"Wolność nie jest nam dana raz na zawsze"

,,Jaruzelski błagał Moskwę o interwencję zbrojną''. Zdemaskował go Władimir Bukowski



Niezwykłymi wspomnieniami związanymi ze zmarłym niedawno rosyjskim dysydentem Władimirem Bukowskim, podzielił się Sławomir Wieczorek w rozmowie pt. „Wywiad z chuliganem”.

„Piliśmy w nocy wódkę i zapytałem Władimira o rodzinę. Żachnął się. Powiedział, że nie mógł mieć żony ani dzieci, bo komuniści by ich zabili. Chciał sam ponosić konsekwencje. Wiemy, co stało się z synami pułkownika Kuklińskiego czy rodziną Antoniego Hedy ”

- wspomina Wieczorek.

Jak się okazuje, Wojciech Jaruzelski, który chciał krwawego stłumienia Solidarności przez Rosję, zdemaskowany został przez odważnego Rosjanina o polskich korzeniach, prawnuka powstania listopadowego.

Sławomir Wieczorek wspomina również:

„Jelcyn zaproponował Władimirowi wiceprezydenta Federacji Rosyjskiej. Ale kiedy ten stanowczo oświadczył, że w takim razie żąda dla komunistów Norymbergi 2, Jelcyn z oferty zwyczajnie się wycofał”.

To, zdaniem Wieczorka, powinno ponad wszelką wątpliwość rozstrzygnąć pytania badaczy w tej kwestii. Jak dodał, Bukowski przez pewien czas pracował jako ekspert Jelcyna, dzięki czemu posiadał dostęp do archiwów KGB. Czytał je w dziwnych, grubych okularach, które jak się okazało – były najnowocześniejszym urządzeniem na świecie, które papiery kopiowało. Ujawnił je później w książce „Moskiewski proces”.

Jednym z najważniejszych dokumentów był ten dotyczący Wojciecha Jaruzelskiego. Bredniami okazały się twierdzenia, że to dzięki Jaruzelskiemu udało się uchronić Polskę od interwencji sowietów. Przeciwnie – okazało się, że to "zdrajca Jaruzelski kilka razy błagał Rosję o interwencję zbrojną". To zaś mogło oznaczać dziesiątki tysięcy ofiar wśród Polaków.

Co ciekawe, Władimir Bukowski był także członkiem Solidarności Walczącej i zaprzysięgał go sam Kornel Morawiecki. Wieczorek wspomina, że Bukowski bardzo przejmował się śmiercią polskiego Marszałka Seniora.

Cała rozmowa na temat Władimira Bukowskiego do obejrzenia poniżej:

https://www.fronda.pl/a/jaruzelski-blagal-moskwe-o-i...

Frasyniuk dla OKO.press: Dlaczego krzyczę „Pisiora jebać i się nie bać”?
Marek stawał na taboret i krzyczał w okno: "Jebać komunę", a my chórem krzyczeliśmy "Jebać i się nie bać". Po paru dniach była pod więzieniem demonstracja mieszkańców Łęczycy, którzy wołali „Kiedy będzie jebać?”, bo ludzie czekali na te nasze okrzyki. Młody robotnik został za to bezlitośnie skatowany. Ulica musi być radykalna, ulicy muszą się bać politycy
„Piotrowicz pozostał taką samą szmatą pezetpeerowską, jaką był, tylko dzisiaj jest szmatą pisowską. Uważam, że trzeba takim językiem mówić. Słabością naszej strony jest dobre wykształcenie, dobre wychowanie i europejska poprawność polityczna” – mówi OKO.press Władysław Frasyniuk*.

Piotr Pacewicz, OKO.press: „Nie możemy być dłużej grzecznymi obywatelami. Namawiam państwa, żeby cytować Frasyniuka, żeby cytować więźniów z czasów stanu wojennego. »Jebać pisiora! I się nie bać«” – zawołałeś na wiecu w niedzielę 1 grudnia we Wrocławiu. Prorządowe media cytują cię na potęgę, zachwycone, że opozycja totalna pokazała swoją prawdziwą twarz. Nasza strona chyba się trochę przestraszyła.

