"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

Podczas dokonywania zmian w Trybunale Konstytucyjnym, Sądzie Najwyższym, Krajowej Radzie Sądownictwa, a także podczas prac nad ustawą o ustroju sądów powszechnych PiS i Andrzej Duda złamali co najmniej 13 artykułów Konstytucji, niektóre wielokrotnie – twierdzi senacki zespół ds. monitorowania praworządności.



Wskazanie konkretnych paragrafów nie jest takie trudne. Eksperci pracujący dla senackiego zespołu wskazali ich aż 13. – Do wyborów parlamentarnych w 2019 r. przedstawimy „Białą księgę” wszystkich naruszeń prawa przez rządzących – mówi „Newsweekowi” jeden z członków zespołu, senator PO Bogdan Klich. Co się w niej znajdzie? Na pewno 13 poniższych artykułów.

1.Nieusuwalność sędziów
Co mówi Konstytucja?

Art. 180 ust. 1: „Sędziowie są nieusuwalni”.

Co robi PiS?

PiS usunął 40 proc. składu sędziów Sądu Najwyższego.

2.Niezawisłość sędziowska i niezależność Sądów i Trybunałów
Co mówi Konstytucja?

Art. 178 ust. 1: „Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom”.

Art. 173. „Sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz”.

Co robi PiS?

PiS stworzył system, w którym sądownictwo jest zależne od polityków. Po pierwsze to politycy PiS nielegalnie wybrali Krajową Radę Sądownictwa, która według Konstytucji „stoi na straży niezawisłości sądów”. Po drugie to politycy PiS obsadzili Izbę Dyscyplinarną w Sądzie Najwyższym osobami, którzy nie mają nawet wykształcenia prawniczego. A przecież to oni będą decydować o losach sędziów, prawników czy adwokatów. Po trzecie to minister Zbigniew Ziobro steruje sądami powszechnymi poprzez prezesów i dyrektorów, których swobodnie zwalnia i mianuje mimo, że urząd prezesa sądu jest kadencyjny.

3. I Prezes Sądu Najwyższego
Co mówi Konstytucja?

Art. 183 ust. 3: Kadencja I Prezesa Sądu Najwyższego trwa 6 lat

Co robi PiS?

PiS usunął I Prezes Sądu Najwyższego Małgorzatę Gersdorf po 4 latach jej kadencji.

4.Krajowa Rada Sądownictwa
Co mówi Konstytucja?

Art. 187 ust. 1: W Krajowej Radzie Sądownictwa jest 15 miejsc dla przedstawicieli sędziów.

Co robi PiS?

Wszystkich 15 „przedstawicieli sędziów” obsadzono ludźmi wybranymi przez posłów PiS, a zatem nie ma wśród nich przedstawicieli sędziów.

5. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego
Co mówi Konstytucja?

Art. 190 ust. 1: „Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne”.

Co robi PiS?

Rząd PiS uznał niekorzystne dla siebie orzeczenia TK za nieistniejące.

6.Publikacja orzeczeń TK
Co mówi Konstytucja?

Art. 190 ust. 2: Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym.

Co robi PiS?

Rząd PiS przez ponad 2 lata nie publikował trzech kluczowych, niekorzystnych dla siebie orzeczeń TK a potem opublikował je jako niewiążące i mające jedynie wartość historyczną.

7.Prawo łaski prezydenta RP
Co mówi Konstytucja?

Art.42 ust 3: Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu.

Co robi PiS?

Prezydent Duda „ułaskawił” (ułaskawienie to darowanie kary winnemu) Mariusza Kamińskiego, choć wyrok w jego sprawach był nieprawomocny a sam Kamiński odwołał się do Sądu Apelacyjnego. Jak powiedział Duda, swoim „ułaskawieniem” zwolnił sądy z obowiązku osądzenia sprawy, a tym samym uczynił się sędzią.

8.Głosowanie nad budżetem na 2017 r.
Co mówi Konstytucja?

Art. 120: Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

Co robi PiS?

PiS przegłosował Budżet Państwa na 2017 r. odciąwszy opozycji dostęp do sali i bez wymaganej połowy posłów obecnych na sali.

9.Sędziowie TK
Co mówi Konstytucja?

Art.194 ust 1: Trybunał Konstytucyjny składa się z 15 sędziów wybieranych indywidualnie przez Sejm na 9 lat spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą.

Co robi PiS?

