Ubogacenie Europy

Być może nigdy nie słyszeliście o Sabie Kord-Afshari, ale dwudziestoletnia Iranka została skazana na 24 lata więzienia* za nieprzestrzeganie “prawa o hidżabie”. Zakazuje ono wszystkim kobietom w państwie przebywania z odkrytą głową w miejscach publicznych.

Jest to jedna z wielu odważnych muzułmanek irańskich, jakie sprzeciwiają się mułłom oraz ich kobiecym zwolenniczkom. Rozpoczęły one nowe zjawisko “białej środy”, kiedy dziewczęta i kobiety zdejmują swoje hidżaby i pokazują włosy w miejscach publicznych.

Ten szokujący wyrok przeszedłby bez echa, gdyby temat pozostawiono mainstreamowym mediom Kanady. Irvina Coltera nie da się jednak uciszyć. Razem z irańską feministką Masih Alinejad rozgłosili oni temat niesprawiedliwości wobec Saby Kord-Ashrafi. Były prokurator generalny Kanady i rycerz praw człowieka napisał w tweecie: “Potępujcie brutalny i niesprawiedliwy wyrok na kobiecie o imieniu #SabaKordafshari, która w wieku dwudziestu lat została skazana na 24 lata więzienia. Jej ‚przestępstwo’? Wypowiadanie się na rzecz praw kobiet w #Iranie. Musimy wszyscy, gdziekolwiek jesteśmy, być solidarni z Sabą i więźniami białej środy”.

Gdy irańskie, saudyjskie i inne muzułmańskie kobiety na całym świecie walczyły o wolność od hidżabu, który uważają za symbol polityczny, nie mający nic wspólnego z pobożnością, reakcja środowisk liberalnych na Zachodzie była zdumiewająca. Tutaj rosnąca liczba feministek, lewicowców i liberalnych mediów gloryfikowała hidżab jako jakiś egzotyczny symbol wyzwolenia kobiet, który należy hołubić.
„Hidżab jest symbolem politycznym, a nie oznaką pobożności.”
W dniu skazania Saby Kord-Afshari na 24 lata za odwagę zrzucenia hidżabu, ten sam kawałek materiału został pozytywnie przedstawiony przez „Toronto Star” w artykule na stronach finansowych: „Jak ulokować inwestycje tam, gdzie jest twoje społeczne sumienie”. Pokazano tam uśmiechniętą kobietę w hidżabie, otoczoną słowami „etyka”, „uczciwość”, „szacunek”, „rzetelna”, „praca zespołowa” obracającymi się wokół niej, gdy klikała przycisk „Podstawowe wartości”.
Skłoniło mnie to refleksji nad światem winy i fantazji, w którym żyją moi bardziej liberalni koledzy. Hidżab, jak Farzana Hassan i ja powtarzamy od lat na tych łamach, jest symbolem politycznym, a nie oznaką pobożności.

Najlepszym tego przykładem jest główna propagatorka hidżabu w USA, kongreswoman Ilhan Omar, z pochodzenia Somalijka, która powiedziała magazynowi „Vogue”, że noszenie hidżabu pozwala jej być „chodzącym billboardem”. „Dla mnie hidżab oznacza moc, wyzwolenie, piękno i opór”, dodała.

Podczas gdy islamiści i liberalni Kanadyjczycy płaszczą się przed hidżabem, Yasmine Mohammed, była muzułmanka, napisała na Twitterze tak: „Dla mnie hidżab oznacza ujarzmienie kobiet, obwinianie ofiar i utrwalanie kultury gwałtu”.

Pogląd ostry, tym niemniej podzielany przez wiele muzułmańskich ofiar islamizmu.

Tarek Fatah – dziennikarz, komentator i muzułmański reformator z Kanady, założyciel w 2001 r. Kanadyjskiego Kongresu Muzułmanów.

Oprac. PJ/VF, na podst. https://torontosun.com/

* Artykuł z sierpnia 2019
https://euroislam.pl/hidzab-czyli-ujrzamienie-kobie...

Rafal Gawel jest w miejscu: Oslo legevakt.
Wczoraj o 06:54 · Oslo, Norwegia
SŁUŻBA ZDROWIA W NORWEGII

Laura nasza córeczka zachorowała. Najpierw był katar, potem dołączyła się gorączka, gdy drugiego dnia pojawił się kaszel postanowiliśmy skorzystać z pomocy lekarza.
Była niedziela, okres świąteczny więc obawialiśmy się sporych trudności z dostępem do konsultacji medycznej.

Zadzwoniliśmy pod numer pogotowia. Dyspozytorka mówiąca biegle po angielsku i niemiecku, podała nam adres placówki do której mamy się skierować. Był to szpitalny oddział ratunkowy w najbliższym szpitalu.

