Ubogacenie Europy

Szwecja: Imigranci z oficjalnym pierwszeństwem szczepień przeciw COVID-19

Jak zadecydowała szwedzka Agencja Zdrowia Publicznego, imigranci będą mieć pierwszeństwo w dostępie do szczepionek przeciwko COVID-19 przed samymi Szwedami.

Akcja masowych szczepień przeciwko COVID-19 ma miejsce praktycznie w całej Europie.
Władze Szwecji uznały, iż pierwszeństwo w otrzymywaniu szczepionki przed Szwedami powinni mieć imigranci.
Żyjący w „trudnych sytuacjach społecznych” w regionie Sztokholmu przybysze z Afryki i Azji będą zaszczepieni nawet przed osobami starszymi.
Decyzja władz wzbudziła oburzenie Szwedów, którzy podnoszą, iż władza traktuje imigrantów lepiej, niż rdzennych mieszkańców.
Imigranci w Szwecji mogą liczyć na pierwszeństwo w dostępie do szczepionki przeciwko COVID-19. Szwedzka Agencja Zdrowia Publicznego stwierdziła oficjalnie w raporcie zatytułowanym: „Krajowy plan szczepień przeciwko COVID-19”, że osoby żyjące w „trudnych sytuacjach społecznych” powinny być traktowane priorytetowo. Takie „trudne warunki” przypisywane są, rzecz jasna, imigrantom z Afryki i Azji. Władze wskazują, iż należy zaszczepić ich poza kolejnością, „nawet, jeśli brakuje szczepionek”.

Co ciekawe, imigranci zostali również określeni jako osoby, które „z różnych powodów mogą mieć trudności z przestrzeganiem zaleceń”, co zwiększa ryzyko dalszego rozprzestrzeniania wirusa. Raport zrównuje ludzi, którzy żyją w tak zwanych „sytuacjach wrażliwych społecznie” z osobami cierpiącymi na „demencję i upośledzenie funkcji poznawczych lub umysłowych”. Innymi słowy, imigranci zostali postawieni na równi z osobami upośledzonymi umysłowo, które powinny dostać szczepionkę poza kolejnością.

Decyzja Agencji wywołała spore zamieszanie wśród mieszkańców. Podnoszony jest fakt, iż pracujący i płacący podatki Szwed będzie musiał ustąpić miejsca w kolejce każdemu imigrantowi. Imigrant bowiem, żyjący z oferowanej przez państwo pomocy socjalnej, będzie posiadał niższy status ekonomiczny, niż Szwed – wskazują media.

Władze zalecają, aby mieszkańcy „wrażliwych dzielnic” byli zawsze traktowani priorytetowo przez władze regionalne. „Najlepiej załatwić sprawę na szczeblu regionalnym” – poinformowała Agencja. Co ciekawe, dzięki decyzjom władz „na szczeblu regionalnym” właśnie, w regionie Sztokholmu imigrancka mniejszość będzie miała pierwszeństwo szczepień również przed starszymi osobami.

Obywatele w podeszłym wieku, korzystający z opieki domów spokojnej starości, będą musieli poczekać na otrzymanie szczepionki, aż zaszczepią się imigranci z regionu. Oznacza to, że miejsce, w którym mieszkasz, znaczy więcej niż wiek i jest priorytetem Regionu Sztokholmskiego – podsumowuje z oburzeniem Samnytt.
https://medianarodowe.com/2021/02/23/izrael-70-osob-powy...

Porwano trzysta dziewcząt! Kolejny taki przypadek w Nigerii

Nigeria od kilku miesięcy boryka się ze sporym problemem porwań dzieci i nastolatków dla okupu. Zaledwie 10 dni temu ze szkoły średniej w stanie Niger doszło do uprowadzenia 27 uczniów. Teraz porwano co najmniej 300 dziewcząt ze szkoły w stanie Zamfara. Zrozpaczeni rodzice zebrali się pod budynkiem szkoły oraz próbują na własną rękę odnaleźć swoje pociechy.