PiS wybrał do Trybunału Konstytucyjnego Julię Przyłębską, która posiada jedynie tytuł magistra prawa, egzamin sędziowski zdała „dostatecznie” a w 2001r. została oceniona przez zgromadzenie sędziów poznańskich za osobę „nie nadającą się do orzekania”. Obecnie Julia Przyłębska tytułuje się Prezesem Trybunału Konstytucyjnego.

10.Prezydent RP
Co mówi Konstytucja?

Art. 126 ust. 2: Prezydent Rzeczypospolitej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji.

Co robi PiS?

Prezydent Andrzej Duda bezzwłocznie podpisywał ustawy o Trybunale Konstytucyjnym i sądach mimo, że wszystkie zostały ocenione jako niekonstytucyjne przez służby prawne Sejmu i Senatu. Zgodnie z Konstytucją mógł te ustawy zawetować lub odesłać do Trybunału.

11.Kadencja sędziów TK
Co mówi Konstytucja?

Art. 194 ust. 1: Sędziów Trybunału Konstytucyjnego na 9-letnią kadencję wybiera Sejm.

Co robi PiS?

Mimo orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w tej sprawie PiS nie uznał wyboru 3 sędziów prawidłowo wybranych przez Sejm poprzedniej kadencji i na ich miejsce wybrał swoich sędziów.

12.Demokratyczne państwo prawa
Co mówi Konstytucja?

Art.2: Rzeczypospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym a wszyscy obywatele są równi wobec prawa.

Co robi PiS?

Artykuł naruszony w ustawach o Trybunale Konstytucyjnym, Krajowej Radzie Sądownictwa, Sądzie Najwyższym i o ustroju sądów powszechnych.

13. Informacje o obywatelach
Co mówi Konstytucja?

Art. 51 ust. 2: Władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym.

Co robi PiS?

Pisowska ustawa dała służbom specjalnym „prawo” do pozyskiwania i gromadzenia danych o aktywności w internecie i połączeniach telefonicznych poza jakąkolwiek kontrolą - bez wiedzy i zgody sądów i bez żadnych konkretnych powodów.

