Relacje polsko-ukraińskie czyli Lachy i Chachoły

a przecież zgodę na ustawienie lwów wydali sami ukraińcy.-Analfabeto-Ukraińcy
"

W grudniu 2015 roku, bez wiedzy społeczności miasta Lwowa i łamiąc uchwały lwowskiej Rady Miejskiej, te rzeźby zostały nielegalnie przywiezione na Cmentarz Łyczakowski przez prywatne osoby bez legalnych podstaw prawnych. Później okazało się, że zgodę wydał Komitet Doradczy ds. ochrony historycznego środowiska Rady Miasta Lwowa pod przewodnictwem przewodniczącej Lilii Onyszczenko.

Jednak decyzja ta jest sprzeczna z uchwałami Lwowskiej Rady Miejskiej z dn. 04.09.2000 nr 770 i z dnia13.06.2005 № 2553. Tak, zgodnie z pkt. 4 decyzji Rady Miasta Nr 13.06.2005 2553 stwierdza:
„uważa się za niedopuszczalne rozmieszczenie rzeźb, elementów architektonicznych i wojskowych symboli nie określonych w uchwałach Lwowskiej Rady Miejskiej”.
Nie trzeba przypominać, że wspomniane uchwały nie wspomniały nic o żadnych lwach.

Ponadto, zgodnie z rozporządzeniem Gabinetu Ministrów Ukrainy z dnia 20 grudnia 2000 № 1867 zezwolenia na wykonywanie prac związanych z porządkowaniem miejsc pochówku na terenie Ukrainy cudzoziemców, którzy zginęli w wojnach, w wyniku wywózek i represji politycznych, mogą być rozpatrywane przez lokalne samorządy dopiero po zatwierdzeniu odpowiedniej dokumentacji projektowej przez kierownika Państwowej Komisji Międzyresortowej d.s. upamiętnień uczestników operacji antyterrorystycznej, ofiar wojny i represji politycznych. Natomiast żadnej decyzji Państwowa Międzyresortowa Komisja w ustanowienia nowych elementów (rzeźby lwów) na terytorium polskiego cmentarza wojskowego na Łyczakowskim cmentarzu we Lwowie nie podejmowała. Żadne wnioski do Państwowej Komisji Międzyresortowej w sprawie umieszczenia nowych elementów na cmentarzu Łyczakowskim nie były zgłoszone.

Pomimo oczywistego nadużycia, urzędnicy Lwowskiej Rady Miejskiej nie podjęli żadnych działań w celu zaradzenia tej sytuacji i wyeliminowania naruszeń.
Uporczywe pragnienie polskiej strony umieszczenia posagów lwów na „Cmentarzu Orląt” na terytorium Cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie jest integralnym elementem strategii niektórych uczestników polskiej sceny politycznej, mających na celu eksploatację szowinistycznego-imperialnych nastrojów , miedzy innymi w odniesieniu do Lwowa.

Wszak na tarczach lwów, które tak uparcie chcą „zakwaterować” na cmentarzu Łyczakowskim, widniały pierwotnie napisy „Dla Ciebie, Polsko!” i „Zawsze Wierny”.
Historycznie i politycznie, wymowa tych symboli wraz z mieczem „szczerbcem” tworzą zespół architektoniczny, który wykracza daleko poza ramy upamiętnienia pochowanych i stają się symbolem wykorzystywania historii w bieżących politycznych rozgrywkach."
skiperze pokaż dokumenty bo ja znam tylko to

Złoty Krzyż Zasługi” dla dr. Wołodymyra Wiatrowycza

Politycy PiS, minister Witold Waszczykowski, prezydent Andrzej Duda, oskarżając prezesa IPN Ukrainy dr. Wołodymyra Wiatrowycza o antypolonizm zachowują się wyjątkowo cynicznie. Prezes polskiego IPN dr Jarosław Szarek, atakując swojego ukraińskiego kolegę, zachowuje się nie tylko nieelegancko, ale też pokazuje, jak krótkotrwałą ma pamięć, jako wieloletni pracownik tej instytucji.
Jedni i drudzy wstydzą się dziś przyznać, że zasługi dr. Wiatrowycza dla badań nad najnowszą historią Polski, a w szczególności badań nad represjami sowieckimi wobec ludności polskiej na Ukrainie, nad zbrodniami NKWD wobec członków polskiego podziemia niepodległościowego na Kresach, nad zbrodnią sowiecką w Katyniu – są większe od zasług prezesów Kaczyńskiego i Szarka oraz ministra Waszczykowskiego razem wziętych.