W nigeryjskiej szkole w stanie Zamfara doszło do porwania ponad 300 dziewcząt
Terroryści byli przebrani w stroje rządowych sił bezpieczeństwa
Nigeria w ostatnich miesiącach boryka się z problemem porwań dla okupu
Zobacz także: Porwano blisko 30 licealistów. Rząd Nigerii rozpoczął akcję poszukiwawczą

Ponad 10 dni temu w jednej z nigeryjskich szkół średnich w stanie Niger uprowadzono w środku dnia 42 osoby w tym tym 27 uczniów przebywających w internacie. Do dzisiaj rządowym siłom i służbom nie udało się odzyskać porwanych ludzi.

Jednak jak informuje brytyjska stacja BBC nastąpił kolejny atak na ośrodek nauczania. Tym razem, według relacji nauczyciela szkoły w stanie Zamfara uzbrojeni mężczyźni wtargnęli do ośrodka i uprowadzili 300 dziewczyn. Napastnicy mieli grozić uczennicom bronią i zmuszali je, aby wsiadały do stojących pod szkołą pick-up’ów i na motocykle.
W Nigerii porwano ze szkoły setki dziewcząt

Według relacji świadka, uzbrojeni mężczyźni przez swoje stroje zostali pomyleni z państwowymi funkcjonariuszami. Mieli na sobie wojskowe mundury oraz inne charakterystyczne dla tamtejszych rządowych służb.

Agencja Reuters powołując się na słowa nauczyciela, napastnicy mieli porwać ponad 300 dziewcząt. Szkoła posiada w swoich kartotekach nazwiska 421 uczniów, z czego 55 w czasie ataku nie było obecnych w ośrodku.

W grudniu podobny atak przeprowadzili dżihadyści z Boko Haram, którzy porwali ponad 350 uczniów ze szkoły w północnym stanie Katsina. Wojsko ostatecznie uwolniło większość z nich.

Agencja Reutera zauważa, że porwań dla okupu dokonują w ostatnim czasie nie tylko terroryści z Boko Maram, ale również gangi przestępcze grasujące w całym kraju.
https://medianarodowe.com/2021/02/26/porwano-trzysta-dzi...

Euroarabia Oriany Fallaci

Ojcem duchowym każdego prawdziwego dziennikarza powinien być (przynajmniej do niedawna był) Ryszard Kapuściński, a duchową matką Oriana Fallaci. Chociaż Fallaci to w sumie też stuprocentowy facet, walący prawdę prosto z mostu i nokautujący przeciwników celnym ciosem. Mała Włoszka dobrze wiedziała, kogo nienawidzi i mówiła o tym wielkim głosem, dlatego w tych nielicznych krajach, gdzie jeszcze ceni się wolność słowa, jej książki wydawane są w milionowych nakładach, a w innych są całkowicie przemilczane ze zwykłego strachu. Tego samego strachu, który nie pozwalał opublikować pewnej karykatury, bo będą protesty, a może i coś wyleci w powietrze...

Zmarła w 2006 roku Oriana Fallaci twierdziła, że prawie w całej Europie panuje dziś zupełnie nowa religia, której bogiem jest poprawność polityczna. Wszyscy, którzy nie uznają tego boga skazani są automatycznie na stos. Także książki. Gdyby w kraju rządzonym przez fundamentalistów tej religii nieopatrznie wydrukowano jakąś książkę Fallaci, należałoby ją od razu spalić. Ot po prostu taki współczesny totalizm w skórze demokratycznej i postępowej owieczki... Taka demokracja, zdaniem pisarki, to żadna demokracja.

