam takich, którzy marzą o tym, żeby zmieszano ich prochy z prochami ukochanego kota. Ich bliscy chcieliby mieć urnę w mieszkaniu na komodzie, obok ramki ze zdjęciem.
Mają do tego święte prawo, ale tego prawa im się odmawia.
Rozsypanie nic nie kosztuje. Nie jest też szkodliwe dla środowiska. Byłoby pięknym symbolem. Dopełnieniem czyjegoś życia. Jakąś niebanalną klamrą.
Kościół i księża rządzą nami nie tylko za życia, ale i po śmierci. Biznes musi się kręcić. Obowiązująca ustawa została stworzona po to, żeby na pochówku zarabiał Kościół. Cmentarze należą do parafii...Brak pochówków na cmentarzach, to brak wpływów dla proboszczów.
Cały nekro biznes, kiczowate nagrobki, marnowanie ziemi, w dużej mierze utrzymuje księży i nawet ludzie, którzy z Kościołem nie chcą mieć nic wspólnego, są na takie przymusowe pogrzeby na cmentarzach skazani.
Ponieważ prawo zakazuje, ludzie próbują je jakoś obchodzić i dogadują się z zakładami pogrzebowymi. Tam też pracują ludzie, więc rozumieją jak ważne dla kogoś jest rozsypanie w symbolicznym miejscu. Idą więc często na rękę rodzinie i rodzina dostaje w woreczku śniadaniowym albo słoiku jakąś część prochów, żeby móc z nimi zrobić to, czego pragnął zmarły. Ale czy tak to powinno wyglądać?
A gdyby zamiast kiczowatych płyt marmurowych w formie pomników, sadzić na każdym (skremowanym) człowieku jego ulubione drzewo, przedłużając tym samym jego życie?
Lasy zamiast cmentarzy. To moje marzenie.
Chciałbym żeby moje prochy rozsypano w czterech miejscach. Nie od razu oczywiście, bo kosztowna sprawa, ale przy okazji, jeśli ktoś z bliskich, bądź znajomych jechałby we wspomniane okolice.
1. Obok Fortu Boyard na Oceanie Atlantyckim. Fort Boyard to największa przygoda jakiej doświadczyłem w życiu. Na każde wspomnienie o udziale w tym francuskim show kręci mi się łza w oku.
2. W Afrykańskim Jeziorze Malawi. Od dziecka hoduję pielęgnice afrykańskie z tego jeziora i uważam, że to najpiękniejsze ryby słodkowodne.
3. W Jeziorze Genewskim obok pomnika Freddiego Mercury’ego. Freddie i Jean Michel Jarre to moi najwięksi idole i obok tego pomnika, nad tym majestatycznie pięknym jeziorem spędziłem dwa niezwykłe wieczory. Podziwiałem wzruszające zachody słońca na tle francuskich Alp ,słuchając muzyki zespołu Queen.
4. Na Key West na Florydzie, obok wyspy Sunset Key. Tam na gorących plażach spędziłem pięknych pięć miesięcy i zostawiłem kawałek swojego serca.
Niestety w Polsce to tylko marzenie. Rzeczywistość jest brutalna. Sanepid, przepisy, Kościół, cmentarz (miejsce, z którym w żaden sposób nie jestem związany) i niepotrzebny wydatek dla rodziny - pomnik. Nawet Magnolii nie będzie można "na człowieku" posadzić.
Nie rozumiem takiego prawa.
Brawa dla Pana Sławomira. Trzymam kciuki za wytrwałość. Jestem przekonany, że nie tylko ja chciałbym móc sam decydować o tym, co się stanie z moim popiołem.
Próbują rządzić naszymi ciałami za życia, niech chociaż prochy zostawią w spokoju.