Władysław Frasyniuk: Odezwałem się językiem z czasu stanu wojennego, językiem sprzeciwu, radykalizmu, takim, który powoduje emocje. Za komuny taki mocny język i uparty sprzeciw przyniósł efekt, bo nasza mniejszość doprowadziła w końcu do tego, że komuna poszła do Okrągłego Stołu. On nie nie wziął się ze słuchania Chopina, czytania Mickiewicza, tylko z twardości, nieustępliwości i konsekwencji w formowaniu społeczeństwa obywatelskiego.

Ulica ma prawo do języka emocji i nie wolno nikomu tego prawa odbierać.

A nie jest to język nienawiści, a nawet histerii?

Nie histerii, ale historii. To jest okrzyk historyczny z Zakładu Karnego Łęczyca. Bohaterem tej historii jest Marek Łucarz, który za ten okrzyk został tak skatowany, że do dziś ma problemy z kręgosłupem, czym nikt się nie przejmuje i Marek nie ma statusu pokrzywdzonego. Jak ktoś się dzisiaj burzy z powodu „Jebać pisiora”, to ja chcę tylko przypomnieć, że

jakby nie było takich radykalnych, konsekwentnych ludzi jak Marek, to nie byłoby konstytucji, państwa prawa, społeczeństwa obywatelskiego, demokracji. I nikt by się nie burzył.

Co się wydarzyło w ZK Łęczyca?

Marek był zadymiarzem więziennym, małoletnim więźniem politycznym, zabranym z wojska. Człowiek z Nowej Huty. Brał udział w tzw. białych marszach, czyli zdobywał komisariaty w Nowej Hucie, barwna postać. Ja w 1983 roku dostałem drugi wyrok i siedzieliśmy razem w tej Łęczycy. Adam Borowski, dzisiejszy zwolennik PiS, ale za komuny frontman opozycji, ten, który odbijał Narożniaka, zaproponował, żeby zorganizować ucieczkę, bo trzeba pobudzić społeczne nastroje, które siadały. Dokooptowałem Marka, wtajemniczyłem w ten plan, wiedziałem, że jeśli ma się udać, to muszę mieć gościa, który się niczego nie boi się, ma temperament, zaryzykuje. Szykowaliśmy się, ale ktoś na wolności, gdzie szykowano nam zaplecze, wygadał się, że jest planowana ucieczka.

Najpierw nas ciężko pobili, później wsadzili do piwnicy, a potem innych więźniów wywieziono z Łęczycy i siedzieliśmy porozrzucani po pustych celach.

Zastanawialiśmy się, jak protestować. Marek Łucarz, który miał nieprawdopodobny głos, taki do opery, zaproponował, żebyśmy coś zaśpiewali. Odpowiedziałem, że nigdy nie wychodziło nam śpiewanie, proponuję okrzyk.

Marek stawał na taboret i krzyczał w okno: „Jebać komunę”, a my w chórze krzyczeliśmy „Jebać i się nie bać”. I zaręczam ci, że po paru dniach była pod więzieniem demonstracja mieszkańców, którzy krzyczeli „Solidarność. Kiedy będzie jebać?”, bo ludzie czekali na te nasze okrzyki.

Z tego co wiem, to była jedyna patriotyczna demonstracja, jaka odbyła się w Łęczycy.

Krzysztof Feusette (rocznik 1971) z TVP Info, który bawi publiczność Jacka Kurskiego w programie „W tyle wizji” napisał: „Ciekawe, że za komuny, do której porównuje obecne rządy, pan Frasyniuk nie miał odwagi krzyczeć „J…bać komucha”. Taki z niego bohater”.