Wsiedliśmy w auto i po 12 minutach weszliśmy do holu w jednym ze szpitali w Oslo, w którym nie było żadnej kolejki.
Przywitała nas miła, uśmiechnięta pielęgniarka która zapewniła że dziecko w ciągu 30 min zostanie zbadane przez lekarza.

Nie musieliśmy wypełniać ani jednej ankiety, formulrza czy dokumentu. Nikt nie kazał nam się na niczym podpisywać, udzielać zgód czy podpisywać czterostronicowych formularzy RODO.
Pokazaliśmy dokument tożsamość i podaliśmy nr telefonu i adres pobytu. I to wszystko. Cała procedura rejestracji zajęła nam 2 minuty.

Na pytanie czy mamy pokazać dowód ubezpieczenia, pielęgniarka odpowiedziała że nie ma takiej potrzeby, bowiem wszystkie dzieci z mocy ustawy mają zapewniony dostęp do opieki medycznej, niezależnie od tego czy rodzice są ubezpieczeni czy nie.

Od razu po rejestracji, druga z pielęgniarek poprosiła nas o przejście do szklanego pomieszczenia obok rejestracji, gdzie zbadano dziecku temperaturę, tętno, ciśnienie krwi, saturację i te dane wprowadzono do karty w systemie.

Po zakończeniu badania pielęgniarskiego przeszliśmy do gabinetu zabiegowego gdzie dziecku w sposób bezbolesny pobrano krew i wykonano szybkie badania. Ponieważ krew pobrano przy pomocy urządzenia nazywanego nakłuwaczem, nasza córeczka nawet nie zauważyła pobrania.

Przeszliśmy do poczekalni gdzie było kilka rodzin z dziećmi. Szpital zadbał by było tam akwarium z kolorywmi rybkami, przybory do rysowania, zabawki.

Po kilku minutach przyszedł do nas lekarz który przedstawił się, przywitał i zaprosił nas do swojego gabinetu. Dzięki temu że miał już wyniki testów laboratoryjnych i informacje z badania pielęgniarskiego mógł się skupić na badaniu dziecka.

Lekarz spokojnie i rzeczowo wyjaśnił nam jakie badania przeprowadził i po co je robi. Wykluczył zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowych. Wyjaśnił że choroba jest spowodowana przez wirusy i nie ma potrzeby stosowania antybiotyków i innych środków. Zlecił stosowanie paracetamolu w przypadku gdyby dziecko odczuwało ból lub gdyby wystąpiła wysoka gorączka. Wszystko spokojnie rzeczowo i upewniajac się że rozumiemy diagnozę.

Gdy lekarz się z nami pożegnał i wyszliśmy ze szpitala, spojrzeliśmy na zegarek. Cała wizyta z badaniami i rejestracją zajęła nam 40 minut.

Szpital w którym byliśmy nie był ani duży, ani piękny, widzieliśmy w Polsce szpitale dużo ładniejsze niż ten. To co nas zaskoczyło to uprzejmość personelu i to na każdym szczeblu, pragmatyzm i brak biurokratycznych procedur i wszechobecnej papierologii.

Niewiele trzeba by tak funkcjonowała służba zdrowia w Polsce. Aparaturę, bazę lokalową mamy nie gorszą niż Norwegia. Kluczem do tego jest jej dofinansowanie i podniesienie wynagrodzeń oraz przebudowanie mentalności cześci osób pracujących w polskich przychodniach i szpitalach.
Jeśli ktoś jest arogancki, agresywny i brak mu empatii to po prostu nie nadaje się do tego by być pielęgniarką czy lekarzem i mimo najwyższych kwalifikacji powinien szukać pracy w innym miejscu.

Musimy w Polsce radykalnie podnieść płace nauczycieli, pielęgniarek, ratowników, młodych lekarzy. To sprawi że będą się nami i naszymi dziećmi zajmowali uśmiechnięci i zadowoleni ze swojej pracy ludzie. Wysokie płace sprawią tez że do zawodów tych będą trafiać ludzie o najwyższych kwalifikacjach, bo teraz niestety w Polsce nie zawsze się tak dzieje.

Podnieśmy składkę na służbę zdrowia, i przenieśmy na ten cel pieniądze wydawane milionami na luksusy władzy.

Jeśli w Norwegii minister może jeździć do pracy metrem, to może polskiemu ministrowi korona z głowy nie spadnie gdy zamiast wozić cztery litery BMW za pół miliona z kierowcą - wyda 4 złote na bilet komunikacji miejskiej.

Mam nadzieję że nadejdzie czas gdy polski premier będzie latał rejsowym lotem, a setki milionów wyrzucane na to by ludzie władzy otaczali się luksusem - trafią w końcu tam gdzie powinny czyli na wypłaty dla nauczycieli, pielęgniarek i policjantów.