Źródło: Newsweek

Edwin Bendyk
Z fascynacją i grozą przyglądam się rozkręcającej kampanii Andrzeja Dudy. Słowa i miny z repertuaru króla Ubu nie są w niej najważniejsze, przyciągają jednak uwagę prowokując do histerycznych reakcji i historycznych analogii, które nie mają większego sensu.
Dlaczego Andrzej Duda radykalizuje swój przekaz dość dobrze wiadomo. Analitycy opisywali logikę mobilizacji twardego prawicowego elektoratu wielokrotnie, sondaże potwierdzają ciągle, że logika ta się sprawdza. Taki pomysł na kampanię nie jest wszakże wyrazem siły, tylko słabości obozu prawicowego, który czerpie siłę z jeszcze większej słabości opozycji.
Słabość PiS
Słabość PiS polega na tym, że mimo wielkich wysiłków i nakładów materialnych oraz politycznych nie ma poparcia większości wyborców, czego smutnym i irytującym wyrazem jest Senat kierowany przez marszałka Tomasza Grodzkiego.
W wyborach prezydenckich trzeba jednak przekonać do kandydata bezwzględną większość uczestniczących w wyborach. Jak więc wygrać? Maksymalnie mobilizując swój wierny elektorat jednocześnie demobilizując elektorat opozycji, licząc że to ona właśnie będzie najlepszym sojusznikiem w sprawie.
Słabość opozycji
Nie są to płonne kalkulacje, bo elektorat opozycji, choć większościowy jest rozproszony i o jego dusze oraz głosy walczy wiele ugrupowań. Ugrupowań słabo zdyscyplinowanych, co pokazała niesławna absencja w ławach opozycji podczas pierwszego dnia procedowania ustawy kagańcowej. I na dodatek reaktywnych, dających się wciągać w grę na spalonym wokół tematów zarządzanych przez PiS, niezdolnych jednak do narzucenia własnej agendy.
To wszystko jednak wiemy, co z takiej sytuacji wynika? Kampania dopiero się rozpoczyna, więc nie sposób przesądzać o jej wyniku. Wiadomo jednak, że ewentualna wygrana Andrzeja Dudy będzie oznaczała katastrofę i zdefiniuje nie tylko scenę polityczną ale i możliwości rozwoju Polski nie jedynie na jedną kadencję, lecz na znacznie dłużej.
Państwo sekciarskie
Wygrana Dudy w wyniku strategii podwójnej słabości oznacza domknięcie procesu konsolidacji państwa sekciarskiego, w którym władza ma legitymację w poparciu mniejszości i mniejszość tę obsługuje odkładając na bok kategorię interesu ogólnego.
De facto oznacza to pożegnanie z państwem nowoczesnym, które zastąpi postmodernistyczne, neofeudalne państwo sieciowe, jakiś rodzaj neosarmackiej republiki w której władza zamiast tkwić w instytucjach, obecnie skutecznie i systematycznie demontowanych, rozproszona jest w sieci łączącej partyjne koterie i grupy wpływu integrujące się z rosnącą w siłę oligarchią zarządców państwowego majątku.
Sieci władzy
Ciągle głównym węzłem w tej sieci jest Jarosław Kaczyński, to on jest Głównym Programistą i moderatorem przepływów władzy, którymi kieruje metodą arbitrażu. Siłą rzeczy jednak z czasem zdolność zarówno programująca, jak i arbitrażowa będzie maleć, co boleśnie pokazała sprawa Banasia.
Rzeczywistość coraz częściej będzie wymykać się spod kontroli, więc stawką jest takie domknięcie sieci, by tworzyła dynamiczny układ równoważących się oddziaływań nawet w sytuacji, gdy miejsce po Prezesie wypełni pustka.
Wszystko ujdzie
Dlaczego taką strukturę nazywam postmodernistyczną? Bo jej fundamentem jest aksjonormatywny nihilizm i anarchizm prawno-formalny odrzucające istnienie zobiektywizowanej prawdy i powszechności norm oraz reguł. Anything goes, jedynym kryterium jest polityczna skuteczność.
Jak w takiej sytuacji ochronić społeczeństwo przed anomią? Odpowiedź dostarczył program wyborczy PiS z 2019 r., w którym Jarosław Kaczyński jawnie i wprost deleguje funkcje aksjonormatywne do Kościoła. Powierza w ten sposób Kościołowi funkcję protezy państwa jako referensu transcendentalnego, czyli znajdującego się obok systemu społeczno-politycznego punktu odniesienia dysponującego definicją prawdy opartej na trwałości doktrynalnej i stabilności strukturalnej.
Kłopot z państwem
Dlaczego jednak Kaczyński nie próbuje odbudować solidnego państwa nowoczesnego? Dlatego, że to niemożliwe – odpowiedzią na wyzwania złożoności współczesnego świata musiałby być państwo hipernowoczesne, niezwykle złożone w wymiarze infrastrukturalnym, komunikacyjnym (w sensie zdolności społecznego przetwarzania informacji) i aksjonormatywnym.
Państwo takie próbowała budować Platforma Obywatelska w pierwszej i na początku drugiej kadencji. Strategie Boniego, próba modernizacji „interfejsu” państwa na skutek protestów ACTA było dobrym początkiem, tylko że wyczerpała się energia potrzebna, by przeciwstawiać się politycznej entropii.
Zarządzanie złożonością
Skalę wyzwania doskonale zresztą zaprezentował raport „Państwo i My. Osiem grzechów głównych Rzeczypospolitej” opracowany pod kierownictwem Jerzego Hausnera jeszcze przed wyborami w 2015 r. ale zaprezentowany już po wygranej PiS.
Zestawiając ten raport z rzeczywistością polityczną Polski w drugiej dekadzie XXI wieku można stwierdzić, że nie istnieje żaden ośrodek polityczny dysponujący energią i zasobami intelektualnymi wystarczającymi do tworzenia i zarządzania państwem hipernowoczesnym.
Władza i bezsiła
Odpowiedzią jest projekt Kaczyńskiego polegający na redukcji złożoności do struktury „agile” (by użyć języka zarządzania), nie skrępowana żadnymi regułami, zdolna do szybkiej adaptacji i oportunistycznej gry z rzeczywistością ale niezdolna do programowania rozwoju i skutecznego oddziaływania na rzeczywistość.
Doskonałym przykładem takiej kondycji jest polskie stanowisko w Unii Europejskiej. W ubiegłym tygodniu uwagę przykuwała walka o praworządność na unijnym forum, mniejszym echem odbiły się kolejne ustalenia dotyczące Europejskiego Zielonego Ładu.
Konkluzja jest wyraźna – owszem, możemy stawiać opór przed narzuceniem ładu normatywnego, tylko że w ten sposób nie zwiększymy skuteczności oddziaływania na rzeczywistość materialną. Zielony Ład będzie realizowany z Polską lub bez, niezależnie od naszego zaangażowania i tak będziemy musieli się dostosować do narzuconych przez UE reguł. Podobnie jak nasi antenaci, XVII-wieczni Sarmaci uzależnieni byli od cen zboża ustalanych przez Amsterdam.
Wygrać przyszłość
Wracając do wyborów prezydenckich, powtórzmy – ich stawka jest niezwykle istotna, bo ewentualny wybór Andrzeja Dudy będzie wyborem o znaczeniu dziejowym. Niestety, nie wystarczy jednak odebrać mu zwycięstwo, by uratować Polskę przed neosarmackim domknięciem. Przegrana Dudy to warunek konieczny ale niewystarczający.
Potrzebujemy formacji politycznej zdolnej do zmierzenia się z konkluzjami raportu „Państwo i My” i zdolnej do zaproponowania alternatywy dla neofeudalnego, neosarmackiego projektu PiS. Jej brak jest znacznie groźniejszy, niż słowa i miny Andrzeja Dudy. W sieciowym postmodernistycznym projekcie Jarosława Kaczyńskiego jest on tylko programowanym z zewnątrz węzłem.
Znacznie groźniejsza jest całość, zwłaszcza gdyby okazało się, że innej, lepszej nie jesteśmy w stanie z siebie wydać.