„Cóż to za demokracja, która zamiast słuchać obywateli zamyka im usta, wydaje ich wrogowi, naraża na nadużycia i przemoc? Cóż to za demokracja, która faworyzuje teokrację, przywraca pojęcie herezji i posyła na stos swoje dzieci? Cóż to za demokracja, w której mniejszość liczy się więcej od większości, a licząc się bardziej od większości szarogęsi się i szantażuje!? To antydemokracja, mówię ci. To łgarstwo, bujda. I cóż to za wolność, która zakazuje myśleć, mówić, iść pod prąd, buntować się, przeciwstawiać się temu, kto nas najeżdża, albo zmusza do milczenia? Cóż to za wolność, która sprawia, że obywatele żyją w lęku przed tym, że będą traktowani, a nawet sądzeni i skazywani jako kryminaliści? Cóż to za wolność, która chce ocenzurować nie tylko myśli, ale i uczucia, a więc wskazywać kogo mam kochać, kogo mam nienawidzić...”

Kapuściński, mimo ostrości widzenia rzeczywistości, zmieścił się w kategoriach poprawności politycznej, w czym pewnie pomogło życie w peerelu. W przeciwieństwie do Fallaci operował metaforą. Tymczasem ktoś, kto nie zna ani książek Kapuścińskiego, ani Fallaci, po prostu nie wie na jakim świecie żyje i pewnie nawet nigdy się nie dowie. Może to dla niego i lepiej, bo nie musi sam myśleć, ma na talerzu podany cały łatwy i przystępny światopogląd wyjaśniony nowomową, która, wbrew przestrogom Orwella, zdominowała dzisiejszy język, chociaż może nie tak, jak on to przewidywał. Takie słowa jak postęp, prawda i demokracja – a właściwie cały słownik – znaczą dziś nie to samo, co znaczyły przed Orwellem. Dzięki poprawności politycznej cały słownik nabrał zupełnie nowego znaczenia...

Oriana Fallaci próbowała opisać świat jeszcze tym archaicznym, przedorwellowskim, niepoprawnym językiem, co wywołuje szok kulturowy, a dla wielu jest zupełnie niezrozumiałe, czy wręcz odrażające. Ale, jak pisała, panuje dziś moda, czy raczej obłęd, który w imię „sprawiedliwości” likwiduje normalne słowa i nazywa zamiataczy ulic „pracownikami ekologicznymi”, dozorców „gospodarzami domów”, woźnych w szkołach „personelem niedydaktycznym”, niewidomych „upośledzonymi wizualnie”, głuchych „upośledzonymi audialnie”, kulawych „upośledzonymi ruchowo”, a homoseksualizm „odmiennością”... Czy nie jest to nowomowa?

Fallaci krytykowana jest - przez tych, którzy chcą ją krytykować - za brak obiektywizmu, za przekręcanie prawdy i sianie paniki, że oto mamy do czynienia z podbojem Europy, na który łaskawie, masochistycznie wręcz przyzwalamy. Włoska pisarka, jeżeli nawet przekazywała nam tylko swoją, nie zawsze do końca obiektywną prawdę, to starała się odsłonić kulisy, zmusić do szerokiego otwarcia oczu i nazwania rzeczy po imieniu. Kiedy już otworzymy oczy i uznamy, że ma rację, to będziemy musieli coś z tym zrobić, zareagować w jakiś sposób, gdyż przyzwolenie, jej zdaniem, równa się kolaboracji. Do tego potrzebna jest pewna odwaga... Uważała, że są jednak chwile w życiu, „gdy milczenie staje się grzechem, a mówienie jest nakazem, obywatelskim obowiązkiem, moralnym wyzwaniem, imperatywem kategorycznym, przed którym nie ma ucieczki.”