To mogę jeszcze dla tego pana uzupełnić, że tamte słowa nie były bezkarne. Lądowaliśmy z Markiem w izolatkach, albo na dechach. A jak przyszli pod więzienie mieszkańcy Łęczycy, to władze doszły do wniosku, że trzeba nas zabrać. Mnie wysłali do Lubska, a Marka wzięli w transport, zrobili mu dramatyczną ścieżkę zdrowia w łódzkim areszcie, a później przewozili go z aresztu do więzienia, że niby coś mu się w transporcie stało.

Arcybiskup Paryża otwarcie o terrorze LGBT we Francji



Cenzura we Francji jest faktem. Jeśli ktoś myśli inaczej niż większość, nie może się wypowiadać w miejscach publicznych. Jeśli myślisz inaczej, uznają cię za reakcjonistę lub homofoba – uważa arcybiskup Paryża. W obszernym wywiadzie dla szwajcarskiego portalu 24heurs.ch odniósł się on do głośnej sprawy Sylviane Agacinski. Francuska filozof i feministka, żona byłego premiera Lionela Jospina, padła ostatnio ofiarą nagonki ze strony ekstremistów LGBT. W obawie przed ich protestem uniwersytet w Bordeaux musiał odwołać jej wykład. Sylviane Agaciński wypowiedziała się bowiem publicznie przeciwko udostępnianiu lesbijkom zapłodnienia in vitro.

Zdaniem abp. Michela Aupetit cenzura przejawia się również w pogardzie, dyskredytacji, nie podejmowaniu dyskusji. Przykładem tego jest reakcja minister zdrowia na orzeczenie Francuskiej Akademii Medycyny, która wyraziła poważne zastrzeżenia do projektu nowego prawa o in vitro. Zamiast odnieść się do argumentów przedstawionych przez Akademię, minister stwierdziła, że jest ona zacofana. Na tym również polega cenzura – uważa arcybiskup Paryża. Odmawia się bowiem podjęcia dialogu i pogardza się opinią innych. Jego zdaniem podobną taktykę stosuje też prezydent Macron. Stwarza jedynie wrażenie dialogu społecznego, a potem robi swoje. Doświadczyli tego zarówno przeciwnicy nowego prawa o bioetyce, jak i, w innej sferze, ruch żółtych kamizelek.

Arcybiskupa Paryża zapytano również o narastającą falę profanacji chrześcijańskich miejsc kultu. Przyznał, że są one faktem. Co więcej, kiedy przedmiotem agresji są na przykład konsekrowane hostie, widać, że nie chodzi jedynie o akt wandalizmu, lecz o profanację. Abp Aupetit przestrzegł jednak chrześcijan przed popadaniem w postawę cierpiętnictwa. Dziś bowiem bardzo modne są różnego rodzaju fobie. Okazuje się, że każdy z nas jest „jakimśtamfobem”. My też moglibyśmy wejść w tę grę – mówi abp Aupetit, ale zaznacza, że nie jest to właściwa droga. Chrystus został ukrzyżowany, ale zmartwychwstał. Wierzymy, że prześladowania nie mają ostatniego słowa. Lepiej wystawiać się na zagrożenie, pozostawiając kościoły otwarte i dobrze wiedząc, jakie jest tego ryzyko – dodaje stołeczny arcybiskup.

Zaznacza on zarówno, że Francji, ale też całemu Zachodowi, bardzo brakuje dziś braterstwa. „Kiedy w latach 80-tych pracowałem na mieście jako lekarz, relacje między muzułmanami i chrześcijanami były dobre, wszyscy sobie pomagali bez względu na wyznanie. Dziś już tego nie ma. Kiedy powracam w te same miejsca, każdy żyje w swoim środowisku” – mówi abp Aupetit. Jego zdaniem dotyczy to całego społeczeństwa. Wyjątkiem są jeszcze kościoły, gdzie spotykają się ludzie z różnych warstw i środowisk.

bsw/Vaticannews.va, Krzysztof Bronk
https://www.fronda.pl/a/arcybiskup-paryza-otwarcie-o...