https://antymatrix.blog.polityka.pl/2020/01/21/andrzej-duda-i-stra...

Wirtualna Polska, wirtualne sukcesy rządu, wirtualni dziennikarze. Woda z mózgu robiona czytelnikom niestety realna.
Na Wirtualnej Polsce 400 tekstów trzech fikcyjnych dziennikarzy. Zachwalano firmy państwowe i prywatne Przez półtora roku w Wirtualnej Polsce i należącym do niej serwisie gospodarczym Money.pl zamieszczono ok. 400 artykułów opatrzonych nazwiskami fikcyjnych dziennikarzy. W wielu tekstach chwalono wybrane firmy - zarówno państwowe, jak i prywatne.

Czytaj więcej na: https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/na-wirtualnej-polsce-4...
W minioną środę na OKO.press opisano, że redakcja Wirtualnej Polski jest bardzo przychylnie nastawiona do Ministerstwa Sprawiedliwości, szefa tego resortu Zbigniewa Ziobrę i jego najbliższych współpracowników. Według anonimowych dziennikarzy Wirtualnej Polski (byłych i obecnych), na których powołuje się OKO.press, krytyczne teksty o tym ministerstwie są mało eksponowane na WP.pl albo w ogóle się nie ukazują, o czym miał mówić podwładnym Tomasz Machała, redaktor naczelny i wiceprezes Wirtualna Polska Media ds. wydawniczych. Ponadto niektóre artykuły miały być przez dziennikarzy konsultowane z przedstawicielami resortu sprawiedliwości. Dziennikarz OKO.press zauważył też, że teksty przychylne temu ministerstwu, a także niektórym innym instytucjom, firmom i politykom, były opatrywane nazwiskami kilku fikcyjnych dziennikarzy (Krzysztof Suwart, Krzysztof Major i Konrad Wojciechowski). Teksty tych artykułów pojawiały się zarówno w dziale informacyjnym WP.pl, jak też serwisach gospodarczych WP Finanse i Money.pl. Szumlewicz: fikcyjny dziennikarz chwalił władze PPL, a krytykował związkowców W miniony piątek Piotr Szumlewicz, przewodniczący Związkowej Alternatywy i redaktor naczelny „Magazynu Dialogu Społecznego Fakty”, zwrócił uwagę, że teksty opatrywane nazwiskiem Krzysztof Suwart dotyczyły nie tylko resortu sprawiedliwości i jego kluczowych polityków. Szumlewicz wyliczył serię testów Suwarta na Money.pl dotyczących spółek zarządzających najbardziej znanymi lotniskami w Polsce. 1 sierpnia ub.r. w serwisie ukazał się artykuł „Bez kominów płacowych. PPL (Państwowe Porty Lotnicze - przyp.) wprowadza nowoczesne zasady wynagradzania”. - W sierpniu ubiegłego roku przesłałem do redakcji money.pl (część wp.pl) pismo z prośbą o sprostowanie pełnego przekłamań i manipulacji tekstu, podpisanego nazwiskiem Suwart. Wtedy właśnie prezes Państwowych Portów Lotniczych, Mariusz Szpikowski wręczał wypowiedzenia wymieniające ponad 90 proc. załogi Państwowych Portów Lotniczych, narażając Lotnisko im. Fryderyka Chopina na paraliż. Wtedy też protestowało wielu pracowników firmy, w tym część związków zawodowych, wskazując, że rozwiązania proponowane przez prezesa doprowadzą do znacznej obniżki płac dużej części załogi i pozwolą na arbitralność w przyznawaniu premii - skomentował to Piotr Szumlewicz. Na początku października opublikowano tekst Suwarta zatytułowany „PPL z rosnącymi zyskami i premiami. Bonusy dla pracowników to kilkanaście tysięcy złotych”, w połowie listopada artykuł z tytułem „Przeciętna pensja w tej firmie nie robi na nikim wrażenia. W planach kolejne podwyżki” i początkiem: „Przeciętna płaca w Portach Lotniczych to około 11 tys. zł brutto (wliczając do tego nagrody i premie. W przyszłym roku fundusz płac ma wzrosnąć o kolejne 6,6 mln zł”, a w połowie grudnia tekst z tytułem „Spór o nagrody w Portach Lotniczych. Miliony złotych czekają na wypłatę” i początkiem: „Przedsiębiorstwo ma na ten cel zarezerwowane ponad 28 mln zł, ale związki zawodowe dotąd nie podpisały się pod projektem porozumienia z pracodawcą. A to uniemożliwia wypłatę pieniędzy dla pracowników”.

