Relacje polsko-ukraińskie czyli Lachy i Chachoły

Czerepin, Miłoszewice, Chrusno…
„Odwety” wyprzedzające „ludobójstwo”
Wschodząca gwiazdka „polskich” narodowców, zgrabna „fotomodelka na zamówienie” Ewelina P. (nie widzimy potrzeby reklamowania nowej, bardziej estetycznej wersji Marii Pyż–Pakosz, więc nazwiska nie podajemy) kilka dni temu w jakimś wywiadzie zakomunikowała, że uciekła do Polski ze Lwowa jako prześladowana Polka...
Nie będziemy wchodzić w ten temat, bo idiotyzmy wypowiedziane przez uroczą panienkę, gotową powiedzieć wszystko, co jej każą, w zamian za kilka srebrników, nie zasługują na komentarz. Odnotujemy tylko, że to panienka nie ze Lwowa, a z wioski Siemianówka, i nie uciekła, lecz wyjechała w roku 2013 aby kontynuować w Polsce dalsza naukę.
Polacy z Ukrainy, którzy panienkę znają, już wyśmiali jej wypowiedzi, zapraszając przy okazji wszystkich rodaków na kawę do Lwowa, by na własne oczy zobaczyli, jak się tu Polaków „prześladuje”. Kuzynka Eweliny P. wprost stwierdziła, że 99 % wypowiedzianych przez Ewelinę słów to kłamstwa i brednie.
My zwróciliśmy uwagę na zupełnie inną kwestię i właśnie o tym nasz tekst. https://www.facebook.com/notes/dobrodziej/pami%C4%99tam...

Na podstawie dzieła Władysława i Ewy Siemaszków „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945” (t. 1, s. 558–559) nigdy nie dowiedzielibyśmy się o tym, jak zbrodnicza była polska „samoobrona” z Rożyszcz w 1943 r., ilu zamordowała Ukraińców m.in. we wsi Swóz. Siemaszkowie na podstawie relacji świadków (?) stwierdzili, że w tej wsi zamordowana została nieustalona bliżej ilość Polaków. W odpowiedzi obrońcy Rożyszcz mieli Swóz tylko spalić, nikogo z Ukraińców nie mordując. Tymczasem ukraińskie ofiary zapamiętali świadkowie-mieszkańcy Swozu, których relacje utrwalił badacz z Łucka Iwan Puszczuk. Niżej fragment jednej z nich. Dzięki nim wiemy dziś, jak wyglądała „samoobrona” Rożyszcz i czy na pewno w obronie własnej jej członkowie zamordowali nie mniej, jak 66 Ukraińców w samym Swozie. Poniższe dane udostępniane są w języku polskim po raz pierwszy.

Świadectwo Bondar Mariji Awramiwny, Sardaczuka Mykoły i in. świadków urodzonych w Swozie […]

Żaden Tadeusz Bryza we wsi nie mieszkał i nieprawdą jest (Siemaszkowie, [relacja 1390]), że w tym czasie został zabity ktoś z Polaków. Czerwoni partyzanci, którzy przychodzili w naszą okolicę, dowiedzieli się, że polska samoobrona posiada zapas broni, przechowując go w jednej ze stodół graniczącej ze Swozem, zasiedlonej prawie wyłącznie przez Polaków kolonii Retówka. Polacy odmówili wydania tej broni. Czerwoni zdecydowali się zabrać ją siłą. Zrobili to w najbardziej dostępny dla siebie sposób – napadając od strony wsi Swóz. W wyniku napadu podpalono w sąsiedztwie kilka polskich obejść w Retówce i samą stodołę. W Swozie słychać było wybuchy i krzyki tamtejszych polskich mieszkańców. Niezwłocznie (a stało się to 29 sierpnia 1943 r.) z polskiej placówki w miasteczku Rożyszcze przyleciało kilkadziesiąt bojowców i zaczęło zabijać mieszkańców Swozu, rabować, palić wieś. Uratowało się tylko kilka domów na chutorze Obirki i Pleszewe, zabitych zostało kilkadziesiąt mieszkańców wsi, którzy nie zdążyli uciec... https://www.apokryfruski.org/mordy-obroncow-rozyszcz/?fbcli...

https://dobry-duch.blogspot.com/2019/04/zagada-huty-pieniackie...

Wieś Huta Pieniacka i tragedia która wydarzyła się w niej 28 lutego 1944 roku jest dzisiaj w Polsce jednym z najważniejszych symboli tragicznych losów polskiej ludności cywilnej na tzw. „Kresach” podczas II wojny światowej. Upamiętnienie ofiar zamordowanych w tej wsi, stało się w ostatnich latach tradycyjnym „otwarciem sezonu” antyukraińskiej nagonki propagandowo-histerycznej
Prezydent Polski Andrzej Duda, nie chcąc być gorszy od najbardziej polskich Polaków, od dwóch lat wydaje oświadczenia w związku z rocznicą tej tragedii, w których to oświadczeniach oskarża o zniszczenie wsi wyłącznie Ukraińców i nazywa tę tragedię ludobójstwem czyli jedną z najstraszniejszych zbrodni.