Lewicująca Europa jest tak uzależniona od dostaw ropy naftowej z Bliskiego Wschodu, że zgadza się praktycznie na wszystko. To przyzwolenie na ekspansję i całą związaną z tym propagandę podobno zawdzięczamy nie tylko lewicy – faszyzująco-czarnej, czerwonej, tęczowej, ale także kościołowi katolickiemu, który swoim naiwnym ekumenizmem nie dość, że toleruje tę sytuację, to także próbuje budować mosty między dwoma kulturami. „I gdzie nieusatysfakcjonowany jeszcze przeprosinami za krucjaty papież bezustannie ich błogosławi. Raz jeszcze Ojcze Święty: czemu się nie opamiętasz? Czemu w imię Jedynego Boga nie ulokujesz swych braci we wnętrzach przestronnego Watykanu? Oczywiście pod warunkiem, że nie będą srali w Kaplicy Sykstyńskiej, że nie będą sikali na rzeźby Michała Anioła, że nie splugawią malowideł Rafaela.” Tym liberalnym Ojcem Świętym był Jan Paweł II.


Jasne, że trylogia antymuzułmańska* napisana w tym stylu musi budzić i budzi sprzeciwy, ale i podziw za odwagę wyrażania swoich poglądów, tak rzadką w dzisiejszych czasach. Oburzenie muzułmanów jest zupełnie zrozumiałe. Oni po prostu żyją tak, jak uważają, że należy żyć. Kierują się, mniej lub więcej, wytycznymi pochodzącymi z Koranu, a my nie bardzo mamy na to wpływ, jak się okazuje... Fundamentaliści islamscy, hałasując na świecie i podkładając bomby tu i tam, sami jednak robią krzywdę zwykłym muzułmanom, zgodnie z zasadą, że każdy kij ma dwa końce. Jeden koniec tego kija jest dziś w Iraku... Na Zachodzie do głosu dochodzą też ugrupowania polityczne, które chcą, na początek, zaostrzenia polityki imigracyjnej, ograniczenia ekspansji kulturowo-religijnej muzułmanów już przebywających w Europie, a potem... Kto wie? Przez islamski fundamentalizm poszkodowana jest Turcja, która chciałaby przystąpić do Unii Europejskiej, ale ma teraz coraz mniejsze szanse. Kto odważy się wpuścić do Europy państwo z przewagą ludności muzułmańskiej, ludzi, którzy dzięki paszportowi europejskiemu, mogliby się osiedlać w dowolnym miejscu Europy i budować tam meczety?

Fallaci zwracała uwagę, że środowiska muzułmańskie w krajach europejskich wcale nie zamierzają się integrować ze społeczeństwami krajów osiedlenia, a chcą tworzyć własne enklawy, które są jej zdaniem przyczółkami ekspansji, rewanżem za hiszpańską rekonkwistę i bitwę pod Wiedniem. Kiedy na muzułmanów patrzono przez pryzmat „Baśni z Tysiąca i Jednej Nocy”, przez pryzmat meczetu w Kordobie, przez pryzmat tureckich bazarów, to mieli jeszcze szansę na zyskanie naszej sympatii. Natomiast takie wydarzenia jak 11 września, czy hiszpańskie i londyńskie zamachy pogorszyły obraz medialny muzułmanów do tego stopnia, że ludzie po prostu zaczynają się ich bać. Coraz częściej uważają ich za nieobliczalnych fanatyków niż sympatycznych potomków Ali Baby. W końcu kolejne tomy antyislamskiej trylogii były reakcją pisarki na kolejne zamachy, od 11 września w Nowym Jorku poczynając. Każde takie wydarzenie obniża tylko granicę tolerancji społeczeństw zachodnich na pomysły budowy meczetów w stolicach europejskich, na przyjmowanie kolejnych uchodźców z Iraku.

Fallaci napisała swoją trylogię językiem histerycznym i mało eleganckim. Właściwie nie trzeba pisać aż trzech książek, aby wyrazić to, co chciała wyrazić. Wystarczyłaby kartka maszynopisu, a może nawet jedno dosadne przekleństwo, czy wyzwisko po każdym zamachu. Bycie pisarzem, a co więcej poczuwanie się do bycia sumieniem Europy zobowiązuje. W rezultacie otrzymaliśmy trzy tomy na ten sam temat, czyli: dlaczego muzułmanie są wstrętni i dlaczego nie należy ich wpuszczać do Europy. Czasem trzeba wywołać skandal, aby zostać zauważonym, aby lepiej zareklamować swoje tezy, przekonać do swoich poglądów, skandal medialnie odpowiadający każdemu zamachowi... Włoszka odpowiadała po prostu swoją bombą na bomby terrorystów. Jej retoryka w niektórych krajach zaowocowała więc sukcesem wydawniczym i trafieniem „pod strzechy”. Inne kraje natomiast wolały nie narażać się na islamskie protesty lub wręcz represje, jakie dotknęły Hiszpanię, Anglię, Francję i w pewnym stopniu Danię po opublikowaniu karykatur Mahometa.