Od końca 2015 roku ustawicznie żyjemy w ciągle podsycanym konflikcie, więc mogę patrzeć na to tylko jak na wyprowadzenie Europy z Polski. Kolejnym etapem będzie wyprowadzenie Polski z UE - ocenia prof. Rzepliński, odnosząc się do dzisiejszej decyzji Sejmu ws. ustawy dyscyplinującej sędziów. - Unia odetchnie, nie będzie płaczu po Polsce. Za dużo tej anarchii w systemie prawnym wprowadziliśmy i zaczęła szkodzić UE - mówi w rozmowie z Onetem.
Prof. Rzepliński: Kolejnym etapem będzie wyprowadzenie Polski z UE. Unia odetchnie, nie będzie płaczu po Polsce

Prof. Rzepliński: Kolejnym etapem będzie wyprowadzenie Polski z UE. Unia odetchnie, nie będzie płaczu po Polsce
To jest tak, jakby w jakiejś części Polski sędziowie zaczęli orzekać zupełnie inaczej, niż stanowi polskie i unijne prawo. I teraz to, co jest istotne, to fakt, że my wyprowadzamy Europę z Polski - stwierdza były szef Trybunału Konstytucyjnego.

- Kiedy wystąpimy z UE, to już tylko wartości wschodnie będą u nas obowiązywały, z wszystkimi ich urokami I wadami. To jest szczególnie groźne dla Polski. To, co się stało dzisiaj w Sejmie jest czymś bardzo zasmucającym - dodał.

Prof. Rzepliński odniósł się także do dzisiejszej uchwały Sądu Najwyższego, który stwierdził, że sędziowie wskazani przez nową KRS są nieuprawnieni do orzekania. - Jestem dumny z uchwały SN I z tego, jak sędzia Wróbel ją uzasadnił - mówi.

Sejm odrzucił uchwałę Senatu w sprawie zmiany ustawy dyscyplinującej sędziów. Przypomnijmy, że uchwalona 20 grudnia ub.r. nowelizacja wprowadza odpowiedzialność dyscyplinarną sędziów za działania lub zaniechania mogące uniemożliwić lub istotnie utrudnić funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości.

Sąd Najwyższy: sędziowie wskazani przez nową KRS są nieuprawnieni do orzekania
Trzy połączone "stare" Izby - Cywilna, Karna oraz Pracy - na wniosek I Prezes SN przyjęły dziś uchwałę, w której jednoznacznie stwierdziły, że osoby rekomendowane przez nową KRS nie są sędziami w rozumieniu tak polskiej konstytucji, jak prawa unijnego.

Uchwała dotyczy zarówno sędziów sądów powszechnych, jak członków nowych Izb SN - czyli Kontroli Nadzwyczajnej i Dyscyplinarnej. Zdaniem blisko 60 sędziów trzech Izb SN (przy sześciu głosach odrębnych-red.) wadliwość procesu powołania sędziów przez nową KRS łamie nie tylko polską konstytucję, ale też unijną Kartę Praw Podstawowowych oraz Konwencję o Ochronie Praw Człowieka

Uchwała nie ma zastosowania do orzeczeń wydanych przez sądy przed dniem jej podjęcia; w odniesieniu do Izby Dyscyplinarnej SN ma zastosowanie do orzeczeń bez względu na datę ich wydania

Posiedzenie SN na wniosek marszałek Sejmu chciała zablokować prezes TK Julia Przyłębska. W wydanym w środę oświadczeniu stwierdziła, że zawiesza obrady trzech "starych" izb SN