To dzięki dr Wiatrowyczowi w czasach, kiedy był on dyrektorem Archiwum Służby Bezpieczeństwa Ukrainy, przekazano Polsce dotychczas nieznane, nigdzie niepublikowane dokumenty zawierające korespondencję, instrukcje KGB ZSRR ujawniające mechanizm zacierania śladów zbrodni katyńskiej, niszczenia miejsc pochówku polskich oficerów rozstrzelanych w Katyniu, Piatychatkach k. Charkowa i innych miejscach. Za ujawnienie tych dokumentów i przekazanie ich polskiemu IPN, za zasługi w dokumentowaniu prawdy o najnowszej historii Polski, na wniosek ówczesnego prezesa IPN miał on zostać odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego „Złotym Krzyżem Zasługi”.

Kiedy po upadku reżimu prezydenta Janukowycza dr Wiatrowycz został prezesem IPN Ukrainy, jedną z jego pierwszych decyzji było wznowienie współpracy z IPN Polski. Był też jednym z inicjatorów i autorów tzw. ustawy dekomunizacyjnej, przyjętej przez parlament Ukrainy, dzięki której do IPN Ukrainy trafiły z Archiwum SBU setki tysięcy tomów dokumentów sowieckich organów represji.

Jak donosił korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Kijowie Jarosław Junko, ówczesny prezes polskiego IPN dr Łukasz Kamiński przebywający z wizytą w Kijowie w grudniu 2015 r. na zaproszenie prezesa dr. Wiatrowycza oświadczył, że przekazanie zasobów archiwów NKWD i KGB do IPN Ukrainy ma „przełomowe znaczenie dla badaczy historii Ukrainy, Polski oraz całego obszaru byłego ZSRR”. Jego zdaniem będzie to też „największe udostępnienie dokumentów sowieckiego aparatu represji w historii”. Obecna dyrektor Archiwum IPN Marzena Kruk powiedziała, że dzięki temu „stronie polskiej udało się pozyskać wiele ciekawych, cennych materiałów i wypełnić białe karty historii”.

To zasługą dr. Wiatrowycza było i jest, że Polacy, polscy historycy, polski IPN, dostali na tacy nieograniczoną możliwość korzystania z tych archiwów, kopiowania ich, publikowania, nie dając właściwie w zamian nic. Trzeba być maluczkim, by o tym nie pamiętać. Okazało się, że do czasu. Teraz przyszedł czas zapłaty.

Dr Wołodymyr Wiatrowycz obiecanego „Złotego Krzyża Zasługi” nie dostał, choć jak mało kto na niego zasłużył. O ile dobrze pamiętam, pretekstem był jedno zdanie pozytywnego komentarza w związku z nadaniem przez prezydenta Juszczenkę tytułu bohatera Ukrainy Stepanowi Banderze. Polskim politykom oszczędzono okazji do wszczęcia kolejnej antyukraińskiej hucpy – procedury odebrania prezesowi IPN Ukrainy odznaczenia. Wystarczy, że chcą je odebrać Janowi Tomaszowi Grossowi za pisanie o tym, jakoby Polacy, polskie podziemie, w czasie okupacji, z przyzwoleniem Niemców, zamordowali w okrutny sposób ponad 100 tys. Żydów. Wiatrowyczowi odbiorą co najwyżej prawo wjazdu do Polski. Na szczęście nie mogą mu odebrać prawa jazdy. E.M.