Jeszcze kilka lat temu wspominano o Niemcach jako odpowiedzialnych za zbrodnię w Hucie Pieniackiej. Dzisiaj już jednak tę kwestię skutecznie w Polsce wymazano ze świadomości społeczeństwa. Dzisiaj niemal każdy Polak Hutę Pieniacką kojarzy jako ukraińską zbrodnię...

Co „wiedzą” Polacy o tragedii, która wydarzyła się w Hucie Pieniackiej?
„Wiedzą”, że była to zbrodnia dokonana na niewinnej i bezbronnej polskiej ludności cywilnej.
„Wiedzą” również, że była to zbrodnia dokonana przez Ukraińców - żołnierzy Dywizji „Galicja” i UPA.
Polacy „wiedzą” również, że bezbronnych mieszkańców wioski Ukraińcy zamordowali tylko za to , że byli Polakami.
„Wiedzą” też, że w wiosce bezpośrednio przed jej zniszczeniem przebywał kilka dni niewielki sowiecki oddział partyzancki.
Kiedyś, dawno temu, taką wersję wydarzeń propagowali tylko ludzie działający w jawnie antyukraińskich środowiskach kresowych. Dzisiaj jest to już oficjalne stanowisko najwyższych polskich władz państwowych.

Co o tej tragedii wiedzą Ukraińcy?
Wiedzą, że podczas niemieckiej akcji pacyfikacyjnej, w której brały udział oddziały niemieckiej policji pomocniczej, składającej się z Ukraińców, zamordowano kilkaset cywilnych mieszkańców Huty Pieniackiej a wioskę spalono.
Wiedzą , że była to typowa podczas tamtej wojny akcja karalna. Takich akcji w owym czasie Niemcy dokonali na terytorium dzisiejszej Ukrainy kilkaset. We wszystkich tych akcjach brali udział niemieccy żołnierze i policjanci różnych narodowości (wśród nich zarówno Polacy jak i Ukraińcy).
Ukraińcy wiedzą o zbrodni w Hucie Pieniackiej, pamiętają i szanują pamieć o niej, czego najlepszym dowodem jest dwukrotna szybka odbudowa pomnika upamiętniającego ofiary tej zbrodni, po tym jak moskiewska agentura ten pomnik niszczyła

Czego o tej zbrodni nie wiedzą Polacy, czego nie wiedzą Ukraińcy?
Co jest przemilczane?
Kto mówi prawdę, a kto fałszuje historię?
Jaka jest prawda?

Tutaj już na wstępie musimy jednoznacznie stwierdzić, że po obu stronach dochodzi do manipulacji i przemilczeń, ale takie działania to jeszcze nie grzech śmiertelny...
Gorzej jeżeli któraś ze stron świadomie i z premedytacją całkowicie fałszuje ówczesną rzeczywistość - tworzy historię na nowo, oszukuje własny naród, bezpodstawnie oskarża naród sąsiedni.

Tak jest - stroną, która dokonuje wszystkich tych niegodziwości jest strona polska w osobie najważniejszego polskiego polityka i nie tylko. I czyni to od bardzo dawna, systematycznie nasilając swoją propagandę. Strona ukraińska też w kwestii Huty Pieniackiej nie jest święta, ale pomiędzy przemilczeniami a fałszywymi oskarżeniami jest taka różnica, jak miedzy zakonnicą a kobieta lekkich obyczajów...

Podejmując ten temat postaramy się udowodnić czytelnikom, że tak właśnie jest...
Zajmiemy się szczegółową analizą wydarzeń, okoliczności, przyczyn, rozbieżności w interpretacjach, ale również następstw czyli dzisiejszego wykorzystywania tej tragedii dla celów propagandowych oraz do tzw. „polityki historycznej”.

Z uwagi na fakt, że temat jest niezwykle skomplikowany i wielowątkowy, podzielimy go na kilka części, które systematycznie będą publikowane na naszej stronie.

Skupimy naszą uwagę na prawdziwych przyczynach zniszczenia wsi Huta Pieniacka:
- kto i dlaczego dokonał pierwszego ataku 23 lutego 1944 roku,
- kto zaplanował i zorganizował pacyfikację wsi 28 lutego 1944,
- kto wydał rozkaz zniszczenia Huty Pieniackiej,
- kto był wykonawcą,
- kto dowodził wojskami,
- które jednostki wojskowe brały udział w tej akcji
- kto ponosi odpowiedzialność za zniszczenie wsi i wymordowanie jej mieszkańców.

Wyjaśniając właśnie te kwestie, możemy odpowiedzieć na najbardziej istotne pytanie:

- na ile uzasadnione są polskie oskarżenia Ukraińców o zagładę Huty Pieniackiej?