Muzułmanie to jedna sprawa, a druga, nie mniej ważna, a może nawet ważniejsza, to postawy europejskich polityków, którzy zmieniają poglądy jak rękawiczki, są, zdaniem pisarki, ograniczeni intelektualnie i śmieszni. Ale tak było chyba zawsze. Oriana na palcach jednej ręki wyliczyła postacie historyczne, które naprawdę miały coś do powiedzenia i w sposób jednoznacznie pozytywny wpłynęły na bieg historii. Reszta to ludzie godni pogardy, kurki na dachu...

Jednym z zarzutów skierowanych przeciwko autorce antyislamskiej trylogii było to, że poza zwerbalizowaniem problemu nie proponowała żadnych konkretnych rozwiązań jak należy się bronić. Cóż, z tym rzeczywiście jest kłopot. Demokratyczne i otwarte społeczeństwa zachodu, związane umowami międzynarodowymi, muszą, czy chcą czy nie chcą, przyjmować uchodźców z regionów zagrożonych wojną i prześladowaniami politycznymi. A tak się składa, że dziś są to głównie kraje muzułmańskie, które, gdyby ktoś zechciał być złośliwy i podjął ten wątek, same stwarzają taką sytuację, takie zagrożenie dla własnych obywateli, że owocuje to falami imigrantów w Europie... Demokratyczni liderzy Europy nie mogą mówić nic innego, niż to co przewidują ramy poprawności politycznej, gdyż obawiają się utraty głosów. Pytanie, czy poprawna retoryka to tylko zasłona dymna, za którą ukrywają się rozsądni ludzie, którzy starają się znaleźć jakieś wyjście z sytuacji, czy też raczej, tak jak twierdzi Fallaci, miernoty pozbawione intelektu, a tym samym jakiejkolwiek wizji. Jeżeli przewaga będzie po stronie tych ostatnich to możemy się pakować...

Czy napływ ludności muzułmańskiej do Europy to rzeczywiście problem? Zdaniem Fallaci jeżeli ilość przejdzie w jakość, to tak! Wszyscy też jesteśmy zgodni, że problemem jest na pewno terroryzm islamski. Natomiast obciążanie winą za terroryzm islamski wszystkich muzułmanów, jest taką samą konstrukcją myślową jak obciążaniem wszystkich katolików za działalność inkwizycji. Wyobrażanie sobie, że wszyscy Arabowie, Irańczycy czy Turcy są fanatycznymi wyznawcami Mohameta i przestrzegają dosłownie postanowień Koranu jest takim samym uproszczeniem jak wyobrażanie sobie, że wszyscy katolicy budzą się z imieniem Chrystusa na ustach i żyją zgodnie z wytycznymi zawartymi w Biblii. Pytanie więc, czy rzeczywiście islam grozi Europie, czy też tak się tylko wydaje niektórym ludziom pokroju Oriany Fallaci? I czy nam samym tak naprawę przeszkadza meczet w centrum miasta, czy rzeczywiście mamy coś przeciwko islamowi, a jeżeli tak, to dlaczego? Czy przekonała nas Fallaci, czy też wolimy nadal czytać „Baśnie z Tysiąca i Jednej Nocy”?

*„Wściekłość i duma”, „Siła rozumu” i „Wywiad z sobą samą. Apokalipsa”
https://www.salon24.pl/u/krzysztof-mazowski/1116822,e...